Genderneutraal taalgebruik draagt niets bij aan acceptatie transgenders
Persoonlijk verhaal van een ervaringsdeskundige
Er is ophef over een schrijfwijzer van de gemeente Amsterdam waarin ook genderneutraal taalgebruik aan de orde komt. Het genderneutraal willen maken van de wereld houdt geen rekening met de opvattingen van de transgender zelf. Het is geforceerd gelijkheidsdenken dat iedereen in een neutraal keurslijf wil stoppen, omdat verschillen “niet mogen”. Het persoonlijke verhaal van een ervaringsdeskundige.
Titelfoto: Gemeente Amsterdam
Seksuele differentiatie
Er zijn twee seksen. Man en vrouw. Waarschijnlijk vooral bedoeld voor de voortplanting. Deze seksen hebben verschillende lichamelijke kenmerken, waardoor men bij de geboorte kan zeggen of het een jongen of meisje is.
Soms gaat er iets net even anders en worden van beide seksen lichamelijke kenmerken ontwikkeld. Dan moet iemand kiezen welke identiteit sterker aanwezig is, maar dit komt maar heel weinig voor. Hoe we ons voelen, wat onze voorkeuren zijn komt volgens hersenonderzoeker Dick Swaab vooral voort uit het stukje in de hersenen dat seksuele differentatie heet. Let wel: welk gedrag precies hoort bij meisjes en welke bij jongens is bepaald door ons mensen. Dat is in iedere cultuur overal net weer iets anders.
Normoverschrijdend
Mijn jongste zoon wilde al vroeg met het speelgoed van zijn zus spelen. Hij wilde zich ook als meisje kleden en gedroeg zich meisjesachtig. Hij mocht met meisjesspeelgoed spelen, zich thuis verkleden etc. Maar er ontstonden toch problemen. Een jongen op school die een jurk aan wil is blijkbaar echt normoverschrijdend. Hij was gewoon een kind dat met poppen speelde, jurken aan wilde en altijd voorkeuren had die we in verband brengen met de vrouwelijke sekse.
Pas toen men hem op school in ging delen in de groep jongens, ontstond het gevoel dat hij geen jongen wilde zijn. Want als jongen moest hij aan de tafel op een verjaardagsfeestje met Bob de Bouwer-activiteiten. Hij wilde liever aan de Barbie-tafel. Daar werd lacherig over gedaan door kinderen en zelfs door volwassenen.
Een lieve behandelaar zei: hij is geboren in het verkeerde lichaam. Ook legde ze dit goedbedoelend uit aan mijn zoon.
Biologisch klopt dit verhaal niet: zijn lichaam was prima. Alleen week het stukje in de hersenen waar persoonlijke voorkeuren worden aangemaakt iets af van de norm voor jongensgedrag. Let wel: een norm, die wij mensen zelf hebben afgesproken.
Acceptatie
Het verlangen om van de andere sekse te zijn ontstond bij mijn zoon ook pas toen bleek dat hij als jongen in de maatschappij beperkingen ondervond bij het zijn en uiten van hoe hij zich voelde. Iedereen wil natuurlijk geaccepteerd worden. Hoe vrij we ook waren, hij snapte al snel dat hij pas geaccepteerd zou worden als hij eruit zou zien als meisje. Al snel werd dat een wens en kreeg hij een afkeer van zijn eigen lichaam. Het was anders geweest als we op een onbewoond eiland leefden, waar hij kon zijn wie hij wilde.
Hij is ondertussen aan de hormoonremmers en we noemen hem “haar”. Best heel heftig en eng om zulke ingrijpende maatregelen te moeten nemen om te kunnen zijn wie je bent. Want hormonen zijn nodig voor de ontwikkeling van de hersenen en sturen vele andere processen aan in het lichaam. Het is nog lang niet duidelijk welke effecten het kan hebben op een mens wanneer je dat proces verandert. Toch geven we jonge kinderen deze behandelingen. Liever veranderen we hem in een haar dan dat we ruimte maken voor iedereen om te kunnen zijn wie ze zijn.
Genderneutraliteit
Wij vinden niet dat de hele beweging die is ontstaan rondom genderneutraliteit iets nuttigs bijdraagt. Ik zal proberen uit te leggen waarom. De goedbedoelde beweging die is ontstaan heeft als doel dat iedereen mag zijn wie hij of zij is. Daar sta ik helemaal achter. Maar in de praktijk bereiken ze juist het tegenovergestelde van wat ze beogen.
De genderneutraliteits-voorstanders willen dat iedereen een beetje minder aan de norm voldoet, zodat diegenen die daar buiten vallen zich meer op hun gemak gaan voelen. Maar eigenlijk ga je dan weer anderen beperken en afbreuk doen aan het principe dat iedereen mag zijn wie die wil zijn.
Biologisch bepaald
De voorkeuren zijn namelijk niet alleen maatschappelijk bepaald, maar ook biologisch. Het seksuele differentatie-stukje in de hersenen ziet er namelijk bij mannen en vrouwen anders uit. Waaruit we kunnen concluderen dat bepaalde voorkeuren zoals zorgzaam zijn of stoer zijn ook biologisch bepaald zijn. Zo kan de vrouwelijke sekse een kind krijgen en krijgt ze via de genen zorgzaamheid mee, zodat ze ook voor het kind kan zorgen. De mannelijke sekse heeft geen kind in zijn lichaam en kan daarom op voedsel jagen. Met een zorgzaamheids-gen op jacht gaan is niet handig, dan wil je het dier beschermen in plaats van doden.
Varianten
Bij transgenders wijkt dat stukje seksuele differentatie af. Je hebt te maken met een man die heel vrouwelijke voorkeuren heeft of met een vrouw die heel mannelijke voorkeuren heeft of met allerlei varianten daar tussenin. Maar moeten we dan het onderscheid tussen mannen en vrouwen afschaffen? Nee. Het biologische feit blijft dat we of man zijn of vrouw, ook diegenen die zich anders voelen. Dat je in deze maatschappij wenst aangesproken te worden als man of vrouw mag terecht gebaseerd zijn op hoe jij dat voelt. Zit je daar tussen in en wil je niet kiezen, dan is dat heel lastig. Ik beschouw dat alleen niet als “fout” en ik zou het gewoon benoemen zoals het is.
Afwijkend
Bijvoorbeeld: ik ben een biologische man, maar voel me soms ook heel vrouwelijk. Of andersom. Want dat is precies wat het is: je wijkt af van de norm. Maar dat is helemaal niet erg. Iemand met extreem talent voor muziek wijkt ook af van de norm en iemand die geniaal in rekenen is ook. Het afschaffen van “mevrouw” en “meneer” doet geen recht aan iemand die zich anders voelt.
Mijn kind wil juist aangesproken worden als meisje en zeker niet als “transgender”. Ook het aanbieden van genderneutraal speelgoed had niets uitgemaakt. Hij heeft nu eenmaal vrouwelijke voorkeuren en zijn voorkeuren gaan uit naar typisch vrouwelijke dingen.
Gelijkheidsdenken
Het genderneutraal willen maken van de wereld houdt geen rekening met de opvattingen van de transgender zelf. Het is geforceerd gelijkheidsdenken dat iedereen in een neutraal keurslijf wil stoppen, omdat verschillen “niet mogen”.
Het enige dat we echt nodig hebben is meer ruimte voor iedereen om af te mogen wijken van de norm. Er is een heel alfabet bijgekomen aan hokjes. In plaats daarvan zouden we de basishokjes “vrouw” en “man” moeten kunnen verruimen. Dat het bijvoorbeeld OK is dat een biologische man zegt: ik voel me wel thuis in beide hokjes. Dat het gewoon OK is dat je bent wie je bent. Dat we mogen erkennen dat we biologisch man of vrouw zijn, maar dat je je tegelijkertijd toch anders kan voelen.
Zoals mijn zoon die nu een dochter is ooit tegen mij zei:
“Jij hoeft voor mij geen broek aan te trekken en minder vrouwelijk te zijn, zodat ik me dan meer op mijn gemak voel. Het enige wat ik nodig heb is dat jullie mij ook toestaan een jurk aan te trekken”.
© OpinieZ.com 2017. U kunt dit artikel delen via de knoppen onder de advertenties 👇🏽.
Over de auteur
- Het perfecte voorbeeld dat niemand perfect is. Ik denk veel. In beelden en verhalen. Wat u leest is een stukje van mijn wereld vermengd met een sausje van fantasie, met af en toe een stukje songtekst er doorheen geslingerd of een mening die ik ergens onderweg heb opgedaan. Spellings fouten, absoluut, ik gooi het direct op de ether, voor mijn durf verdampt. Ik verander zomaar van mening, dus vandaar de contradictie in mijn schrijven.
