Meer inspraak voor scholieren: goed idee?
In de hoge tempel van onze democratie wordt deze week een belangwekkende kwestie aan de orde gesteld. De mening van scholieren over hun docenten moet meer gewicht krijgen, vindt scholierenorganisatie LAKS.
Het idee kan op veel bijval rekenen, ook van beide regeringspartijen. Daarmee is een Kamermeerderheid bereikt. Scholen mogen zelf invullen hoe leerlingen meer inspraak kunnen krijgen in het personeelsbeleid van hun school, maar die inspraak moet er wel komen.
Dat is hard nodig, blijkt. Docenten kampen, zoals algemeen bekend is, met een waardeloos arbeidsethos, zijn lui en haten hun leerlingen. Hun glorietijden beleefden ze tijdens hun opleiding en van alle idealen om de wereld te verbeteren via het onderwijs is niets meer over.
Dat onderzoek van de onderwijsinspectie aantoont dat slechts 42 procent van alle scholieren zich gemotiveerd voelt door de leraar mag daarom niet verbazen. Bijna de helft van een hele generatie dreigt verloren te gaan aan de wandaden van het huidige onderwijspersoneel.
Daarom is het goed dat de personen die, zoals VVD-Kamerlid Karin Straus het eufemistisch stelt, “dagelijks ervaren hoe er les gegeven wordt” invloed krijgen op wie die lessen geeft. Dat kan op verschillende manieren: via enquêtes over het functioneren van docenten, door scholieren een profiel op te laten stellen waar nieuw aan te trekken leraren aan moeten voldoen, of door de onderwijsconsumenten te laten bepalen of een docent een vaste aanstelling krijgt.
De PvdA steunt dit plan bij monde van Kamerlid Tanja Jadnanansing, die verklaart dat het helpt “scholieren de beste editie van zichzelf te worden”. Toch moet er ook een lans gebroken worden voor die vermaledijde uitvreters die het onderwijscorps bevolken. Volgens Straus moet er op scholen “professioneel personeelsbeleid” gevoerd worden.
Daar kan niemand op tegen zijn, maar het veronderstelt dat dit blijkbaar nog niet gebeurt. Aan wie ligt dat en wat is de remedie? Als het argument is dat slechts 42% van de leerlingen zich gemotiveerd voelt door de docent dan rijst de vraag of die docent wel adequaat voorbereid is op hetgeen deze kritische consumenten kennelijk van hem vragen.
Krijgt de docent bovendien wel afdoende ondersteuning vanuit de school en het bredere onderwijsapparaat? Kortom, kan het zijn dat de schuinsmarcherende meesters en juffen niet solo debet zijn aan de deplorabele motivatiecijfers?
Jadnanansing is er in ieder geval helder over. “Positieve feedback” is nodig om leraren te helpen “nog beter les te geven”.
Wat de criteria voor “positieve feedback” zijn en wie die op gaat stellen: Joost mag het weten. Wellicht is het een idee om dat ook aan de scholieren over te laten. Die weten immers bij uitstek wat goed voor hen is. Drank en drugs, bijvoorbeeld.
Over de auteur

Recent gepubliceerd
Politiek Internationaal25 december 2022OpinieZ-auteurs over de toestand in Nederland en de wereld
Diversiteit13 juli 2022Woke Woensdag – Van Artis Goes Woke tot Alles Wat Wokies Haten
Economie11 juli 2022Verzet tegen ideologische hobby’s elites gaat de hele wereld over
Politiek Internationaal5 juni 2022Dagboek van een Russische soldaat
In aanvulling op het artikel van GertJan Haaijer zou een groep docenten eens een verhandeling moeten opstellen over de geschiedenis van het onderwijs in Nederland.
Waarom wij in Nederland een hoge kwaliteit van onderwijs hebben kunnen bereiken, ook voor het bestaan van een organisatie als het LAKS. Wat het betekent voor een land als mensen zonder enig historisch besef, o.b.v. nietszeggende enquête-uitslagen conclusies voor hun beleid menen te moeten trekken.
Een werkelijk liberaal onderwijsbeleid zou inhouden dat een onderwijsorganisatie ten gronde gaat als haar dienstverlening te wensen over laat. Ouders gaan dan naar een andere school.
Een dergelijk standpunt van een PvdA politica lijkt mij ook niet zo makkelijk te verkopen bij de onderwijsbonden.
Kennelijk moeten wij waakzaam blijven.
groet
Frank Reijnen
mafra@zeelandnet.nl