Zoals Nigel Farage worden ze niet meer gemaakt
Nigel Farage. Een naam die zelfs bij leden van de “dumpert-generatie” wel een belletje moet doen rinkelen. Waarschijnlijk omdat deze flamboyante Britse politicus al sinds jaar en dag een vaste klant is in de lijst van meest bekeken filmpjes op deze Nederlandse tegenhanger van Youtube. Zelfs als je het op politiek vlak niet met hem eens bent, is het nog altijd vermakelijk om hem zijn politieke tegenstanders in het Europees Parlement in stijl met de grond gelijk te zien maken.
Ik heb moeite met veel punten in het UKIP partijprogramma, maar zo nu en dan ben ik dankbaar dat er tenminste één persoon in het Parlement zat die ook daadwerkelijk een volksvertegenwoordiger was. Een volksvertegenwoordiger tussen de bureaucraten in de ver-van-mijn-bed show die “Europees Parlement” heet.
Want hij vertegenwoordigde mij meer dan eens in dit Parlement, ondanks dat het voor Nederlanders onmogelijk is om hem van een stem te voorzien. Zijn roasts waren controversieel, gedurfd, en ja, vaak ook respectloos. Toen Herman van Rompuy voorzitter van de Europese Raad werd, vroeg de heer Farage doodleuk “Who are you?” om deze snerende vraag op te volgen door het charisma van Van Rompuy met een natte dweil te vergelijken, en zijn uitstraling met die van een tweedegraads bankmedewerker. Respectloos is het zeker, maar mogen wij als burger blij zijn met een politicus die deze vragen op de bühne durft te stellen? Ook al verafschuw je hem, ik denk van wel.
De voorzitter van de Europese Raad wordt in de media vaak officieus aangeduid met de titel “president van Europa”, dus dat is nogal wat. Ik vraag me af hoeveel Europeanen überhaupt van de heer Van Rompuy hadden gehoord toen hij werd verkozen. De vraag “who are you?” leek dus gerechtvaardigd, en het is belangrijk dat dergelijke vragen in, en niet buiten de Arena worden gesteld. Dat dat soms ten koste gaat van een ego moeten we maar op de koop toe nemen.
Meer recent, in maart van dit jaar mompelde ik het ook nog; “Bedankt hè Nigel…”, nadat ik hem in een debat over de situatie in Oekraïne tekeer had zien gaan tegen het oprichten van een Europees leger. Wellicht overbodig, maar ik vrees de dag dat de legers van staten in Europa worden vervangen door een gezamenlijk leger. Schotland was bijna onafhankelijk, het rommelt in Spanje, maar de EU-leiders denken dat het eenheidsgevoel al sterk genoeg is voor een gezamenlijk leger? Think again.
Helaas kijkt niemand er meer van op als Europa er iets doorheen jast waar het volk helemaal geen behoefte aan heeft, zie de als verdrag van Lissabon vermomde Europese Grondwet. Dat leger zal er dus ook wel komen. Gelukkig hebben we types als Farage in de politieke frontlijn, dus er is nog een sprankje hoop. Doe mij er zo nog maar een paar. Debatten worden er in ieder geval niet saaier op.
Over de auteur
Recent gepubliceerd
Politiek Nederland2 februari 2018Open brief aan Eerste Kamer: WEG met de Donorwet!
Politiek Nederland11 oktober 2017Bye bye, raadgevend referendum!
Linkse politiek2 september 2017In Venezuela is de waarheid landverraad
Joden4 mei 2017Dodenherdenking: Less is More