6500 stemmen op het Calimero-achtig gedaas van Sylvana
Misplaatst discriminatoir-racistisch requisitoir
Titelfoto: Sylvana Simons – Screenshot door redactie OpinieZ van uitzending AT5
In een ideale wereld loopt Sylvana rond met een blonde pruik om haar zwarte gezicht te camoufleren en wordt ze toch serieus genomen. Zelfs als ze haar combattieve retoriek zou richten op DENK. Evenals Bij1 gefaciliteerd door de ‘duku/feti/matti/salon-socialistische’ culturo’s, wier tentakels in alle Nederlandse instituties wortelschieten.
De circa 6500 kiezers die haar een zetel in de Amsterdamse gemeenteraad gegund hebben, zijn blijkbaar onder de indruk van haar discriminatoir-racistisch requisitoir. Met haar Calimero-achtig gedaas blameert ze haar kinderen die het resultaat zijn van haar amoureuze joint venture met een Germaan.
In het besef dat haar mediagenieke houdbaarheidsdatum geen verlenging verdient, probeert ze het in de politieke graaicultuur. Vanuit haar etnische achtergrond eeuwenlang gekneed om de schijn op te houden en de slavinnenkaart te spelen, zal ze van ver moeten komen om aanspraak te maken op een herverkiezing.
Dat zij en haar kornuiten niet thuis-geven bij aan hen gerichte commentaren, spruit voort uit de chronische betweterigheid van al dan niet hooggeschoolde lookalikes. Zo gevoelig als ze zijn voor vermeende ego-schade. Uiteraard, uitzonderingen daargelaten.
Ontstellend te ervaren hoezeer Bij 1 en Denk nog emanciperende stappen willen zetten. Ontevreden met hun opleiding en status. Niet bereid om de hand in eigen boezem te steken. Geef ze een vinger, grote kans dat ze je hand afrukken. Zeker in een klimaat waar zo goed als alles door de vingers wordt gezien.
Waar is de gepredikte verbinding als dergelijke medelanders die stappen willen zetten door zich af te zetten [Coloured or Turkish only!]? Als het Nederlandse welzijnsconcept iets geaccentueerd heeft, dan is het dat we meer bereiken met een constructieve dan met een strijdvaardige toon. Nazaten van kolonisten aan het kruis nagelen, helpt niemand een stap vooruit.
Ik ben Nederlander [weliswaar aangespoeld] zonder mezelf zo te noemen. Omdat bij die nationaliteit geen eenduidige associaties bestaan. Jawel, formeel! Als het erop aankomt, krijgen mensen met een accent of een kleurtje tot vervelens toe de vraag naar herkomst en remigratieplan. Geen ontwapenend en warm uitnodigend recept voor gelijkwaardigheid. De integratie-voortvarendheid is ook maar een archetype. Voor het oog wordt ‘vreemd fruit’ in een gouden schaal gelegd. Maar dan door afbreuk te doen aan ‘eigen fruit’.
Sinds de kanttekening van mevrouw Maxima bij de Nederlandse identiteit, lijken pseudowetenschappers, beleidsbepalers en hun media-iconen ‘vreemde vruchten’ hoger in te schatten dan ‘inlandse vruchten’. Zulks, gevoegd bij de naïviteit dat er niks aan de hand is, schept verwarring.
Er is nog veel verborgen onder de mantel van vleierige loyaliteit en slaafse onderdanigheid. “Kinderen van één Vader, reikt elkaar de hand!”, herinner ik me als schoolkind gezongen te hebben. Onze gezamenlijke menselijkheid moreel zwaarder doen wegen dan onze verschillende invulling daarvan, is – hoewel utopisch – het nastreven waard.
Over de auteur
- Management Consultant/Educational Psychologist
Dankjewel Piet. Het is de moeite waard om continu te werken aan het proces tot verfijning van ons onderscheidingsvermogen. Ik moet steeds denken aan Zeno die dat proces vergeleek met een opengevouwen hand die elke waarneming ontvangt. Door de primaire reflexintegratie kromt zich dan die hand.
Er volgt een kort moment van opschorting van ons oordeel. Daarna kunnen we ervoor kiezen onze vingers te sluiten. Dus de instemming met de waarneming, om tenslotte de andere hand er nog eens omheen te leggen. Ten teken dat wat we begrepen hebben ook respecteren.
Valt niet mee in deze tijd van infantiele ontvankelijkheid voor smartphone, tablet en goegemeente.
MRe,
een heel goedemiddag toegewenst en dank voor de moeite van het reageren.
Elke regel van uw reactie noopt tot commentaar.
Ik beperk me tot een tweetal.
(1) “Het is weer zo ver.”
U doelt op een citaat. Het citaat of de correctie achteraf, is, in een 80/20 bestek, ondergeschikt. Valt buiten de teneur van mijn inzending.
(2) “… schrijvers met een linkse agenda”.
Wel. MRe,
Het door u gesuggereerde politiek continuüm past mij niet. Net zo min als feministische en politieke wiskunde of dito-natuurkunde bestaat.
In de lijn van mijn argumentatie, wijs ik Turkse of Afro-Nederlander categorisch af. “Hollandse Nederlander” heb ik een oud-politicus zich bij WNL horen noemen. Hmmmm! Spreekt boekdelen.
Qualitate qua ben ik gewend probleemoplossingen op effectiviteit te toetsen; haalbaarheid en duurzaamheid – zo u wil. Politieke kleur is niet doorslaggevend. Mijn werkterrein bevindt zich trouwens buiten de publieke sector!
Dag Marijs, blij met je reactie, verwijs ik je graag naar James Baldwin, die op een soortgelijke reactie geantwoord heeft: “Er is eerlijk gezegd weinig hoop zolang de mensen zo praten.”
Ik mag hieraan toevoegen dat taaluitingen onbewust een categoriserend dan wel etiketterend effect hebben. Probeer je in te leven in degenen die met oprecht gevoel en zuiver verstand geopteerd hebben voor de Nederlandse nationaliteit, bovendien op geen enkele wijze herinnerd willen worden aan hun her- of afkomst.
Mijn strategie in dezen is drieërlei: tot nader order ga ik uitsluitend uit van nobele intenties; fraseringen zie ik in het raam van ‘elk vogeltje zingt zoals ’t gebekt is’; het helpt uiteraard dat ik me nooit en te nimmer beledigd voel (in lijn met vorige zin).
Helemaal juist, Piet K.
Die restzetel voor raciste SS is ook door de lage opkomst van 50% veroorzaakt. Haar fanatieke aanhang ging wel stemmen, in combinatie met de 6000 uur gratis zendtijd bij de Weg-met-ons NPO. Idem voor de racisten van Denk. Ik weet zeker dat de Raad er met 70% opkomst heel anders had uitgezien. Je schikt ook van het niveau van de Raadsleden; ze zijn of werkzaam voor de partij, werkzoekend, universitair docent, huisvader, coach medezeggenschap, student of het beroep is ‘gehuwd’… Er zitten 2 ondernemers tussen. Man man man. https://www.parool.nl/verkiezingen/even-voorstellen-de-nieuwe-gemeenteraad-van-amsterdam~a4587829/
“Als het erop aankomt, krijgen mensen met een accent of een kleurtje tot vervelens toe de vraag naar herkomst”
Dat ligt er helemaal aan. Als ik met iemand in gesprek raak waarom kan ik dan niet naar iemands herkomst vragen? Willen mensen niet meer over elkaar weten dan uiterlijke verschijning?
“Ben je in Amsterdam geboren?” “Nee ik kom uit Limburg” Niks mis mee. Maar als ik dat aan iemand vraag met duidelijk geen Nederlandse roots dan zou dat opeens vervelend of racistisch zijn? Onzin. Het geeft juist blijk van interesse in (de achtergronden van) die persoon. Van iemand die me niet interesseert hoef ik de achtergrond ook niet te weten. En als die persoon zich beledigd voelt dan zoekt hij of zij er meer achter dan er is. Achterdocht?? Of heeft die persoon iets (zijn afkomst) te verbergen?
Het is politiek correcte zelfcensuur als ik iemand waar ik mee in gesprek raak niet vraag waar hij vandaan komt.
Niet kleur, afkomst of opleiding maar gedrag en gedachtegoed moet de basis zijn van gezonde discriminatie, het maken van moreel verantwoord onderscheid dus.
De Nederlander bestaat pas aan het eind van een lange rij die begint met de familie. Om vervolgens in betrokkenheid afnemend via de straat, de buurt, ’t dorp of de wijk, de stad, de provincie, oost, west, zuid, noord en weer met torenhoge betrokkenheid via het nationale vrouwenvoetbalteam daar ergens te landen, in dat stukje op papier dat ze Nederland noemen.
Dus Maxima had gelijk.
Het is weer zo ver. Het citaat dat ‘dé Nederlander niet bestaat’ van prinses Maxima komt weer voorbij.
Regelmatig wordt deze uitspraak uit 2007 aangehaald, vaak door schrijvers met een linkse agenda.
Uiteraard, was er indertijd veel kritiek.
Veel minder bekend en veel minder geciteerd is het excuus van Maxima, enige jaren later in een interview met de NOS op 16 mei 2011.
“Dat haar toespraak over de Nederlandse identiteit in 2007 zoveel stof deed opwaaien, heeft haar wel een belangrijke les geleerd, zegt ze in het interview. Het was juist haar intentie Nederland een compliment te maken door de diversiteit in de Nederlandse cultuur te benadrukken. Als ze had geweten hoe haar toespraak ontvangen zou worden, zou ze het anders gezegd hebben”.