Hevel migratiebeleid over van EU naar nationale zuil
Migratie- en vluchtelingenbeleid is onontwarbare kluwen van verdragen en EU-recht
Afgelopen maandag betoogde ik op OpinieZ dat een hervormde, meer decentrale EU alleen mogelijk is in combinatie met enige vorm van monetaire flexibiliteit, vooral waar het wisselkoersen en rentebeleid betreft. Maar er is nog een ander, zo mogelijk nog belangrijker dossier: migratie.
Titelfoto: Screenshot door redactie OpinieZ van YouTube video, kanaal Goveto
Een dossier dat niet alleen een cruciale rol speelt bij de huidige formatieperikelen in Nederland maar dat ook dreigt de EU te splitsen in West en Oost, terwijl er al een Noord – Zuid breukvlak is ontstaan door toedoen van de euro.
Ingepikt door de EU
Hoe zit het nu precies met het migratiebeleid? In het Verdrag van Maastricht was dat nog een onderdeel van de “nationale zuil”, d.w.z. een beleidsterrein waarmee de EU zich niet moest bemoeien. In dit verhelderende artikel uit 2014 van topambtenaar H. Roodenburg wordt uiteengezet hoe één en ander in zijn werk ging.
Overgeheveld
Roodenburg legt uit dat het immigratie- en asielbeleid sinds het Verdrag van Amsterdam (1997) en de EU-top in Tampere (1999) geleidelijk is overgeheveld van de lidstaten naar de EU. Sinds het Verdrag van Lissabon (2007) is dit in beton gegoten en kan Nederland dit onderdeel niet langer opzeggen. Dit is de reden dat Merkel en de EU-top in haar kielzog in Brussel nu Oost-Europese staten kunnen bedreigen met strafmaatregelen.
EU-waanzin
Tot wat voor doorgeslagen EU-waanzin het bovenstaande kan leiden bleek van de week weer eens. De Duitse fractievoorzitter van de Groenen in het Europese Parlement, Ska Keller, opperde om complete Syrische dorpen te verhuizen naar kleine Oost-Europese landen als Letland, op straffe van uitsluiting door de EU als zij hier niet aan meewerken.
VN Vluchtelingenverdrag en Schengen
Zoals Roodenburg uiteenzet zijn het niet alleen de bovengenoemde EU-verdragen die ingrijpen door nationale regeringen vrijwel onmogelijk maken (Wilders ondervond dit tijdens het gedoogkabinet VVD-CDA-PVV van 2010 tot 2012). Er is sprake van een fatale vervlechting van de EU-verdragen met het Schengen-akkoord en het VN Vluchtelingenverdrag. Niet eens zozeer de letterlijke tekst van het VN Vluchtelingenverdrag want dat verplicht eigenlijk tot niets, maar wel de jurisprudentie ervan die is geschapen door Europese, veelal links-activistische rechters in Brussel en Straatsburg. Het Gouvernement des Juges, zoals Jean-Marie Dedecker het noemt.
Open einde
De Dublin-conventie – asielzoekers kunnen alleen asiel aanvragen in het land van aankomst – was bedoeld als rem op dit geheel, maar is een dode letter gebleken. De conventie is in september 2015 op dictatoriale wijze door Angela Merkel naar de prullenbak verwezen. Het gevolg van deze juridische EU/VN-gedrochten is, zoals Roodenburg treffend schreef: “Het is in feite een open-einderegeling die miljarden aardbewoners het recht geeft om hier in het westen een asielaanvraag in te dienen in de hoop en verwachting hier uiteindelijk te mogen blijven.”
Merkel bepaalt
Het is leuk voor de bühne dat VVD en CDA zich nu opwerpen als migratiekritisch, Jesse Klaver de wacht hebben aangezet en zelfs de PvdA bij monde van Aboutaleb, immigratiekritische signalen afgeeft. Maar het punt is dat opeenvolgende Nederlandse regeringen deze bevoegdheid hebben weggeven aan de EU, die de facto weer de oren laat hangen naar Angela Merkel.
Zet Merkel de poort wijd open, dan doet de EU vrolijk mee en probeert sancties op te leggen aan onwillige lidstaten. Zet Merkel met vriend Rutte een beetje de rem erop (zie de EU-Turkije deal, hoewel de rem meer tot stand kwam door het afsluiten van de Balkanroute door centraal-Europese staten), dan is het even wat minder. Niet dat het zoden aan de dijk zet, want de migranten komen met tienduizenden tegelijk aanzetten via alternatieve routes zoals via Libië, met hulp van veerdienst Frontex.
Deals
Nu schijnt zelfs tot de EU-top en de meeste regeringsleiders van de EU te zijn doorgedrongen dat het zo niet meer kan. Ze komen nu met vage plannen van “deals” in het Midden-Oosten en Afrika naar voorbeeld van de omstreden EU-Turkije deal. Het zal erop neer komen dat Mogherini en Timmermans weer op reis mogen en met miljarden van ons zuurverdiende belastinggeld gaan strooien onder allerlei dubieuze dictators. Wij moeten dan maar hopen dat er minder migranten in de boot stappen. Iets simpels als een administratieve maatregel die asiel aanvragen in Europa onmogelijk maakt voor niet-Europeanen, waardoor iedereen die zonder geldig visum aankomt vastgezet en teruggestuurd kan worden, komt niet op in de hoofden van onze “leiders”.
Nationale zuil
Volgens mij hoort migratie weer teruggeplaatst te worden onder de nationale zuil, precies zoals dit in het Verdrag van Maastricht geregeld was. Latere verdragen moeten in dit opzicht aangepast worden. Ook het VN Vluchtelingenverdrag moet aangepast worden in die zin, dat de opvang voortaan per continent of regio geregeld kan worden. Het Gouvernement des Juges in Brussel en Straatsburg kan er dan niet meer mee aan de haal te gaan, zoals nu gebeurt.
Buitengrenzen
Wat wel aan de EU overgelaten kan worden, is een effectieve bescherming van de buitengrenzen op de manier zoals dat ook in Australië gebeurt (alle vluchtelingen tegenhouden op zee en terugsturen). Alleen zo en in combinatie met monetaire flexibiliteit kan de EU weer levensvatbaar worden als project dat vrede en welvaart brengt voor alle Europese staten. Een ware Sisyphusarbeid voor de hervormers en misschien onmogelijk.
Ergens kan ik degenen die pleiten voor Nexit, wel begrijpen.
Over de auteur
- Amsterdammer in Rotterdam, blogger, schrijver van e-books, voetbalvader, Volvo 940 rijder, in het dagelijks leven Recruitment / Human Resources Consultant.
