Hoe leg je journalisten en opiniemakers het zwijgen op – een minicursus
Het is geweldig hoe vrouwen de liederlijke website GeenStijl monddood proberen maken. Zij hanteren hiervoor een uitstekende machtstechniek – een oproep tot een advertentieboycot – die ook nog eens subliem is uitgevoerd omdat hun streek gecamoufleerd is met het kleed van de morele verontwaardiging. Hulde dus. Tijd voor een mini-cursus: hoe leg je journalisten, opiniemakers en politici het zwijgen op? Voor een ieder die in hun voetsporen wil treden.
Titelfoto: Screenshot Redactie OpinieZ van webpagina Lindanieuws.nl
Straffen
Proza, liederen en beelden zijn vaak een grote bedreiging voor de orde en de goede zeden. Dat wist de knorrige filosoof Plato ons al te melden. Hij pleitte daarom voor strenge regels over wat wel en niet in de openbaarheid mag komen. Toezicht en handhaving: dat hebben we nodig! Wie de regels overtreedt moet er flink van langs krijgen.
Helaas zijn er nu te weinig regels om de overtreders van het inclusieve fatsoen goed aan te pakken. Het is de hoogste tijd om racistische, seksistische, blasfemische, afrofobe, islamofobe, antisemitische, xenofobe en homofobe uitingen serieus strafbaar te stellen. De burger heeft hierin twee belangrijke plichten: lobbyen voor betere wetten en niet deugende opiniemakers, cartoonisten en journalisten aangeven, opdat zij gestraft worden. Laat Nederland een safe place zijn, een Zweden!
Beletten podium te betreden
Het kan gebeuren dat men helaas te laat is. Een populistische opiniemaker, een linkse kunstenaar of juist een homofobe rapper is toch voor een bijeenkomst aangekondigd. Hun geluiden en beelden mogen de openbaarheid nimmer bereiken. Een goede machtstechniek is om met veel lawaai de lezing of het optreden te beletten, zoals Social Justice Warriors met infame alt-rechtse opiniemakers in Amerika nu doen. Ook islamisten zijn er zeer bedreven in.
Ingrijpen op bestaansvoorwaarden
Het beste is natuurlijk om de abjecte gedachten van de Nij- en Holmannen in de kiem te smoren. Niets corrigeert zo uitmuntend als de zorgen over het eigen bestaan. Regel dat ontspoorde journalisten ontslagen worden en alleen nog voor de Daklozenkrant hun vernederende stukjes kunnen krassen.
Beter is om direct hele redacties en tv-kanalen op te doeken. De staat heeft hierbij een voordeel. Zij kan een galerie sluiten vanwege brandgevaar en tv-station uitroken door ze zware boetes voor vermeende belastingontduiking op te leggen. Erdogan en Poetin beheersen het vak tot in de finesses.
Maar ook professionals en burgers staan niet met lege handen. Roep op tot een boycot van adverteerders als het medium je niet zint. De eigenaren en redacties zien hun inkomsten opdrogen. Vergadering na vergadering tobben zij over de vraag: Halen we de volgende week? Precies, daar willen we ze hebben. Dan kan het beeld op zwart. Verlost, verlost van hen die ons onwelgevallig zijn!
Heropvoeden
Nee, het beste is natuurlijk dat opiniemakers en journalisten uit vrije wil deugen en alleen maken wat bijdraagt aan de inclusieve samenleving. Ze moeten net als ons grote voorbeeld Peter Vandermeersch van de NRC het verschil weten tussen schelden en een mening geven. Het heeft de voorkeur als journalisten zélf elkaar de maat nemen en met alle middelen, dus ook niet-journalistieke, hun collega’s doen verstommen die een grens overgaan.
Met milde vermaningen en cursussen kunnen we ook een hoop bereiken. Een disruptieve workshop met Anja Meulenbelt over institutioneel racisme zal zelfs een Jan Dijkgraaf tot een braaftalig, verbindend medemens weten te transformeren.
Intimideren
Er zijn natuurlijk sujetten die hardleers zijn. Intimidatie komt dan in het vizier. ’s Nachts opbellen met doodsbedreigingen, inbreken bij een columniste en ‘hoer’ op de muur kalken: dat zijn de ware machtstechnieken. Wat ook goed werkt, is een taart in het gezicht gooien van opiniemakers. Men kan ook zuren overwegen zodat ze blind worden. Projectielen van een nog zwaarder kaliber zijn nog beter geschikt. ‘Val ‘m aan waar je kan’ om een voormalige cabaretier te citeren.
En laten we vooral het internet niet vergeten. Vrouwen die iets schrijven dat ons niet bevalt, laten we die vooral pakken op hun lichaam en hun seksualiteit. Het is knap hoe reaguurders van GeenStijl hun geslachtelijke mansappen virtueel in al hun hoeken en gaten weten te sproeien. Chapeau! Zo krijgen we die vermaledijde dames wel stil.
Vermoorden
Het laatste middel kennen we maar al te goed, ook in Nederland. Pim Fortuyn werd vijftien jaar geleden definitief het zwijgen opgelegd. Twee jaar later was de cineast Theo van Gogh aan de beurt. Het is niet de vraag of, maar wanneer de volgende opiniemaker of politicus met onwelgevallige opinies zal worden omgelegd. Zal het dit keer een vrouw zijn?
Woord om woord, beeld om beeld. Het gelijke met het gelijkende bestrijden, zo zou het moeten zijn. Maar zo zit de werkelijkheid niet in elkaar. De strijd om de moraal wordt helaas nooit met talige wapens alléén gevoerd. Van Rusland, Noord-Korea, Turkije kunnen we nog veel leren…. en van Plato natuurlijk.
Over de auteur
-
Managementboekenschrijver, leiderschapshistoricus en veranderkundige.
Werkt op dit moment aan drie projecten:
1. Onderzoek naar Leiderschap in veranderingsprocessen (met de Kring Andragologie en de UvA).
2. Intellectuele geschiedenis: Leiderschapsadviezen in de Westerse cultuur, van Homerus tot Johan Cruijff.
3. Het boek: ‘Wijvenstreken’, het politieke spel van vrouwen in organisaties.
