Misplaatst dédain van de Nederlandse media tegenover Trump
Zomaar twee tweets, van zichzelf hoogschattende journalisten. Eelco Bosch van Rosenthal van de NPO. Erik Mouthaan van RTL. Ik zou er meer kunnen noemen, maar deze twee zijn al illustratief genoeg. De toon van hooghartige betweterigheid druipt er van af.
https://twitter.com/eelcobvr/status/866306550884904961
Trump voerde campagne met strijd tegen islam, woedend dat Obama en Hillary niet spreken over 'radicale islam terror'. En nu? Guess what. https://t.co/soVbz5MvVI
— Erik Mouthaan (@erikmouthaanRTL) 21 mei 2017
Dédain
Nu is er sinds de verkiezing van (partijpolitiek) outsider Donald Trump een stroom van opinies en berichten op gang gekomen die, met enige overdrijving en simplificatie, kan worden gekenschetst als een ongekende eruptie van beweringen, verdachtmakingen en insinuaties. Vooral het dédain, de geringschattende toon, valt op.
De democraten op Capitol Hill en het daaromheen wentelende journaille kan het kennelijk nog steeds niet verkroppen dat de door hen veronachtzaamde kiezers deze aanvankelijk genegeerde en als politieke non-valeur afgeschilderde buitenstaander het Witte Huis binnendroegen.
Indringer
En eerlijk gezegd, het vocabulaire en de provocatieve houding van Trump werken dergelijke neerbuigende inkleuringen van de werkelijkheid ook wel in de hand. Zijn uitspraken en gedragingen passen niet in de kaders zoals die door de politieke en journalistieke goegemeente als passend worden beschouwd. Trump is een ongewenste indringer, een vreemde eend in de bijt die zij als de hunne beschouwen.
En het is juist die vijver, het is dat moeras dat Trump heeft beloofd te willen draineren.
Establishment
Deze ‘belofte’ bepaalt het bruuskerend gedrag van deze president. Zijn strijd tegen het establishment, waartoe hij ook bepaalde segmenten van de pers rekent, is geen aberratie van een onervaren nieuwkomer, maar een bewuste strategie. Daar kun je van alles van vinden, maar het is een vast onderdeel geweest in zijn verkiezingscampagne en die campagne voert hij nog steeds. Trump maakt er geen geheim van dat hij zijn beloftes wil nakomen. Of hem dat uiteindelijk zal lukken, moet natuurlijk nog worden afgewacht.
De media en de nog steeds verbijsterde Democraten hadden dit dus kunnen weten. Je mag van de professionele journalistiek en van de kranten die door de intellectuele goegemeente als ‘kwaliteitspers’ worden omschreven, best enige wijze distantie en vooral gedegen analyse verwachten. Die verwachting wordt dagelijks beschaamd.
Onbenullig
De New York Times en de Washington Post hebben hele teams geformeerd om zoveel mogelijk misstappen en politieke blunders van de president bloot te leggen. Elke dag worden schijnbaar onbenullige zaken (TV-kijkgedrag, maaltijdvoorkeuren), maar ook mogelijk kwestieuze uitlatingen en besluiten onder de loep gelegd en als een sleets geworden breiwerkje losgetornd. Geruchten en berichten van “horen-zeggen” van niet nader geduide “ingewijden”, “anonieme bronnen, bevestigd door anonieme bronnen” worden tot het niveau van schandalen opgepompt.
Bij de NPO staan ‘deskundigen’ te dringen om in de nieuwsrubrieken verlekkerd uiteen te zetten wat ze net daarvoor in de New York Times, de Washington Post en op CNN hebben gelezen en gehoord: “kleinheid, kolder en papegaaienpraat”. De eerste grote buitenlandse reis van de president levert weer dezelfde gekleurde en vaak denigrerende berichtgeving op. De toon is vooral meewarig, de tweets hierboven vormen daarvan slecht een kleine afspiegeling.
Vernieuwend
In de media is nauwelijks aandacht voor de mogelijk verreikende geopolitieke gevolgen van deze reis die een aantal vernieuwende aspecten kent: de toespraak in Saoedi-Arabië, waar Trump voor het eerst de ideologie achter het terrorisme benoemde, de rechtstreekse vlucht vandaar naar Jeruzalem, zijn bezoek aan de Klaagmuur en de inhoud van zijn toespraken in Israel.
Ook de rechtstreekse beschuldiging richting Iran – waar net de door Nederlandse journalisten ten onrechte “gematigd” genoemde Rouhani tot president werd gekozen – is een aanwijzing voor een nieuwe politieke koers die door de meeste Nederlandse journalisten lijkt te worden genegeerd. Ze zijn te zeer in de ban van hun ijver om de president als een brokkenpiloot af te schilderen.
Ik heb behoefte aan andere geluiden.
© OpinieZ.com 2017
Over de auteur
- Freek van Beetz, studeerde Planologie en Politicologie, was van 2001-2010 adviseur van de MP van de Ned.Antillen. Auteur van Uitzicht op Zee (roman, 2015) en van Het laatste Kabinet (2010) en Het einde van de Antillen (2013).
Recent gepubliceerd
Media9 september 2023Media meer dan ooit doorgeefluik van activisten en belangengroepen
Politiek Nederland8 augustus 2023Verkiezingen 2023: een haast onvoorspelbare omwenteling
Migratie9 juli 2023Hoe opgeklopt optimisme veranderde in vruchteloos vooruitschuiven
Politiek Nederland27 mei 2023Worden we met een republiek pas een echte democratie?