Het referendum en de machteloze burger
Ik ben om. Het sluipende en onomkeerbaar geworden proces van overdracht van taken en bevoegdheden van het nationale niveau naar Brussel, de niet afgesproken, maar onmiskenbaar dwingende route naar een supra-nationaal of federaal Europa vraagt om correctie.
Die route miskent de culturele en historische verschillen tussen de naties, zoals ik uiteenzette in mijn column Het gelijk van Oost-Europa over de vluchtelingen.
Ik heb nooit zoveel opgehad met referenda. Een goed functionerende democratie zou het zonder moeten kunnen, vond ik. Als je van oordeel was dat volksvertegenwoordigers jouw mandaat te grabbel gooiden, kon je ze ter verantwoording roepen. Toch ben ik om.
Al schetst dit standpunt een wat simplistisch beeld van de verhouding kiezer- gekozene, maar in de kern kies je iemand omdat zijn of haar standpunten – en die van de partij die hij of zij vertegenwoordigt – je het meest nabij staan. Je bent in staat om te volgen of ze die beloften gestand doen, zo niet, dan is het bij de eerstvolgende verkiezingen inpakken en wegwezen.
Een referendum houdt de schijn van helderheid in zich: je kunt ergens voor of tegen stemmen en mits de keuze geen ruimte biedt tot misinterpretatie, is de uitslag eenduidig: de meerderheid geeft de doorslag. Ik vond die duidelijkheid altijd – of laten we zeggen in de meeste gevallen – ook misleidend: het politieke proces bestaat uit compromissen. De besluiten zijn uitkomsten van een grondige gedachtewisseling en van een zorgvuldige afweging van belangen. Een referendum miskent die nuances. Bij referenda gaat het eigenlijk ook vaak over iets anders, ze zijn uitingen van onbehagen en onvrede. En toch ben ik om.
Ik weet ook wel dat “het moet van Brussel” soms als schaamlap voor laffe politici dient, maar het is een feit dat veel besluiten niet meer na een zorgvuldig debat in de Tweede Kamer tot stand komen, echter langs onnaspeurbare wegen in de krochten en achterkamertjes van Brussel. Niet-gekozen commissarissen, ambtenaren en een EU-parlement zonder autoriteit (opkomst) maken de dienst uit en die kunnen we niet echt ter verantwoording roepen.
Aan dit soort besluitvorming danken we het dat de EU-buitengrens naar staten is verlegd die die grens niet kunnen of willen bewaken, dat de Eurozone is uitgebreid naar landen die niet aan de toetredingscriteria voldeden, dat grote landen de afspraken (bv. de 3% begrotingsnorm) blijvend aan hun laars kunnen lappen en dat de EU miljoenen ‘ontwikkelingshulp’ blijft pompen naar malafide landen (Eritrea!) en organisaties (Hamas).
Wij zijn machteloze burgers geworden: onze volksvertegenwoordigers zijn geketend aan coalitieakkoorden en Brusselse trajecten. De controle op de uitvoerende macht is verworden tot muggenzifterij en haantjesgedrag voor de camera, het kamerlidmaatschap is niet langer de culminatie van ervaring, wijsheid en corrigerend vermogen, maar voor velen de tussenstap op de weg naar een verdere maatschappelijke carrière.
En daarom stem ik mee bij het raadgevend referendum over het associatieverdrag met Oekraïne (zie ook “Domme vergissing”). Niet omdat ik in zo’n referendum een ideaal middel zie voor een afgewogen oordeel en voor democratische besluitvorming, maar omdat je als kiezer nauwelijks nog instrumenten hebt om de voortdenderende trein tot stoppen te dwingen.
En daar is alle reden toe: het Europese ideaal versplintert voor onze ogen omdat de ambities en pretenties niet waargemaakt (kunnen) worden. Onderling gekrakeel over de toestroom van migranten, geen stabiele munt, werkloosheid, achterblijvende economische ontwikkelingen in de Zuidflank. Het moet echt minder.
Daar waar het ideaalbeeld te ver verwijderd raakt van de dagelijkse realiteit, kan een corrigerende tik geen kwaad. Daarom ben ik om.
Foto: Oekrainee.eu
Over de auteur
- Freek van Beetz, studeerde Planologie en Politicologie, was van 2001-2010 adviseur van de MP van de Ned.Antillen. Auteur van Uitzicht op Zee (roman, 2015) en van Het laatste Kabinet (2010) en Het einde van de Antillen (2013).
Recent gepubliceerd
Media9 september 2023Media meer dan ooit doorgeefluik van activisten en belangengroepen
Politiek Nederland8 augustus 2023Verkiezingen 2023: een haast onvoorspelbare omwenteling
Migratie9 juli 2023Hoe opgeklopt optimisme veranderde in vruchteloos vooruitschuiven
Politiek Nederland27 mei 2023Worden we met een republiek pas een echte democratie?
Er zal wel weer een aap uit de hoge hoed getoverd worden door de EU en de Nederlandse regering zodat Junckers zijn ” continentale crisis ” weer nipt zal vermeden worden en volgens hen het Nederlandse volk weer hun verstand en verantwoordelijkheidszin hebben getoond.
HOORT – ZEGT HET VOORT:
Referendum Nederland UIT de EU !!!
via Stichting Petities.nl – tel. 020-78.54.412
http://www.nexitreferendum.petities.nl
zie ook: e.j.bron.wordpress.com
Aan de oorzaken van de huidige en toekomstige ellende en destructie,
moeten worden toegevoegd:
de NIET-democratisch tot stand gekomen:
– 1975, De EEG-Resolutie van Straatsburg, “Associatie voor Europese en Arabische samenwerking”.
Betekenis: olie / gas , voor Arabische immigratie.
– 1995, De EU-Verklaring van Barcelona, “Euro-Mediterraan partnerschap”.
Betekenis: integratie islam in Europa.
Ik ben al lang om. De hele EU is een megalomaan project dat draait om macht en zeggenschap naast een VS en opkomende BRICS landen. Een rondpompsysteem van biljoenen euro’s aan corrupte en donkere subsidiedoelen die hun weerga qua NL-begrippen niet kent.
Daar waar de EG ooit bedoelt was voor het bevorderen van de vrijhandel en aldus meer transparantie en minder protectionisme binnen de eigen club, is de EU een schertsvertoning. Ik heb nooit geloofd in een federaal Europa. Teveel verschillen onderling, teveel chauvinisme en nationalisme, teveel machtspolitiek, vriendjespolitiek, te weinig democratisch, handjeklap, grote landen en calimerostaten, kortom: ondoenlijk en gedoemd om te mislukken.
Ze moeten er een statenbond van maken of eigenlijk laten: hierin kan iedereen zijn soevereiniteit behouden. En voor diegenen die zeggen, dat kan niet (meer): nonsens, kan niet bestaat niet. Waarschijnlijk zal de euro dan vallen en waarschijnlijk zal Schengen dan ook niet in de huidige vorm hanteerbaar blijven maar so what? De landen die niet tot de EU behoren zoals Noorwegen, Zwitserland, IJsland, doen het economisch heel veel beter.
Die hele “EU” heeft nooit gedeugd, en is ON-democratisch doorgedrukt.
Het is een bureaucratische dictatuur; een nivellerings-project.
Door die “EU” is NIETS opgebouwd; en het is gaan functioneren als een sterfhuis-constructie.
Bijvoorbeeld: voor de “verdragen” van Schengen, Maastricht, Dublin, Lissabon is
GEEN GOEDKEURING door de kiezers van de betrokken landen gegeven!
In principe zijn deze “verdragen” dus NIET rechts-geldig.
De enige manier, waarop dit decor-stuk “EU” nog overeind blijft, is via: manipulatie, misleiding,
leugens, overtreden van nationale regels en wetten, onteigening, afnemen van rechten, dwang en dictatuur.