De destructieve vreugdevuren van onze tijd
Moreel leiderschap is wat we nodig hebben
Titelfoto: Screenshot: vreugdevuur Scheveningen (Nieuwjaarsnacht 2019). YouTube-video, kanaal Omroep West
Het vreugdevuur op oudejaarsavond op het strand van Scheveningen was allerminst een vreugdevuur. Het is eerder een metafoor voor de toestand waarin wij als samenleving verkeren. De aangerichte brandstapel was letterlijk en figuurlijk over de top. Hij was groter dan was afgesproken en groter dan officieel door de autoriteiten was toegestaan. Geen 35 meter, maar 48 meter.
Hij was mateloos, gevaarlijk, vervuilend en verkwistend. Hij bestond niet uit afgeschreven kerstbomen zoals in de beginjaren, maar uit pallets die nog bruikbaar waren. De bedoeling van deze reuzenstapel was te bluffen naar de buurgemeenten. De enorme vonkenregen zette enkele Scheveningse huizen en auto’s in brand, veroorzaakte een asregen en schade en bezorgde omwonenden een traumatische nacht. En de geruchten dat de burgemeester een verbod wel had overwogen maar dat niet had gedaan uit angst voor rellen, werden de volgende dag door haar pseudo-kordaat tegengesproken.
Dit is wie wij zijn in 2019.
➰
Onbegrensdheid
Onmatig, verkwistend, verspillend en vervuilend. Als verwende kinderen die niet in staat zijn zichzelf te begrenzen en die geboden en verboden niet accepteren. En met bange autoriteiten die zijn zoals ouders die de confrontatie met hun kinderen uit de weg gaan. Zou dit alles een eenmalig incident geweest zijn, dan hadden we dit keer misschien nog de zeewind de schuld kunnen geven. Maar onze onbegrensdheid kent inmiddels een lange geschiedenis.Van voetbalhooligans die in dronkenschap monumentale fonteinen slopen tot aan doorsnee burgers met een afvalproductie die de oceanen tot een vuilnisbelt maakte.
Onze onbegrensdheid toont zich met vele gezichten. Van KNVB-scheidsrechters bij de jeugd die worden gemolesteerd na een onwelgevallige beslissing tot aan een mode-industrie die kleding produceert waarvan vijfentwintig procent nooit wordt gedragen en die in nieuwstaat wordt weggegooid. Van middelbare scholieren met wapens op zak tot aan obesitas dat een volksziekte werd, omdat we onmatig zijn in ons eetgedrag. Wellevendheid en soberheid lijken woorden uit het verleden.
Want wat beter aansluit bij ons tijdsbeeld is de songtekst van Queen uit 1989: I want it all, and I want it now.
➰
Anti-autoritaire opvoeding
Waar is de wellevendheid en de soberheid van de wederopbouwgeneratie van na de Tweede Wereldoorlog gebleven? De kinderen van toen leerden “met twee woorden spreken”. Dankuwel meneer. En voedsel weggooien was toen een absolute doodzonde.
Maar toen kwamen de zeventiger jaren waarin de anti-autoritaire opvoeding een vlucht nam. Deze leer verkondigde dat kinderzieltjes met zorg moesten worden behandeld. Dat verbieden en straffen averechts zou werken en dat kinderen zo min mogelijk in de weg moest worden gelegd. Kinderen moesten vooral gelukkig zijn en daarom gefaciliteerd worden. Kinderen gingen hun ouders bij de voornaam noemen en werden prinsjes en prinsesjes.
En iedereen vergat: opvoeden is zowel liefhebben als ook begrenzen. Dat laatste werd met het badwater weggegooid. Maar je hoeft geen psycholoog te zijn om het te snappen. Als je als kind thuis niet hebt geleerd dat na het tweede koekje de koektrommel dichtgaat, dan wordt het begrip matigheid niet geïnternaliseerd.
Het exorbitante Scheveningse vreugdevuur is daarom een rechtstreeks product van de anti autoritaire opvoeding.
➰
Babyboomers
Wat waren dat voor ouders bij wie die anti-autoritaire opvoeding een geloofsartikel werd? Het waren de babyboomers. Zij die deel uitmaakten van de geboorte-explosie direct na de Tweede Wereldoorlog. Die vervolgens eind zestiger jaren de universiteiten in grote getale overstroomden. Zij die daar de mei-revolte ontketenden. Die de hoogleraren autoritair noemden en hen beschimpten. Zij die inspraak eisten van het universitair bestuur volgens one man one vote. En toen ze daarin hun zin niet kregen het Maagdenhuis bezetten.
De hoogleraren werd de toegang tot hun werkkamers ontzegd en maanden van chaos volgden. Uiteindelijk werden veel van de wensen van de studenten ingewilligd. Het heette toen dat de universiteit was gedemocratiseerd. Het is deze generatie studenten die na hun afstuderen de politieke en bestuurlijke elite ging vormen. Het is deze generatie die het gezag moest gaan uitoefenen.
Maar…. wie zijn eigen vader heeft vermoord is weinig capabel om zélf gezagsdrager te zijn. En deze mei-revolte van 1968 vond niet alleen plaats in Amsterdam, maar ook in de andere West-Europese hoofdsteden.
➰
Regenten
En zo werd half Europa opgezadeld met de wankelmoedige schuldbewuste regenten van nu waarover we ons zo verbazen.
Regenten die nalaten om duidelijke keuzes te maken inzake immigratie. Die islamitische haatpredikers niet durven opsluiten omdat er te weinig juridische bevoegdheden zouden zijn. Regenten die integratie van nieuwkomers niet durven afdwingen en zo buitenwijken en voorsteden laten verloederen tot het punt dat de politie er niet meer in durft.
Regenten die zich laten paaien door multinationals en lobbyisten tot het punt dat de tweedeling tussen arm en rijk leidt tot een volksopstand. Regenten die zogenaamde klimaattafels instellen en daar eindeloos laten polderen om zelf het maken van keuzes te vermijden. Regenten kortom, zoals anti autoritaire ouders die hun kinderen onderling laten uitvechten wie de tafel afruimt en welke tv-zender er wordt aangezet. Ouders die chaos faciliteren.
➰
Angstig Europa
Europa, óns Europa, verkeert in een crisis. Het acteert angstig en onzeker op het wereldtoneel en wordt van alle kanten bedreigd. Bedreigd door een uitpuilend Afrika dat massaal zijn heil bij ons denkt te vinden. Bedreigd door het staatskapitalisme van China dat een nieuw wereldrijk aan het bouwen is en bedreigd door de geloofsfanatici van de moslimwereld die zich vermenigvuldigen in onze hoofdsteden.
Wat we nodig hebben zijn niet alleen maar muren. Wie muren bouwt toont zwakte en geeft het terrein buiten de muur op voorhand prijs. Wat we wel nodig hebben is leiderschap. Bovenal moreel leiderschap. Bezinning op onze decadentie. Europa is grenzeloos. Maar dan vooral grenzeloos in consumptie, in verspilling, in zelfingenomenheid en in hedonisme.
Laten we een einde maken aan onze destructieve vreugdevuren.
Over de auteur
Recent gepubliceerd
Gezondheidszorg27 december 2021Vaccinatiebeleid veroorzaakt breuk in families en maatschappij
Diversiteit20 maart 2021Studenten lijden onder politiek-correcte groepsdwang
Linkse politiek24 augustus 2019Het is de tijd van de gezagsfobie
Innovatie&Techniek6 februari 2019George Orwell was nog optimistisch
Met burgemeesters als Krikke, Halalsema enz. kan men problemen verwachten.
Vraag de Arnhemmers wat men van hun ex-burgemeester Krikke vindt en u zult versteld staan; (bijna) doorlopend “in de olie” en wartaal uitslaand.
Maar zij zit nu eenmaal in het politieke kringetje en kan héél veel uithalen voor men haar laat vallen.
In A’dam durfden “handhavers” bepaalde gebieden niet in, bang als zij waren om als schietschijf gebruikt te gaan worden door andere “Nederlanders”.
Maar Halalsema blért : “We houden onze rug recht !!!”
Hoe zo : “In Nederland zijn géén no-go-area’s” ???
Dit landje is totaal in de vernieling geholpen door de “leiders” die de “macht” denken te hebben. Dat hebben zij momenteel ook nog wel, maar dat zal niet erg lang meer duren.
Ik kijk uit naar de dag dat wij, bevolking, worden ontzet !!!
Prima artikel! Alleen zal dit helaas geen vervolg hebben want o o k in maart zullen de primair verantwoordelijken en hun partijen (CDA, D66, GJ, PvdA, VVD) weer zetels binnenhalen! Want het volk blijft hersenloos stemvee!
Ruud, je hebt geen hoge pet op van het volk lees ik.
@ Liesbeth
Tsja, ervaring opgedaan in het verleden hè.
Het is triest, maar ik denk dat Ruud een punt heeft.
We zullen zien of de goegemeente zich ook ditmaal weer door het partij-kartel/de media laat belazeren ende bedonderen.
Ik hoop van niet, maar hun track-record is weinig bemoedigend.
Uit de hand gelopen vreugdevuur in Scheveningen als metafoor voor de huidige stand van zaken. Heel goed gezien van Gert Reedijk. Hoe is het allemaal begonnen? Ik kan mijn herinneren de vrijheid, blijheid en het alles kan van de jaren 70 en 80. Ineens stond niet de leraar maar Piet en Marietje voor de klas en de pet van de oom agent paste ons ineens allemaal. Dit krijg je van nog extra versterkt door nieuwe aanwas waarbij de verantwoordelijkheid van de ouders voor de kinderen bij de voordeur eindigt. Iedereen roept hard voor zijn eigen recht zonder rekening te houden met de samenleving. Gezagshandhavers zijn bang om in te grijpen want het volk van tegenwoordig laat niet met zich sollen. Een woord bestaat niet meer, respect.
Moreel leiderschap, wat een prachtig woord. Maar ja, wie kan dat nog doen nu wij alleen jaknikken gewend zijn?
Uit het hart gegrepen dit stuk van Reedijk. Om me heen zie ik de uitwerking van deze opvoedstijl op persoonlijk vlak: door en door verwendende mensen met afgebroken studies, torenhoge studie schulden, het hebben van bv idioot veel kleding, onmatig alcohol gebruik, game-en drugsverslaving.
Verbieden en begrenzen heeft geen zin en alles komt goed is de gedachte. In feite een vorm van verwaarlozing en gemakzucht van de ouders, want de weerstand die je ontmoet als ouder naar je kind toe is een stuk vermoeiender dan toegeven. Een grenzen stellende ouder wordt al snel als hardvochtig beoordeeld. Helaas is de achterhaalde anti- autoritaire opvoeding nog steeds in zwang, waar te nemen in bv winkels waar ouders hun jonge kinderen letterlijk loslaten, het winkelpersoneel lacht al dan niet gemaakt minzaam toe. De verwoestende uitwerking daarvan op de maatschappij die we nu hebben is hier zeer kernachtig omschreven.
De problemen door de Scheveningse en Haagse vreugdevuren waren voorspelbaar. Ze hadden dus niet onder die omstandigheden plaats mogen vinden. Daar is geen onderzoek voor nodig. De conclusie is ook duidelijk: er had een scenario klaar moeten liggen om de vreugdevuren af te kunnen blazen als de omstandigheden daarom vroegen. Heel ingewikkeld is dat niet (gewoon de pallets bewaren voor volgend jaar en indien mogelijk een vergelijkbaar alternatief aanbieden: iets met vuurwerk?). Leuk ook niet, maar zoals wel vaker zijn de problemen nu groter en is het de vraag of dit soort grootschalige palletverbrandingen nog wel een keer plaats kunnen vinden.
Er was geen plan B, dus. Correcte constatering, maar die gaat voorbij aan de metafoor die stelt dat dit mislukte “vreugdevuur” en de manier waarop daarmee is omgesprongen, model staat voor de manier waarop NL al decennia lang wordt bestuurd. Daar helpt een plan B niet bij, hoe uitgewerkt dit ook is. Dat is vooral een kwestie van mentaliteit en dat is niet het laffe wegkijkgedrag, maar alert optreden. Beter te veel, dan te weinig. Dáárvoor betalen burgers belasting.
@Henri. Ik vond de metafoor niet zo geslaagd. Het vreugdevuur heeft eerder te maken met ‘brood en spelen’ (net als formule 1, voetbal, nieuwsverslaving etc.), niet met losgeslagen babyboomers. Wat mij stoort is de manier waarop de problemen van het brandgevaar en de bestuurlijke blunder weggemasseerd worden. Daar kun je verder alle genoemde zaken prima aan ophangen en dan met name het regenteske negeren van islam, China, immigratie, ineffectief klimaatbeleid etc. Dat hele pakket staat tegenover het pakket van de regentenconsensus met geloof in islam als gewone religie (kan toch nooit erger zijn dan pedofiele priester? grapje), China als welwillende partner in wereldhandel (wie gelooft dat?), nut van immigratie (waar ligt de grens?) etc. De regentenconsensus uit zich o.a. in een cordon sanitaire, een sociaal georganiseerde afsluitende troepenlijn om ‘enge en foute gedachten’ buiten de deur te houden. Het is een regenteske gedachtenpolitie waarvan D66 met Ollongren en Pechtold het symbool zijn geworden en waarmee ze zelfs kiezers trekken, de zgn. deugkiezers. D66 staat dus voor Deug66. Maar de besmetting van het populisme (eigenlijk: boerenverstand) heeft nu zijn tegenhanger als de besmetting van het regentisme en is nu een vreselijke epidemie buiten het cordon sanitaire, kijk maar naar Rutte (Voor Vrijheid en Deug66). Door deze besmetting maakt het ook niet meer uit wie er buiten het cordon sanitaire meeregeerd (uitgezonderd misschien de kalifaatdenkers van Denk, maar je weet maar nooit).
Ik voeg nog iets toe. Twee extra moeilijkheden in het geheel worden gevormd door: 1. alles ligt vast (in verdragen, wetsteksten, rapporten etc.); waardoor 2. we niet meer weten welke eisen we moeten of kunnen of willen stellen aan goed bestuur. Doordat alles vast ligt, kan ook iedereen zich daarop beroepen. Bestuurders wordt weinig keus gelaten. Verdragen over wereldhandel gelden sinds toetreding van China tot het WTO dus ook voor China. Die kun je dus niet meer buiten de deur houden, je kunt op zijn hoogst wat slappe procedures opstarten. Vrijheid van geloof (dus ook voor aanhangers van een bepaalde “theologische” veroveringsbeweging) ligt vast in mensenrechtenverdragen en wordt keihard ‘verdedigd’ door rechters op allerlei niveaus. Immigratie idem dito. Daarbij vormen bestuurders een consensus, deels gevormd door deze realiteit van vastlegging. Af en toe zijn er bestuurders die zeggen: hier sta ik, ik kan niet anders. Anderen zeggen dat FvD of PVV geen alternatief bieden, vooral ook om die reden. Maar toegeven dat ze het inhoudelijk eens zijn gaat weer een stap te ver. Tot slot zijn er, op de achtergrond of in al dan niet openlijke coalities, ook nog de ongrijpbare kruipdoor-sluipdoor bestuurders en invloedrijken die vanuit een bepaald eigenbelang (partij, bedrijf, zichzelf) de zaak verergeren.
Ik twijfel eerlijk gezegd ook over de toepasselijkheid van de metafoor.
En ook mij valt telkens weer op hoe geroutineerd de schuld van bestuurders weggepoetst wordt, en hoe bedroevend weinig mensen dit tegenwoordig nog opvalt.
Een mooi voorbeeld daarvan is de MH17 affaire, waarbij politiek en media de publieke focus zo op “who dunnit” heeft weten te houden dat de vraag wie er in Nederland medeverantwoordelijk waren zelfs nooit publiekelijk gesteld is.
Je kunt hoe ons landsbestuur met wangedrag van burgers omgaat als antiautoritair opvoeden zien, maar dat klopt niet, omdat dat zelfde landsbestuur, zodra het hen niet welgevallige politiek gerelateerde zaken betreft, wel uiterst autoritair (tot in het belachelijke) optreed.
Vergelijk hoe men in dit geval met straattuig omgaat, en hoe men al decennia lang met voetbal hooligans omgaat, bijvoorbeeld eens met hoe er met “blokeerfriezen” omgegaan wordt.
En als er dan duidelijk met twee maten gemeten wordt dan dringt zich bij mij altijd de vraag op wat het achterliggende plan dan wel is.
Verder is het inderdaad gemakzucht wat het volk drijft; een pincode intoetsen, de knop op de afstandsbediening van de auto indrukken, zelf de ruitenwissers aanzetten als dit nodig is, het is allemaal al teveel gevraagd.
En dat vind je dan uiteraard ook in de opvoeding, of beter gezegd het gebrek daar aan, terug.
Met alle negatieve gevolgen van dien.
Vergeet niet dat de anti-autoritaire opvoeding een reactie was op de autoritaire opvoeding. Pak slag, in de hoek. Mijn eigen moeder moest nog verplicht met haar rechterhand schrijven terwijl ze linkshandig was. Ook niet ideaal, nietwaar? Helaas is het anti-autoritaire doorgeslagen. Maar we kunnen niet meer terug. Stel je voor dat een leraar tegenwoordig een leerling een tik op de vingers geeft…
Prachtige metafoor, maar u hebt vast niet in de jaren tachtig in Den Haag rondgelopen met de jaarwisseling. Toen was het echt oorlog, op veel straathoeken vuren waar, als ze dreigden uit te gaan, dan maar een paar auto’s op werden geduwd. Natuurlijk is het ‘vreugdevuur’ deze keer idioot uit de hand gelopen, en delen van uw analyse deel ik zeker. Alleen was ‘vroeger’niet alles beter: van elke tijd behoud ik het liefst het goede. Want anders gooit u op uw beurt nu ook weer het kind met het badwater weg… Maar er is inderdaad veel werk aan de winkel, dus we hoeven ons niet te vervelen.
Scherpe column van de heer Reedijk doch niet al te opbeurend. Kijken we naar duurzaamheid dan zien we hier waarom het zo problematisch is zeker als we het koppelen aan machthebbers die geloofwaardigheid verloren hebben; we willen de gemakken van goedkoop Gronings gas, elektrisch fietsen, zwarte auto’s met airco, vliegen voor 30euro naar Barcelona etc. In feite zijn wij verslaafd aan niet duurzame consumptie …
Ha, “duurzaamheid”, weer zo’n links begrip waarbij benaming en daadwerkelijke inhoud mijlenver van elkaar verwijdert zijn, maar het klinkt wel lekker progressief natuurlijk.
Als je dit begrip gebruikt ben je dus eigenlijk al bij voorbaat af.
Maar hé, misschien kunt U mij wel uitleggen waarom een twintig jaar oude benzine verbruikende Volvo niet duurzaam is en zo’n kolen gestookte Tesla wel.
Ik ben werkelijk benieuwd.