Ramadan-journaal, London Bridge Attack en Deugvirus

Gisteravond kwam ik al zappend per ongeluk uit bij het Ramadan-journaal op de NPO. Onze nationale islam-glossy. Vrolijke, gehoofddoekte presentatrices vertelden mij dat de Ramadan voor moslims de belangrijkste en gezelligste maand van het jaar is. “Een periode van bezinning en reiniging van lichaam en ziel”.

Feel good
Vervolgens ging het over een vrouwelijk imam, over een smoothie die je na het vasten het beste kan drinken (“win-win-situatie, je hebt meteen vocht en de juiste voedingsstoffen binnen”), mocht verbindend mensenmens Nasrdin Dchar de polarisatie in Nederland bespreken (“Ramadan gaat over samenzijn”) en na de voorstelling gezellig met zijn publiek iftarren, ging Barbara Barend solidair een dagje meevasten op een dag dat het 30 graden was en kregen we te horen hoe je moest Ramadannen in Mosul onder ISIS. Allemaal mooi en feel good in beeld gebracht.

London Bridge attack
Terwijl op onze staatsomroep NTR door het minzaam lachende, in het wit geklede moslima-duo over de deugden en de schoonheid van de islam werd gesproken, kwamen de eerste berichten binnen van de terroristische aanslag op London Bridge. “A traffic incident involving a van“, was een van de politiek-correcte media-pareltjes die ik tegenkwam.

Vanochtend vroeg meldde de BBC: ‘It is the third terror attack in the UK in three months following the car and knife attack in Westminster in March, which left five people dead, and the Manchester bombing less than two weeks ago, in which 22 people were killed’. In het bericht van de Britse staatsomroep kwamen – business as usual – de woorden “muslim“, “islamic“, “islam” of “islamist” niet voor. Wat de BBC meldde was dat het om three male attackers ging, die waren doodgeschoten.

Kop in het zand
Zelfs bij deze aanslag – nog zo kort na het opblazen van kinderen door een moslimterrorist in Manchester – houdt de voorlopige verklaring van Premier Theresa May de Britse kop-in-het-zand-traditie (“don’t mention islam“) in stand:

Theresa May condemned the attack in London Bridge tonight and thanked the emergency services for their hard work. pic.twitter.com/icRyw9Oz9F

— Press Association (@PA) June 4, 2017

De gebruikelijke, robotachtige standaardtweet van onze minister-president na een terroristische aanslag sluit daar weer naadloos bij aan:

Londen rouwt na weer een laffe aanslag. En wij rouwen mee. Onze gedachten en ons hart zijn bij de slachtoffers en nabestaanden.

— Mark Rutte (@MinPres) June 4, 2017

Afschuw
We weten inmiddels allemaal hoe het politieke establishment op een terroristische aanslag reageert, daarin braaf na-gepapegaaid door de traditionele media. Zo zal het nu ook gaan. Eerst wordt afschuw, rouw en medeleven betoond. De favoriete mantra’s: “we laten ons geen angst aanjagen”, “wij zijn met meer”, “dit is een aanval op onze vrijheid en dat staan wij niet toe”, “het kwaad zal niet overwinnen”. Vervolgens wordt benadrukt dat terrorisme niets met de ware islam te maken heeft. Dit verandert de laatste tijd trouwens meer en meer – wat nog erger is – naar het totaal doodzwijgen van elk verband met de islam. Vrijwel alle westerse regeringsleiders en staatshoofden maken zich er aan schuldig, op Donald Trump na.

We must stop being politically correct and get down to the business of security for our people. If we don't get smart it will only get worse

— Donald J. Trump (@realDonaldTrump) June 4, 2017

Cognitieve dissonantie
Het is deze enorme cognitieve dissonantie die ons parten speelt en die een werkelijke, effectieve bestrijding van het islamitisch terrorisme in de kiem smoort. Zolang politici niet in staat zijn om de woorden “islamitisch” en “terreuraanslag” in een en de zelfde zin te gebruiken, wordt het niets. Dan blijft terreurbestrijding een vruchteloze onderneming. Als je de vijand niet durft te erkennen en bij zijn naam te noemen, zal je de strijd niet winnen.

We hebben een probleem dat zich niet met zalvende woorden en het benadrukken van rechtsprincipes (“vrijheid van godsdienst”), empathische deugverklaringen (“islam is vrede”), symbolische acties (“hoofddoek bij de politie” “hand in hand om de moskee”) en zelfkwellende schuldverklaringen (“te weinig stageplaatsen”, “er is veel islamofobie”) laat oplossen.

Doe wat
Begin eens met het benoemen van het probleem. En doe er dan wat aan. Treed zichtbaar en snoeihard op. Speur de terroristen in de dop, de geweldplegers en de haatpredikers op, vervolg ze en zet ze vast. Ze zijn bekend bij de veiligheidsdiensten, dat horen we altijd na een aanslag. Sluit hun moskeeën, scholen, websites en internaten. Stop de massale immigratie uit het Midden-Oosten en Noord-Afrika. Maatregelen die voor de hand liggen.

Deugvirus
U en ik weten echter dat dat allemaal niet gaat gebeuren. De boven ons gestelde politieke elite is immers besmet met het Deugvirus. Een verlammende combinatie van politieke correctheid, het verkeerde soort moralisme, misplaatst schuldgevoel, structurele wegkijkerij en pathologisch idealisme. Het uitdragen van de juiste, tolerante en inclusieve principes is daarbij belangrijker dan feiten en daden en het zorgen voor veiligheid. Ongeacht de slachtoffers die er vallen en ongeacht de maatschappelijke ontwrichting.

Dat is blijkbaar de nieuwe politieke realiteit: sluit de ogen en herhaal de mantra’s. Wacht op de volgende, gruwelijke moordpartij in naam van Allah. En blijf gezellig naar het Ramadan-Journaal kijken.

Over de auteur

Asher

Recent gepubliceerd

Archief

• Economie31 december 2020Nederland Coronacratie
• Politiek Nederland1 januari 2020Van de hoofdredacteur: OpinieZ in 2020
• Media23 oktober 2019Kajsa Ollongren: minister van Waarheid en Deugmedia
• EU28 november 2018Het Decreto Salvini: hoe Italië de immigratie beteugelt