De feelgood factor van het Griekse OXI
Vergelijken is een kunst, overdrijven ook. Met het onderstaande combineer ik beide zegswijzen even in een ongemakkelijke verklaring: “Wij hadden even het gevoel dat de Hongaren in 1956 hadden. De EUSSR zal echter ook over ons heen walsen.” Zoals u hieruit begrijpt, ben ik een fervent tegenstander van de Europese Unie als politieke unie. Het is een ondemocratische, technocratische moloch die ergens in de krochten van België huist.
Deze zichzelf in stand houdende moloch is tot dusver een paar keer getest en iedere keer weet hij stand te houden. De eerste test was het “NEE” van Frankrijk en Nederland tegen een Europese grondwet (2005). Een duidelijker Nee kon je, zeker in consensusland Nederland, niet verwachten. Het gevoel van euforie was overweldigend. Veel Nederlanders, ik inbegrepen, hadden het gevoel bevrijd te zijn van de bemoei- en regelzucht uit Brussel, het gevoel dat de Nederlandse soevereiniteit niet verder werd afgebroken, het gevoel dat wij een goede daad hadden gedaan voor het democratische gehalte van Nederland en zelfs voor het democratische gehalte van de wanstaltige EU.
Het was het tevens een duidelijk Nee tegen de Euro, een munt waar grote weerstand tegen bestond en bestaat en die Nederland door de heersende kliek door de strot was gedrukt. Nee dus. Nee, nee, nee tegen meer Europa en Ja, ja, ja voor meer Nederlandse zeggenschap. En wat kreeg die 61,5% van de nee-stemmers er voor terug? Inderdaad, het verdrag van Lissabon. Een vermomde grondwet, niet in de letter, wel in de geest. De Nederlandse politieke elite en de EU-elite zijn twee handen op één buik. Fuck de bevolking, lang leve de politieke Dikke Ik.
Het is dan ook niet verwonderlijk dat bij het Griekse OXI het gevoel van vrijheid in Nederland de boventoon voerde.
Weer even de frisse wind van vrijheid in het gezicht. Het gezicht van deze vrijheid was Yanis Varoufakis. De man die het bloed onder de nagels van Europese technocraten vandaan haalde. Varoufakis speelde het slim, hij trok de financiële kwestie breder en maakte van het Griekse OXI een nee tegen de Brusselse dictatuur. Daarmee wist hij niet alleen links aan zich te binden, maar ook conservatieven en klassiek liberalen.
Het gevoel van vrijheid werd door de Eurocraten meteen beantwoord met voorstellen voor meer repressie. Zo ook Sophie in’t Veld, grootinquisiteur voor de liberalen, die het volgende twitterde
Sorry? Een overgrote meerderheid van een bevolking zegt nee en dat wordt beantwoord met een dictaat vanuit Brussel? Onvoorstelbaar hoe groot de eigendunk is in Brussel en hoe hoog die ivoren toren.
Europa heeft meer mensen als Varoufakis nodig, die met een uitgesproken mening het gevoel van vrijheid in de EU wist terug te brengen. Is het vechten tegen de bierkaai? Misschien wel, misschien ook niet. Het vechten voor vrijheid kan soms vijf jaar duren en soms tachtig jaar, maar overgave aan de oligarchie in Brussel is geen optie. Om het vuur van vrijheid brandende te houden sluit ik af met de volgende woorden uit het Wilhelmus:
de tirannie verdrijven
die mij mijn hart doorwondt
Over de auteur
- Ik ben een anarchoconservatief. Schrijf op IsraNed en OpinieZ. Volg mij op Twitter via @Berkemef
Recent gepubliceerd
Antisemitisme26 december 2017Superjoden!
Islam/Moslims4 december 2017Voor wie ik schrijf
Media17 november 2017NewSpeak creëert NepNieuws
Economie9 november 2017Lang leve de Nederlandse Boeren!
Ja, ja en volmondig ja. Iedereen met een half brein kan het hier niets anders dan volledig mee eens zijn. Maar goed… als iedereen een half brein had gehad, dan stonden we nu en masse met onze hooivorken in Brussel, om dat stel tuig daar weg te jagen uit die pluche zetels waar we toch overduidelijk “OXI” tegen gestemd hebben 10 jaar terug.
Onvoorstelbaar dat daar in Brussel zóveel mensen, zó hard graaien, declareren en liegen… en dat niemand daar nou concreet iets aan kan doen. Ze jagen ons (de burger) óf de financiële afgrond in, óf een WO3. Een andere uitkomst is er niet in mijn ogen.
Maar hoe zeer ik ook vind dat Griekenland elke geleende cent moet terugbetalen, ik heb niets dan respect voor ze dat ze nu eindelijk die Trojka de dikke vinger geven. Je kán niet hervormen zonder geld, en bezuinigen zonder geld. Ja, ze hadden jaren geleden al werk moeten maken van o.a. de belastingontduiking. Zulke lieverd zijn het inderdaad niet. Maar wat de Trojka doet is vele malen erger… die pushen net zo lang en net zo hard tot de Grieken geen “OXI” meer kúnnen zeggen, en ze met een ketting aan hun nek alleen nog maar “ja” kunnen zeggen op alle snode plannetjes van Brussel.
Ik hoop heel hard dat er een Grexit komt. Omdat dat op termijn alleen maar goed kan zijn voor zowel de Grieken als de rest van Europa. En ik hoop minstens zo hard dat een Grexit meer schapen over de dam gaan trekken. Laat die EU, en dan vooral óp het parlementsgebouw in Brussel, liever instorten en begin opnieuw. Met handelsverdragen, wederzijds respect en een stukje soevereiniteit en eigen cultuur (en zeggenschap). Die poppenkast heeft lang genoeg geduurd nu.