Angst is het thema van onze tijd
Hoe we door overheid en media worden gemanipuleerd
Foto: 
Al decennia lang wordt angst ingezet om mensen te manipuleren tot ander gedrag. Angst voor oorlog, voor het vervuilen en opwarmen van de planeet, angst om ziek te worden of te sterven. We zijn als de dood voor ongeluk, ongemak, pijn of tegenslag, en we geloven dat we het hele leven zelf volledig kunnen vormgeven. En daarom moeten we van alles en hebben we, bang als we zijn, behoefte aan overmatige controle. Weg met die overbodige angst en ga weer leven, schrijft Ines van Bokhoven.
Een stuk in De Telegraaf gisterochtend: de politie maakt zich zorgen om het stijgend aantal incidenten met ‘verwarde mensen’. De Dienst Speciale Interventies (DSI) meldt, dat men in 2021 twee keer zo vaak in actie moest komen vanwege verwarring in de openbare ruimte, dan in het jaar ervoor. Het verbaast mij absoluut niet.
De politie zegt zelf dat de lockdowns een reden kunnen zijn – alhoewel ik dat met ze eens ben, denk ik dat het veel dieper gaat dan twee jaar rampzalig beleid, en al veel langer in opbouw is. De lockdowns – en de steun die ze kregen en nog steeds krijgen, ondanks overweldigend bewijs dat ze niet werkten – waren weinig anders dan een culminatie van iets wat zich erg lang aan het ontwikkelen was.
Levensgevaarlijke incidenten rond verwarde personen nemen in snel tempo toe. Tot grote zorgen van de politie. https://t.co/sflzSRQnYA
— De Telegraaf (@telegraaf) September 1, 2022
Thema
Angst is het thema van onze tijd. En dat is het al een aantal decennia. Na de euforie die ontstond nadat we ‘de oorlog’ hadden gewonnen, maakte blijdschap al snel plaats voor serieuzere zaken: hoe voorkomen we iets dergelijks in de toekomst? Een groot gevoel van gezonde verantwoordelijkheid was dat: niet alleen de Holocaust in al z’n welhaast onvoorstelbare onmenselijkheid mocht zich nooit meer herhalen, maar het werd zelfs een streven om wereldvrede haalbaar te maken. Om oorlog voorgoed uit te bannen.
Jaren ’60
Het is ons tot op de dag van vandaag nog niet gelukt, we kwamen zelfs nooit in de buurt, maar dat weerhield de mensheid er niet van het utopische denkbeeld uit te breiden: een wereld zonder oorlog is mooi, maar er is nog zoveel ander Kwaad uit te roeien. De jaren ’60 gaven ons de hippies en hun stellige overtuiging dat er een nieuw tijdperk aankwam: het tijdperk van Aquarius. Broederschap en een open geest zouden de koers van de wereld gaan bepalen. Maar dat gebeurt niet zomaar; daar moet je wel wat voor doen, voor zo’n glanzend mooi tijdperk.
Jaren ’70
En zo schoten we de jaren ’70 in met het idee, dat de mensheid verantwoordelijk is voor zo’n beetje alles wat op deze planeet gebeurt. Armoede moest worden bestreden, kindjes in de Derde Wereld hadden honger – iets wat onze moeders ons vlijtig voorhielden als we onze andijvie of spinazie niet opaten. Inzamelingen op scholen, met van die kleine envelopjes waar de muntjes uit onze spaarpotten in pasten, ik kan het me nog erg goed herinneren. Voorafgegaan door een aangrijpende filmvertoning over kinderen in ‘arme landen’, doorgaans streken met veel zon en stof, weinig school en overal blote voetjes. Magere kindjes. De republiek Biafra bestaat allang niet meer, maar de naam zal voor een hele generatie synoniem blijven met ‘hongerende kindjes’.
Planeet
Maar het bleef niet bij het verbeteren van de positie van alle mensen op de planeet; de planeet zelf werd ook onderwerp van verantwoordelijkheid en zorg. Ons rivierwater zat vol met fosfaten en schuimde harder dan het sopje tijdens de afwas, en anders was het wel BASF dat de riviervissen om zeep hielp met al hun chemische lozingen. Diersoorten stierven uit, bossen gingen dood, de lucht was smerig door onze uitstoot van allerlei gassen, de zee dreef vol met afval. Het waren terechte zorgen, we wáren ook bezig onze eigen leefomgeving te vernietigen en onszelf er knap ongezond bij te maken. Vanuit deze zorg is het niet moeilijk te begrijpen waarom velen zo bang zijn voor kernenergie.
Links schuldgevoel
Als je mensen wilt motiveren om in actie te komen, om op te staan en daadwerkelijk iets te veranderen, dan is angst een goede motivator. Zeker als die angst reëel is: als we niet uitkijken met hoe we omgaan met onze planeet, onze eigen ‘woning’, dan brengen we onszelf in gevaar. Dus op zich is het af en toe een tikkie doempreken geen slecht idee, zolang die waarschuwende woorden maar wel gegrond zijn in realiteit. En juist dat begon men kwijt te raken: het ‘dat nooit meer’-gevoel, in de basis een geweldig schuldgevoel, begon onze wereld te doordrenken van een ‘we moeten iets doen’-jeuk die vooral bij goedbedoelende linksmensen een leidende levensinstelling werd: de zoektocht naar ‘het alternatief’.
En zoals dat dan gaat: men begon erin door te slaan, in die denkwijze. Alles moest anders, als het aan veel linksdenkers lag. En da’s nog steeds zo – ondanks het feit dat er al decennialang van alles wordt gedaan, met verbluffend weinig positief resultaat en geregeld zelfs met een averechtse uitkomst. Het moet, hoe dan ook. Zie alle dwang die er vanuit onze overheid komt de laatste tijd.
Lieve mensen, al die dwangtaal (gister bijvoorbeeld van Jetten, andere dagen Bruls, De Jonge) van onze bewindvoerders hebben slechts een tegengesteld effect. Wij Nederlanders zijn allergisch voor het woord 'moeten'. Het gaat niet lukken om ons richting dwangbuis te manoeuvreren.
— Hans van Tellingen (@hansvantelling) September 1, 2022
Jaren ’80
Het motiveren middels angst werd in de jaren ’80 pas echt goed opgestuwd, ook in de reclamewereld: we moesten rookmelders ophangen want anders ging je dood in je slaap, en we moesten rolluiken installeren anders bleken ’s ochtends al je spullen gejat. We moesten Persil Groen in onze wasmachines doen vanwege zure regen en het groeiende gat in de ozonlaag – iemand over die twee zaken nog veel gehoord, de laatste jaren? Nee, ik ook niet, maar lieve help, wat moesten we er bezorgd over zijn. Hele talkshows en actualiteitenprogramma’s waren gevuld met angst: we sterven uit! We zijn onszelf om zeep aan het helpen! In de tweede helft van de jaren ’80 begon dan ook voor het eerst de Echte Grote Schrik om milieu en klimaat, wereldwijd, op commercieel niveau.
Jaren ’90
In de jaren ’90 was ‘zorg om de planeet’ niet langer het domein van langharige biologiestudenten, die zich uit protest vastketenden aan bomen: het werd hip om je druk te maken over klimaat en milieu. Het werd hip om te geloven in de maakbaarheid van alles – het was ook een economisch feestelijk tijdperk, waarin plastische chirurgie voor het eerst sterk opkwam. Niet meer die ene ouder wordende filmster die zich liet opknappen, nee, iederéén kon nu de lippen laten oppompen, vet laten wegzuigen, borsten of billen laten verbouwen tot hoe we ze zelf het liefste zien. Want we waren doodsbang niet aan het schoonheidsideaal te voldoen dat ons overal werd voorgehouden. Angst deed steeds meer z’n intrede. Angst om zaken waar we gewoon niks aan kunnen doen.
Ik loop tegen de 70 enne oooh kernoorlog, vietnam, zure regen, gat in de ozonlaag, computerstoringen bij het nieuwe millenium, vliegtuigen vallen uit de lucht, ebola, maya kalender...corona dodelijk, natuur valt uit elkaar.. stik er in, het lukt maar niet. pic.twitter.com/y6Pcre18PB
— Fietsie 🚜🇨🇦❤🚜🇨🇵❤🚜🇩🇪❤🚜🇳🇱❤ (@Botervlootje3) August 13, 2022
Overmatige controle
Technologie begon te knallen: iedereen een computer in huis, het internet werd geïntroduceerd, er leek niets te zijn wat niet met een behulp van een of andere chip kon worden opgelost of uitgevonden. Zelfs onze koffieapparaten zijn programmeerbaar geworden. De wetenschap stond voor niets, vonden en vinden we, terwijl steeds harder blijkt dat dat helemaal niet waar is, en dat elke technologische vooruitgang ook z’n minder positieve keerzijde heeft.
Maar de maakbaarheid van alles stond voorop. We wilden nu eenmaal een wereld waarin alles gemakkelijk was, alles precies was zoals we wilden. Tegenslag werd iets wat ‘niet hoort’ en we wilden eigenlijk, als in reclames, de hele dag met een gelukzalige grijns op onze perfecte gezichten kunnen rondlopen. Als de dood voor een beetje ongeluk, ongemak, pijn, tegenslag, onszelf en onze lelijke lijven: we wilden hoe dan ook geloven dat het hele leven iets is wat we zelf volledig kunnen vormgeven. Maar behoefte aan overmatige controle is helaas wel de grootste herkenbare psychologische factor van bange mensen.
Verslaving
Tegen de tijd dat het nieuwe millennium begon waren we bang genoeg voor de volgende hype: de wereld zou instorten om 12 uur ’s nachts, bij de aanvang van het nieuwe jaar, dankzij een of andere computerprogrammeerfout. Uiteraard gebeurde er niets, maar desondanks wisten we het binnen de kortste keren alweer zeker: in 2012, dan vergaat de wereld, want de Maya’s hadden een kalender en die hield in dat jaar op. Dus dan weet je het wel. Opnieuw gebeurde er niets ongebruikelijks, maar het werd wel duidelijk dat ‘ergens bang voor zijn’ een verslaving aan het worden was. En het liefst voor dingen die ‘zouden kunnen gebeuren’, niet voor zaken die concreet terug te vinden zijn.
En waar zijn we nu? In zeeën van angst zijn we de afgelopen jaren gestort. Al ruim voor de covidcrisis werd de angst voor klimaatverandering belachelijk hoog opgeschroefd, en bang als we inmiddels waren lieten we ons, toen covid arriveerde, vrijwillig opsluiten in onze huizen, kijkend naar onze tv – de brenger van zoveel angst – die ons vertelde dat dit het ‘nieuwe normaal’ was, en we er maar aan moesten wennen.
Doem-narratief
Eerlijk gezegd vind ik het nog meevallen met de hoeveelheid verwarde mensen, die we in de publieke ruimte problemen zien veroorzaken. Want het moge duidelijk zijn dat we allemaal tot op zekere hoogte al jarenlang in een zekere staat van verwarring worden gehouden, als zowel wetenschap, media en overheid niet gehinderd worden door de feiten en doorgaan, op bijna religieuze wijze, hun idealen aan ons op te dringen door ons bang te maken.
Vrijwel geen enkele voorspelling op het gebied van klimaat is tot nu toe uitgekomen, maar men brengt de nieuwe profetieën keer op keer als absolute waarheden. Twijfel eraan, en je wordt sociaal terechtgesteld. Het wordt steeds moeilijker te geloven wat men ons vertelt – maar evengoed ook steeds moeilijker onafhankelijk onderzoek naar de feiten te doen. Alles is gekleurd geworden. Alles dient het narratief van angst en doem.
IPCC-wetenschappers zeggen nu zelf dat die theoretische klimaatmodellen leiden tot veel te hete onrealistische doemscenario’s https://t.co/zdD6vj2f0d
— ferdinand meeus (@fmeeus1) August 3, 2022
Tijd om weer te gaan leven
Het is tijd ons tegen die golven van angst te verzetten, mensen. Tijd om weer te gaan leven. We zijn bespeeld tot en met. Onze angsten zijn overbodig, we zitten voor niks vast in een web van verwarring en onzekerheid. De wereld is niet maakbaar en het is groteske arrogantie te denken van wel. Tegenslag hoort bij het leven en lelijke dingen bestaan nu ook eenmaal. Het Boeddhisme zegt terecht dat licht niet te vinden is als er geen duisternis bestaat, dus leer angsten en alles wat lelijk is te omarmen als iets positiefs, iets om wat van te leren, niet als iets wat uitgeroeid moet worden. Want dat lukt toch niet, geloof me.
Het is tijd voor een nieuwe manier van denken: positivisme moet z’n intrede doen. Weg met al die angst. Vier het leven. Sta op en doe gewoon niet meer mee. Zet die tv uit. Luister niet meer naar de doemprekers. Ze hebben ongelijk, en dat kunnen we elke dag met eigen ogen zien.
Om een heel erg bekend hippieliedje te citeren: Let The Sunshine In!
Vond je dit artikel goed? Steun Ines van Bokhoven via inesvanbokhoven.backme.org
Over de auteur
Recent gepubliceerd
Antisemitisme11 mei 2024Open brief aan de Rector Magnificus van de Universiteit van Amsterdam
Antisemitisme22 april 2024Timmermans doet verkapte oproep tot geweld tegen Wilders
Antisemitisme10 april 2024#BringThemHomeNow: zo waardig kan een solidariteitsdemonstratie zijn
Antisemitisme3 april 2024Kom ook op 7 april naar het Museumplein: #BringThemHomeNow
Een prachtig artikel. Helemaal mee eens. Zelf heb ik in 1953 de watersnood ramp nog mee gemaakt in Zeeland. Dus mijn “angst ervaring” gaat nog verder terug.
Na dat gebeuren ben ik niet meer beïnvloedbaar door angst.
Relativeren helpt! Zelfs bij corona angst.
Het wordt lastiger als dwang gekoppeld wordt aan de angst, en dat zag ik nu gisteren weer op het journaal…. Allemaal weer om de prik, en ja “ de prik “is gewijzigd” met nog een ander “partje “ vergif, dus mouwtje stropen en de prik erin….. dit terwijl de huidige oversterfte WERELD WIJD nog niet is onderzocht….. Dit is selectieve angst want het zou wel een kunnen blijken dat “ het prikje “ op langere termijn toch dodelijk is.
Waarom geen angst voor een vaccinatie die in een EXPIRIMENTEEL stadium verkeerd.??? En vele dodelijke en ernstige ziekten als bij werkingen heeft. RAAR TOCH!! Mensen zijn gehersenspoeld door angst voor corona en daar gaan we weer….
Maar ik herken het schrijven van Ines wel.
Wat ook heel belangrijk is, dat is VERBANDEN LEREN LEZEN EN ZIEN.
Tussen de regels en alle informatie door lezen wat er werkelijk gebeurt….
De stikstof crisis komt niet voor niets hier en nu, men lijkt aan te sturen op een wereldwijde hongersnood. Zelfs in de USA worden de Amisch die toch wel “ netjes “ boeren gemaand te veranderen in hun manier van landbouw bedrijven.
Ik zie hierin toch het ontstaan van TOTALE CHAOS in de hele wereld.
We ontsporen collectief!
En chaos kun je het beste hanteren door ingrijpen met harde hand, dus dictatuur.
En in sommige situaties/ landen Oorlog ( Ukraine) en vele andere landen met onlusten.
Burgemeesters die gas tegen “ nornale prijzen “ van Gazprom kopen, moeten daarmee stoppen en anders in het gevang…….. Dat is onze regering.
Ik deel uw mening dat men blijkbaar aanstuurt op tekorten, niet alleen qua voedsel, maar in alle opzichten.
Dat zal het inmiddels al te geïnformeerde gepeupel mores leren.
Kruipen zullen ze voor wat toegeworpen kruimels.
Die je alleen maar krijgt als je gehoorzaamt.
In Brussel is men al bezig zich voor te bereiden op een social credit systeem.
En de meesten denken nog steeds dat het hier niet kan gebeuren.
Uitstekende reactie, Anna!
“De stikstof crisis komt niet voor niets hier en nu, men lijkt aan te sturen op een wereldwijde hongersnood.”
Volkomen mee eens. Nu de boeren een beetje terrein beginnen te winnen, (althans de schijn wordt opgehouden) komen de (door en door corrupte) VN ineens met een rapport waaruit (zogenaamd) blijkt dat de stikstofdepositie veel hoger is dan tot nu toe berekend door het RIVM. Hoeveel miljoenen zal Nederland neergeteld hebben om dit rapport te krijgen?
We moeten de angst onder ogen zien, dan kunnen we het gevaar herkennen en daarop adequaat regeren.
Organisaties in onze samenleving proberen mensen met angst te manipuleren. Herken de patronen.
Angst ook van de andere kant.Ze mochten de grip op de bevolking eens kwijt raken!
Ieder nadeel heb z`n voordeel.Lieve Johan! Dank.
Met angst en dwang willen de heersers nieuwe orde scheppen. Of de angst heden net zo werkt als vroeger is de vraag. Het is al zo vaak vijf voor twaalf geweest dat de roeping te vaak ontkracht is. Mensen angst aanjagen en dwingen werkt averechts. Vrees en u zult geholpen worden is daarmee een waardeloze leuze.
Helaas kruipen de meesten angstig in hun onderdanige en gehoorzame houding.
Een betere leus is: Als onrecht recht wordt, is verzet een plicht.
Wederom een geweldige uiteenzetting Ines.
Na de suïcide van onze oudste zoon (onterecht opgepakt, vastgezeten én veroordeeld in 2007-2010) in 2013 ben ik nergens meer angstig voor.
Allemachtig! Het gevoel van: het ergste is mij al overkomen, dus wat kan me nog raken? Uit ervaring kan ik zeggen: ga de barricaden op, fysiek of in woord en schrift, vecht voor gerechtigheid op alle fronten. Het helpt om je leven weer zin te geven, het geeft toch een gevoel van je niet willoos over te geven, zelfs als je acties geen effect hebben.
Sterkte!
Uitstekend artikel, Ines van Bokhoven, zoals altijd.
Ben het volledig met U eens.
Vanwege het feit, dat ik de tweede Wereldoorlog heb meegemaakt in Den Haag,
heb ik een enorme angst voor oorlog, honger en kou.
En het schijnt dat de regering hard op weg is naar een herhaling van zetten.
En niet alleen in ons eens zo mooie landje, maar in bijna het hele continent,
evenzo de VS en andere continenten in meer of mindere mate.
De wereld wordt geregeerd door het Kwaad!!
Uw bange voorgevoel is m.i. helaas terecht.
Biden heeft er in de VS alvast een schepje bovenop gedaan door alle republikeinen uit te maken voor staatsgevaarlijke sujetten. Ze zijn echt uit op totale chaos en burgeroorlogen, kan niet anders. Rationeel beleid is het in ieder geval niet, daar niet en hier ook niet.
Dank voor Uw reactie.
Ik heb de toespraak van Biden gedeeltelijk gehoord op de radio.
Hij sprak met stemverheffing en ging tekeer over de Republikeinen.
Heel vreemd en opvallend….
Ik moet vaak denken aan deze quote van H.L. Mencken: “The whole aim of practical politics is to keep the populace alarmed (and hence clamorous to be led to safety) by an endless series of hobgoblins, most of them imaginary.”
Weg met die angst? Dat denk ik niet. Angst is een noodzakelijke drijfveer voor ons om dingen te doen die belangrijk zijn voor ons overleven. Aan ons doorgegeven na miljoenen jaren van evolutie.
Mensen zonder angst zijn gevaarlijk.
Wat we moeten doen is leren leven met die angst. Dingen wel of niet doen, ondanks de angst. Dat zijn de ware helden.
Inderdaad, angst is een overlevingsmechanisme om je alert te maken voor bedreigingen. Alleen herkennen velen de échte dreiging niet.
“Alleen herkennen velen de échte dreiging niet”
Inderdaad, want hoeveel mensen zijn er bang voor onze regering?
Klopt, maar er is een wezenlijk verschil tussen beleefde angst ( bijv als ik een tijger of een man met een mes op me zie afkomen) of kunstmatige angst voor een virus dat al duizenden jaren bestaat.
Om nog maar te zwijgen van geheel denkbeeldige angsten, zoals voor opwarming v/d aarde en stikstof.
Angst is een signaal voor gevaar. Angst negeren is daarom gevaarlijk. Gevaar moet je niet negeren.
Wie is er bang voor stikstof?
Het is niet voor niets dat vrouwen niet graag alleen `s nachts over straat gaan.
Overigens wild ik jullie deze niet onthouden:
Dit artikel maakt duidelijk dat:
1) mensen er toe neigen om zich afhankelijk te maken van overheid;
2) dat linkse politiek gretig hierop inspringt en mensen wijsmaakt dat afhankelijkheid eigenlijk solidariteit is;
3) dat afhankelijkheid leidt tot verwardheid want sommige mensen begrijpen niet meer wanneer ze zelf hun problemen moeten en kunnen oplossen en denken dat de overheid (lees: opportunistische politici die alleen maar uit zijn op hun eigen gewin)
Vooral de herhaalde mantra dat we er ‘samen’ uit moeten komen is een illusie. Want elke keer dat politici het woord ‘samen’ gebruiken, bedoelen ze een andere populatie. ‘Samen’ is gewoon een ander woord voor ‘ herverdelen’.
Ik denk eerder dat de overheid er naar streeft om mensen afhankelijk te maken.
Alles wijst daar op.
Klopt. Met de bewering 1) wil ik aangeven dat mensen afnemers zijn van een product dat door de overheid wordt aangeboden. Zoals toeslagen. Iemand die daarvoor in aanmerking komt, kan ook proberen zijn leefstijl of consumptiepatroon te veranderen. Bijv meer bewegen en minder suiker consumeren maakt onafhankelijk van cholesterol remmers of insuline injecties.
Dit stuk is mij uit het hart gegrepen! Iedereen laat zich maar angst aanjagen, meestal voor niks. Aan corona zijn niet meer mensen overleden dan aan een heftige griep. Maar nog worden we er bang voor gemaakt. Omicron is inmiddels gedegradeerd tot een verkoudheid maar we moeten toch beslist dat nieuwe dubbelvaccin nemen. Hou toch op met die onzin.
Inderdaad is er van alle doemvoorspellingen over het klimaat er nog werkelijk geen eentje uitgekomen. Zelfs de koppeling tussen CO2 en opwarming is nog steeds maar een onbewezen hypothese. Maar er is wel iets aan de hand. Plasterk benoemde het in zijn column vanochtend ook: er is een opstand van de elite tegen het volk. Al die fake-crisissen dienen wel een doel: de bange mens onder absolute controle krijgen. Daarvoor is de invoering van de QR-code! Niet voor uw gezondheid, maar voor controle. Werk er niet aan mee, mensen!
Hier legt een meneer simpel en begrijpelijk uit wat ons te wachten staat als we hier onnadenkend in meegaan: https://www.youtube.com/watch?v=6o02uGWuMD0. Een gewaarschuwd mens telt voor twee!
WEF: ook een organisatie waar je bang voor zou moeten zijn. Dank voor de link.
2012 was wel het begin van het einde: Rutte kwam toen aan de macht!
Goed artikel, maar waar je aan voorbij gaat is dat angst een verdienmodel is, dat weten ze in het Vaticaan al eeuwen en dat model wordt nu vrolijk toegepast door de nieuwe rijken.
Angst brengt voor de verkondigers van onheil macht en/of geld, de pastoor/politicus is maar een eenvoudige spreekpop.
Het zou goed zijn wanneer mensen weer geleerd wordt wat reële en irreële angst is, wellicht zelfs dat mensen ervaren wat reële angst is zodat de geest het verschil leert en reële angst leert herkennen en gebruiken.
Zo is het, Milo.
Niks nieuws onder de zon. De mens lijdt het meest, door het lijden wat hij vreest. Al een oud spreekwoord. En de wereld draait nog steeds zijn rondjes. Laat je niet gek maken, de rest doet al gek genoeg.
…..en(het lijden) dat nooit op komt dagen.
Dat wilde ik toevoegen aan dat oude spreekwoord, dat mijn moeder me destijds vertelde.RIP
Angstige mensen zijn kwetsbaar.
Een van de redenen dat je met angst om moet kunnen gaan.
Angst wordt al vele eeuwen gebruikt om de mensen te manipuleren. Het lijkt nu erger dan ooit maar vergeet niet dat vanaf kansels en o.a. via pauselijke bullen mensen met hel en verdoemenis bedreigd werden, en dat nog geloofden ook. Tot voor niet eens zo lang geleden waren er publieke en wrede executies, martelingen en heksenverbrandingen, ook allemaal bedoeld om angst te zaaien. Niets nieuws onder de zon!
Angst is een (de?) basisemotie van de mens. De natuur is overweldigend, én beangstigend. Met name de westerse mens is erin geslaagd die angst te onderdrukken en voor zichzelf te verbergen, door de enorme culturele ontwikkeling. Veilige, weer-bestendige huizen, gezondheidszorg, verzekeringen, een gezamenlijke overheid en een gezamenlijk leger – wij hoeven nergens meer bang voor te zijn, zo leek het in de 20e eeuw.
Er is eigenlijk maar 1 terrein waar we feitelijk nog steeds NIETS te zeggen hebben, en alleen maar kunnen re-ageren in plaats van ageren, en dat is de gezondheid. De gezondheid van de planeet / kosmos, en de gezondheid van het eigen lichaam.
Niet zo gek dus dat juist dáár de grootste angsten liggen, en daarmee de grootste kansen voor machtsbeluste groepen om toe te slaan.
Dat is wat we zien gebeuren en is uitermate succesvol.
Daarbij is het feit dat ‘God’ dood verklaard is een niet te onderschatten factor. Want ook religie speelt uiteraard een grote rol in het bezweren van onze angst.
Beste Ines,
Toch een ’80’s dingetje: neutronenbommensticker, Wald sterben / zure regen en het gat in de ozonlaag/PFC’s (niet boven je hoofd maar boven de Zuidpool).
We kunnen nu happy clappy doen over dat dit allemaal schromelijk overdreven zaken waren, maar er is in de tussentijd toch heel wat ten goede gekeerd (net zoals er in de tussentijd best wel een boel dingen over hun nippel gedraaid zijn).
Puntje een: Het Westen won de koude oorlog, houzee! maar dat zorgde ook voor een boel andere dingen (inhoudsloze politiek, Oekraïne to name a few). Van de neutronenbommen, Pershing raketten, Navo-dubbelbesluit e.d. zijn we in ieder geval verlost.
Net zoals het milieugebeuren 1990 niet geheel toevallig maar als ijkmoment blijft gebruiken: De implosie van de hele niet zo milieuvriendelijke Oostblok industrie (aanrader het Deutsches Chemiemuseum ergens in het niks van nergens tussen Leipzig en Dresden) moet een eerste stevige zet in de goede richting zijn geweest. En ook het einde de Franse kalilozingen in de Rijn is van rond die tijd.
PFC’s hebben we vervangen door iets anders in de airco’s en de spuitbussen, maar b.v. PFAS werd tot zeer recent gedoogd geloosd in Dordrecht, lekt weg bij brandblusser-recycling en 3M had een winkel in Vlaanderen net op de NL grens.
Kortom de oplossingen van oude problemen bevrijden ons niet van nieuwe issues. Dit nog even los van het feit dat NL begin jaren ’70 ex troonrede nog ‘vol, deels overvol’ was en we nu toch een paar miljoen opgestoomd zijn.
Lekker je eigen ding doen met anderen, die op eenzelfde wijze aan het maximaliseren zijn (met dezelfde dingen) wordt daarnaast wat druk. Beetje angst houdt iedereen prettig op zijn plaats.
Ik had de indruk dat we hier, zeker in het westen goed op weg waren. Maar nu is er een situatie van te veel mensen die de weg kwijt zijn. Dat hele idiote gender gedoe, dat woke gezanik over irreële vermeende discriminatie en dat ‘slavernij’ gezanik zonde juiste kaders. Velen van ons en onze ouders en grootouders waren n.l niks meer dan slaven van de elite. Wij ook. Dat wordt nu maar weer eens duidelijk. Wat er nu met de inflatie gebeurt is het er onder krijgen van mensen in de onderste rangordes door de huidige elite. Kwalijke zaak, want zij kunnen ook niet bestaan zonder ons, de moderne slaven.
Beste Marien,
Dat lekker bezig zijn in het Westen heeft wat verschillende facetten en lijkt – ook weer van meerdere kanten bezien – over zijn hoogtepunt heen te zijn. Over zo de midden jaren ’90 – late naughties maxte dat wel uit.
Puntje één is natuurlijk dat een Westerse levensstijl met 8 miljard de planeet misschien niet opblaast, maar zeker wel uitput. En de naakte strijd om het bestaan combineert niet zo lekker met die tropische vakantie op Bali of lekker yoga-en ergens in India. Dit los van de omstandigheid dat de aarde zo’n lifestyle van 1 of 2 miljard mensen al niet (duurzaam) aankan.
Een ander dingetje is, dat sinds de Val van de Muur het consumentisme en het achterliggende – door C.J. Hopkins als ‘Globocap’ benoemde winstmaximalisatie all round King Dingaling is. Kortom, 19e eeuwse toestanden liggen in het verschiet, zeker met het verwaaien van liberale en socialistische ideeën omtrent zelfverheffing. En ja, het liberalisme en het socialisme hebben samen in de wieg gelegen.
Slaven/elite beschouwingen al dan niet met een woke-sausje; het zegt mij niet zo veel, anders dan dat discusiëren zonder het ergens eens over te worden tegenwoordig nogal problematisch gevonden wordt. En dat is jammer.
Een klaar klontje is echter, dat hoe de seinen nu staan het niet leuk gaat zijn voor het maatschappelijke midden. Kiest u voor verantwoordingsloos zielig doen, wordt het ‘aspirational’ regentendom of toch ‘skieten Willie’?