Heksenjacht VS tegen Assange gaat veertiende jaar in
Mag een journalist vuile staatswas buiten hangen?
Titelfoto door Matt Hrkac, CC BY 2.0.
Julian Assange is bekend geworden als superhacker en mede-oprichter van WikiLeaks. De Amerikaanse overheid is niet erg blij met deze kwelgeest, omdat hij staatsgeheimen publiceert waaruit wangedrag van de VS blijkt. De hamvraag is daarbij of het argument ‘staatsgeheim’ misdrijven en manipulaties van de overheid kan toedekken en hoe dat zich verhoudt tot persvrijheid. Al veertien jaar proberen de VS Assange uitgeleverd te krijgen. Gaat ze dat lukken? Een column van Raymond Peil.
De heksenjacht van de VS op Julian Assange is inmiddels het veertiende jaar ingegaan en nu in een beslissende fase beland. Afgelopen dinsdag 26 maart besloot de London High Court tot uitstel van uitlevering aan de Amerikanen. Het arrest bepaalt dat Assange geen nieuw bewijs mag aanvoeren en in het gevang blijft, maar eist garanties van de VS dat hij zich kan beroepen op de Amerikaanse grondwet, dat zijn Australische nationaliteit geen rol mag spelen in een rechtszaak en dat hij niet de doodstraf kan krijgen. Zonder garanties mag Assange wél in hoger beroep, uitspraak te verwachten rond 25 mei.
I’m on my way to the Royal Courts of Justice. If Julian loses this round, it will be the end of the road of the UK courts.#FreeAssangeNOW pic.twitter.com/SfcsthWjyz
— Stella Assange #FreeAssangeNOW (@Stella_Assange) March 26, 2024
Staatsgeheimen
Washington vindt dat Assange de gevangenis in moet omdat hij op grote schaal staatsgeheimen heeft vrijgegeven en dat hij daarmee de ‘strategische en nationale veiligheid’ van de VS en mensen (waar geen bewijs van is) in gevaar heeft gebracht, zo voerde het Amerikaanse team van juristen in de rechtszaal aan. De advocaten stelden dat Assange veel verder ging dan een journalist die informatie verzamelt en hij geholpen heeft bij het stelen en publiceren van geheime informatie. “De vervolging mag dan ongekend zijn, wat hij deed was ook ongekend.”
Vuile was buiten hangen
De hamvraag in de zaak Assange is of een journalist en mensen die met hem werken, het recht hebben om de vuile was van de staat buiten te hangen. Bedenk daarbij ook dat, wanneer een overheid ongelukkig is met een publicatie of onderzoek van een journalist, een meer evenredige reactie voor de hand ligt: spreek het artikel gewoon tegen en ontkracht het artikel. Wie dat niet doet laadt een sinistere verdenking op zich. Assange herinnert ons aan een totalitaire overheid die wandaden verbergt, de vrije pers en meningsuiting onderdrukt, vrij baan geeft voor strafrechtelijke vervolging, gijzeling, boetes en celstraf, zelfs wegens uitingen of kritiek op de overheid via de sociale media.
Niet alleen de Amerikaanse overheid bezondigt zich hieraan. Canada, Duitsland, Verenigd Koninkrijk, België, Frankrijk en Nederland zijn nauwelijks een haar beter en vervolgen mensen voor haatspraak, groepsbelediging, aanzetten tot haat of discriminatie, inhoudsloze juridische kwalificaties die door iedere rechter naar (politieke) keuze ingevuld kunnen worden. Zo werden bijvoorbeeld in coronatijd ongewenste geluiden gecensureerd, of kregen mensen de politie aan hun deur. Deze wijd verbreide neigingen maken de zaak groter dan Assange alleen.
NASA en Pentagon gehackt
Het levensverhaal van en de zaak tegen Assange hebben diverse schrijvers (boeken hier) en filmmakers (hier) geïnspireerd. Geboren in Australië (1971) was hij in zijn jeugd een lastig portret, zeer begaafd en al op jonge leeftijd actief als virtuoze hacker en bouwer van internetplatforms, wat later tot WikiLeaks (2006) leidde. Als tiener werd hij opgepakt – het zal je kind maar wezen – voor het hacken van de systemen van de NASA en het Pentagon. Het leidde uiteindelijk tot een schikking met de Australische justitie en een voorwaardelijke straf.
WikiLeaks
De zaak waarvoor Assange terecht staat, gaat over de Amerikaanse overheidsdocumenten die WikiLeaks in 2010 publiceerde, Cablegate, die het diplomatieke en militaire beleid in de oorlogen in Irak en Afghanistan blootleggen. Vier jaar geleden klaagde het Amerikaanse ministerie van Justitie Assange hiervoor aan met achttien aanklachten, waarvan zeventien vallen onder de Spionagewet van 1917, een wet in het leven geroepen om spionnen in de Eerste Wereldoorlog te vervolgen, maar recentelijk vooral tegen klokkenluiders gebruikt.
Julian Assange’s only ‘crime’ is to have published things that are true. The persecution of the Wikileaks co-founder is clearly politically motivated. It’s deeply troubling that the UK High Court refuses to see this, says Fraser Myers https://t.co/1nscBjXRYW
— spiked (@spikedonline) March 26, 2024
Diplomatie in verlegenheid
Deze lekken omvatten de video Collateral Murder die verslag doet van een luchtaanval in Bagdad in 2007 en van vermeende oorlogsmisdaden gepleegd door het Amerikaanse leger. Daarin is te zien hoe soldaten burgers doodschieten vanuit een helikopter, onder wie twee Reuters-journalisten. Een FOIA-verzoek van het persbureau om openbaarmaking wees de overheid af, waarna Assange en zijn makkers de coderingen van de video hackten en deze presenteerden bij The National Press Club. Met Cablegate bracht WikiLeaks de Amerikaanse diplomatie in ernstige verlegenheid.
Tijdens zijn werkzaamheden voor WikiLeaks ontpopte Assange zich als een categorische luizenplaag op en onder de huid van de Amerikanen. In 2011 was er een opzienbarende publicatie van WikiLeaks van de Guantanamo Bay-bestanden, geheime rapporten over gevangenen, die door de VS werden vastgehouden in het detentiekamp ‘Gitmo’ in Cuba. De documenten (2002 tot 2008) onthulden dat gevangenen onder marteling werden gedwongen om te bekennen, onder wie minderjarigen, ouderen en verstandelijk gehandicapten.
Arabische Lente
In 2012 vluchtte Assange naar diplomatieke bescherming in de Ecuadoraanse ambassade in Londen, nadat een WikiLeaks-vrijwilliger, gerekruteerd als informant door de FBI, hem verlinkte. Hij en zijn vrienden besloten de Amerikaanse Deep State het vuur alleen maar nader aan de schenen te leggen. Dat begon met de Syria Files, meer dan twee miljoen e-mails van Syrische politieke figuren, ministeries en bedrijven, waaronder diplomatieke correspondentie, economische deals, technische specificaties, financiële transacties en strategische beslissingen.
Zo blijkt dat vijf jaar vóór de protesten van de ‘Arabische Lente’ in Syrië in 2011 het destabiliseren van de Syrische regering een belangrijk doel was van de Amerikanen. Zo konden ze de aandacht afleiden van de sektarische burgeroorlog tussen soennieten en sjiieten in Irak, die het Amerikaanse leger tevergeefs probeerde in toom te houden. Ondertussen werkte de VS samen met Saoedi-Arabië en Egypte om het conflict in Syrië tussen soennieten en sjiieten op te poken, waarvan ze dan Iran de schuld konden geven. Kort samengevat en allemaal niet erg fris. Assange en andere WikiLeakers hielpen daarna ook NSA-klokkenluider Edward Snowden om te vluchten voor de Amerikaanse autoriteiten.
Kissinger en de CIA
Een jaartje later analyseerde Assange de Kissinger-cables en gaf ze vrij in doorzoekbare vorm. Het materiaal bevatte onder meer informatie over wapenleveranties in strijd met embargo’s, betrokkenheid van de VS bij dictaturen, vooral in Latijns-Amerika, over Spanje onder Franco (en de Spaanse koninklijke familie) en Griekenland en de junta van de kolonels, alsmede Turkije en Cyprus. Inclusief de roemruchte quote van Kissinger: ‘The illegal we do immediately; unconstitutional takes longer’.
Het grootste lek van CIA-documenten in de geschiedenis met de codenaam Vault 7, staat ook op naam van Assange en WikiLeaks. Deze documenten werpen licht op de details van de CIA hacking–mogelijkheden en software-instrumenten, die worden gebruikt om in te breken in smartphones, computers en andere op internet aangesloten apparaten. In april 2017 noemde toenmakig CIA-directeur Mike Pompeo WikiLeaks “een niet-statelijke vijandige inlichtingendienst die vaak wordt bijgestaan door statelijke actoren zoals Rusland”. Volgens de voormalige medewerkers van inlichtingendiensten, in het kielzog van het Vault 7 lek, vatte de CIA het plan op om Assange uit de Ecuadoraanse ambassade in Londen te ontvoeren. Enkele hoge functionarissen bespraken zelfs een mogelijke moord.
Arrestatie en uitlevering
Behalve via de spelonken van de geheime dienst voerden de VS ook diplomatiek en juridisch de druk op de Britten op om hun kwelduivel in handen te krijgen. Het eerste officiële verzoek van de Verenigde Staten aan het Verenigd Koninkrijk om Assange uit te leveren vond plaats op 6 januari 2020, nadat hij was gearresteerd door de Britse autoriteiten in de Ecuadoraanse ambassade in Londen. Daar had hij zich jarenlang verscholen om uitlevering aan Zweden te vermijden in verband met – later ongegrond gebleken – beschuldigingen van seksueel misbruik.
Op 4 januari 2021 oordeelde de Britse rechter dat Julian Assange niet kon worden uitgeleverd aan de Verenigde Staten vanwege bezorgdheid over zijn mentale gezondheid en het risico op zelfmoord. De Britse rechter was akkoord met het verzoek van het VS-ministerie van Justitie om hem in de gevangenis te houden totdat een beroep kon worden behandeld, in plaats van vrijgelaten te worden voor huisarrest-met-enkelband, zoals gebruikelijk is in uitleveringszaken. Jen Robinson, lid van Assanges juridische team, meent dat de enige reden dat hij nog steeds in de gevangenis zit is dat de Britse regering ervoor kiest op te treden als verlengstuk van de Amerikaanse regering.
‘Feiten doen er niet toe’
Een complicatie bij dit soort uitleveringszaken is dat de verzoekende staat nauwelijks méér hoeft aan te voeren dan dat een bepaalde persoon op zekere gronden in eigen land moet worden vervolgd. De Amerikanen kunnen daarbij de wensen van een machtige organisatie als de FBI nooit negeren. Zoals de grondlegger J. Edgar Hoover ooit opmerkte: “Feiten doen er niet toe om een aanklacht te ondersteunen”. Dus Assange verklaren tot een enemy of the state en wat termen als nationale veiligheid, terrorisme en staatsgeheimen toevoegen is in principe voldoende grond voor uitlevering. Geen rechter zal in zo’n geval graag op de stoel van de regering willen plaatsnemen en oordelen dat uitlevering niet mag. Garanties van de VS, zoals nu bedongen, garanderen volstrekt niet dat de Amerikanen zich eraan gaan houden.
Staatsgeheimen
Medestanders van Assange werpen tegen dat staatsgeheimen oorlogsmisdrijven en schending van mensenrechten niet zo maar mogen toedekken. “Assange is een journalist en hij heeft de wet niet overtreden, omdat het gebruikelijk is dat journalisten geheime informatie publiceren die door insiders van de overheid aan hen wordt doorgegeven”, aldus John Joseph Mearsheimer, professor in Chicago. Hij redeneert dat niets geheimer is dan bewijs, dat kan leiden tot aansprakelijkheid van de overheid, schuld of strafrechtelijke vervolging. “Het vermijden van schuld is een van de belangrijkste principes van een bureaucratie of een politicus.”
Freedom of the Press Foundation: "Prosecuting Julian Assange threatens journalists and press freedom" #FreeAssangeNOW pic.twitter.com/Bk1MjvNqPX
— WikiLeaks (@wikileaks) March 30, 2024
Verenigde Naties
Met het laatste arrest van de London High Court is Assanges gevangenschap niet ten einde, het is wéér uitstel en betekent niet dat zijn uitzetting van de baan is. Als hij de zaak wint, kan hij opnieuw zijn uitlevering aanvechten. Bij verlies is er nog de weg naar het Europees Hof voor de Rechten van de Mens met een beroep op bijvoorbeeld recht op een eerlijk proces, vrijheid van meningsuiting, bescherming van de vrije pers en verbod op foltering en onmenselijke of vernederende behandeling, wegens diens langdurige opsluiting en verslechterde gezondheid. Twee keer hebben rapporteurs voor mensenrechten van de Verenigde Naties hier zich al sterk voor gemaakt.
Verkiezingen
Sommige fans hebben hun hoop gevestigd op de presidentsverkiezingen in de VS in november, waar na een zege van Orange Man Bad Trump presidentiële gratie verleend kan worden aan Assange. De onafhankelijke presidentskandidaat Robert F. Kennedy gaf bij een eerdere gelegenheid te kennen dat hij Julian Assange en Edward Snowden gratie wil verlenen. Wat zij allen gemeen hebben is in elk geval hun strijd tegen de Deep State en de macht van de inlichtingendiensten.
Over de auteur
- Raymond Peil: Journalist (ex professo, 44+ jaar). Vanaf 1980 bij het Leidsch Dagblad, GPD, real-time newswire AFX/MoneyView en Elsevier. Werkte bij de internationale law firm Loyens & Loeff, de Nederlandse (Vereniging van) Banken en als uitgever (portefeuille financiën en economie) bij Elmar in Delft. Websites sinds 2008, weblog/redacteur/ghost writer voor Sylvester Eijffinger. Jurist Corporate Law & Competition Law, (financiële) economie - 1 jaar Chartered Financial Analist, ICT-nerd van A tot Z | onderzoek | webmaster | MSM-immuun.
Recent gepubliceerd
Economie28 april 2024Demissionaire Rutte perst nieuw kabinet in financiële dwangbuis
Klimaat en Milieu26 april 2024Klimaatzaken maken een farce van recht en rechtspraak
Economie12 april 2024Zei er iemand oorlogseconomie?
Politiek Internationaal31 maart 2024Heksenjacht VS tegen Assange gaat veertiende jaar in
De enige echte misdaad van Assange is dat hij openbaar heeft gemaakt dat:
1) de overheidsdiensten vaak hun eigen regels en de wetten in het algemeen overtreden;
2) er politieke belangengroepen zijn binnen de overheidsdiensten die de overtredingen bewust begaan en bewust willen verheimelijken.
In Nederland gaat het overigens precies zo. Zie toeslagenaffaire, corona, Oekraïne.
Als beleidsmakers (in de breedste zin) nou eens gewoon integer zouden handelen, zouden inperking van de persvrijheid en/of censuur onnodig zijn.
Ik heb er begrip voor dat niet altijd alles de wereld in geslingerd kan worden, vaak uit veiligheidsoverwegingen.
Ik heb er ook begrip voor dat er soms (inschattings-)fouten worden gemaakt.
Maar dat betekent nog lang niet dat alles zo maar toegedekt mag blijven onder de noemer staatsgeheim.
Onze bestuurders doen dat ook maar al te vaak en te graag.
De beleidsmakers vinden zelf dat ze heel integer zijn – volgens hun globalistische opvattingen, vrienden en wereldbeeld. Dat er nog steeds mensen bestaan die op grond van nationale verkiezingen denken dat de regeringen en politici die daaruit voortkomen, ook echt nationale belangen vertegenwoordigen en verdedigen, zien ze als een secundair probleem. Kwestie van communicatie. Als anderen die communicatie uitleggen als ‘censuur’, dan ‘hebben die mensen gewoon het beleid niet begrepen’.
Onze politici zijn hier bezig ‘de samenleving van de toekomst’ na te streven en hebben dus echt wel andere dingen aan hun hoofd.
Zeker. Maar moeten we dat dan maar blijven accepteren? Ons als makke schapen naar de slachtbank laten leiden? Of blijven proberen, ieder op zijn eigen manier, om het tij te keren?
Een kleine stap is toch, in ieder geval in mijn ogen, om de integriteit in vraag te stellen waar dat van toepassing is.
In die zin heb ik respect voor Assange die, wetende dat het hem duur zou komen te staan, toch de misstanden aan de kaak wilde stellen.
Zulke ballen zouden journalisten allemaal moeten hebben.
Nu wordt de enkeling die iets durft, gewoon kaltgestellt. Als het er heel veel worden, kan dat niet meer zo gemakkelijk.
Persvrijheid is natuurlijk al tijden een lachertje. RT is verboden en Ongehoord NL wordt stelselmatig weggepest. Ongewenste meningen worden op zogenaamd neutrale platforms geridiculiseerd. Corona kritische geesten worden kapot gemaakt.
Je vraagt je wel af welke belangen eigenlijk gediend worden met de duistere geopolitieke spelletjes die door Wikileaks zijn blootgelegd.
In Nederland zie ik inmiddels wel overeenkomsten met ‘klokkenluiders’ die via de 2de kamer of media kritisch zijn op de gevestigde orde.
Geen antwoorden op vragen, zwart gelakte documenten, verdachtmakingen i.pl.v bescherming, schorsingen, O.M. in actie, boete’s, cancelen, sensuur, bestrijden van ‘nep’ nieuws ed zijn inmiddels volledig geaccepteerd in de strijd tegen critici.
Is Assange schuldig of niet? Dat ligt er aan op welke stoel je gaat zitten. Klokkenluiders hebben het over het algemeen niet makkelijk. Op school en militaire dienst mochten we verklikkers niet want zij werden als verraders gezien. Zijn het geen verraders als ze het voor goede doel doen? Geheime diensten zijn nuttig maar zeker niet altijd sympathiek met hun oordeel. The greater good zoals de Engelsen zeggen. Wat is een goede doel dan? Ja, dat ligt eraan op welke stoel je gaat zitten.
Uiteraard ligt het er maar aan, welke kant van de vrouwe-justitia-weegschaal je meer gewicht geeft.
Aantonen dat de motieven van de VS niet altijd zuiver zijn, is dat erger dan blindelings de vermeende misdaden/motieven van Rusland de wereld inslingeren?
Of van Israël?
Dat overheden sommige schimmige zaken liever niet aan de grote klok gehangen willen hebben is begrijpelijk, maar het is inmiddels wel duidelijk dat er achter vele schermen zaken bedisseld worden die het daglicht niet verdragen. Wettelijk, moreel én militair niet. Overal.
Kill the messenger zou daar mijns inziens niet het antwoord op moeten zijn.
Dit soort zaken spelen zich af in een schemer gebied afgesloten voor de gewoone mens. Het is daarom bijna onmogelijk om objectieve oordeel te vellen. De ironie bepaald dat het dan niet de vuile politieke zaken maar de messengers de klappen krijgen want zij hebben tenslotte tegen de wet gehandeld met hun inbraak en bovendien het land geschaad met hun daad voor wie het ook mag bepalen.
De redenatie ‘op welke stoel’ gaat op zolang je het werk van geheime diensten beschouwd als in dienst van de staat waarvan ze hun salaris krijgen. Ongeveer zoals in de James Bond films wordt uitgebeeld.
Het wordt een heel ander verhaal zodra de politici die de opdrachten geven aan de geheime diensten, die opdrachten geven vanuit het spanningsveld tussen globalisme en nationale belangen. Die twee zijn zelden verenigbaar.
Globalistische belangen zijn gebaseerd op een uitwerking van het marxisme in de moderne wereld. Ze zien de natie-staat als ‘vals bewustzijn’ en de vernietiging van de natie-staat zien ze als een weldaad voor de mensen die verkeren in dit vals bewustzijn, want die zijn uiteindelijk veel beter af. Want daarna komt een wereldregering met een socialistisch systeem en wereldvrede en basisinkomen en een jaarlijks prikkie in een 15 minuten stad. Iedereen zal heel erg gelukkig zijn. Toch?
Het greater good zal voor de elite, die net als vroeger in de DDR en de Sovjet-Unie dankzij het partijlidmaatschap in speciale winkels alles kon kopen wat voor het gewone volk onbereikbaar was, zeker blijven bestaan. Voor de rest van de mensheid ben ik daar minder zeker van.
Ik vrees met u die nieuwe ‘wereldorde’.
En ik ben niet eens, in beginsel, perse tegen een wereldregering. Als die dan maar zou handelen naar het principe: geef de hongerige geen vis, maar een hengel om de eigen vis te vangen.
En eis dat die hengel goed onderhouden wordt.
Al die NGO’s die beweren de allerarmsten te helpen, voeden in feite het monster van steeds grotere afhankelijkheid dat die allerarmsten bedreigt.
Met bereidwillige medewerking van de ‘bestuurders’ van die arme landen, die persoonlijk baden in weelde. Weelde die is afgeroomd van de ‘hulpgelden’.
En precies dat is, vrees ik, een voorproefje van wat ook de westerse naties te wachten staat.
‘Geeft de hongerige geen vis maar een hengel… ‘ Dit is waar het om gaat, mooi uitgedrukt. Ik moest gelijk denken aan de woorden van Vaclav Havel die na de omwenteling in 1989 zei, ‘help ons met de technologie up to date te krijgen en wij reden ons wel’ vlak nadat de Polen hebben geklaagd dat zij weinig geld hadden gekregen. Een wereld van verschil. Maar helaas wordt alleen gestrooid met geld. Ik zie ook subsidies niet als hulp maar machtsmiddel die geen onafhankelijkheid toelaat.
Interessant wat u schrijft. Ik denk dat wij in principe niet verschillen van mening maar eigen redenatie hebben. Basis is of je handelt uit goede of slechte doelen. Dan kan greater good ook greater bad worden. En de discussie over wat goed is en wat slecht. Of kun je met een klein misdaad een veel grotere vanuit de andere kant voorkomen? Helaas zien wij steeds meer dat de elite zich van alle voordelen toeeigent ten koste van het volk maar dat is geen nieuwe verschijnsel. Hier schuiven wij steeds meer naar het vroegere Oostblok met alle misstanden van dien. Ook de gepolituseerde wetenschap schuift steeds meer naar alleen een andere mening want het vertrouwen is weg. En iedereen heeft eigen invulling voor het verschijnsel democratie. Dank voor uw reactie dat u de tijd voor nám.
Zo maar een weetje.
Rutte demoniseert de kiezers op de PVV ook al 15 jaar.
Hoe gaat hij dat eigenlijk oplossen als NAVO baas.
Beschermt hij die kiezers niet als NAVO baas.??
De ‘gevestigde’ partijen gedragen zich al decennia lang ondemocratisch en hebben de macht. Zullen ook alles er aan doen om dit nieuw te vormen kabinet wat wellicht veel beter voor de burger zou willen zorgen, te saboteren. Ik heb echt totaal GEEN vertrouwen in de huidige politici die aan de macht zijn demissionair of de macht willen zoals GL/PvdA en dat rare partijtje van Volt. Echt funest voor ons als burger.
En wel wijzen hoe Rusland om gaat met journalisten. Lijkt mij dat Rusland hierin een helder standpunt heeft. Lekker duidelijk!! Het westen komt er duidelijk niet uit. En waarom niet? Ik hoop ook dat de uitslag van de verkiezingen solaas gaan brengen voor Julien Assange.