Het spoorloos verdwenen ouderwetse fatsoen
Alles wat ooit gek werd gevonden is nu normaal
Foto: 
Aziatische landen liggen opeens in Europa volgens het Eurovisie Songfestival, een doodskist kapen is het nieuwste wapen van Hamas, meer dan veertienhonderd kinderen zijn verdwenen en Nederlanders klagen liever dan dat ze in actie komen. Terwijl we duizelig worden van diversiteit en hypocrisie is ouderwets fatsoen ondertussen nergens meer te bekennen. Alles wat ooit gek was wordt nu normaal gevonden, schrijft Simon Soesan vanuit Israël
Wat hebben Azerbaijan, Cyprus, Georgië, IJsland, Israël en Australië gemeen? Weet u het echt niet? Ze zijn allemaal een deel van Europa. Vraag het de Eurovisie-mensen maar, die kunnen u er alles over vertellen. Net als het ongekozen parlement van Europa, die een ieder en alles, zelfs roversbendes, bij Europa willen inlijsten. Het maakt niet uit hoe, zolang ze Brussel maar betalen. Verdwenen is de tijd dat de meester of juf ons er van overtuigden dat alles ten oosten van de Bosporus Azië heet.
Ik moest hieraan denken toen ik omviel van verrassing afgelopen zondagmorgen, toen ik vernam wie het Eurovisie Songfestival heeft gewonnen: wie had dat nou kunnen denken? Mazzel dat er dit jaar geen Olympische Spelen zijn, want alle medailles waren dan naar Oekraine gegaan! Zeker weten!
➰
Aangevallen door de zonen en dochters van de Kozakken hebben de Oekraïense modelburgers het maar moeilijk: hoe presenteer je je als sympathiek, terwijl je zelf wellicht geen haar beter bent dan je vijand? Antwoord: het Songfestival!
Moesten we vroeger zaterdagmiddag slapen om ’s avonds te mogen meekijken naar het Songfestival – vandaag is uiteraard alles anders. Dat dingen veranderen is prima, zo moet het zijn. Dat het Songfestival nu is gekaapt door mensen die hun seksuele voorkeur willen adverteren is één, en dat de inhoud al jaren gaat om pyrotechniek, schreeuwende oma’s, vrouwen met baarden en losgeslagen Vikingen was al erg genoeg. Nu is zelfs dat niet meer belangrijk. Nu gaat het erom of je een underdog bent. Dan komt Bono namelijk in Kiev in de metro zingen en kan hij ook pochen dat hij er geweest is.
Bono (U2) and “Antytela” band in Kyiv metro 🇺🇦 #Ukraine pic.twitter.com/C89h2gehZD
— Kristina Berdynskykh (@berdynskykh_k) May 8, 2022
➰
Over zielig gesproken: die kaping van de doodskist van een Al Jazeera journaliste was ook prachtig in elkaar gezet. Tijdens de Christelijke begrafenisprocessie in Jeruzalem, die vooraf door de autoriteiten gecoördineerd was met de familie van de journaliste, stuurde Hamas wat oproerkraaiers er op af die de lijkkist moesten kapen. Dat lukte nog bijna ook. De Israëlische politie had geen rekening gehouden met de mogelijkheid van het kapen van een lijkkist. Je moet het maar bedenken.
Meteen kregen we in Israël de hele wereld op ons dak, want die journaliste was met opzet door de veiligheidstroepen doodgeschoten en opzet – tsja, dat is typisch Joods, dus wij werden de gebeten hond. Niemand die zich afvroeg waarom iemand een doodskist wil kapen. Alsof we in een parallel universum leven, waar alles wat gek is normaal is.
➰
Dat doet mij weer denken aan het verdwijnen van meer dan 1400 kinderen in Nederland, waar de regering geen antwoorden op wil geven. Het volk klaagt, de regering gaapt en het volk vraagt zich dan af wanneer Derksen terugkomt op de tv…. . Want Nederlanders klagen graag, maar doen er zelf zo weinig mogelijk aan om een probleem op te lossen. Klagen is knokken voor je land op z’n Nederlands.
Ergens in de laatste jaren zijn een woord en een begrip verdwenen: Fatsoen.
Ik weet het, dit zal wel ouderwets overkomen. Maar toch hoognodig: politici die af moeten treden komen met een stalen gezicht terug en zeggen dat ze nu “anders” zijn en gewoon doorgaan met het verrotten van de maatschappij, boevenlanden die opeens heel keurig zijn en zielig zijn en geholpen moeten worden. Ook dat “helpen” heeft nu een andere betekenis: helpen op afstand, graag. Nee, niet vanwege een onnatuurlijk virus, maar omdat het wel zo goed is: je stuurt je medeleven en wat geld, komt even langs voor een fotomoment en dat was het.
➰
AZC’s worden onprofessioneel geleid, migratieproblemen worden door politici weggelachen en seksueel geweld in een partij wordt afgekocht met uw belastinggeld. Het kan allemaal. Op de tv kun je gieren om een verhaal waar iemand een ware kunst uithaalt met een kaars, terwijl slachtoffers van seksueel geweld worden genegeerd.
Fatsoen. Op straat opkomen voor iemand die lastig wordt gevallen kan niet meer. Terugslaan wanneer je wordt aangevallen is verboden.. Een jongen jongen noemen of een meisje meisje mag niet meer. Op elke wc-deur moet geschreven worden wie er in mag want we zijn zo divers!
Fatsoen. Waar is het gebleven? Respectvol zijn. Praten met elkaar, in plaats van schreeuwen – waar vind je dat nog?
➰
Ging diversiteit niet om “ieder diertje zijn pleziertje”? Nu gaat het erom dat, wanneer iemand geen vlees wil eten – niemand meer vlees mag eten. Met geweld je mening uiten. Omdat niemand luistert?
Maar er is wel degelijk iemand die luistert en leest. En die zeggen zal dat ik een typisch voorbeeld ben van mensen die oud genoeg zijn om te zeggen dat hun leven wel mooi is geweest. Er zullen Kamerleden zijn die zeggen dat mijn generatie geen medische hulp meer hoeft te krijgen, omdat ons leven voltooid is.
Het ouderwetse fatsoen? Dat is al heel lang geleden begraven.
Over de auteur
- Simon Soesan woont sinds 1973 in Israël en is directeur Europa van Taglit - Birthright. Soesan is bekend van columns in o.a. NRC Handelsblad, het Reformatorisch Dagblad, Israël Actueel en het Nieuw Israelietisch Weekblad.
Recent gepubliceerd
Antisemitisme30 oktober 2023Joden, kom naar huis voor het te laat is!
Antisemitisme24 oktober 2023In naam van Allah, in naam van God?
Antisemitisme19 oktober 2023Over de oorlogen die Israël heeft moeten voeren
Antisemitisme15 oktober 2023Van onze correspondent in Israël: Opa, waarom is er oorlog?
Leugen en hypocrisie zijn de kenmerken van onze tijd. Bangmakerij vergezeld van bijpassende propaganda komt dagelijks op ons af. Oekraïne wint verrassend de Songfestival die al lang niet muziek representeert maar een maatschappelijk politieke functie vervult. Niets is meer echt en men kan nergens meer op vertrouwen. Afbraak van de samenleving gaat nu op volle toeren en vanzelf stopt het niet.
Zo is dat!
Helaas!
Fatsoen als woord staat nog in het woordenboek,misschien?Maar de betekenis er van schijnt niemand meer te kennen.En het kabinet geeft het voorbeeld!
De vis begint bij de kop te rotten.
Wat te doen met rotte vis? Andere verpakking, nieuwe datum er op, wat sterke kruiden en azijn om de stank te verdoezelen, en als nieuwe smaak in de verkoop gooien?
Dat zou mij niet verbazen in een rotte samenleving.
En met ramen lappen werk je van boven naar beneden 😁
Wat de regering doet word door het volk opgevolgd. Zo werkte het altijd in mijn moederland. Uiteindelijk reageerde een loodgieter of schilder op je vraag pas als je hem iets extra toe gaf. Wij zijn hier op weg om zover te komen, lijkt het. Aantal inwoners groeit hard maar het aantal werkenden slinkt. ???
Wat de regering doet wordt door het volk opgevolgd. Zo werkte het altijd in mijn moederland. Uiteindelijk reageerde een loodgieter of schilder op je vraag pas als je hem iets extra toe gaf. Wij zijn hier op weg om zover te komen, lijkt het. Aantal inwoners groeit hard maar het aantal werkenden slinkt. ???
Wat de regering doet wordt door het volk opgevolgd. Zo werkte het altijd in mijn moederland. Uiteindelijk reageerde een loodgieter of schilder op je vraag pas als je hem iets extra toe gaf. Wij zijn hier op weg om zover te komen, lijkt het. Aantal inwoners groeit hard maar het aantal werkenden slinkt.
Kijk de media vanaf de jaren 50 waren verbonden door hun politieke en of kerkelijke gezindheid en veelal op één regio gericht.
Maar het belangrijkste ze vertelde vaak al het nieuws goed of slecht met ruimte voor een andere mening, zonder die andere mening direct af te ze….n.
Wat er nu ca 70 jaar later van is overgebleven is een media die één richting verkondigd en andersdenkende afslacht.
Waar zijn de normen en waarden gebleven uit de jaren 50 van de vorige eeuw.
Toen wisten we dat Ome Jan van nr 18 het niet breed had en de hele straat hem iets toestopte, nu ligt zo’n soort Ome Jan een maand of wat dood in huis, voor de buurt er achter komt.
“Waar zijn de normen en waarden gebleven uit de jaren 50 van de vorige eeuw.”
Opgeslokt door degenen die “nieuwkomers en volgende generaties” al jaren pamperen
en de racisme- en discriminatiekaart wanneer er tegen hun wandaden werd en wordt opgetreden. (Politie, ambulance, onderwijs.)
…..racisme- en discriminatiekaart trekken………
Aan de normen en waarden van de jaren 50 heb ik , geboren in 1944, alleen maar slechte herinneringen. Alles wat afweek werd toen onder het tapijt geveegd.
Het was de tijd van “de grote leugen” bij echtscheiding, waarbij een van de partners “overspel gepleegd moest hebben ” om te kunnen scheiden. Meestal was dat de man die dit op zich nam.
Het was wél de tijd dat vrouwen eindelijk voor de wet geheel handelingsbekwaam werden verklaard, dat weer wel.
Maar het was ook de tijd dat er in het geniep veel aangerotzooid werd, maar dat praten ovet seks, homoseksualiteit etc geheel taboe was . “Trouw maar dan gaat het wel over”
En de mode: net zulke lange trut jurken en rokken als momenteel. Nee denk ik terug aan de jaren ’50 krijg ik het net zo benauwd als ik het nu heb.
De jaren 50 waren zeker geen pretje in élk opzicht. Er was een ongezonde sociale en religieuze controle, de arbeider had brood op de plank en verder heel weinig. Er heersten grote taboes. Maar iedereen had na de verwoestingen van de oorlog de mouwen opgestroopt, was tevreden met het weinige ondanks dat er nog steeds zaken op de bon waren, er was veel saamhorigheid en hulpvaardigheid in buurten en, het allerbelangrijkste, hoop voor de toekomst! Dat men het beter zou krijgen, en men kreeg het ook elk jaar ietsje beter. Toekomstperspectief.
Op school heerste strikte discipline. Niet echt fijn, maar je leerde wel wat.
Je groette elkaar op straat, en ook andermans kinderen werden aangesproken op wangedrag.
Nu kan zelfs een leerkracht een leerling niet altijd aanspreken zonder consequenties. Het onderwijs is gedegradeerd tot een soort dagbesteding, die persé leuk moet zijn. Net als werk trouwens, alles moet leuk zijn.
Weinigen zijn nog bereid de mouwen echt op te stropen, inclusief de nieuwkomers, weinigen zijn met hun huidige leven tevreden – het moet alsmaar meermeermeer, anders heb je geen ‘ambitie’ – en velen vrezen dat het ergste nog moet komen.
Overheden zijn verworden tot roverheden, alleen met zichzelf en hun baantjes bezig.
Wie kun je vandaag de dag nog vertrouwen?
Heeft de tandarts die behandeling aangeraden omdat het nodig is, of omdat zijn saldo moet groeien?
Is die gemeente ambtenaar wel voor jou bezig, of moet hij/zij de baas/wethouder/burgemeester/bevriend ondernemer beschermen?
Kortom, de samenleving is m.i. over het geheel genomen gedegenereerd, normen en waarden zijn weggedramd, en fatsoen bestaat inderdaad bijna niet meer.
Netty en Niets is wat het lijkt: Jullie hebben gelijk op de vele verschillende terreinen die jullie noemen.
Naar ieders zin zal het nooit zijn. Maar ik kan mij niet herinneren dat je toentertijd bijna iedere dag wel vernam dat er weer iemand was overhoop gestoken of – geschoten, dat er tijdens ramadan moslims op groepen mensen inreden, dat er grote bekken werden opgezet tegen leraren, dat er in de grote steden in Europa no-go zones waren, want ingenomen door immigranten, dat ambulancepersoneel werd geterroriseerd, vrouwen regelmatig aangerand werden enz. enz.
Maar dat je wel nog gewoon Sinterklaas en Zwarte Piet kon vieren, net als Kerstmis en Pasen.
Dat waren eigenlijk de zaken waar ik aan dacht in mijn reactie.
Je hebt gelijk Els, denk ik. Als je er goed over nadenkt, kun je alles wat tegenwoordig eufemistisch een ‘uitdaging’ genoemd wordt, terugbrengen naar de ongecontroleerde massa-immigratie gedurende decennia. Die nog altijd voortduurt.
Toen eind zestiger jaren kritiek kwam op de massa-immigratie zoals: ze pikken onze huizen in, toen al mocht je dat niet zeggen. Maar kijk nu: hele wijken zijn buitenlands en de eigen bevolking staat achteraan voor een woning. En dat is maar 1 voorbeeld.
Over het onderwijs zwijg ik maar.
Ouderwets of niet. Ik kan mij prima in uw verhandeling vinden heer Soesan
Niet alleen het fatsoen, maar ook de schaamte is er vandoor.
Regelmatig heb ik het gevoel in een gekkenhuis te leven.
Normen en waarden veranderen door de eeuwen heen constant.
Echter dit is een periode van normloosheid.
Ik geef de schuld daarvan aan onze over gecultiveerde, door te veel welvaart zo langzamerhand geteisterde maatschappij, waaruit iedere vorm van matigheid en inderdaad fatsoen verdwenen is.
Prima column. Verbaas me dagelijks over de normen en waarden in dit land. En het gemak waarmee iedereen het over zich heen laat komen. Regeren is over U voor U maar zonder U. Zonder blikken of blozen wordt ons alles verplicht opgelegd. De grondrechten worden met voeten getreden maar “we zijn te oud om mee te doen” luidt de slogan. Hoop dat de wal het schip nog keert maar ben er bang voor
Voor wat betreft het songfestival is dit artikel op Nieuwspaal aardig. Het kwam daags voor het songfestival uit. Satire, al begrijpen nogal veel mensen het concept satire niet. Maar in elk geintje zit een seintje.
Overigens heeft Ierland ooit ook de zieligheidsprijs in de wacht gesleept bij dat songfestival. Dit pervers-tival op zich boeit me overigens voor geen meter. En de uitkomst is zo mogelijk nog minder.
https://nieuwspaal.nl/s10-feliciteerd-oekraine-met-overwinning-eurovisie-songfestival/
Humor! Gelukkig is dat nog niet verdwenen.
Helemaal in de roos
Waar de tien geboden verdwijnen zie je er duizenden verschijnen. (En tiert overschilligheid over de lijnen).
Met de hoed in de hand
Kom je door het ganse land.
Toen kwam de gewone man
die qua beleefdheid dat ook wel kan
MET EEN PET OP JE TEST
KOM JE ER OOK BEST.
Toen kwam de Repatriant
Uit Azië, ja van die kant
Zijn van nature bescheidenheid
Werd hier gezien als onderdanigheid.
Och arme! Roepende in woestijn.