#Ieder1: Parade der IJdelheid
De zon schijnt, er waait een mild briesje en alles wijst erop dat de parade georganiseerd door Ieder1 een geweldig succes gaat worden. Vanmiddag zullen naar verwachting duizenden mensen vanaf de veelkleurige Amsterdamse Bijlmer naar het Museumplein lopen om aan zichzelf en heel Nederland te laten zien dat diversiteit een positieve kracht is.
Euforisch
Wat een geweldig gezicht moet dat zijn, wat een heerlijk gevoel moet dat geven om op een schitterende herfstzondag met zoveel gelijkgestemden een demonstratie te geven van alle culturen, achtergronden, afkomsten, religies en levensovertuigingen die in Nederland te vinden zijn. Een evangelische jongerendag in de open lucht is er niks bij. Met zijn allen opstijgen naar een euforisch, onoverwinnelijk gevoel. De multiculturele samenleving is een feit en het is een feest. Als we dat maar echt willen! Als we dat maar echt willen geloven!
Positiviteit
Hoe noemden de voortrekkers van Ieder1 het ook alweer? Wat moet er over het gepolariseerde Nederland, waar iedereen tegen elkaar schreeuwt en niemand meer naar elkaar luistert, heengelegd worden? Een deken van positiviteit. Dat werd vast als een aanlokkelijk beeld bedoeld, maar ik vind het verstikkend. Positiviteit omdat het moet. Collectief. Eensgezind. Geen tegengeluiden.
Voor een enkele middag is dat helemaal zo slecht niet, misschien. Het is juist heel goed om dat gebaar van gemeenschappelijkheid eens te maken, misschien. Zie het als een teken van solidariteit, misschien. Waarom altijd zo cynisch en negatief, kan dat niet eens een keertje anders? Misschien.
Appa
Maar wat moet ik ermee dat een van de prominentste voormannen van Ieder1, Nasrdin Dchar, een mattie is van “zionisten”-hater/reppur Appa en Hamas-lover Nourdeen El Ouali van het Rotterdamse NIDA? Dezelfde Dchar die Aboujahjah bewierookt?
Moet ik me veilig voelen onder die deken van positiviteit en compassie? Lijkt me een beetje teveel gevraagd, hoor.
Straatterreur
En de bewoners van het Zaanse Poelenburg, Maassluis, het Edese Veldhuizen, de Amsterdamse wijk Banne Buiksloot en Hilversum-Oost, die al weken-, maanden- soms zelfs jarenlang zuchten onder de straatterreur van jongeren die zich blijkbaar niet erg sterk verbonden voelen met hun Nederlandse omgeving? Hoe gaat de deken van Ieder1 bijdragen aan de oplossing van hun dagelijkse problemen? Aan hun woongenot, hun levensgeluk? Helemaal niks natuurlijk.
IJdelheid
De wandeling in de herfstzon vanmiddag heet niet voor niets parade. Er wordt geparadeerd, gepronkt. Het is pure ijdelheid: kijk mij eens goed bezig zijn op mijn vrije zondagmiddag. En morgen staan de kranten er vol van, met mooie foto’s van alle deugende mensen. Mensen die nog nooit een voet gezet hebben in de wijken en buurten, de scholen, de jeugdinstellingen, de rechtszalen, de azc’s waar je kunt ervaren dat de multiculturele samenleving verre van gelukt is. Integendeel: het schuurt aan alle kanten.
Aanpakken
Als al die deugende mensen nou eens hun handen uit de mouwen zouden steken en met hun poten in de multiculturele blubber zouden gaan staan. Gewoon aanpakken. Doen. Ermee dealen. Dan zouden ze hun zondagmiddag hard nodig hebben om bij te komen van al het broodnodige en zinvolle werk dat ze hadden verricht.
En dan was zo’n ijdele parade misschien wel helemaal nergens voor nodig geweest. Misschien.
Over de auteur
- 3e generatie, 1 paspoort en nog niet geïntegreerd/ slechte huisvrouw, goede moeder/ leraar en coach in het onderwijs, vmbo/ A'dam/ schrijft/ twittert @MajaMischke
