De lessen van de boevenjacht
Kordate aanpak zonder politiek klaroengeschal
Titelfoto: Mount Gilboa, Israël door Hoshvilim, gepubliceerd onder CC BY-SA 4.0.
Ja, ook in Israël kunnen boeven uit de gevangenis ontsnappen. Mag niet, kan niet, maar gebeurt toch. In zo’n geval kun je met je vinger iedereen en alles aanwijzen als schuldige, maar je hebt ook de optie om kordaat aan het werk te gaan. En dat gebeurde, waarbij er ook nog lessen voor de toekomst werden geleerd. Simon Soesan bericht vanuit Israël.
Terwijl er bij ons in Israël werd gekeken naar wat er allemaal fout was gegaan (en die lijst is lang) werd er ook gewerkt om de uit de high security gevangenis te Gilboa ontsnapte boeven – in dit geval levensgevaarlijke moordenaars die als terrorist bekend staan – op te pakken. Vijf dagen later hadden we al vier van de zes bandieten te pakken.
Israel captures escaped Palestinian prisoners after manhunt https://t.co/fNlQPTZDHr pic.twitter.com/VfBZwE8Y8s
— The Hill (@thehill) September 13, 2021
Ditmaal kwam er geen opgewonden premier op de TV die alle uitzendingen stopte om te vertellen hoe hij de opdracht had gegeven, waardoor hij ze gepakt had en dat alles dankzij hem weer goed zou worden. Plotseling waren we getuige van rustige volksvertegenwoordigers die elkaar dit succes gunden, niemand eiste de eer op voor zichzelf, terwijl ons ook nog werd verzekerd dat er nog werk aan de winkel was.
Bezuinigingen
Twaalf jaar Netanyahu lieten nu wel duidelijk zien wat er gebeurd is: volkomen gericht op het kopen van stemmen, werd ons belastinggeld niet geïnvesteerd in onderwijs, gezondheid etc., maar gingen ongelooflijke bedragen naar “religieuze instellingen”, die toebehoorden aan partijen die Netanyahu blindelings volgden, zolang het geld maar binnen bleef stromen. Hoewel we koplopers zijn op medisch gebied, werd onze gezondheidszorg zodanig achtergelaten dat we bedden, verplegers en dokters tekort komen.
Zo ook ons gevangeniswezen. Daar werd op personeel bezuinigd “want er is geen geld voor”. Wanneer je mensen minder betaalt, kun je ook minder verwachten, leerde ik van mijn vader. Zo ook hier. De lijst van fouten is te lang om hier op te sommen, maar in het kort is de erfenis van twaalf jaar Netanyahu zich nu aan het manifesteren op vele gebieden.
Bennet
Onze huidige premier, Naftali Bennett, laat zien dat het premierschap niet gaat om persoonsverheerlijking, maar om het leiden. Het managen van een groep ministers die allemaal maar een doel hebben op dit moment: het normale leven in Israël weer op het juiste spoor zetten. A propos, Bennet – een religieuze man – besloot zijn shabbat te verbreken om mee te helpen met het zoeken naar de ontsnapte moordenaars.
Lessen
Maar wat leerden we van deze klopjacht?
Ten eerste leerden we dat, wanneer een egocentrische premier afwezig is, alle strijdkrachten samen kunnen werken, omdat niemand de boel aan het opjutten was. De samenwerking tussen de geheime diensten, politie, grenspolitie, leger en regering was niet alleen uitmuntend, het was gewoon gezellig en aangenaam.
Ten tweede leerden we dat de zogenaamde oproer tijdens de schermutselingen in mei omtrent Gaza niets te maken had met ontrouw van de Arabische volksgroepen in ons land. Zoals we in Haifa meemaakten. Daar kwamen in mei oproerkraaiers uit dorpen om Haifa, die betaald waren om de boel gek te maken. Dat lukte ze bijna de eerste avond. De tweede avond stond er een menselijk muur van inwoners van onze stad – moslims, christenen en joden samen – die de boosdoeners tegenhielden, waarmee de kous af was.
Arabische bevolking
Na de ontsnapping van de zes terroristen was er aanvankelijk het idee dat de Arabische inwoners van ons land de ontsnapten hulp zouden geven. Niets was minder waar: de Arabische bevolking liet zien dat ze, net als ik, gewoon Israëli’s zijn en werkten mee aan het opsporen, wat een succes werd. Je vraagt je als Nederlander af wat de miskleunen op de Dam nog verder kunnen gaan staan liegen – met toestemming van de verstandelijk uitgedaagde Miesjponum, maar dat is weer stof voor een ander artikel.
Bravo to all the brave citizens of Israel, especially from the Arab community, that not only refused to aid & abet the escaped Palestinian terrorists, but assisted the Israeli security services in their capture!https://t.co/sHJRAtJ9f9
— Arsen Ostrovsky (@Ostrov_A) September 12, 2021
Als ik dit schrijf is het zondag en er lopen nog twee moordenaars vrij rond. Ik vertrouw erop dat die, vroeger of later, wel opgepakt zullen worden.
Abbas blundert
Maar nu komt de politiek erbij. Machmud Abbas, u weet wel, de man die bijna twintig jaar geleden voor vier jaar verkozen was als voorzitter van de Palestijnse Autoriteit en door de slijmballen van de NOS ‘president’ wordt genoemd – en sindsdien met de zegen van de EU geen verkiezingen meer toelaat – deze man zit in het nauw omdat Hamas graag alle Palestijnen wil vertegenwoordigen. Vandaar dat Hamas in mei als primeur een raket afschoot op Jeruzalem, wat een absolute game changer was.
En nu aarzelde Abbas. Hij wist echt niet wat hij moest doen tijdens de jacht op de boeven: Israël helpen met eventuele informatie of de boeven steunen – net zoals hij alle moordenaars een mooi salaris geeft – dankzij de gulle hulp van de EU en in het bijzonder de hulp van Sigrid Kaag?
Hamas
Dat twijfelen heeft hem wat gekost: direct na het gevangennemen van vier van de zes ontvluchte moordenaars deelde Hamas mede dat zij in toekomstige onderhandelingen voor het vrijlaten van gevangenen ook de vrijlating van deze engerds zou eisen. Elk woord daarna van Abbas komt als mosterd na de maaltijd: Hamas eiste het beschermen van alle Palestijnse gevangenen op, alsof Hamas de Palestijnse Autoriteit zelf was. Blunder van Abbas, dus.
Het belangrijkste wat wij, Israëli’s, leerden van deze spannende week is dat we dus toch een regering hebben die weet hoe ze moet werken: voor het volk. Het is een opluchting te weten, dat de rollen omgekeerd zijn: wij, het volk werken niet meer voor de regering. Juist het omgekeerde.
Wat een heerlijk gevoel om zo ons nieuwe jaar te beginnen!
Over de auteur
- Simon Soesan woont sinds 1973 in Israël en is directeur Europa van Taglit - Birthright. Soesan is bekend van columns in o.a. NRC Handelsblad, het Reformatorisch Dagblad, Israël Actueel en het Nieuw Israelietisch Weekblad.
Recent gepubliceerd
Antisemitisme30 oktober 2023Joden, kom naar huis voor het te laat is!
Antisemitisme24 oktober 2023In naam van Allah, in naam van God?
Antisemitisme19 oktober 2023Over de oorlogen die Israël heeft moeten voeren
Antisemitisme15 oktober 2023Van onze correspondent in Israël: Opa, waarom is er oorlog?
Mw. Kaag is een crimineel want zij faciliteert o. a. Palestijnse terroristen. Maar Nederland vindt criminelen blijkbaar prima, zij halen ze zelfs op zoals die zielige “misleidde” IS verraders. Soort kent soort.
Het is een opluchting te weten, dat de
rollen omgekeerd zijn: wij, het volk werken niet meer voor de regering. Juist het omgekeerde.
Waar heb ik dit nou ook is gelezen of gehoord?
Het schijnt zo te horen maar het komt weinig voor.
verhelderende bijdrage over de situatie in Israel.
Excuses Simon mijn stukje is niet geplaatst.
Tot de volgende keer.
“Je vraagt je als Nederlander af wat de miskleunen op de Dam nog verder kunnen gaan staan liegen” – Om vervolgens te zeggen “Wij Israëli’s”. In mijn ogen leeft u in een polariserende identiteitscrisis, fijn dat u daar een podium voor krijgt. Verder lees ik dit artikel als een grote schouderklop voor de Israëlische overheid en vind ik weinig samenhang of onderbouwing.