De Staat van Europa: het einde van een tijdperk
Waar de EU fundamenteel de plank misslaat
Titelfoto: Gebouw Europese Commissie te Brussel (CC0)
Geboren als kind van vluchtelingen uit Oost Europa was ik tot dusver een groot voorstander van de Europese Unie. Oprecht geloofde ik dat samenwerkende Europese Lidstaten binnen de EU de beste garantie waren dat er nooit meer oorlog zou zijn op het oude continent. Terugkijkend op bijna drie decennia, weet ik het niet meer zo zeker.
In dit artikel vertel ik waarom ik denk dat de populariteit van de Europese Unie het dieptepunt heeft bereikt. Mijn visie hierop pretendeert geenszins de gehele waarheid te zijn. Van harte hoop ik dat het tegendeel het geval blijkt te zijn, omdat ik vrees dat het een nogal pessimistisch artikel wordt. Wat buitengewoon lastig is te aanvaarden, gelet op mijn optimistische aard.
Berlijnse muur
Op dertienjarige leeftijd was ik getuige van de val van de Berlijnse muur, op 9 november 1989. Het was fascinerende televisie. Het geluk en plezier van de mensen was hét bewijs dat het concept van een Europese Unie waarin alle landen samenwerkten een zorgeloze toekomst met zich mee zou brengen voor al die lidstaten en hun inwoners. Toen de Duitse eenwording op 3 oktober 1990 plaatsvond werd die overtuiging alleen maar bevestigd. Het was het levenswerk van Helmut Kohl, de eerste Bondskanselier van het herenigde Duitsland.
Amper een maand later trad een van de door mij meest bewonderde personen af als minister-president van het Verenigd Koninkrijk, The Iron Lady, Margaret Thatcher. En nu, aan het begin van het jaar 2019, heb ik het gevoel dat er weinig over is van het plezier en geluk dat ik als dertienjarig jongetje aanschouwde, nu bijna 30 jaar geleden.
➰
Cruciale momenten
Ik geloof dat de val van de Berlijnse muur en in haar kielzog het verdwijnen van het IJzeren Gordijn, dat Oost- en West-Europa in tweeën splitste, de cruciale momenten vormden. Vanaf dat moment breidde de EU haar invloedssfeer in Oost-Europa uit. Het ene na het andere land werd uitgenodigd lid te worden van de EU, of het nou Polen, Letland, Roemenië, Hongarije of Bulgarije betrof. Vanzelfsprekend waren de inwoners van die landen in eerste instantie blij om te worden toegelaten. Het bracht hen welvaart en veiligheid in een onafhankelijk, nieuw land.
Het ironische is echter dat in nogal wat Oost-Europese landen zogenaamde sterke leiders op democratische wijze zijn verkozen met een anti-EU opstelling als de belangrijkste verkiezingsbelofte. Ook ironisch is het dat juist deze sterke leiders breed bewonderd worden door veel inwoners van West Europa. Dat verschijnsel, in combinatie met een groeiend anti-EU sentiment in veel West Europese lidstaten, de rellen en protesten in Frankrijk en het Brexitbesluit toont de staat van Europa in 2019.
Wat ging er mis?
➰
Arrogant
Het antwoord: er is geen Verenigde Staten van Europa. De leiders van de EU mogen dan wel anders geloven, maar dat is nu juist het probleem. De gebeurtenissen van de afgelopen jaren in Europa hadden op zijn minst de ogen moeten openen van de leiders van de EU-instanties in Brussel en Straatsburg. Dat is niet gebeurd. Ze weigeren in te zien dat het concept waar zij zo in geloven – een Verenigde Staten van Europa – niet datgene is wat mensen willen. Dat werd nog het beste geïllustreerd vlak na de Brexit stemming. Jean-Claude Juncker, voorzitter van de Europese Commissie zei in het Europese Parlement tegen Nigel Farage, leider van de Britse UKIP: “De Britse bevolking stemde voor een exit, waarom bent u hier nog?”
Wat Juncker niet besefte was dat juist dat soort – als ik het zo mag noemen – arrogante opmerkingen nu juist de reden waren dat de meerderheid van de Britten voor de Brexit hadden gestemd. En Juncker is niet de enige die weigert in te zien dat de meerderheid van Europeanen niet tegen Europa is in de zin van landen die economisch met elkaar samenwerken. Maar het overgrote deel van de Europeanen is tegen een EU die letterlijk duizenden besluiten per jaar neemt die het dagelijkse leven van mensen beïnvloeden, besluiten waar geen mens ooit om heeft gevraagd.
➰
Gouden paleizen
Na de val van de Berlijnse muur waren de Europese Commissie en al die andere Brusselse instellingen zo bezeten om hoe dan ook een Verenigde Staten van Europa te creëren, dat ze zich niet gerealiseerd hebben dat het overgrote deel van de mensen in zowel Oost- als West-Europa dat helemaal niet willen. In essentie zijn de EU-instanties exact dat aan het doen wat de mensen nou juist niet willen. En ze deden het (en blijven dat doen) in een tempo dat mensen niet bijhouden.
Het niet willen erkennen dat er wezenlijke verschillen zijn tussen lidstaten en hun inwoners en de niet aflatende kruistocht voor de verwezenlijking van een Europese superstaat in een moordend tempo, zullen uiteindelijk als een boemerang terugkomen. Een Griek is cultureel gezien niet hetzelfde is als een Deen en een Duitser zal nooit als een Italiaan zijn. De EU-elite beseft niet dat al die wetten en regels gemaakt in hun gouden paleizen in Brussel en Strasbourg niet één op één in al die landen kunnen worden ingevoerd.
De eenwording van Europa waar zij zo heilig in gelooft zal uiteindelijk precies dat vernietigen wat ze ooit voor ogen hadden.
Over de auteur
- Patrick Bobeck (1976) is ruim 18 jaar advocaat en ondernemer met een bovengemiddelde interesse in de (internationale) politiek. Tevens is hij columnist in vakbladen en publiceert regelmatig blogs.
Recent gepubliceerd
EU7 januari 2019De Staat van Europa: het einde van een tijdperk
Het was Reagan die destijds de Berlijnse muur gesloopt heeft, en de EU die daar van geprofiteerd heeft.
Verder streeft de EU geen USA na, maar een USSR, wat een flink deel van het probleem is.
Dat is ook de reden dat Oost Europa dwars ligt, die herkennen, na een halve eeuw brutale USSR onderdrukking, prima wat de EU werkelijk vertegenwoordigt.
Maar in West Europa beginnen de ogen veel te langzaam open te gaan.
Het is jammer dat het kalf blijkbaar toch weer zal moeten verdrinken alvorens de put eindelijk gedempt kan worden.
Een volle emmer heeft nog maar een paar druppels nodig om over te lopen.
Wij houden van Europa, dus wij haten de EU.
Ik kan niet zeggen dat ik de EU haat. Ik haat de mensen die er zo potje van gemaakt hebben louter voor eigen gewin als nieuwe machthebbers. Project mislukt, jammer!
De auteur meldt, dat de Europese Unie tevens een garantie vormde voor de vrede op ons continent. Een misvatting, die door verschillende andere denkers werd en wordt gedeeld -zeker ook door veel EU functionarissen. Dat is een stevige vergissing. Die bestaansgrond heeft de EU -ontwikkeld van uit de EGKS- nooit gehad. Europa kon zich tot een Unie ontwikkelen dank zij de vrede, die over ons continent was neergedaald. Deze vrede was niet van Europese makelij. Zij was het gevolg van een keiharde Amerikaanse en Russische ingreep in de Europese geschiedenis in mei 1945. Wij hadden geluk, want wij zaten aan de goede kant van Europa. De Marshallhulp hielp ons er economisch boven op, de NAVO zorgde voor de vrede en de bescherming. Je kunt nog zo’n hekel hebben aan die Coca Cola drinkende cowboys, maar zij zijn onze redders geweest. De VS droegen het leeuwendeel van de kosten van de NAVO en drongen bij de regeringen van de NAVO partners aan op meer eenheid en samenwerking: duidelijk gericht tegen de Sovjet-Unie De onzalige plannen voor een Europese defensiegemeenschap, die vermoedelijk los komt te staan van de NAVO en daarmee van de Amerikaanse militaire bemoeienis met ons werelddeel, zullen tot niets anders leiden dan de totale teloorgang van Europa. Misschien nog meer dan de in dit artikel genoemde oorzaken.
Als je je bedenkt, dat de USA met een relatief homogene bevolking meer dan 100 jaar nodig had om haar volle omvang te bereiken en dat dat ca. 90 jaar na haar ontstaan nog leidde tot een burgeroorlog, dan zou je toch moeten begrijpen dat Europa, met haar zeer uiteenlopende bevolkingsgroepen en culturen toch niet even binnen 40 jaar een verenigde staten kunnen vormen.
De snelheid waarmee onze –ongekozen– leiders één EU willen vormen heeft meer weg van de communistische revolutie in Rusland. Waar alles op zijn minst ondemocratisch en desnoods met grof geweld moest wijken voor een ideaal van de leiders van dat land.
Een systeem zonder draagvlak onder de bevolking. En dat is gedoemd te mislukken.
Mijn Oost-Europese ogen lijken al een beetje op een blik uit het verre verleden maar het is prettig te mogen constateren dat ik met de veel jongere heer Bobeck wat gedachten betreft op een lijn zit. Het is raar dat de Europese leiders iets willen bereiken wat eigenlijk voor immigranten weggelegd is. Een nieuwe land bouwen door verschillende nationaliteiten zoals toen in Amerika door veelal arme emigranten. Men vergeet dat de Europese landen elk hun eigen geschiedenis hebben opgebouwd terwijl die in de Amerika pas geschreven moest worden. In Amerika was elke Europeaan een beginner in een nieuwe land. Alleen van de indianen moesten zij af want die dachten rechten te hebben in hun eigen land. Het lijkt er nu paradoxaal genoeg op dat onze leiders net zo iets denken en juist van de Europeanen af willen door de omvolking van Europa. Europeanen denken ook nog rechten te hebben. En welke Europeaan geeft zijn nationaliteit weg? Een Griek en een Duitser voortaan als een Europeaan of een Fransman en een Engelsman samen. De Engelsen hebben op tijd afgehaakt. Europa heeft nu vooral veel gezonde verstand nodig die zij in de laatste decennia lijken te zijn kwijtgeraakt. Een Oost-Europeaan voelt het door hun eigen geschiedenis en ervaring eenmaal beter want de wonden van de vorige unie zijn nog vers. Dat merk je in hun huidige samenleving nog steeds.
Het duurt enige tijd, maar zo langzamerhand wordt voor veel meer inwoners van EU-lidstaten duidelijk, wat de EU met ons voor heeft.
Tot op heden heeft het hele EU-gebeuren ons, bewoners, niet veel goeds gebracht : Balkan-oorlog, separatistische bewegingen in Spanje, onenigheid tussen lidstaten onderling over bijv. de immigratie enz.
Het enige goede door de bewoners is ’t feit dat men met één munt binnen de EU kan betalen; open grenzen, waarop de “leiding” zo prat ging, bestaan niet meer, in veel EU-landen zijn al langere tijd opnieuw grenscontroles opgezet.
De EU = een dood geboren kindje.
Ik hoop zeer binnenkort de begrafenis te kunnen meemaken.
Begrafenis? Beter zou zijn een razend snelle crematie.En laten we dan hopen dat die gasten die Europa in de afgrond gebracht hebben, hun poten flink verbranden zullen, en niet met dik gevulde zakken van de centen van de Europese burgers mooi weer kunnen gaan spelen.Gedwongen verantwoording dienen ze af te leggen voor hun misstappen net als iedere crimineel dit moet.
Mijns inziens gaat het om heel andere zaken waardoor de EU lust is bekoeld. Identiteit en overlast door immigratie. De EU verplciht de landen met vreemdelingen en zogenaamde vluchtelingen, terwijl velen daar geen zin meer in hebben na alle ellende met slechte integratie. Tevens neemt de EU geen stelling tegen de islam . Burgers zijn verweesd in hun eigen land. That s it zo denk ik.
Dit is helemaal waar maar mag niet benoemd worden,men noemt dit soort politiek bedrijven dan politieke correctie ,alles ten koste van eigen burgers.
Er zijn natuurlijk nog wat kleinigheidjes, zoals de onverantwoord snelle expansie, waardoor we een hoop Europese arbeidskrachten in het westen krijgen, die vanwege de lagere loonkosten in hun land “zwaar beneden kostprijs” werken en de oorspronkelijke bevolking hun inkomen afnemen.
Diezelfde expansiedrift brengt ons via de Oekraïne ook in een zinloze crisis met Rusland.
Door onverantwoord snel financieel incapabele landen in de Eurozone op te nemen wordt die Eurozone een dure grap voor de inwoners van de Eurozone.
Verder zijn alle regels van het verdrag van Maastricht door de opstellers van dat verdrag met voeten getreden, wat tot een rampzalig amateuristisch wanbeleid leidt.
Dan heeft de burger, afgezien van eens in de zoveel jaar verkiezingen voor het Europarlement geen enkele inspraak in de samenstelling van het bestuur van de Eurozone.
Waarbij figuren op hoge plaatsen belanden.
En tot slot holt de EU de nationale soevereiniteit zover uit, dat tal van belangrijke beslissingen -zoals financieel- steeds verder buiten de invloed van de kiezer komen te staan.
Zonder migratie te willen bagatelliseren, kan je gevoeglijk stellen, dat de EU op elk denkbaar terrein de pest is voor de Europeanen.
Als wij de kosten voor:onderdak,kleding, voedsel,medischekosten,en opleiding betaald hebben kan men voor het miniumloon in een fabriek gaan werken,en als de huur te hoog is leggen we dat er gewoon even bij.Nog maar even te zwijgen over de familie die er achteraan komt.En als het te duur wordt dan werk je maar een jaartje door.Ik ben helemaal klaar met dit bestuurlijke tuig.Wat mij betreft: EU GAME OVER
Dat is precies zoals we het voelen.
Die relatieve vrede in Europa kwam door de NAVO en niet de EU. De EU heeft naast gebiedsuitbreiding geen enkele uitdaging of crisis met succes kunnen oplossen; Yoegoslavie niet, illegale immigratie niet, kredietcrisis niet, Oekraine-crisis niet, oplaaiend antisemitisme niet. Zelfs bij de onrust in Catalonie wordt er weggekeken, want interne zaak maar naar Hongarije en Polen wel met het vingertje zwaaien. En de bevolking van het kleinere Giekenland verkracht. Die 5 of 6 ongekozen EU Presidenten maken de boel er ook niet beter op. De Euro mislukt. Brexit gefrustreerd. Twee jaar geleden was je nog een fascist bij deze opmerkingen maar de Gele hesjes hebben Brussel compleet in het hemd gezet.
Dat klopt, het is een relatieve vrede. Alleen door een unie zijn Duitsland en Frankrijk in staat om hun macht in Europa te delen. Zolang Duitsland betaalt natuurlijk.
Europa is geen eenheid, vooral cultureel niet. Het ging fout met de val van de muur en het ijzeren gordijn. Bobeck heeft het dus vooral over Oost-West tegenstellingen, die niet zomaar overbrugd kunnen worden, en al zeker niet door een EU die in de hoogst mogelijke versnelling wetten en regels oplegt. Bobeck spreekt niet over de Visegradlanden, waar het verzet tegen EU regels het grootste is en waarvan de bevolkingen zich sterker bewust zijn van hun Europese culturele en religieuze wortels en antipathie jegens moslims, die immers op geloofsgronden in grote meerderheid vijandig tegenover het Westen staan terwijl het onmogelijk en misschien ook onzinnig is om het onderscheid tussen sterk en minder Westenvijandige moslims te maken. Daarnaast heeft de EU toetredingenen van en associatieverdragen met landen in Oost-Europa er door gedrukt, denk aan Bulgarije, Roemenie en de Oekraine. Hierbij overtreedt de EU haar eigen regels en was het ook nog eens heel risicovol, gezien de enorme spanningen met het economisch zwakke, maar militair sterke Rusland (Krim, losmaking Oekraiens-Orthodoxe kerk etc.). De Visegrad optiek is koren op de molen voor veel EU-kritische partijen in West Europa. En hoe men het ook wendt of keert, de Islam is een uiterst problematische “theologische” beweging die probeert te domineren door niet te integreren. Daar zit geen enkele burger in de EU op te wachten.
Voor mij gaat het vooral om de legitimering van de macht:
Waarom heeft u macht over mij?
Daar zou het antwoord op moeten zijn “ik kom voor uw belangen op?”
De essentie van democratie is dat je erkent dat er altijd conflicterende belangen zullen zijn. En het is alleen maar een middel om met die belangenstrijd om te gaan.
Waar het voor mij fout gaat is dat de EU instituties 1 ideologie veronderstelt, 1 (set van gedeelde) belang(en) die voor alle landen en al haar inwoners gelden. “Als we het maar genoeg uitleggen…”
En waar men het ooit heel raar vond dat 1 land met wapens in de hand Europa probeerde te overheersen… is het nu heel normaal als Merkel en bijvoorbeeld Verhofstad er gewoon om vragen “landen moeten meer soevereiniteit overdragen”. En tot mijn verbijstering is het antwoord van veel mensen… “ja ok, goed idee…” Ongelooflijk.
Die laatste zin is het meest zorgelijke.