Lang niet alle kinderboeken zijn onschuldig

Foto:

🔊 Beluister dit artikel

Als je een boek schrijft over een moordenaar, ben je dan zelf ook een moordenaar? Of als je schrijft over mannen die vrouwen haten, haat je zelf dan ook vrouwen? En als je een gedicht schrijft over een pedofiele relatie, ben je dan zelf ook een pedofiel?

Deze discussie vlamde op nadat de organisatoren van de Kinderboekenweek CPNB (Collectieve Propaganda van het Nederlandse Boek) de kinderboekenschrijver Pim Lammers hadden gevraagd een gedicht ter ere van dit festijn te schrijven. Pim schrijft ook voor volwassenen over heel andere zaken, die niet voor kinderogen geschikt zijn. Nu mag je schrijven wat je wil, maar de combinatie kinderboekenschrijver en schrijver van het korte verhaal Trainer over een pedofiele relatie is nogal ongelukkig. Zeker als kinderen de opdracht krijgen om informatie over de auteur en zijn werk te verzamelen.

De eerste opdracht die kinderen in de klas krijgen is “zoek op internet meer over deze schrijver”. En dan vinden kinderen dit.

Dat maakt deze schrijver ongeschikt om actief onder kinderen gepromoot te worden. Verder mag hij schrijven wat hij wil.

— Alex ten Cate (@alextencate) February 5, 2023

Het verhaal is inmiddels off-line. Verstandig. Want welke ouder vindt het een goed idee als hun kind via de Kinderboekenweek op pedoseksualiteit van volwassenen stuit? Maar is met het off-line halen van dit verhaal, wat de aanleiding voor de kritiek was, het probleem opgelost?

Seksuele wezens

‘Trainer’ (2016) was de aanleiding voor alle ophef. Het verhaal beschrijft een realistische scène waarin een jongen van 12 seksuele toenadering zoekt tot zijn voetbaltrainer, die daarop ingaat en dat waarschijnlijk eerder heeft geëntameerd.

Het is interessant om te zien hoe verschillend mensen dit verhaal interpreteren. Zo verwijt Jeroen Dera, universitair docent Nederlandse letteren aan de Radboud Universiteit Nijmegen, de critici geen oog te hebben voor de literaire middelen van Pim Lammers. “Maar als volwassen lezer voel je: het is hartstikke fout wat die trainer doet. Dit is geen verheerlijking, het is juist een vorm van kritiek.” Maar om dat te zien “moet je wel oog hebben voor de literaire middelen die de auteur inzet,” vervolgt hij, en veel mensen zijn “in deze tijd van ontlezing nauwelijks meer in staat om een tekst subtiel te lezen (…) Ze staan niet meer open voor dubbelzinnigheden.”

Samengevat: je bent een domoor als je dit literaire verhaal niet snapt en de schrijver ‘absurd’ van pedoactivisme beschuldigt. Dat laatste kan zijn, maar waarop is eigenlijk zijn zekerheid gebaseerd dat dat niet het geval is? Volgens zijn logica kun je uit zo’n verhaal immers geen enkele conclusie over de schrijver trekken, niet voor en niet tegen.

Die ‘volwassen lezers’ voelen volgens Dera allemaal hetzelfde: hartstikke fout. Zou het? Zonder twijfel hebben heel wat pedofielen zijn verhaal met instemming ontvangen. Zie je nou wel, kinderen zijn ook seksuele wezens en kunnen genieten van seksuele relaties met volwassenen. Dat is altijd al hun pleidooi geweest. Maar wat te denken van ‘gewone’ mensen, die misselijk worden van dit verhaal? En, nog belangrijker, wat vinden de slachtoffers van pedofielen hiervan?

Excuus

Ervaringsdeskundige Coco Riga beschrijft in een twitterdraadje waarom seks tussen volwassenen en kinderen geen goed idee is. Over het verhaal ‘Trainer’ merkt hij op dat het aanvankelijk als “een knullig homo-erotisch verhaaltje” leest, totdat je je realiseert dat het om een jong jongetje gaat (…) en “dan realiseer je je, dit is pure pedo fantasie.”

Je loopt daarmee bewust het risico dat mensen dit, en misschien wel terecht, interpreteren als pedoseksuele fantasieën en mogelijk het willen verheerlijken, romantiseren, vergoelijken en het willen normaliseren van pedoseksuele interacties tussen jonge kinderen en volwassenen.

— Coco Riga (@coco_riga) February 7, 2023

Hij voegt daar nog aan toe dat Pim Lammers dit verhaal doelbewust vanuit het perspectief van het jongetje heeft geschreven. “It’s got ‘ja maar hij wilde het zelf’ written all over it. En dat is een veelgehoord excuus van pedoseksuelen.”

Transactivisme

Pim Lammers schrijft ook kinderboeken. Zijn boek “Het lammetje dat een varken is” werd in 2018 als het eerste transgenderkinderboek gelauwerd met een zilveren griffel (“maakt gender en identiteit voor kleuters bespreekbaar”). Op het eerste gezicht is dit een onschuldig en leuk verhaal. Over een lammetje dat met zijn witte wollen vacht het liefst in de modderpoel met de varkens lag, want hij voelde zich een varken. Hoon en onbegrip waren zijn deel, maar toen kwam de dierenarts die hem onderzocht en constateerde dat dat lam van binnen een varken was. En vervolgens zijn wollen vacht onder het mes nam en zijn staartje met een tang (au!) van een krul voorzag.

Hier sprak de ware transactivist. Die het niet heeft over een lammetje dat een varken wilde zijn, maar er een dierenarts bijhaalt die vaststelde dat hij dat van binnen ook was. De droom van de transgenderideologie: je genderidentiteit zit niet in je hoofd maar heeft een aantoonbare basis in de biologische werkelijkheid, in je hersens of zo, ook al is het tot nu toe nog niet eens gelukt bewijs te vinden voor het bestaan van een ‘mannen’- of ‘vrouwen’-brein.

Onschuldig?

Kinderen zullen dit vast een leuk verhaaltje vinden en ach, ze zijn gewend aan sprookjes en transities. Een kikker kan immers opeens een prins worden na een kus van een prinses. En zoals het in sprookjes hoort leefden ook in dit verhaaltje de lammetjes en de varkens nog lang en gelukkig samen.

In werkelijkheid zal dat roze kaalgeschoren lammetje waarschijnlijk binnen de kortste keren een forse longontsteking oplopen, want dat warme vachtje had hij niet voor niets.

Een onschuldig verhaaltje? Maar wat vinden ouders ervan als hun zoon na school thuis komt en zegt dat hij ook een meisje kan worden en dat hij dat graag ook wil? Want dat is de volgende stap.

Adembenemend

Het was eigenlijk adembenemend om te zien hoe alle gelijkgeschakelde MSM-journalisten en -columnisten massaal in de pen klommen om Pim Lammers te verdedigen. Ze hadden natuurlijk een goede aanleiding met die verwerpelijke doodsbedreigingen, die ze overigens bij anderen negeerden. Volkskrant-columniste Sylvia Witteman schreef teleurgesteld dat in “Trainer zowat niks gebeurt”, ze verwachtte vast smakelijke seksscènes. In diezelfde Volkskrant verscheen ook een groot artikel waarin op zoek werd gegaan naar alle verwerpelijke bronnen die deze hetze in gang hadden gezet. Ook de NRC (“Hoe werkt dat, als radicalen literatuur lezen en actievoeren?”) en Trouw (“Waarom complotmoeders extreemrechtse haat over Pim Lammers groot maakten”) deden hierop hun best (cursivering van mij). Schrijver Abdelkader Benari meende zelfs boekverbrandingen te ontwaren.

Fictie was zo’n prachtige plek voor nieuwsgierige mensen om te schuilen tegen de zelfgenoegzame wereld. Maar zelfs die plek wordt nu heel heftig gepolitiseerd. We zijn in die zin boeken aan het verbranden.

— Abdelkader Benali (@abdelkabenali) February 5, 2023

Wonen ze allemaal in dezelfde ‘progressieve’ bubbel? Zijn ze allemaal totaal wereldvreemd? De meeste ouders gaan toch stuiteren bij de combinatie kinderen-pedofiele fantasieën-transgenderpromotie?

Topje van de ijsberg

Zij belichten in ieder geval nooit de andere kant van deze pedo- en transmedaille. Ze weten blijkbaar nog steeds niet dat het begrip ‘genderidentiteit’ is uitgevonden door de pedoseksueel John Money. En dat zich onder de transgendervlag heel wat pedoseksuelen verbergen. Dat die aan een opmars bezig zijn (“Time to normalise paedophilia“). En dat de wereldwijde organisatie voor transgenderzorg WPATH ‘eunuch’ als een nieuw gender wil erkennen. Alsof er jongetjes bestaan die zich het liefst zouden willen laten castreren. En ze hebben ook nog nooit gehoord van wanhopige ouders die, nadat hun kind plotsklaps transgender is geworden, er zelf onderdoor gaan in dit slopende gevecht om hun kind te behoeden voor gezondheidsschade en verminking. Het is het topje van de ijsberg.

A lot of people like me, people who were persuaded as youth that we should transition, have met older men like this in our communities again and again and again. It was only a matter of time Mermaids was exposed this way. I guarantee you this is only the tip of the iceberg.

— HeterodorxPodcast🍂🧑‍🦳 (@heterodorx) October 4, 2022

Twee kampen

Zo tekenen zich twee kampen af. Het gelijkgestemde ‘progressieve’ MSM-kamp, dat zich meteen schaarde achter ‘hun’ kunstbroeder Pim Lammers en zich opwond over de doodsbedreigingen, zonder verder te kijken dan hun neus lang is. Tegenover het kamp van de ongeruste ouders, die liever niet willen dat het lammetjesverhaal aan hun kind wordt voorgelezen en het geen goede zaak vinden dat hun vierjarige kind al met ‘Paarse Vrijdag‘ wordt geconfronteerd, waarvan het maar in verwarring raakt. Het kamp waarin zich ook de slachtoffers van pedofielen bevinden, die haarscherp in de gaten hebben waar dit over gaat.

Het gedicht is mooi, zijn boek is ziek
het doet mij als slachtoffer heel veel pijn
om weer in een hoek gesmeten waar ik tientallen jaren over gedaan heb om uit te komen
weer de schaamte hoe makkelijk er over verkrachting word gesproken. Weer al de kinderen in stil in een hoek

— joke (@Corlelis) February 8, 2023

Realiseer je hierbij dan ook nog eens dat organisaties als UN en de WHO volop bezig zijn met het uitrollen van de transgenderideologie en het seksualiseren van kinderen, door hen op zeer jonge leeftijd al lastig te vallen met zaken als gender, seksualiteit en het ‘ontdekken van je eigen lichaam’.

Wie de jeugd heeft, heeft de toekomst, nietwaar?

Grooming

Je kunt geen andere conclusie trekken dan dat er wereldwijd aan grooming van kinderen wordt gedaan, aan het verleggen van hun grenzen. Mannen in vrouwenkleren: okay. Lieve aanrakingen van wie dan ook: prima. Een sprekend voorbeeld hiervan is de drag queen: mannen die eruit zien als een parodie op de vrouw en die er een groot genoegen aan beleven om kleine kinderen voor te lezen in die uitmonstering. Vast en zeker zullen er drag queens zijn bij wie dit om een onschuldig genoegen gaat, maar andere queens vinden optreden voor kinderen ongeschikt, terwijl er elders wordt toegegeven dat de expliciete bedoeling hiervan inderdaad grooming is. Het hoeft dan ook niet te verbazen dat er drag queens voor seksueel misbruik van kinderen worden opgepakt.

Zo worden kinderen door transgenderideologen volslagen onnodig en schadelijk aan het twijfelen gebracht over hun eigen geslachtelijke identiteit. En maakt grooming ze stap voor stap een steeds makkelijker prooi voor volwassenen, die uitsluitend oog hebben voor hun eigen kicks.

Wordt het zo langzamerhand niet de hoogste tijd om allerlei modieus gekakel over ‘progressief’ en ‘je unieke authentieke genderidentiteit’ eens terzijde te schuiven en het te gaan hebben over wat al deze ontwikkelingen betekenen voor kinderen?

Hebben kinderen niet vooral het recht om níet geïndoctrineerd te worden door volwassenen, om zo lang mogelijk hun onschuld te bewaren en kind te zijn?

Over de auteur

Alma van Hees

sociaal-psychologe

Recent gepubliceerd

Archief

• Economie2023.03.14Net Zero Klimaatbeleid ruïneert onze samenleving
• Politiek Nederland2023.03.05Dansen op het kerkhof van mislukte politieke projecten
• Cultuur2023.02.21Lang niet alle kinderboeken zijn onschuldig
• Cultuur2023.02.12Hoera, een boterham met krekels!