Mediakaste slaat op hol vanwege Trump
We worden bijna elk uur van de dag bestookt met informatie over de Amerikaanse presidentsverkiezingen. De mediagekte doet me denken aan de boektitel A Confederacy of Dunces van John Kennedy Toole. Het lijkt soms wel een “verbond van idioten”. Een uitdrukking ontleend aan de achttiende-eeuwse Engelse auteur Jonathan Swift: “When a true genius appears in the world, you may know him by this sign, that the dunces are all in confederacy against him.”
Deskundigen
Maanden achtereen trekt een lange, uitdijende stoet van Amerikadeskundigen door de media met verhalen en analyses die kennis en wijsheid moeten suggereren, maar die vaak kort daarna door de weerbarstige werkelijkheid worden gelogenstraft. Dat blijkt overigens hun zelfverzekerdheid nauwelijks te temperen. Ik was gaandeweg al steeds meer gaan twijfelen aan die deskundigheid, omdat nu eenmaal de uitkomsten van een lange verkiezingsperiode bijna per definitie onzeker zijn.
Dynastieën
Zagen de experts die verkiezingen aanvankelijk als een tweestrijd tussen de dynastieën Bush en Clinton, bij de primaries, die ook al bijna van uur tot uur werden verslagen (we zijn toch echt een beetje de weg kwijt in het Nederlandse medialandschap), raakten ook zij in behendig verhulde verwarring. Jeb Bush verdween ondanks een ruim gevulde verkiezingskas bijna geruisloos van het toneel.
Outsider
Wel waren de Amerikakenners eensgezind over de kansen van die ‘brallende buitenstaander’, dat ‘kansloze parvenu’: Donald Trump. Ze serveerden hem bijna schaterlachend af. Zelfs toen de uiteindelijke nominatie van de Republikeinen naar die wispelturige outsider ging, gaven de deskundigen hem – vaak op voorspraak van hun media-vrienden in de VS – geen schijn van kans. Maar de kansen keerden toch.
Dedain
Het is in deze laatste uren nog steeds een nek-aan-nek race, als we de elkaar tegensprekende en daardoor onbetrouwbare peilingen moeten geloven. Is er hier dan sprake van ‘een verbond van idioten’? Zo ver wil ik niet gaan, ook al niet omdat ik er niet van overtuigd ben (om het maar eens heel voorzichtig te zeggen) dat met Donald Trump een waar genie op het toneel van de politiek is verschenen. Wel herinner ik me hetzelfde dédain, dezelfde geringschattende commentaren op de opkomst van de ’tweederangs’ acteur Ronald Reagan. Nu, decennia later, blijkt toch een veel genuanceerder oordeel over de resultaten van diens twee ambtstermijnen als president van de VS.
Adoratie
Kortom, al die Amerikakenners, leuk voor onderhoudende verhalen, maar zelden geschikt voor rake analyses. Wellicht zijn ook deze experts het slachtoffer van de omstandigheid dat ze allen behoren tot een soort kaste, van wat in de VS zo treffend MAS wordt genoemd, Mutual Admiration Society. Geen ‘verbond van idioten’, maar in hun kritiekloze adoratie voor elkaars stukken zijn ze het zicht op de werkelijkheid volledig kwijtgeraakt. Het sterkst trof ik dat aan in deze, bijna schaamteloze analyse van het fenomeen Trump door columniste Anne Applebaum van de Washington Post.
Populisme
Volgens haar is Trump een bedreiging voor het Westen, ook als hij verliest. Hij vormt namelijk met zijn vrienden, de populistische partijen in Europa, een bondgenootschap met Russische steun. Een soort ‘populistische internationale’. Voor het gemak scheert Applebaum de ‘ultra-rechtse partijen’, waartoe zij ook de PVV rekent, maar even over één kam. Volgens haar zijn ze voor gebruik van geweld, anti-feministisch, anti-homo-emancipatie, xenofoob, nihilistisch, tegen religieuze tolerantie en uit op vernietiging van bestaande instituties. En met deze factfree barrage aan losse flodders schiet ze haar eigen betoog aan flarden, zonder dat ze dat beseft.
In het sluitstuk van haar analyse voorspelt ze zelfs de ondergang van het Westen bij een overwinning van Trump:
And if Trump wins? The Populist International will be invigorated, not just in the United States but around the world. Trump will be its leader, his daughter Ivanka will be its heir apparent, and liberal democracy, and the West as we know it, may cease to exist. Think about that before you vote.
Meer over the top heb ik ze niet voorbij zien komen.
Over de auteur
- Freek van Beetz, studeerde Planologie en Politicologie, was van 2001-2010 adviseur van de MP van de Ned.Antillen. Auteur van Vergeefse Moeite ( roman,2023),Uitzicht op Zee (roman, 2015) en van Het laatste Kabinet (2010) en Het einde van de Antillen (2013).www.freekvanbeetz.nl
Recent gepubliceerd
Antisemitisme9 maart 2024Enkele gedachten bij de opening van het Nationaal Holocaustmuseum
Antisemitisme30 januari 2024Over de obsessieve anti-Israël berichtgeving in de media
Antisemitisme6 november 2023Huiveringwekkend: antisemitisme is weer volop aanwezig
Islam/Moslims13 oktober 2023Moreel kompas is afwezig bij verslaggeving over Israël