Onderwatervulkaan slingerde in 2022 150 miljoen ton waterdamp de atmosfeer in
NASA constateert opwarmingseffect, IPCC negeert het
Titelfoto: Satellietfoto Uitbarsting Hunga Tonga 22 januari 2022, Japan Meteorological Agency door James St. John, CC BY 2.0.
Dagelijks wordt ons verteld dat CO2 een problematisch broeikasgas is, verantwoordelijk voor de opwarming van de aarde. Waterdamp is echter een vele malen sterker broeikasgas, ook al lijkt het IPCC dat te negeren. In januari 2022 barstte de onderwatervulkaan Hunga Tonga in de Stille Zuidzee uit en slingerde 150 miljoen ton waterdamp de atmosfeer in. De NASA waarschuwde vervolgens voor tijdelijke opwarming. Zou dat nu het geval zijn? Er zijn nog heel wat klimaatpuzzels op te lossen, schrijft Ferdinand Meeus.
Temidden van alle klimaathysterie zou men wel eens kunnen vergeten dat de aarde over immense oerkrachten beschikt. Zo bericht de NASA over een enorme uitbarsting in januari 2022 van de onderwatervulkaan Hunga Tonga in de Stille Zuidzee. De boodschap: de immense hoeveelheid waterdamp die door de vulkaan in de atmosfeer werd geslingerd, zou kunnen leiden tot tijdelijke opwarming van het aardoppervlak.
De enorme onderwater vulkaan uitbarsting van Hunga Tonga kan wel eens de oorzaak zijn van extra opwarming, vanwege de uitstoot van 150 miljoen ton waterdamp in de stratosfeer. Waterdamp is een sterk broeikasgas, groter dan CO2.
Bron : NASA en studie in Geophysical Research… pic.twitter.com/OIeoPCZXVs— ferdinand meeus (@fmeeus1) July 24, 2023
Hiroshima-atoombommen
De spectaculaire eruptie van Hunga Tonga had een kracht van meerdere Hiroshima-atoombommen. “We hebben nog nooit zoiets gezien”, zegt Luis Millán, een atmosferische wetenschapper bij NASA’s Jet Propulsion Laboratory, California Institute of Technology in Pasadena. Tot in Nederland werden er luchtdrukverschillen gemeten door de kracht van de schokgolven. Gelukkig was tijdens de uitbarsting de NASA-satelliet Aura in de buurt. Voorzien van een uiterst gevoelige Microwave Limb Sounder sensor die tot vijftien verschillende sporen gas kan detecteren die belangrijk zijn voor de beïnvloeding van atmosferische klimaatprocessen.
150 miljoen ton waterdamp
In een studie, gepubliceerd in Geophysical Research Letters, schatten Millán en zijn collega’s dat de Tonga-uitbarsting ongeveer 150 miljoen ton (!) waterdamp de atmosfeer inslingerde, tot op 53 km hoogte. Dat is een verhoging van wel 10% van de normaal aanwezige hoeveelheid waterdamp in de atmosfeer. Overeenkomend met bijna vier keer de hoeveelheid waterdamp die vrijkwam bij de uitbarsting van de Pinatubo in 1991 in de Filipijnen.
De grote hoeveelheid waterdamp die door de Tonga-vulkaan werd uitgestoten kan volgens de wetenschappers van NASA enkele jaren in de stratosfeer blijven en daardoor de atmosferische processen beïnvloeden. Met als gevolg chemische reacties die de aantasting van de ozonlaag tijdelijk kunnen verergeren en een effect hebben op wolkenvorming. De extra waterdamp kan ook direct de oppervlaktetemperatuur beïnvloeden, aangezien waterdamp een heel sterk broeikasgas is, en wel veel sterker dan CO2.
Belangrijkste broeikasgas
Ook volgens het KNMI is waterdamp het belangrijkste broeikasgas. Op de KNMI Kennis&Uitleg-pagina kunnen we lezen dat “bijna 2/3 van het natuurlijke broeikaseffect komt door de aanwezigheid van waterdamp in onze atmosfeer.” En verder: “zonder broeikasgassen en met gelijke andere factoren (zoals de weerkaatsing van zonlicht) zou het gemiddeld op aarde 33 graden kouder zijn. Andere belangrijke broeikasgassen zijn koolstofdioxide en methaan.” Tot zover het KNMI.
De meeste vulkaanuitbarstingen hebben een tijdelijk afkoelend effect, omdat de uitgestoten gassen kleine deeltjes bevatten (aerosolen) die het inkomende zonlicht weerkaatsen. De eruptie van de Hunga Tonga was echter totaal anders vanwege de enorme hoeveelheid uitgestoten waterdamp.
Over waterdamp als broeikasgas horen we heel weinig in de reguliere media, die zich meestal eenzijdig focussen op de menselijke uitstoot van koolstofdioxide. Boze tongen beweren dat je moeilijk een klimaatangst-hysterie kunt verkopen met “waterdamp” en je ook moeilijk een “waterdamp-taks” kunt invoeren. Maar dat zijn boze tongen.
Warme deken
Het belang van waterdamp als broeikasgas is heel goed merkbaar in woestijnen. Daar is bijna geen waterdamp aanwezig in de lucht. Daarom zal het daar ’s avonds snel afkoelen, omdat de aarde de opwarming tijdens de dag via infraroodstraling ’s nachts kan afvoeren richting heelal. In een vochtig tropisch klimaat zal de aanwezige waterdamp in de lucht deze infraroodstraling als een deken vasthouden. Het CO2-gehalte in woestijnen en tropen is gelijk. Het verschil van soms wel 30-40°C tussen dag en nacht in woestijnen komt uitsluitend door het ontbreken van het broeikaseffect van waterdamp. Ook bij ons is het broeikaseffect van waterdamp (wolken) goed merkbaar. Een nacht met bewolking is steeds warmer dan een nacht zonder wolken. De door de aarde uitgezonden infraroodstraling wordt door de waterdamp, aanwezig in de wolken, geabsorbeerd en vastgehouden en geeft dan “een warme deken”.
Energiebudget
Het IPCC werkt met het concept van radiative forcing (RF) om het klimaat op aarde te beschrijven. De aarde als geheel is voor het IPCC een complex energiesysteem met inkomende energie (hoofdzakelijk van de zon) en uitgaande energie (infraroodstraling van de aarde). Deze twee tegengestelde energiestromen worden dan beïnvloed door wisselwerkingen met wolken, land en zee. Zoals weergegeven in onderstaande simpele illustratie van het energiebudget van de aarde. De energiestromen in de illustratie worden uitgedrukt in Watt/m2.
Kort door de bocht en heel eenvoudig samengevat kan men het IPCC-paradigma als volgt samenvatten: als het energiebudget van het systeem aarde in evenwicht is, dan is de globale gemiddelde temperatuur ook in evenwicht.
Verstoring
Voor veranderingen (verstoringen) in het energie-evenwicht van de aarde gebruikt het IPCC het concept RF als de netto verandering in de energiebalans van het aardsysteem als gevolg van een opgelegde verstoring. RF wordt ook uitgedrukt in energie-eenheid Watt per vierkante meter gemiddeld over een bepaalde periode, met als begin de “pre-industriële tijdsperiode. Om u een idee te geven is – volgens het IPCC – de huidige “verstoring” van het aardse energie-evenwicht door broeikasgassen netto ongeveer 2,72 Watt/m2. Vergeleken met de inkomende zonne-energie van 340 Watt/m2 is deze “verstoring” dus ongeveer 0,8%.
Voor het berekenen van deze netto verstoring van 2,72 Watt/m2 houdt het IPCC rekening met verschillende componenten. In het laatste IPCC-rapport AR 6 (Werkgroep 1 The Physical Science, Technical Summary) vinden we op pag. 92 het volgende overzicht waar waterdamp (hoewel het belangrijkste broeikasgas!) niet wordt vermeld.
Klimaatwetenschappers als prof. Happer (Princeton), prof. Lindzen (MIT) en prof. Koonin (NY) vinden dit theoretisch berekende broeikaseffect van 0,8% veel te klein als verklaring voor mogelijke klimaatverandering door het broeikaseffect van CO2.
Modellen negeren waterdamp
Waar blijft waterdamp in de IPCC-rapporten? Opvallend genoeg wordt waterdamp niet door het IPCC meegenomen als een radiative forcing in de klimaatmodellen. Wél alle andere bekende broeikasgassen en wisselwerkingen met aerosolen. Waarom het IPCC waterdamp niet meeneemt als radiative forcing – terwijl dat bij CO2 wel gebeurt – is eigenlijk het resultaat van een cirkelredenering. De IPCC-consensus is dat hoofdzakelijk één molecuul – namelijk CO2 – de regelknop voor het klimaat is. Vandaar dat alle klimaatmodellen zijn geprogrammeerd om uitkomsten te genereren op basis van verschillende CO2-niveaus.
De effecten van waterdamp (en van wolken) worden door de verschillende klimaatmodellen op verschillende manieren via parametrisatie meegenomen in hun complexe berekeningen. Dat is de reden waarom de verschillende klimaatmodellen zeer uiteenlopende uitkomsten geven. Ook de laatste zesde generatie CIMP6-klimaatmodellen (in theorie dus de meest geavanceerde en de beste) gaven dusdanig grote verschillen in temperatuurvoorspelling bij verdubbeling van CO2, dat zelfs het IPCC heeft geadviseerd om de “heetste” modellen maar niet te gebruiken.
IPCC-wetenschappers van VN-Klimaatpanel zeggen nu zelf dat theoretische klimaatmodellen leiden tot onrealistische doemscenario’s, vanwege foute aannames.
https://t.co/zdD6vj2f0d— ferdinand meeus (@fmeeus1) September 4, 2022
De oorzaak van deze grote verschillen is hoe de feedback van waterdamp en wolken wordt meegenomen in de berekeningen. Het is letterlijk nattevingerwerk.
Versterkingsmechanisme
In de klimaatmodellen van het IPCC wordt het effect van het belangrijkste broeikasgas waterdamp als een feedback of versterkingsmechanisme meegenomen in de temperatuurberekeningen. Het IPCC bevestigt weldat waterdamp de grootste feedback geeft en dat het effect van de wolken de grootste onzekerheid is in de berekeningen van de klimaatmodellen. We lezen in het meest recente IPCC-rapport AR6 op pag. 95: The combined water vapour and lapse rate feedback makes the largest single contribution to global warming, whereas the cloud feedback remains the largest contribution to overall uncertainty.
Klimaat als onopgeloste puzzel
Prof. Bjorn Stevens is directeur van het Max Planck Instituut voor Meteorologie in Hamburg en een erkende wereldwijde expert op het gebied van wolken en klimaatmodellen. Hij bevestigt dat we nog steeds niet weten hoe wolken ons klimaat beïnvloeden. In het vaktijdschrift Nature of Geoscience schrijft hij, samen met elf andere top-klimaatwetenschappers uit USA, Frankrijk, UK , Japan en Australië: “de fundamentele puzzels van de klimaatwetenschap blijven onopgelost vanwege ons beperkte begrip van hoe wolken, circulatie en klimaat op elkaar inwerken. Een voorbeeld is ons onvermogen om robuuste beoordelingen te geven van toekomstige wereldwijde en regionale klimaatveranderingen.
Vanwege de vele nog niet opgeloste puzzels van de klimaatwetenschap en gezien het feit dat waterdamp het belangrijkste broeikaseffect veroorzaakt, kunnen we niet uitsluiten dat we sinds 15 januari 2022 genieten van Hunga-Tonga-weer.
De alinea onder het kopje ‘warme deken’ is wat slordig geformuleerd. Het broeikaseffect van waterdamp en de ‘deken’ gevormd door wolken worden teveel op een hoop gegooid. Wolken bestaan immers uit kleine druppeltjes gecondenseerd water, en dat is geen waterdamp. Wolken helpen idd mee om woestijnen e.d. ’s nachts minder te laten afkoelen, maar dat komt niet alleen door 1. absorptie van IR door de in en tussen de wolken nog aanwezige waterdamp, maar ook door:
2. de ‘deken’ van zwevende druppeltjes vormt een soort stabiliserende laag in de troposfeer die convectie van warme lucht naar boven tegen gaat;
3. bij het condenseren van waterdamp tot wolken komt condensatiewarmte vrij.
Zie dit als een aanscherping van genoemde alinea. De teneur ervan blijft natuurlijk overeind, en met de rest van dit prima artikel ben ik het 100% eens.
PS. Ondergetekende is/was stromingsfysicus met enig verstand van de zg. watercyclus in het klimaat.
dank U wel meneer Meeus, je kon er vergif op innemen dat de toeschrijving van de veranderende aardetemperatuur aan CO2 en nog wat , te simpel was/is , maar wel dat politieke onzichtbare krachten mee zouden helpen met ‘verklaren’ zoals U snaaks opmerkte. Kahneman kwam weer uit mijn herinnering terug : onbevooroordeeld wetenschappelijk bezig zijn kost veel hersen-energie t.o.v. het bewandelen van model-paden.
Wie wel eens examens heeft afgenomen weet dat vragen type ‘welke gegevens heeft U nog meer nodig om het probleem op te lossen’ bepaald gehaat worden , hersen energie te leveren .
Feiten benoemen?! Dat is toch extreem rechts!
Wetenschap?! Mag dat wel…
Wetenschap die zich door politiek laat beinvloeden degradeerd zichzelf.
Helaas zal dit niet van invloed zijn op de klimaatreligie, want daar valt niet alleen veel te veel aan te verdienen, maar geeft ook grote controle over de vooral westerse bevolking. VN Agenda 2030 heeft de klimaatreligie nodig, de belangen zijn daarmee dan ook intens groot.
Daarnaast krijgen we te maken met de door de EU opgezette Digital Services Act (DSA), dat de ongewenste waarheid moet onderdrukken of zelfs moet worden verwijderd.
De starre aanpak wijst erop dat het hier niet primair om het klimaat gaat maar over de macht verdeling waarin de gewone burger als beheersbare marionet fungeert in de nadagen van het Verlichting.
Klopt. Zo voelen wij het ook aan.
Het is logisch dat men modellen probeert te ontwikkelen om in het toekomst te kijken maar de natuur nabootsen is zo goed als niet mogelijk met onze huidige kennis en waarschijnlijk ook de toekomstige. Modellen zullen nooit de natuur kunnen benaderen zodanig dat je op kan bouwen. Dat is een sprookje. Het artikel spreekt mij aan want ik verwonder mij waarom het invloed van het binnenste van de aarde nooit meegenomen wordt. Waarschijnlijk omdat je er niets aan kan doen moet iets anders de schuld krijgen. Dus wordt de invloed van de mens opgeblazen tot enorme proporties. En mensen kun je africhten zeker als je ze bang maakt.
Met dat laatste is men bezig en velen trappen in die praatjes,
Volgens de nieuwe baas van de IPCC gaan zij van tactiek veranderen. Niet meer dreigen maar komen met oplossingen. Bij dat laatste denk ik ‘???’
Terecht dat je (geïnformeerd of intuïtief?) “het binnenste van de aarde” noemt. Dat binnenste bepaalt het magnetisch veld op en rond onze planeet. En dat bepaalt weer de afbuiging van de ‘zonnewind’ (vnl. protonen) naar de polen, zichtbaar in het noorderlicht. Die afbuiging heeft weer invloed op de hoeveelheid hoog-energetische (> 4 GeV) deeltjes van kosmische oorsprong die in onze stratosfeer doordringen en via een cascade van secundaire reacties en deeltjes zorgen voor de nodige condensatiekernen voor waterdamp in de troposfeer. En aldus invloed hebben op wolkenvorming, en dus op het klimaat.
Dit is geen fantasie, google maar op de Deen Svensmark, een nog beter plasmafysicus dan de goede astrofysicus die hij ook is. En een plaatje van die ‘cascade’ staat in elke syllabus voor natuurkundestudenten die iets ambiëren ohgv elementaire deeltjes.
Maar nu komt het. Het aardmagnetisch veld is aan het verzwakken (common knowledge, deze week nog op de radio, google maar weer). Het zou heel goed kunnen dat het binnen een paar duizend jaar omslaat qua richting. Misschien al vrij gauw. Dat is op zich niet bijzonder, dat is in de geologische geschiedenis van de aarde al vaak gebeurd.
Dat dit verzwakken nu al invloed kan hebben op het klimaat snapt het IPCC niet. Mainstream IPCC-ers kennen de artikelen van Svensmark cs niet of vinden ze te ‘exotisch’. Ik, breed opgeleid fysicus met ooit ook bijvak plamafysica weet beter.
Ik ben erg blij met uw antwoord. Ik weet niet zoveel van als u alleen wat ik op de gymnasium ooit geleerd heb over het magnetisme en mijn idee over de mogelijke invloed ook op de klimaat. Ik ga er meer van lezen volgens uw aanwijzingen.
Laatst heb ik ook gelezen over de weliswaar minimale versnelling van de rotatie, 1 seconde geloof ik maar 1 seconde ove de optrek van de aarde lijkt mij best veel. Dat zou toch ook een invloed kunnen hebben. Zou het zo kunnen zijn?
Dit alles valt niet op mensen te verhalen dus wordt het naar mijn mening verzwegen.
Mijn dank voor uw uitleg.
Vergeet die verandering in de rotatie van de aarde, veroorzaakt door getijdenwrijving. Te langzaam om klimatologisch een rol te spelen.
Het gaat overigens vergezeld door een geringe en langzame toename van de afstand aarde-maan. Fysici noemen dat behoud van impulsmoment, ‘angular momentum’ in het Engels.
Hier geldt nog de oude Newtoniaanse fysica. Ik durf te wedden dat ik daar als (cum laude) afgestudeerd theoretisch fysicus meer vanaf weet dan de meeste door IPCC-bronnen gesubsidieerde ‘onderzoekers’.
Ik rekende bij de voorloper van Deltares mee aan de Oosterscheldekering. Ik bewees, zowel experimenteel als theoretisch, dat de grote rotsblokken rond en op hun voeten stabiel zijn, zelfs onder een ‘weigerende schuif’ bij stormvloed. De Zeeuwen kunnen bij fatsoenlijk onderhoud van de kering minstens 100 jaar rustig slapen.
No more to say. Ik ben inmiddels pensionado, maar ik weet waar ik het over heb.
Bedankt voor uw antwoord. Ben weer wat wijzer. Ik weet in ieder geval waar ik het een en ander kan vragen. Nogmaals dank.
Graag gedaan.
Waar is nu de N O S die alles zo goed weet en uitlegt? Wanneer komt het met de waarheid en niet wat een paar (nep)wetenschatters er van denken of zeggen te weten? Oogkleppen hebben zij allemaal en weigeren naar het HELE PLAATJE te kijken of te luisteren.
Alle door NOS of NPO uitgezonden nieuwsitems (en zelfs de meeste docu’s) over het klimaat kunnen door drie woorden gekenmerkt worden: tunnelvisie, eenzijdigheid en gebrek aan kennis. De meeste journalisten zijn trouwens anbetabeten (een vierde woord, door mij bedacht).
Het met veel tegen bewijzen van de klimaat gekte is moeilijk voor het voetlicht te brengen. De media denkers en bestuurders zijn aan de macht en de door hun gedram over kliemaat en opwarming van is desinformatie maar als je het net als in Rusland vele malen per dag in de nieuwskanalen roept denken de meeste mensen dat het de waarheid is. Gelukkig is het nu kouder dan normaal in onsland en de west kust van Noord en Midden Europa. Nu even geen dagelijks gedram bij de weersverwachtingen. Over opwarming. Men heeft nu even geen verklaring van deze late temperatuur. Overigens wijst met wekelijkse op de smeltende ijskappen op Groenland. Maar dan vraag ik waarom heeft de ontdekker van groenland het Groenland genoemd en geen wit of sneeuwland. Ik denk dat het bij de ontdekking erg groen geweest is.
Aan de zuidkust van Groenland zagen de Vikingen smalle groene stukjes land, groener dan het vulkanische IJsland dat ze eerst aandeden (laat staan Spitsbergen).
Het smelten van het landijs op Groenland wordt zwaar overdreven. Die afsmelt is -ook volgens NASA- slechts 0,1% van de ijsmassa per TIEN jaar, en is in dat tempo pas 24 jaar aan de gang. (Ik reken hier vaak aan, m.b.v. cijfers van het Deense DMI.)
Op Antarctica is het qua absolute hoeveelheid (ca 220 Gt per jaar) nog iets minder, en relatief/procentueel dus nog veel minder.
Ik zeg niet dat er geen enkel klimaatprobleem is, maar wie met smeltende ijsplaten aankomt weet niet waar hij het over heeft.
het percentage ijsverlies t.o.v. de totale massa ijs oop Groenland of Antarctica heeft mijns inziens niet veel belang, wel de totale jaarlijkse hoeveelheid en de vraag of dit verlies groeit. Dat blijkt het geval te zijn. https://essd.copernicus.org/articles/15/1597/2023/
Dat (verzamel)artikel bevestigt eerdere publicaties. De afsmelt op Groenland lijkt in 2019-2021 iets sneller te gaan, maar die periode is te kort om er echt iets over te kunnen zeggen, de zomers ’19 en ’21 waren bijzonder warm op het noordelijk halfrond. Op Antarctica is het verlies kleiner dan op Groenland en versnelt het helemaal niet.
De resulterende 21 mm zeespiegelrijzing in bijna 30 jaar is klein t.o.v. de rijzing door thermische expansie van het oceaanwater (en in NL t.o.v. de bodemdaling door inklinking en gaswinning).
De percentages ijsverlies zijn relevant omdat ze iets zeggen over de mogelijke maar onzekere lange termijn. De (tegenwoordige) afsmelt op Groenland is ongeveer 1% per eeuw, op Antarctica veel minder. Die afsmelt vindt vooral nabij de kusten plaats, in het binnenland wordt de ijsplaat niet dunner. Daarom betwijfel ik of het landijsverlies in het huidige tempo door zal gaan.
http://polarportal.dk/en/greenland/mass-and-height-change/
Langs de Nederlandse kust zullen we van Groenland trouwens helemaal geen last hebben door eustatische (zwaartekracht-) effecten.
u schrijft: “de afsmelt op Groenland lijkt in 2019-2021 iets sneller te gaan” en “Op Antarctica is het verlies kleiner dan op Groenland en versnelt het helemaal niet.” Wat lees ik in de conclusies van de studie: ” Ice losses have accelerated at both ice sheets over this 29-year record, and the rate of ice loss is now 5 times higher in Greenland and 25 % higher in Antarctica compared to the early 1990s”. Vijf maal hoger is toch iets anders dan “iets sneller” en vijfentwintig procent hoger totaal iets anders dan “versnelt helemaal niet”.
Goed lezen svp. Het door u genoemde artikel vergelijkt recente ijsverliezen met “the early 1990s”. In uw reactie van 5 dagen geleden waarin u met dat artikel kwam, suggereerde u dat die versnelling nog steeds aan de gang is, en dat ‘het verlies groeit”.
Dat is simpelweg niet waar. Op Antarctica zeker niet, en voor Groenland zijn de warme zomers ’19 en ’21 statistisch (nog) niet significant. De huidige zomer ’23 verloopt volgens het Deense DMI tot nu toe qua landijs ‘gemiddeld’ op Groenland, zeker niet extreem.
Rond 1999-2001 nam de jaarlijkse afsmelt idd toe vergeleken met de “early 1990s”, maar van een latere, verdere versnelling is geen sprake. En dát was wat ik beweerde, leg me geen andere woorden in de mond.
Wat Antarctica betreft: het is dat satellieten tegenwoordig hele kleine gravitatieverschillen kunnen meten, maar anders zou niemand over enige afsmelt van het landijs daar reppen. Het is in gigatonnen minder dan op Groenland, en procentueel verwaarloosbaar (<< 0,1% per eeuw).
leest u wel goed? “the rate of ice loss is now 5 times higher in Greenland “: dus NU (dit is in de recente jaren) gaat het 5 x sneller; Gelukkig gaat het nu niet 5 x sneller dan 2 jaar geleden. De Melt extent zit nu (augustus 2023) een pak hoger dan het gemiddelde van 1981-2010.
De periode 2017-2020 gaf een grotere jaarlijkse afsmelting 257 GT/jaar dan alle andere vijfjaarlijkse periodes, behalve 2007-2011.
Het afsmelten op Antarctica bedroeg in 2017-2020 115 GT/jaar, dat is bijna de helft van die op Groenland; zou ik dus niet vlug verwaarloosbaar noemen. Voor de stijging van de zeespiegel heeft hoeveel % dit vertegenwoordigt van de totale ijsmassa geen belang, wel de netto hoeveelheid water die er jaarlijks bijkomt.
http://polarportal.dk/en/greenland/surface-conditions/
Elke kilo fossiele brandstof die wordt verbrand, levert ongeveer 1 kilo CO2 en 1 kilo H2O (water) op. De verhouding tussen CO2 en water varieert enigszins naarmate de fossiele brandstof meer koolstof bevat.
Het IPCC en anderen hoor je nooit over deze toename van het broeikasgas ‘water’, maar het is er wel degelijk.
Het is weer een voorbeeld van hoe eenzijdig de berichtgeving over klimaat is.
Overigens weer en top bijdrage van Meeus.
Beste Andre, bereid je voor op tegenargumenten.
Wat je zegt over het vrijkomen van waterdamp bij het verbranden van fossiele brandstof klopt. Maar die extra waterdamp regent er binnen enkele weken weer uit. De gemiddelde verblijftijd van een watermolecuul in de atmosfeer is slechts 9 dagen.
Dat is ook het zwakke punt in het artikel van Meeus. Alle extra waterdamp in de atmosfeer door een vulkaanuitbarsting regent weer uit. Het na-ijlen kan langer dan 9 dagen duren, maar na enkele maanden is het wel over. Dat beseft cq noemt hij nergens.
En dat is het verschil met CO2. Eenmaal in de atmosfeer regent dat gas nooit uit.
Iets anders is een permanent verhoogd gemiddeld waterdampgehalte in de aardse atmosfeer, wat mogelijk is omdat lucht bij hogere temperaturen meer waterdamp kan bevatten. Dat is het door Meeus genoemde ‘zelfversterkende’ effect. En daar heeft hij helemaal gelijk in.
“Inderdaad, ook het artikel van Nasa waarnaar F. Meeus refereert, stelt: “the eruption may have a small, temporary warming effect, …. The effect would dissipate when the extra water vapor cycles out of the stratosphere and would not be enough to noticeably exacerbate climate change effects.”
Dus, wat is het probleem met die vulkaanuitbarsting nu eigenlijk?
Wat interessant. Ik wist niks van die vulkaan onder water. Althans, het bleef misschien niet hangen.
Ook logisch dat er veel meer oorzaken zijn voor klimaat veranderingen, mogelijk tijdelijke effecten.
Je voelt zelf als leek ook aan dat er meer dingen rol spelen. Zonneactiviteit of een iets gewijzigde draai aan de baan om de zon of de afstand vd aarde. Alles beïnvloedt klimaat en weer.
Door de grafiek “EffectiveRadiative Forcing” tracht u aan te tonen dat het IPCC geen rekening houdt met waterdamp, maar die conclusie klopt niet. U wellicht niet opgevallen, maar deze grafiek vermeldt ook niet het effect van de verminderde weerkaatsing (albedo) of het smelten van permafrost. Eenvoudig omdat dit feedbackmechanismen zijn, die rechtsreeks her gevolg zijn van de wel vermelde bronnen en daarin meegerekend worden. De grafiek vermeldt trouwens dat hij enkele de “emitted components” bevat.
Aangezien de hoeveelheid waterdamp die de atmosfeer gemiddeld kan bevatten beperkt is door de gemiddelde temperatuur, is eerst een verhoging van deze gemiddelde temperatuur nodig (door andere oorzaken) vooraleer de hoeveelheid waterdamp kan toenemen en die toegenomen hoeveelheid op haar beurt de opwarming kan beïnvloeden. Waterdamp dient dus in het kader van de huidige klimaatopwarming ook als feedbackmechanisme beschouwd te worden.
Dat het effect van extra waterdamp niet moet overschat worden is blijkt uit wat Nasa zegt over de 150 miljoen ton waterdamp die de Tonga-vulkaan vorig jaar de atmosfeer inslingerde: “een klein, tijdelijk effect”en “geen grote invloed op klimaatverandering.
Wat zegt Nasa exact: “the eruption may have a small, temporary warming effect, …. The effect would dissipate when the extra water vapor cycles out of the stratosphere and would not be enough to noticeably exacerbate climate change effects.” Dus ” een lmein, tijdelijk effect”, “geen grote invloed op klimaatverandering.” da’s toch duidelijk?
Dit is de voormalige Minister van buitenlandse Zaken van Canada, Paul Hellyer, die wel vaker uitspraken heeft gedaan dat onze leiders, en met name in de VS, in contact staan met buitenaardse wezens. Om precies te zijn met meer dan 80 verschillende soorten buitenaardse wezens. Nu maken deze aliens zich blijkbaar nogal zorgen over het milieu en vinden ze ook dat er te veel mensen op de aarde zijn.
Zeg het maar, zijn dit kletspraatjes? Worden we voorbereid op het feit dat er contacten zijn met buitenaardse wezens? Zijn er ‘reptielachtigen’ die wereldwijd aan de touwjes trekken? Als de onmiskenbaar superieure kennis van de aliens zegt dat er problemen zijn met het milieu en het klimaat, wie ben jij dan nog met je prehistorische houwtje-touwtje wetenschap om wat anders te beweren?
https://twitter.com/WallStreetSilv/status/1686001956299362305