2084, bij ongewijzigd beleid

Het schemert, de dag was lang geweest. Voorzichtig kijkt hij om zich heen… Niemand in de buurt. Mooi. Met bedachtzame vingers haalt hij de laatste sigaret uit het verkreukelde pakje en steekt ‘m op – het vlammetje verbergend. Camera’s registreren immers alles. Hij inhaleert diep. Hij leunt tegen zijn automatische kar. Peinzend.

Op de rijweg stroomt de gekoppelde keten voorbij. Niemand die hem ziet, terugkijkend op zijn leven, dromend over vervlogen tijden. Hij krabbelt aan zijn kin. Die vervloekte baard jeukt. Wat haat hij dat teken van onderwerping. Maar ja, zonder die begroeiing kom je nergens aan de bak. En ben je eenmaal ergens binnen, dan hoef je je nergens meer zorgen over te maken. Alles wordt dan voor je geregeld.

Met pijn in zijn hart denkt hij aan zijn vrouw, Anna. Nu al weer 2 jaar geleden maakte ze er een eind aan. Ze kon het nieuwe leven niet aanvaarden. De herinnering aan vrijer, gelukkiger dagen bleef haar kwellen. Ze wist nog van de tijd dat je zelf je kinderen opvoedde, de tijd dat meisjes net zoveel kansen hadden als mannen.

eeuwenoude religieuze regels en de blindheid van goedbedoelende wereldverbeteraars

Een goeie meid was altijd op haar toekomst voorbereid….maar niet op de realiteit van deze wereld. Na de geboorte van hun dochter was het niet meer goed gekomen. Kinderen worden al vroeg ondergebracht in de – naar sexe gescheiden – Staatsscholengemeenschappen. Daarna zie je ze nog maar zelden. “Zie” is trouwens een eufemisme… de verplichte lichaamsbedekkende huls voorkomt dat.

Aan de horizon ontwaart hij de restanten van hoogbouw, die als waarschuwende vingers naar de hemel wezen. De oorlog was kort en hevig geweest. Weerstand was snel de kop ingedrukt. Het comité van leiders en hun vazallen had alles goed voorbereid.

Niemand had tijdig in de gaten gehad dat er langzaam, wereldwijd een netwerk rond de samenleving was geweven. Een ultramodern netwerk dat gebruik maakt van eeuwenoude religieuze regels en de blindheid van goedbedoelende wereldverbeteraars. Onderwerping aan de Hoge… en maar wijzen met dat vingertje.

Handig gespeeld ook, met de robotisering. Alles wordt onder controle gehouden: je productiviteit, je verwarming en watergebruik thuis, je auto, je gezondheidsgegevens, tot en met de afschaffing van cash en inzicht in je bankrekening.

Er stopt een auto. De inzittenden komen eruit, om meteen op de grond met de kont omhoog in de gebedshouding te gaan liggen. Dat moet hij ook altijd, op het werk. Maar hier verdomt hij dat toch mooi. Shit, wat voelt hij zich eenzaam. Na een laatste diepe trek aan zijn peuk, knijpt hij de gloeiende punt uit. De pijn verwelkomend.

Hij stapt in zijn karretje, hij is al lang genoeg off road geweest, en laat de automaat ruiken of hij alcohol heeft gedronken. Hij bevestigt de coördinaten van zijn adres en haalt nog eens diep adem. Invoegen en aanklikken. Mee in de keten. Als hij de camerapoortjes passeert, hoopt hij dat de röntgenfoto’s niet de gevolgen van het stiekem roken ontdekken…..

Over de auteur

Faulks

Jester, former 'Master of the Revels', Fool on the Hill, vrije ziel.... en wil dat graag zo houden.
Faulks @Revelsoffice

Recent gepubliceerd

Archief

• Linkse politiek6 juli 2017In de ban van de Religie van de Bubbel
• Linkse politiek5 mei 2017Vrijheid en fascisme
• Economie2 oktober 2016De Ego-fiets van het slachtofferschap
• Israël12 mei 2016Israël gaat ook over mij