Asielbeleid bestaat uit wegkijkerij en morele mantra’s
Echte aanpak gesmoord in juridische haarkloverij
Titelfoto: Refugees welcome door Donald Trung Quoc Don, CC BY-SA 4.0.
Hoeveel asielmigratie kan onze samenleving aan? Deze dringende vraag wordt al jarenlang niet beantwoord. Zelfs met de huidige chaos in Ter Apel blijft dit onderwerp voor ons kabinet taboe. In plaats daarvan worden verontruste burgers bestookt met morele vermaningen en wordt er niets opgelost. We hebben politici nodig die niet pappen en nathouden, niet wegkijken en vooruitschuiven en zich niet verschuilen achter juridische haarkloverijen. Het prijskaartje van het ‘morele gelijk’ wordt nu bij de samenleving neergelegd, schrijft Freek van Beetz.
Gemeenten moeten dit najaar in totaal 20.000 statushouders huisvesten. Het kabinet wil de komende jaren ruim 730 miljoen euro uittrekken voor verschillende projecten om de opvangcrisis te bestrijden, zoals noodopvang, huisvesting, flexwoningen, inburgering en de aanpak van overlastgevers. Er komt voorlopig geen asielstop, wel heeft het kabinet nog een beperking van de instroom bedacht: een (lichte) vertraging van de gezinshereniging….
Dat is het kabinetsbesluit na het overleg tussen kabinet en gemeenten over de chaos rond het Aanmeldcentrum in Ter Apel.
Mijn inschatting: er is in feite nauwelijks iets opgelost, de problemen zijn vooruitgeschoven, bij de gemeenten over de schutting gegooid en afgekocht.
Kabinet voert wanbeleid inzake asiel. Dweilen met kraan open,
te lang. Burger moet honderden miljoenen extra ophoesten. Wie een sociale huurwoning zoekt, moet langer wachten. Brevet onvermogen.Asieldeal over rug van burger https://t.co/ZdoRAktXdn via @telegraaf
— Derk Jan Eppink (@djeppink) August 26, 2022
In mijn ambtelijk verleden was er een periode dat ik tot over mijn oren betrokken was bij het asielbeleid. Misschien is dat wel de reden dat ik er maar een enkele column aan heb gewijd, zoals deze over de voorrangsregeling voor asielzoekers bij de toewijzing van huurwoningen. En deze over aantallen asielzoekers en de daaraan verbonden kosten. Beide artikelen dateren van 2015, maar zijn toch alweer actueler dan ik toen durfde te vermoeden.
Morele vermaningen
In de kranten, op radio, tv en in de sociale media overheersen inlevende reportages, beschouwingen en opinies met vooral morele vermaningen. Best begrijpelijk bij het zien van de pijnlijke beelden rond het Aanmeldcentrum in Ter Apel. De gekozen aanpak van het kabinet Rutte 4 is wat dat betreft een moedeloos makende herhaling van zetten. ‘Dweilen met de kraan open’ is een beeldspraak die je in bijna elke kritische mening tegenkomt. Maar volgens parlementaire journalisten zou toch een belangrijke stap zijn gezet.
Daarover heb ik ernstige twijfel.
Paul Scheffer
In een, bij nadere lezing nog verrassend actueel interview met Paul Scheffer in het Financieel Dagblad van 26 september 2015, merkt deze op:
“Ik heb mijn twijfels over die door mediabeelden geleide verontwaardiging. Over de duurzaamheid en de diepte ervan. We kunnen die dramatische beelden niet verdragen, zeggen mensen dan. Nee, ik ook niet. Maar vraag is: hoe kunnen we de problemen duurzaam op een redelijke manier aanpakken? Als alle knuffels op zijn, als alle gedichtjes zijn geschreven, zijn we er dan nog?”
Paul Scheffer bleef, sinds het verschijnen van zijn geruchtmakende essay “Het Multiculturele Drama” (2000), toch een beetje een eenzame roepende in de woestijn, al hebben nadien wel meer critici van het asiel- en immigratiebeleid – zoals de onvermoeibare dr. Jan van de Beek, Wierd Duk, Roderick Veelo en bij ons OpinieZ Jan Gajentaan – van zich laten horen, maar ook hen zul je nu zelden of nooit in de reguliere media aan het woord zien. Daar wordt liever ruimte gegeven aan de zalvende, probleemontkennende schrijfsels van migratieprofessor Leo Lucassen.
In het najaar van 1914 ving Nederland met net iets meer dan 6 miljoen inwoners en vele malen armer één miljoen Belgen op, van wie er 100.000 de hele oorlog bleven.
— Leo Lucassen (@Leolucassen) August 27, 2022
Problemen vooruitgeschoven
Het kabinet komt niet met een baanbrekende aanpak om tot een echte oplossing te komen, maar schuift die, zoals ik helaas op ervaring gestoelde vermoedens al verwachtte, voor zich uit. Het zijn weer maatregelen voor de korte termijn. “Pappen en nathouden”.
Een adempauze voor politici die nog meer crises hebben te weerstaan. Het is een helaas beproefd Nederlands recept: een vraagstuk ‘aanpakken’ door een weg te zoeken die tijdelijk soelaas biedt voor de acute problemen van nu.
Een aanpak die de problemen over de schutting gooit bij de gemeenten en die afkoopt met een flink bedrag aan belastinggeld. Een aanpak die de minister een tijdje uit de wind weet te houden en de wankele coalitie bijeen houdt. Zo was het, om bij de vluchtelingenproblematiek te blijven, eind jaren 90 (al werd toen wel de Vreemdelingenwet 2000 tot stand gebracht, maar die is uiteindelijk toch niet het verwachte wondermiddel gebleken), in 2015 en nu ook weer.
Geen lange termijnoplossingen
Nergens blijkt dat naar echt robuuste en creatieve oplossingen wordt gezocht voor de lange termijn, dat institutionele belemmeringen worden geslecht en dat verkenningen zijn verricht naar wat ons land in feite aan instroom en opvang aan zou kunnen. Dergelijke scenario’s bepleitte Scheffer onder anderen. Want hoe je het ook wendt of keert: er zijn grenzen aan wat een land aan immigratie aankan. De maatschappelijke steun voor ongelimiteerde toestroom neemt af, ook al doen die ‘woordvoerders’ en de media nog zo hun best om de problemen te verhullen en ons in morele termen de les te lezen.
Als ik terugdenk aan het gemak waarmee wet- en regelgeving werd gebogen/ruim geinterpreteerd tijdens de corona pandemie, dan verbaas ik me oprecht over de voorzichtigheid bij de aanpak van de asielcrisis. We hebben toch geleerd dan gelijk hard ingrijpen beter is dan 5 x langzaam?
— Rutger van den Noort (@RutgervdNoort) August 27, 2022
Asielstop onbespreekbaar
Mededogen stuit op grenzen. Bij een recente peiling van EenVandaag Opiniepanel bleek dat bijna 70% van de respondenten een sterke voorkeur had voor een asielstop. Waarom is dat nog steeds zo onbespreekbaar? Bij de introductie van het Dublinverdrag in 1990 verklaarden hoge Haagse ambtenaren destijds opgelucht en vol trots dat asielzoekers Nederland alleen nog konden binnenkomen via de havens van Amsterdam en Schiphol. Dat was onze ‘Europese buitengrens ‘geworden. Asielzoekers die ons land over land wilden bereiken, moesten een asielverzoek doen in het eerste (EU-)land van binnenkomst. Die zouden we hier de deur kunnen wijzen. Daarvoor werden, met enig ceremonieel vertoon, uitzettingsteams geformeerd: die zouden dat uitzetten van afgewezen asielzoekers krachtdadig en resultaatgericht aanpakken. Voortaan zou het dus heel overzichtelijk worden. De aanwezigen hieven het glas en keken tevreden in het rond.
Landsgrenzen bestaan nog
Nou, dat is heel anders gelopen! We hebben nog steeds landsgrenzen (dat bleek ineens ook tijdens de Coronapandemie!). Die zijn er nog steeds om een gebied af te bakenen, waarbinnen overheden burgers rechten garanderen en plichten opleggen en waar die burgers zich verbonden voelen door een gedeelde geschiedenis, normen en waarden. De voorzieningen van de verzorgingsstaat die binnen die landsgrenzen worden gegarandeerd zijn niet oneindig rekbaar, maar het vragen naar de grenzen van wat een land aan asielmigratie aankan is kennelijk ongemakkelijk, want we zijn immers solidair?
Hoeveel vluchtelingen kan een samenleving aan? Zeker als hun vermeende economische bijdrage aan die samenleving vooralsnog in negatieve bedragen moet worden geschreven? De statistieken over relatief hoge werkloosheid en bijstandsafhankelijkheid onder de toegelaten asielzoekers dragen ook niet bij aan het draagvlak voor ongelimiteerde toelating en opvang.
Mantra
Het in moralistische termen gegoten mantra is nog steeds: we moeten vluchtelingen (“alle vluchtelingen”, twitterde Jesse Klaver genereus) gastvrij opvangen, wij mogen de grenzen niet afsluiten. En met ‘wij’ hebben die woordvoerders het nooit over zichzelf, maar spreken daarbij normatief voor ons allen, zonder ons daar ooit over geraadpleegd te hebben.
Werkelijk beschamend. Het probleem is niet de instroom of de veilige landers, maar 12 jaar bewust afbraakbeleid op de asielopvang van de kabinetten Rutte. Iedere vluchteling verdient waardige opvang, en daar zullen wij bij het kabinet op blijven pushen.https://t.co/QIhlgMDm5j
— Jesse Klaver (@jesseklaver) August 26, 2022
Elke poging tot een daadwerkelijke aanpak van het asiel- en immigratievraagstuk lijkt te worden gesmoord in juridische haarkloverijen. “Mag niet van Brussel”, internationale afspraken, Europese regelgeving, etc. Het Vluchtelingenverdrag is onaantastbaar verklaard, alsof het in beton is gegoten. Toch dringt zich ook hier de vraag op of het idealisme van 1951 nog weerspiegeld wordt in de realiteit van nu.
Afbraak verzorgingsstaat
Alsof het primaat niet bij de politiek zou moeten liggen. Wetten en verdragen zijn resultante van politieke besluitvorming: de wetsteksten en -regels zijn in feite ‘gestold beleid’. Maar juristen zullen, als politici hen naar mogelijkheden voor een oplossing benaderen, altijd weer juridische beletselen weten aan te dragen. Maar wat let gedurfde politici om het voortouw te nemen in het wijzigen van wetten en verdragen, het desnoods opzeggen van verdragen, als die tot bij de totstandkoming daarvan onvoorziene, rampzalige gevolgen leiden? En wat weerhoudt politici ter linkerzijde, die ooit aan de wieg stonden van de verzorgingsstaat, om de afbraak van die verzorgingsstaat af te wenden en te keren??
Wegkijken
Het reppen over ‘solidariteit’ heeft iets vrijblijvends als je het prijskaartje van je morele gelijk bij de samenleving neerlegt. Hoe kunnen echte vervolgden worden gescheiden van (bijna even legitieme?) zoekers naar een betere toekomst? En hoe pak je de criminele mensensmokkelaars aan, die nu zelfs kleine kinderen inzetten om de overkomst van hele gezinnen te kunnen bewerkstelligen? Daar is het vluchtelingenverdrag nooit voor bedoeld. Maar je hebt wel politici nodig die niet wegkijken en vooruitschuiven. En media die niet de morele leermeester uithangen, de moeilijke vragen uit de weg gaan en tegendraadse meningen weghonen.
Vond je dit artikel goed? Steun Freek van Beetz via pinchas.backme.org.
Over de auteur
- Freek van Beetz, studeerde Planologie en Politicologie, was van 2001-2010 adviseur van de MP van de Ned.Antillen. Auteur van Uitzicht op Zee (roman, 2015) en van Het laatste Kabinet (2010) en Het einde van de Antillen (2013).
_02.jpg){kind=link}
Nederland moet nu eindelijk eens stoppen met het afsluiten van allerlei “bindende “ internationale afspraken.
DIT MAAKT ONS LAND ZIENDEROGEN KAPOT EN TOTAAL ONBESTUURBAAR. ‼️
Dit lijkt zo mooi: samenwerking maar het werkt verlammend voor ons eigen land.
Ons land is niet meer te besturen vanwege bepalingen die niet aan ons burgers zijn voorgelegd, en die wij zonder democratische beslissingen moeten slikken.
Ons is niet gevraagd naar sancties voor Rusland, met als gevolg grote armoede en komende winter geen gas. Dit is een ondoordacht besluit uit Brussel wat nederland klakkeloos volgt ten koste van haar eigen burgers. Dit is gewoon MISDADIG!!
Nerderlandse burgers zijn niet gevraagd om Natura 2000 gebieden aan te wijzen en als dit al zo is/ was dan is er vooraf niet op de gevolgen ( die ook steeds veranderen ) hiervan gewezen.
Nederlandse burgers zijn niet gevaagd om duizenden asielzoekers op te nemen om in het midden te laten of dit gelukzoekers zijn. Of echte in nood verkerende mensen.
De Nederlandse burger is niet gevraagd, hoe wij als een superklein landje op de globe om willen gaan met het klimaat, hoe arrogant…… kun je zijn te denken dat dit iets uitmaakt…….
De Nederlandse burger werd niet gevraagd of hij/ zij de integriteit van zijn / haar lichaam wil opgeven voor een wereldwijd expiriment. Om daarna je burgers gewoon op te sluiten en een grote tweedeling in je bevolking aan te brengen.
Op deze manier worden wij ook totaal overgeleverd aan het world economisch forum, met bindende afspraken ZONDER DAT DE NEDERLANDSE BURGER HIER IETS OVER TE ZEGGEN HEEFT
DE POTITIEK DENDERT MAAR DOOR EEN AFSPRAAK HIER EEN VERDRAG DAAR EEN CONVENANT ELDERS, EN DAT ALLES BINDEN…..JA BINDEND, ZONDER DE KIEZER.❗️
Stop daarmee. Dit maakt ons land kapot.
En dan zijn er in Nederland nóg mensen die beweren dat wij in een democratie leven.
Dank voor uw realistische bespiegeling.
Hoe echter gaan we de beweging naar meer realisme bij de roverheid bewerkstelligen? Het recht op asiel is inderdaad nooit bedoeld om iedere aardbewoner die dat wil een levenslang ‘onderhoudscontract’ te bieden over de rug van autochtonen die de benodigde belastingherverdelingsgelden moeten opbrengen.
Ik deel met u dat in principe ieder mens op de aardbol het recht heeft zich daar te vestigen waar hij een beter leven denkt te hebben. Maar dat moet dan wel binnen de wetten en grenzen van dat land van voorkeur. De immigranten houden zich daar massaal niet aan, komen illegaal binnen, z.g. zonder papieren zodat elk door de NGO’s voorgekauwd l#lverhaal over afkomst, leeftijd, ‘vluchtverhaal’ enz. de toch al gerede kans op dat levenslange onderhoudscontract moet vergroten. En daaropvolgend de ‘gezinshereniging’. Zelfs kinderen, de z.g. ‘anchorbabies’ worden ingezet. Alles om maar op de traanklieren van het volk te werken.
Nu is er een ‘plan'(hahaha) gepresenteerd wat de kraan nog wat verder zal opendraaien. Mag wat kosten aan geld, woonruimte, overlast, dwang e.d. Een kniesoor die daarop let, want de studenten zonder betaalbare woonruimte, de volwassenen noodgedwongen op de zolderkamer van pa en ma, de onbetaalbare energie en boodschappen, de brandstofprijzen, de in de steek gelaten Groningers en toeslagenouders incl. hun geroofde kinderen…..bek houden. Let them eat cake.
Tijd om de verantwoordelijken voor dit wanbeleid voor eens en altijd te verjagen, dus het kartel mét hun eindverantwoordelijke ambtenaren. En dat zal NU moeten, voor ze haastig nog van alles doordrukken.
Hoe, in vredesnaam?
De meeste mensen, ik schat zo’n 90 procent, interesseren zich niet wezenlijk voor politiek. Ze gaan voor de waan van de dag, praten anderen op feestjes na en zijn uiteindelijk alleen maar geïnteresseerd in hun eigen hachje. Wat blijft er aan het einde van de maand over ? Kunnen we het buikje nog lekker rond eten ? Zitten we er nog behaaglijk warm bij ? Kunnen we nog onbeperkt de auto pakken ? Kunnen de kinderen nog studeren ? Kan de hypotheek nog steeds netjes worden afgelost ? Kan de ziektekostenpremie nog probleemloos worden opgehoest ? Kunnen we nog twee keer per jaar op vakantie ? En ga zo maar door… Zo lang dat allemaal kan blijven mensen gerieflijk in hun “comfort zone” zitten en tekenen ze, telkens opnieuw, zonder verder na te denken bij voor nog eens vier jaar Rutte. Maar DAT is binnenkort afgelopen. Want de kiezers die al 12 jaar als makke schapen achter die immer grijnzende non-valeur aanlopen gaan het nu, EINDELIJK, in hun portemonnee voelen. En als de centjes op zijn, dan is het over het algemeen ook snel over met de liefde.
Wie gaat dat betalen?
We zitten al met inflatie en een enrgiecrisis. Waar komen die huizen voor die statushouders vandaan? Zevenhonderddertig miljoen is gegarandeert niet genoeg.
Mark heeft al te kennen gegeven niets aan de koopkracht te gaan doen. Er moeten 12000 boeren weg.
Hoe lang gaat deze ellende duren? De asielzoekers blijven komen.
Ik hoor het Mark nog zeggen op het journaal bij het uitleggen van de sancties tegen Rusland na het bezoek van Biden. Dit gaat ons pijn doen, maar wij zijn een rijk land.
Wie zijn wij, Mark? Wie zijn wij?
Het enige wat het volk nog rest is een revolutie.
Om de woorden van onze MP te gebruiken ‘het komt goed, ik weet zeker dat het goed komt’ einde citaat n.a.v. een vraag van een journaliste over de geweigerde gesprekken van de boeren met dhr. Remkes. En zo gaat het pappen en nat houden gewoon door.
Onze MP heeft geen ruggegraat en durft en kan geen beslissingen nemen, Ik vergelijk onze MP als een Turkse olieworstelaar die overal tussen doorglipt en niet vatbaar is voor enorme gemaakte fouten. Dit is ongehoord en een ergere vorm van asociaal.
De MP trekt aan wat touwtjes bij de poppen in zijn poppenspel, en ziedaar… het komt goed. Voor hem en de ‘zijnen’.
Mensen smokelaars blij, zij mogen straffeloos doorgaan, de schuld krijgen de Nederlanders die zich tegen de migratie politiek verzetten. De politiek steunt de smokkelaars.
Als Jesse Klaver zegt dat we de vluchtelingen (migranten) ‘ moeten’ opvangen en dat we de grenzen niet ‘ mogen’ sluiten, dan liegt hij.
In een democratie telt alleen de wil van het volk. Is het verdrag van Genève (1951), het Marrakech verdrag, de opvang van 50.000 migranten uit veilig Turkije OOIT voorgelegd aan het volk?
Nee. Dus is het opgelegd.
Het zijn dictators die ons dit opleggen. Die zich verschuilen achter de VN en achter internationale verdragen. Die ook weer nooit zijn voorgelegd aan het volk. Wiens belangen behartigen deze dictators eigenlijk?
Laten we voor op stellen echter vluchtelingen hebben hulp nodig en de beste vorm van hulp is in de regio. Helpt de regio en zorgen er voor dat de vluchteling niet te veel ontheemd.
Vluchteling moet in het eerste veilige land dat ze tegen komen zijn asiel aanvragen.
Asielbeleid zoals het nu wordt gedaan en uitgevoerd is disseminatie van de hoogste plank naast ook gerichte triage toepassen op de Nederlandse bevolking.
Grove schending van de rechten van het kind.
In Nederland er massa mensen zijn die geen eigen plek kunnen hebben. Kinderen van gescheiden ouders die geen omgang kunnen hebben met de andere ouder omdat die geen eigen plek heeft. Kinderen geen eigen plek hebben omdat er geen woningen beschikbaar zijn. Mensen die werkloos zijn geworden of ziek zijn hierdoor dakloos zijn geworden omdat er geen betaalbare eigen plek voor hun.
Mensen hier heen laten komen waarvan niet bekend is of het echter vluchtelingen betreft en omdat ze hier zijn gekomen via de hulp van door hun goed betaalde mensensmokkelaar al dan niet met een overtocht op de boot van artsen zonder grenzen of op andere wijze met professionele hiernaar toe zijn gekomen zoals niet bekend is of deze echte vluchtelingen
De problemen die er zijn met de aanwas en grote getalen is het gevolg van het beleid.
Nederland heeft niet de capaciteit omdat Rutte met zijn wijze mensen zelf de capaciteit hebben afgebouwd. Geeft al aan hoe vervreemd men in Den Haag is van de realiteit.
Het is beter mensen in de regio op te vangen omdat de mensen die vluchten ook de mensen zijn die nodig zijn om het land weer ropte bouwen.
Gezin achterlaten om later hier gezien te herenigen? Waarom kan het gezin achterblijven als jij als persoon stelt asiel te moeten hebben? Je naasten worden toch bedreigd.
Het gaat niet alleen om ontoereikende opvangcapaciteit. Dat is pas het eerste probleem. Daarna komt de woningcapaciteit, de juridische capaciteit (herhaald procederen) de onderwijscapaciteit, de politiecapaciteit, de zorgcapaciteit, de verloedering van en extreme overlast in complete volkswijken….. Noem maar op.
Het is echt niet zo dat alle Syrische of Afghaanse gezinnen voorbeeldige buren zijn, om over bepaalde Afrikaanse groepen maar helemaal te zwijgen.
Hoe kun je verklaren dat b.v. psychologische bijstand bieden aan immigranten wel direct kan (voorbeeld: de veelgenoemde Oekraïense trauma’s), maar dat eigen inwoners op ellenlange wachtlijsten komen, met soms zelfmoorden tot gevolg.
Wat van ver komt is blijkbaar van meer belang.
Uiteraard moet acute zorg geboden worden waar dat nodig is, ik denk niet dat ik een onmens ben, maar waarom is dat dan niet ook in dezelfde mate voor de eigen bevolking belangrijk?
Aanschouw het resultaat van de Mars door de instituties. Bedankt Hippy’s.
Er wordt terecht op gewezen dat de landsgrenzen wel functioneel waren tijdens de corona pandemie maar voor asiel blijven zij open.
De solidariteit op wie zich politici beroepen mag niet ten koste van de autochtone deel van het bevolking misbruikt worden dat is een regelrechte discriminatie.
Het belastinggeld wordt steeds harder misbruikt voor doelen in het buitenland terwijl het binnenland schreeuwt om investeringen. De hele sociale structuur dreigt uiteen te vallen en de ongerustheid onder het bevolking groeit. Deze regering is niet voor ons maar voor Afrika. Tweede kamer maak een eind aan het land gaat kapot.
De kamerleden kunnen niets meer, Ni28. Volledig buitenspel gezet door het kartel.
We worden slechts in naam vertegenwoordigd in een representatieve democratie.
Rutte is een alleenheerser geworden, die zijn macht consolideert tegen elke prijs.
Waar kennen we dat ook van?
Klopt. Representatieve democratie heeft al lang afgedaan.
Wat ontbreekt is het nuchtere inzicht dat de manier waarop onze overheid met nationale belangen omgaat, of het daarvoor de EU en tal van internationale verdragen als schaamlap gebruikt (‘We kunnen niet anders.” of “Het internationaal recht verplicht ons’) of niet, de facto schendingen van de grondwet zijn. De overheid heeft overduidelijk het sociaal contract met het volk verbroken.
In een eerder verleden was zo’n gegeven aanleiding tot verzet. Filips II werd afgezworen, de gebroeders de Witt vermoord (wat je daar verder ook van moge vinden) omdat ze de band met het volk verloren.
Is iets dergelijks in onze dagen ook te verwachten? Je zou het denken. Maar daarvoor is een volk nodig dat zich bewust is van zijn eigenwaarde. Dat gevoel van eigenwaarde, dat zelfrespect, is echter volledig verloren.
Dat maakt dat zelfs fora als Opiniez en waardevolle auteurs als Van Beetz, ondanks hun goede analyses niet verder komen: het volk is zo volkomen gebrainwasht, dat het niet langer in staat is zelfstandig, op grond van aangedragen feiten en argumenten, tot een van de overheid afwijkend oordeel te komen.
In dit artikel van Freek van Beetz kan ik mij helemaal vinden. Toch is er een ding die hij onbesproken laat, namelijk het ontbreken van daadwerkelijke volksvertegenwoordiging.
Sinds 1917 leven we in de illusie dat Nederland een democratie is. Dat de wil van het volk, toch tenminste in overwegende mate, vertegenwoordigd wordt. Tot het ineenstorten van de grote partijen CDA en PvdA, de opkomst van nieuwe partijen (PVV, FvD, BBB) maar ook dat van het verschijnsel van in de praktijk convergerende partijprogramma’s, hadden we meestal twee of drie grote partijen die wisselende coalities aangingen, zo nodig met een aantal kleinere partijen. Er was daadwerkelijk een afwisseling van de wacht. Hoewel de meeste grote lijnen toch wel doorliepen in volgende kabinetten, kon het toch voorkomen dat hier en daar een belangrijke politieke vernieuwing tot stand kon komen.
Dat is nu niet langer meer het geval. Wederzijds vertrouwen, óók naar oppositiepartijen, heeft plaats gemaakt voor obligaat moralisme. Dit heeft geleid tot partijprogramma’s die massaal door de eigen partij verlaten zijn. Het meest in het oog springende voorbeeld is natuurlijk de VVD, een partij die traditioneel wars is van overheidsingrijpen, kenmerkt zich nu daar precies dat. In tegenstelling tot wat de meeste mensen verwachten leidt die grote eensgezindheid tussen de 80% van de Kamerleden niet tot gematigd en evenwichtig overheidsoptreden, maar integendeel tot extreem radicalisme bij wat traditioneel middenpartijen waren.
Bravo.
Maar wat is democratie nu eigenlijk en wat hebben we in NL (in naam)?
Democratie bestaat hoofdzakelijk in twee vormen: Representatieve democratie: het volk kiest mensen die verstand van politiek hebben om hen te vertegenwoordigen. Directe democratie: het volk kan rechtstreeks meedoen aan het nemen van belangrijke beslissingen. Het tegenovergestelde van democratie is dictatuur .
In NL hebben we (in naam tenminste) de representatieve democratie.
Het volk mag dus verwachten, dat de door hen gekozenen op basis van wat die gekozenen vóór verkiezingen propageren, beleid voeren.
Als gekozenen ná verkiezingen ineens zonder adequate onderbouwing, en zonder dat dit in het belang van het volk is, gaan spookrijden in een andere richting, zouden de bedrogen kiezers, want bedrog is het, die gekozenen moeten kunnen wegsturen zonder dat daar eerst nieuwe verkiezingen voor nodig zijn.
Als stelselmatig de beloften vóór verkiezingen worden omgezet in het tegenovergestelde, en als de volksvertegenwoordigers in de 2e Kamer steeds buitenspel worden gezet door rigide partijdiscipline van het kartel, worden burgers dus niet meer vertegenwoordigd. En is er m.i. de facto eigenlijk sprake van dictatuur.
Natuurlijk, wat jij schetst is de formele gang van zaken. In het tweede stukje wat ik schreef gaf ik aan “daarvoor is een volk nodig dat zich bewust is van zijn eigenwaarde. Dat gevoel van eigenwaarde, dat zelfrespect, is echter volledig verloren.”
Zie daarvoor Matthias Desmet.
Het ziet ernaar uit dat ik op mijn 67-ste weer een baantje moet zoeken om mijzelf en buitenlandse aanloop te onderhouden. Schandelijk. Een samenleving kan men aflezen hoe sociaal die is aan de behandeling van ouderen en jongeren. En die is in Nederland heel hard aan het afglijden.
De problemen in andere landen met migratie. Met actuele opnamen.