Het gelijk van Oost-Europa over de vluchtelingen
2015-06-26 18:08:04 Ant-migrants protesters hold banners reading 'Stop Immigration' on June 26, 2015 in Brno, Czech Republic during an anti-Islam and immigration rally. AFP PHOTO/ RADEK MICAEindelijk zien ook politici in West-Europa in dat de eerst zo fel bekritiseerde Hongaarse premier Orban toch wel een punt had. Hij zei: als de Europese Unie niet in staat is de buitengrenzen te bewaken, dan moeten we het zelf doen. Geen enkel land kan immers toelaten dat buitenlanders massaal en ongecontroleerd de grens passeren.
Zoals de befaamde filosoof en schrijver Rudiger Safranski in de Neue Zürcher Zeitung (8 november 2015) zei: “Man ist sehr schnell dabei, Meinungen, die einem nicht behagen, zum Rechtspopulismus zu zählen. Das ist ganz einfach Denkfaulheit. Einwanderungspolitik ist ein elementarer Bestandteil eines souveränen Staates, der die Pflicht und Schuldigkeit hat, über seine Grenzen zu wachen.”
als de Europese Unie niet in staat is de buitengrenzen te bewaken, dan moeten we het zelf doen
Griekenland en Italië lapten de afspraken van Dublin aan hun laars. Ze lieten de controle en registratie van migranten achterwege. In de Europese hoofdsteden keek men de andere kant op, te druk met … ja, met wat eigenlijk? En toen heette Merkel iedereen die onderweg was van harte welkom.
De politieke goegemeente en de volgzame media kookten over van verontwaardiging toen de Balkanlanden, die de immense toestroom landverhuizers te verwerken kregen, hun grenzen sloten, ook om die door mensensmokkelaars opgeroepen wanorde enigszins in goede banen te leiden.
Op hun doorreis door die landen vermeden de asielzoekers controle en registratie: uit vrees de toegang tot het beloofde land Duitsland te verspelen. Polen, Tsjechië, Slowakije en Hongarije (verenigd in de Vysegradgroep) distantieerden zich van het gebaar van Merkel. Waarom zouden zij moeten opdraaien voor de gevolgen van deze “morele missie” (Safranski): de afgesproken verdeelsleutel?
Esther de Lange (CDA en vicefractievoorzitter EVP in het Europese Parlement) zei onlangs op NPO-Radio 1 dat deze vier landen, die jarenlang profiteerden van subsidies uit Brussel, nu maar eens solidair met ons moeten zijn. Dat riekt niet alleen naar chantage, maar is ook nog een halve waarheid.
Die subsidiestromen zijn geen eenrichtingsverkeer: sinds de val van de muur profiteert het westerse bedrijfsleven volop van de lucratieve markten in Oost-Europa. Volgens Schouw (Instituut Clingendael) moeten we die halsstarrige landen de zegeningen van de multiculturele samenleving dan maar opdringen.
als ze dan toch hier zijn, zullen ze zich moeten aanpassen, of vertrekken
Je moet maar durven: zelfs Merkel, Sarkozy en Cameron verklaarden de multiculturele samenleving voor mislukt. Hoezo een wenkend perspectief? De eerdergenoemde Safransky vindt het bijna beangstigend hoe onnadenkend de politieke en intellectuele elite de afgelopen jaren het probleem van de binnenkomst van migranten heeft behandeld en het gevaar van de politieke Islam heeft onderschat.
Historische en culturele verschillen doen er wel degelijk toe: de West-Europese landen hebben de erfenis van een koloniale geschiedenis en de gevolgen van de inzet van gastarbeid uit de landen rond de Middellandse Zee met elkaar gemeen.
Die ervaring hebben de landen van de Vysegradgroep niet. Zij delen met elkaar een ander gemeenschappelijk verleden: de ontworsteling uit een feodale veelvolkerenstaat (Habsburgse Rijk) en lange periodes van bezetting door vreemde mogendheden. Het koesteren van de eigen taal, geschiedenis en cultuur bepaalt hun nationale identiteit.
Een ongecontroleerde instroom van migranten ervaren zij als bedreigend. Of zoals president Zeman van Tsjechië zei: “Wij hebben ze niet uitgenodigd en als ze dan toch hier zijn, zullen ze zich moeten aanpassen, of vertrekken.”
Maar voor alles speelt nog een onderliggend sentiment: het beroep op Europese solidariteit is misplaatst. Afgedwongen solidariteit is een dictaat en met dictaten hebben deze landen leergeld betaald.
Foto: Reformatorisch Dagblad
Over de auteur
- Freek van Beetz, studeerde Planologie en Politicologie, was van 2001-2010 adviseur van de MP van de Ned.Antillen. Auteur van Uitzicht op Zee (roman, 2015) en van Het laatste Kabinet (2010) en Het einde van de Antillen (2013).
Recent gepubliceerd
Media9 september 2023Media meer dan ooit doorgeefluik van activisten en belangengroepen
Politiek Nederland8 augustus 2023Verkiezingen 2023: een haast onvoorspelbare omwenteling
Migratie9 juli 2023Hoe opgeklopt optimisme veranderde in vruchteloos vooruitschuiven
Politiek Nederland27 mei 2023Worden we met een republiek pas een echte democratie?
[…] Lees verder>>> […]