Het naakte lichaam van de Leider Baudet
Afgewend gelaat als grootste misser
Titelfoto: Thierry Baudet op vakantie – bron: Instagram Thierry Baudet
Het was een fraaie foto van de vrijbuiter Baudet afgelopen week, daar aan dat zwembad, met zijn hoofd en piemel onzichtbaar. Zijn bovenlijf kon nog wel wat fotoshop gebruiken, maar dat is een detail. Het was ook een intrigerende foto.
Men keek niet naar een advertentieplaatje voor een all-inclusive resort, maar naar het leiderschapsportret van de man die ooit de premier van Nederland wil worden. Dát, dat laatste maakt het beeld interessant genoeg om er wat dieper op in te gaan.
Verfrissende provocatie
Natuurlijk, Baudet provoceerde op verfrissende wijze met zijn foto de hele Haagse goegemeente, die braaf deze hete zomer vooral dóórdeugt met werkbezoeken aan zieken, vluchtelingenen LHBTIQR+’ers. Zij deugen, zij wel! Maar de leider van FvD,zich warmend aan de zon, deze aankomende staatsman, heeft er lak aan en legt zijn arm nog eens behaaglijk rond het hoofd.
Of misschien provoceerde hij niet de brave burgerij, maar vooral zichzelf en zocht hij zijn eigen grenzen op om eraan te ontsnappen, een schreeuw om vrijheid, zoals Stephan Sanders in de Volkskrant opperde. Zijn volgers zullen het vooral als een daad van moed hebben gezien: onze man, die dúrft tenminste. Voor de anderen was het een welkome ontsnapping aan de midzomerse verveling die van geen wijken wist. Baudet kreeg de aandacht die hij zocht. Wat dat betreft: chapeau, missie geslaagd.
Geslaagd leiderschapsportret?
Maar is deze foto ook geslaagd als leiderschapsportret? Elke leider die een afbeelding van zichzelf de wereld instuurt, doet immers aan propaganda. Hij of zij moet voortdurend duidelijk maken dat degene die daar is afgebeeld de persoon is om te volgen en te gehoorzamen. Elke afbeelding van een leider heeft één boodschap: Volg mij en het loopt goed met je af. Maar is dit ook wat het vakantiekiekje van Baudet ons zegt?
Uitstulpend orgaan
Met zijn foto maakt Baudet zijn leiderschap volledig lijfelijk. Het past in een lange traditie van afbeeldingen waarin het lichaam van de leider (bloot of aangekleed) een belangrijk element is. Zo provocerend en uniek is hij dus niet.
Titelfoto: Koning Hendrik VIII van Engeland – CCO
Wie bijvoorbeeld het portret van een aangeklede Hendrik VIII (1491-1547) ziet, moet onder de indruk komenvan diens uitzonderlijk brede, mannelijke schouders, althans dat is de bedoeling. Wie zijn ogen laat afdalen tot het uitstulpend geslachtsorgaan, is elke twijfel voorbij en weet het zeker: hier staat een daadkrachtige en potente leider, iemand aan wie je maar beter je respect kunt betonen.
Hoe anders is dan het beeld van Baudet! Je hoeft hem maar een klein zetje te geven en hij valt in het zwembad. Niets intimiderends aan, hij is eerder het toonbeeld van de onschuldige millennial in de verlengde adolescentie, die nog vol vertrouwen de mensheid tegemoet treedt. De man in zijn nakie had Jesse Klaver kunnen zijn geweest, ware het niet dat deze zich liever als Verlosser laat afbeelden of zich in een eikeltjespyjama aan het volk toont.
https://twitter.com/jetpack/status/1024284357903769600Piemelnaakt
Het portret van Hendrik was nog aangekleed. Voor de naakte heersersbeelden moet men een stuk verder terug, naar de klassieke oudheid. Daar vindt men keizers piemelnaakt, hooguit met een mantel over de schouders en vaak in hun hand een speer of zwaard. Hun lichamen zijn uitzonderlijk goed geproportioneerd en hun koppen tonen vaak bedachtzaamheid en ernst. Het standbeeld van keizer Antonius Pius (86-161) is er een voorbeeld van.
Titelfoto: Beeld van de Romeinse keizer Antoninus Pius – CC0
Het lijf van de leider hoeft overigens niet per se van hem zelf te zijn. Vaak gebeurde het bij een wisseling van de wacht dat het hoofd van de vermoorde keizer eraf gehaald werd en dat van de nieuwe machthebber erop werd gemonteerd: een soort van recycling zullen we maar zeggen.
Het actieve, goed geproportioneerde lichaam is meer een soort ‘kledingstuk’, dat goddelijke afkomst, heldenmoed of mannelijke strijdvaardigheid moet suggereren, dan dat het iets van de persoon zelf is. Het beeldt tegelijkertijd ook harmonie en balans uit: Zoals mijn lichaam is, zo moet mijn land zijn en ik, Grote Leider, zal daarvoor zorgen. Het lichaam wordt een metafoor en stut daarmee de leiderschapsmythe die de leider van zichzelf spint.
Slome metroseksueel
Baudet is van een wat andere orde. Hier geen actieve strijder, geen jager of nederige leermeester, maar een dommelend halfgodje in een haast traditioneel vrouwelijke, vooruit laat ik me correct uitdrukken, in een eigentijdse fluïde genderpose, in een ontwapende rugligging met de benen wijd.
Het is een slome metroseksueel die hier poseert, iemand van de Prosecco-generatie en niet van de daadkrachtige alfa’s die hier en daar nu presidenten zijn. Ik zie het de rechts-nationalistische Erdogan en de nationalistisch-christelijke Orbán nog niet zo snel doen, Rutte ook niet trouwens. De god van slaap is wel eens op een vergelijkbare manier afgebeeld: naakt en soezend in een eeuwige slaap dromend van zijn grote liefde. Er kwam niet veel uit zijn handen. Dat zal de FvD-voorman Baudet wel niet met zijn foto geïmpliceerd hebben: de Lummelende Leider.
Het afgewende gelaat
De grootste misser van Baudets foto is evenwel het gezicht. In een leiderschapsportret moet dat kracht, fierheid of bedachtzaamheid en ernst uitbeelden, het liefst met een flinke scheut rechtvaardigheid en dienstbaarheid. Gefronste wenkbrauwen, een peinzende blik en ferme kaken: die dwingen tot volgzaamheid en gehoorzaamheid en dat is altijd voor je eigen bestwil. En volg je niet, dan zwaait er wat. Zo klinkt altijd het refrein van leiderschap, toen, nu en straks.
Bij Baudet zien we amper iets, wat stoppels als je goed tuurt: zijn gezicht is afgewend! Hoe heeft hij dat kunnen doen! Het lichaam kan nu van iedereen zijn. Is het wel Baudet? Worden we niet voor de gek gehouden, gefopt?
Misser
Een leider die zijn gezicht afkeert van zijn vrienden, vijanden en volgers, is die wel serieus te nemen? Dit is dan ook de grootste misser van dit staatsieportret: het afgewend gelaat.
Titelfoto: Mahatma Gandi – CC0
Dus Baudet, maak veel portretten, citeer de Oudheid, de Renaissance, ga de volgende keer als een Hendrik VIII, of voor mijn part als een Gandhi nederig aan een spinnenwiel, maar laat verdorie wél je gezicht zien.
Over de auteur
-
Managementboekenschrijver, leiderschapshistoricus en veranderkundige.
Werkt op dit moment aan drie projecten:
1. Onderzoek naar Leiderschap in veranderingsprocessen (met de Kring Andragologie en de UvA).
2. Intellectuele geschiedenis: Leiderschapsadviezen in de Westerse cultuur, van Homerus tot Johan Cruijff.
3. Het boek: ‘Wijvenstreken’, het politieke spel van vrouwen in organisaties.
Tja is het hem wel? Ik kan hem niet herkennen, maar als vrouw zeg ik niet verkeerd toch,en inderdaad stukken beter als die domme foto van die man in eikeltjes pyama die het ook nog eens altijd nodig heeft gehad om zijn echte naam in een Nederlandse naam te veranderen.
Ik vind al die aandacht voor deze foto in alle media volstrekt belachelijk. Dat zelfs Opiniez hier aan meedoet, is mij een doorn in het oog, niet die foto, wier er ook op staat, het interesseert me niet, het is op zich een mooie foto en daar is alles mee gezegd. Wat een onzin!!
Onherkenbaarheid is de sterke kant van deze erotische kunstfoto van een mannenlichaam. Iedereen heeft het over Baudet terwijl je hem niet eens kan zien. En wat is de boodschap van deze foto? Waarschijnlijk dat hij geniet van zijn vrijheid maar de meesten zullen er meer achter blijven zoeken. In dat opzicht is de missie geslaagd. In ieder geval een mooiere plaatje dan die kinderachtige van Pechtold met zwemvleugeltjes.
Fout uitgangspunt van de schrijver. Baudet wil ‘primus interpares’ zijn van een regering. Niemand imponeren met een baard, zoals Mohammed, om landen te veroveren. Een pose van iemand die aangeeft ‘we hebben het allemaal besproken, ik ben bezig met de volgende fase, stoor mij alleen als je er een puinhoop van maak, dan keer ik je mijn gezicht toe en bespreken we de boel’.
Leuke bijdrage, dank. Tsja, wat beweegt Baudet? Hier wat suggesties: 1. Hij kent zijn klassieken en weet dat de succesvolle adoptiefkeizers uit de 2e eeuw ook vaak naakt en met baard werden afgebeeld. Het hellenisme was door de Romeinen vol omarmd. Keizers waren filosofen (denk aan Marcus Aurelius, die tijdens zijn veldtochten een mooi filosofisch boek schreef) en atleten (die zich naakt oefenden en al eeuwen het mannelijk schoonheidsideaal verbeeldden); 2. Baudet heeft ook zelf wel iets van een adoptiefpoliticus, zo met Theo Hiddema aan zijn zijde, die zelf misschien het Romeins Recht belichaamd; 3. Onlangs werd het halfnaakte standbeeld van een Griekse generaal uit de oudheid bedekt tijdens een islamitische conferentie in Italie, waarover terecht door menigeen schande werd gesproken, temeer daar het geslacht van de generaal al door een marmeren doekje was bedekt. Dat nooit, zou Baudet gedacht kunnen hebben. Wie zal het zeggen?
Ik denk dat Baudet hier op slimme manier de stemmen van moslima’s probeert te trekken.
Die arme vrouwen kunnen geen kant op immers? Stemmen op mannen als Kuzu, Öztürk of Azarkan, van die harige, ongeschoren types? Dat was de enige mogelijkheid.
Hier is een politicus met zeer aanvaardbaar lijf voor de dames. Ze kunnen veilig voor de man stemmen en niet zijn politiek. Het zou mij niet verbazen als de dames een foto op hun telefoons hebben van Thierry.
Ik heb niet zo veel met blote mannen.
Wat jammer dat Baudet zich zo wil tonen aan volslagen vreemden. Een ietwat obscene foto van een man die heel veel in zijn mars heeft en beter zijn poseurschap kan laten varen. Een toekomstig premier onwaardig!
Laten we vooral niet teveel invullen en diepte geven aan dit simpel narcistische gedrag. Natuurlijk maakt een geniaal leider zich niet druk en weet hij zich te ontspannen op de juiste momenten en beschikt hij over een goddelijk lijf dat gezien mag worden, althans ik speculeer hier over de aandrang die wellicht tot plaatsing van deze zelfverheerlijking geleid heeft. Met net iets teveel kitch voor gezonde zelfspot.