De Korea-crisis: keuze tussen twee kwaden

Op 29 augustus j.l. werd Noord-Korea in een spoedzitting van de VN-Veiligheidsraad unaniem veroordeeld voor het afschieten van een intercontinentale ballistische raket (ICBM) over Japans grondgebied. Vijf dagen later werd de wereldgemeenschap geschoffeerd door de ontploffing van een waterstofbom van maar liefst 250 kt, 17 keer krachtiger dan de bom op Hiroshima.

Titelfoto: Screenshot door redactie OpinieZ van YouTube-video, kanaal ABC News

Hier een indruk van de verwoesting die zo’n bom zou aanrichten in een stad als New York.

Grens bereikt
VN-ambassadrice Nikki Haley kondigde aan dat de grens is bereikt: “Genoeg is genoeg” zei ze, “Noord-Korea lijkt te smeken om een oorlog”. In een laatste poging om via de VN de Korea-crisis te keren ontwierp het Trump-team een nog strengere sanctie-resolutie die op 11 september unaniem werd aangenomen. Resolutie 2375 zet de eerste stap naar een olieboycot en biedt de mogelijkheid Noord-Koreaanse schepen met verboden import- en exportgoederen op zee te stoppen en te controleren. Individuen, banken, bedrijven en overheden die de sanctieafspraken schenden wachten vervolging en strafmaatregelen.

Deze resolutie werd met ongekende woede ontvangen in Kims communistische koninkrijk. De gestaalde tekstschrijvers van de Stalinistische Staat doopten hun pennen in giftig gal en lanceerden op 14 september een terreurtekst vol moordlustige metaforen en duistere dreigementen. Nog geen dag later vloog er opnieuw een raket over Noord-Japan die in zuidelijke richting het eiland Guam vol zou hebben geraakt. En weer werd het land unaniem veroordeeld.

Babbelbommen
Er zijn nogal wat commentatoren die vermoeden dat Kim Jong-un voornamelijk praatraketten afschiet en babbelbommen test. Iedere lancering en ontploffing zou een schreeuw om aandacht zijn. Een uitnodiging te onderhandelen. Dat vijfentwintig jaar mislukte diplomatie heeft geleid tot de massavernietigingswapens waarvan het Kim-regime gezworen heeft nooit afstand te zullen doen, wordt door deze professionele praatgragen voor het gemak genegeerd.

Welke verwoestingen Kims praatraketten en babbelbommen kunnen aanrichten in Aziatische, Amerikaanse en Europese steden kunt u met eigen ogen zien via deze NukeMap. Wie de slachtofferaantallen bekijkt slaat de schrik om het hart. Het vergt weinig voorstellingsvermogen in te zien dat kernwapens in de handen van despoten als Kim Jong-un niet te tolereren dreigingen zijn.

Twee kwaden
Mocht de hogedrukpan-strategie niet leiden tot de ontmanteling van Kims kernwapenprogramma resten er slechts twee opties: Militair ingrijpen of Noord-Korea accepteren als kernmacht. Zoals wel vaker het geval in crisissituaties, betreft het hier een keuze tussen twee kwaden. In beide scenario’s vallen er dodelijke slachtoffers. Hèt argument om de wereldgemeenschap te bewegen via een totale boycot het Kim-regime op de knieën te krijgen. Helaas dwingt de rauwe realiteit ons beide opties onder ogen te zien.

Het standaardrefrein van (geo)politieke commentatoren luidt dat er geen goede militaire opties zijn. Militair ingrijpen loopt uit op een kernoorlog of de derde wereldoorlog. Seoul wordt verwoest door artillerievuur. Er vallen miljoenen doden. Ieder ingrijpen leidt tot oncontroleerbaar geweld. Het is een gruwelijk vooruitzicht. Maar kloppen de aannames? Wat heeft het voor zin te dreigen met militair ingrijpen als alle opties bij voorbaat zinloos en onuitvoerbaar zijn? Trump en zijn team zijn in ieder geval bloedserieus.

Militaire opties
In de VS wordt op allerlei niveaus gesproken over militaire opties. In overleg met Zuid-Korea, Japan, Australië en Nieuw-Zeeland. Ook in China wordt hardop nagedacht. In Amerikaanse regeringskringen en denktanks is men al druk bezig plannen te ontwerpen hoe om te gaan met een verslagen Noord-Korea. Een teken dat men in Washington serieus rekening houdt met militair ingrijpen.

Aan de militaire kracht van de VS en bondgenoten zal het niet liggen. Die is overweldigend. Tegen de vuurkracht van de schepen, vliegtuigen, duikboten en bommenwerpers die in de Grote Oceaan aanwezig zijn is geen verweer mogelijk. Laat staan wanneer het op Guam, Japan en in Zuid-Korea opgestelde materieel wordt ingezet of de VS zouden besluiten nog meer militaire middelen te mobiliseren. Noord-Korea zou een uitgelokte oorlog niet overleven.

China
China zal bij militair ingrijpen de kant van Noord-Korea kiezen wordt vaak beweerd. Een analyse die meer berust op angst dan op feiten. In werkelijkheid leven China en Noord-Korea op gespannen voet met elkaar. Kim Jong-un heeft uit angst voor een staatsgreep alle China-getrouwen in zijn land laten executeren. President Xi is nog nooit in Noord-Korea geweest en Kim Jong-un niet in China. De politieke en militaire leiders van beide landen hebben geen contact met elkaar.

Bufferzone
De VS en China daarentegen zijn overeengekomen nauwer overleg te plegen op militair- en politiek-niveau. Opperbevelhebber Dunford bezocht onlangs de Chinese troepen die staan opgesteld aan de grens met Noord-Korea. Troepen die na de val van het Kim-regime binnen Noord-Korea een bufferzone moeten creëren om de vluchtelingenstromen in goede banen te leiden. Dat China bereid zou zijn levens te offeren om het Kim-regime in het zadel te houden is een misvatting. De Chinese leiding en de bevolking zijn het gedrag van de grillige buurstaat in meerderheid zat. Bovendien moet het land rekening houden met de mogelijkheid dat de Noord-Koreaanse troepen en raketten zich tegen China zullen keren. Een oorlogsscenario dat inmiddels uitgebreid wordt getraind tijdens militaire oefeningen van het Chinese leger.

Casus Belli
China en de VS hebben geen enkel belang bij een confrontatie tussen hun legers. China heeft al laten weten dat het Kim-regime bij een zelf veroorzaakte oorlog niet hoeft te rekenen op Chinese steun. Want iedere ICBM afgeschoten over Japan of richting Guam is in principe een casus belli. De voordelen van een Noord-Koreaanse bufferstaat wegen niet langer op tegen de nadelen. China is economisch gebaat bij rust in Noord-Oost Azië. Verwijdering van het Kim-regime, denuclearisatie en eenwording van de beide Korea’s zijn de betere opties. Het zou op termijn kunnen leiden tot terugtrekking van de VS-troepen uit Zuid-Korea.

Horrorverhaal
Maar Seoul wordt volledig verwoest is het gruwelijke argument dat in veel beschouwingen als een vanzelfsprekendheid wordt aangevoerd. De inwoners worden gegijzeld door duizenden stuks artilleriegeschut, verscholen in de heuvels, zestig kilometer ten noorden van de stad. Wapentuig dat op ieder willekeurig moment vloedgolven van hellevuur kan ontketenen waarbij de hele stad in vlammen opgaat en er miljoenen doden zullen vallen is de strekking van het door velen herhaalde horrorverhaal.

Wie een blik slaat op de cijfers en feiten achter deze nachtmerrie ziet een compleet ander beeld. De beweringen zijn niet alleen sterk overdreven maar ontberen iedere logica. Het is zeker waar dat er doden zullen vallen en er materiële schade zal ontstaan. Maar Seoul vernietigen en miljoenen slachtoffers veroorzaken met artilleriegeschut is domweg onmogelijk zoals allerlei studies uitwijzen. Daar komt bij dat het inmiddels sterk verouderde geschut tijdens een eerste aanval van de VS met een (bunker)bommentapijt zal worden bestookt en uitgeschakeld.

Chemische en nucleaire dreiging
Seoul heeft meer te vrezen van raketaanvallen met een chemische of nucleaire lading. Vanwege deze dreiging is Seoul omringd met afweergeschut, de allernieuwste anti-raket-systemen en voorzien van een ondergronds schuilsysteem. Bovendien zullen de eerste aanvalsgolven van de VS erop gericht zijn alle schepen, vliegtuigen en raketsystemen te vernietigen voordat de Noord-Koreaanse legerleiding door heeft wat er aan de hand is. De Noord-Koreaanse radarsystemen zullen voor dat doel worden gevoed met door de VS aangeleverde radarbeelden. Ook beschikken de VS over diverse EMP wapensystemen waarmee op ‘onzichtbare’ wijze alles wat elektronica bevat op afstand kan worden uitgeschakeld. De chips in computers, communicatieapparatuur en raketsystemen worden simpelweg geroosterd.

Miljoenenleger
En het miljoenenleger dan dat klaar staat voor een invasie van Zuid-Korea? Wat als zij de grens oversteken? Deze militairen krijgen het zwaar te verduren. Iedere vorm van communicatie tussen de legeronderdelen zal vrij snel onmogelijk zijn. De logistiek en aanvoerlijnen van het leger worden vernietigd. Soldaten zullen het moeten doen met dat wat ze bij zich dragen. Het moreel van het Noord-Koreaanse leger wordt overschat. Noord-Koreanen leven al decennialang met constante oorlogsdreiging en oorlogspropaganda. Een vorm van opjutting die door de uitzichtloze herhaling ieder motivatie-effect verliest. Een deel van de militairen en reservisten is bovendien ernstig ondervoed. Door de onvoorstelbare kracht van de eerste aanvalsgolven zullen vele militairen uit angst op de vlucht slaan. Zoals het Iraakse leger tijdens de eerste Golfoorlog onmiddellijk in de pan werd gehakt, zo zal het ook dit leger vergaan.

Stabiliseren
De Chinese angst voor VS-grondtroepen in Noord-Korea kan worden weggenomen. Het Zuid-Koreaanse leger is groot en getraind genoeg om zelfstandig Noord-Korea binnen te trekken en het land na de val van het regime te stabiliseren. Amerikaanse commandotroepen zullen, om proliferatie te voorkomen, tijdelijk aanwezig zijn om resterende kernwapens, raketten en chemisch materiaal veilig te stellen. In samenspraak met China zal er naar een politieke evenwicht worden gezocht dat het mogelijk moet maken na een overgangsperiode de beide Korea’s weer te herenigen. Waarmee ook een einde komt aan het immense lijden van de Noord-Koreaanse bevolking.

Acceptatie
Om slachtoffers en wapengeweld te vermijden zijn tegenstanders van militair ingrijpen bereid Noord-Korea te accepteren als kernmacht. Zij denken Kims kernbommenrijk door onderhandelingen in toom te kunnen houden. In mijn artikel Dodelijke Diplomatie kunt u lezen wat vijfentwintig jaar onderhandelen ons gebracht heeft. Acceptatie betekent dat het Kim-regime aan de macht blijft. En dat er geen einde komt aan de gruwelijke onderdrukking van de Noord-Koreaanse bevolking, de concentratiekampen en de slavenarbeid. Acceptatie leidt onvermijdelijk tot proliferatie van kernwapens. Staten als Zuid-Korea en Japan zullen bij wijze van afschrikking en zelfbescherming ook over atoomwapens willen beschikken. Binnen een decennium is Azië gevuld met kernbommen.

Iran
Iran en Noord-Korea werken nauw samen. Iraanse ingenieurs zijn betrokken bij alle Noord-Koreaanse kernproeven. De Iraanse ballistische raketten waarmee Iran de VN-afspraken schendt zijn nagebouwde Noord-Koreaanse modellen voorzien van een ander verfje. Dat Iran na de ‘overwinning’ van kernmacht Noord-Korea ook over eigen atoombommen wil beschikken is niet meer dan logisch. Syrië volgt. En als de shiitische staten kernmachten worden dan worden de soennitische dat ook. Het einde is zoek. Kernoorlogen zijn niet langer ondenkbaar. Noord-Korea heeft bewezen dat elk wapen en iedere technologie te koop is.

Wapenexport
De VN stelden onlangs vast dat Noord-Korea nog altijd chemische wapens levert aan Syrië. In 2007 werd een Noord-Koreaanse kernreactor in Syrië vernietigd door de Israëlische luchtmacht. Ook nu worden Noord-Koreaanse wapentransporten regelmatig gebombardeerd door Israël. De shiitische terreurgroep Hezbollah bouwt in Libanon met hulp van Noord-Koreanen een ondergronds tunnelnetwerk met munitiedepots en complete raket- en wapenfabrieken. Noord-Koreaans wapentuig wordt teruggevonden in Zuid-Amerika, Afrika, Azië en het Midden-Oosten. Bij regeringslegers en terreurtroepen.

Keer nog eens terug naar de NukeMap en zie wat zelfs de allerkleinste bom kan aanrichten, binnengebracht per schip in een haven als die van Rotterdam. Terreurgroepen die over nucleair materiaal beschikken zijn in het acceptatie-scenario slechts een kwestie van tijd. Zelfs een vuile bom is al voldoende om een wereldstad volledig te ontwrichten.

Noord-Korea zal niet aarzelen om Zuid-Korea binnen te vallen. Want wie durft Kims kernmacht te bestraffen? Ook Japan wordt gechanteerd. Amerika zal het schiereiland moeten verlaten. Na deze vernedering van de VS zal China zich militair willen manifesteren in Oost-Azië. Een ontwikkeling die onvermijdelijk leidt tot oorlogen en een confrontatie tussen China en de VS. Alle scripts met Noord-Korea als kernmacht leiden tot dodelijke confrontaties en conflicten in de hele wereld.

Boycot
Alleen een totale boycot van Noord-Korea door een eensgezinde wereldgemeenschap kan het Kim-regime nog stoppen. De kans daarop is jammer genoeg gering. En dus koersen we af op een keuze tussen twee kwaden. De doden die zullen vallen bij militair ingrijpen komen voor rekening van het Kim-regime. De miljoenen die zullen sterven in toekomstige kernoorlogen en bij nucleaire terreuraanvallen komen voor rekening van iedereen die meent dat er met het Noord-Koreaanse regime wel te praten valt.

Leiders die het beste voor hebben met de wereld kiezen voor het eerste kwaad. Want in een wereld veroorzaakt door het tweede kwaad zou niemand van ons willen leven.

Uri van As – Twitter: @uri4u

© OpinieZ.com 2017. U kunt dit artikel delen via de knoppen onder de advertenties.

Over de auteur

Uri van As

Adjunct-hoofdredacteur http://OpinieZ.com  | Schrijft stukken die worden (voor)gelezen in rechtszalen, Den Haag en redactielokalen

Recent gepubliceerd

Archief

• Innovatie&Techniek8 januari 2023Leo Lucassen schijnt dol te zijn op OpinieZ
• Antisemitisme9 september 2021De pauselijke ambities van Sigrid Kaag
• Antisemitisme16 mei 2021De wederopstanding van duister Nederland
• Woke14 april 2021Woke Woensdag – Van BLM-miljonair tot afgewezen transgender-non