Zet het op één A4’tje

30 augustus 2016 - YorienvdH

Er was #ophef over het A4’tje van de PVV. Natuurlijk was er kritiek op de inhoud: “ongrondwettelijk!”, maar ook op de vorm: “Als iemand zijn ideeën op één velletje kwijt kan, dan kan het nooit veel wezen”. Dat is de grootste misvatting van de eeuw en tekenend voor het ‘woordenland’ dat Nederland geworden is.

Feelgood
Parlementair journalisten en politiek geïnteresseerden wensen een ‘doorwrocht verhaal’ waarin alle voorgestelde maatregelen volledig zijn ‘doorberekend’, waarin alles wordt genoemd en ook nog eens verder wordt uitgewerkt. Onze wijze premier dwingt zijn kabinetsleden om het kort te houden, maar de politieke partijen creëren liever wapperende rookgordijnen en vileine wegomleggingen, dwaallichten op elke hoek en files op de lange weg der platitudes. Ze schrapen de Dikke van Dale helemaal tot op de bodem leeg op zoek naar de juiste feelgood-woorden. Tekstschrijvers worden ingehuurd, reclamebureaus gebeld, vormgevers aangetrokken. Een leger juristen en boekhouders mag er de nodige disclaimers en getallen aan toevoegen en dan doen ze er een kaftje om.

Realiteitszin
Maar de potentiële kiezer heeft er helemaal niets aan. Die is meestal geen journalist, jurist of schriftgeleerde. Je vraagt je af hoeveel Nederlanders deze teksten überhaupt tot zich gaan nemen. De stemwijzer kunnen we niet meer vertrouwen nu we weten dat die door Soros wordt gefinancierd. We moeten het dus zelf uitzoeken en straks hebben we zestien verkiezingsprogramma’s, die er allemaal uitzien als doorberekende regeerakkoorden zonder realiteitszin. Waar is dat goed voor? Gaat soms één van deze partijen een absolute meerderheid behalen en er op 16 maart meteen mee aan de slag? Dat gaat in ons eeuwige coalitieland niet gebeuren.

Nietje
Die dikke verkiezingsprogramma’s zijn dus grote onzin. Geen enkele van die zogenaamd doorwrochte verhalen zal ooit realiteit worden. Net als onderzoeksrapporten is het papier waar niemand wat mee doet. Ik zie Pechtold – nooit vies van een beetje theater – zes jaar geleden nog met een dikke stapel rapporten bij de interruptiemicrofoon in de Tweede Kamer verschijnen: ‘Zal ik er een nietje door doen?’ (bekijk Pechtolds Nietje). ‘U moet kiezen,’ zei hij erbij. Juist. Dit had hij zelf in zijn eigen dikke verkiezingsprogramma trouwens ook beter kunnen doen.

Gedrocht
Voor onderhandeling heb je soms een rookgordijn nodig, maar stuur je kiezers niet vóór de verkiezingen al het bos in. Dat is minachting. Coalitie vormen is onderhandelen, dat ontkent niemand. Het gebeurt achter gesloten deuren met loven en bieden en wachtende journalisten op de rand van een plantenbak. Het volk mag nagelbijtend wachten tot er een gedrocht van een regeerakkoord uitrolt waarin niemand meer iets van zijn stem in herkent. Zo gaat dat. Daarna kun je het altijd nog gaan doorberekenen.

Laat gewoon zien waar je voor staat. Waar je voor vecht. Want de kiezer wil weten waar de partij waar hij op stemt zich sterk voor maakt. Daarmee kun je de onderhandelingen in. Dat moet op één A4’tje passen. Wie een hele bijbel nodig heeft om te zeggen wat ie bedoelt is geen politicus maar een evangelist. Daar hebben we er al genoeg van.

Ik daag alle partijen uit om één helder A4’tje voor de kiezers in dit land samen te stellen. Alle andere tekst mag door de shredder. Lever je A4’tje bij mij in. Doe ik er wel een nietje door.