Links Zijn is een geestesziekte

De Britse activiste en publiciste Anne Marie Waters is directeur van Shariawatch.org.uk en bestuurslid van Pegida UK. Zij schreef onlangs het geruchtmakende artikel Why Leftism Is A Mental Illness. Waters betoogt dat de huidige linkse beweging in haar opvattingen trekken vertoont van een ernstige persoonlijkheidsstoornis.

Onlangs tweette ik dat ik begin in te zien dat Links Zijn een geestesziekte is. Dat statement bracht wat mensen in verwarring, dus het kan best wat verdere toelichting gebruiken.

Ik begin met uit te leggen wat ik bedoel met “Links Zijn”. Het leven speelt zich af op een macro- en op een microniveau. In het algemeen is het laatste van toepassing op een kleine of enkelvoudige eenheid (het individu) en gaat macro over het grotere geheel of een bredere invalshoek – in dit geval heb ik het over de linkse beweging als geheel. Het is mijn rotsvaste overtuiging als voormalig gematigd-links georiënteerd persoon, dat de linkse beweging veranderd is in een zeer zorgwekkend verschijnsel dat eigenschappen vertoont van een bepaalde geestesziekte.

Zelfhaat
Aan mijn controversiële tweet voegde ik een nieuwsbericht toe over een linkse Duitse politieke activiste die sexueel belaagd is door een groep van Duitsland’s nieuwste inwoners, migranten uit het Midden-Oosten/Noord-Afrika. Omschreven als “nationale woordvoerdster van de linkse jeugdbeweging Solid”, was Selin Gören in Mannheim door drie mannen aangevallen en “gedwongen tot een sexuele handeling”. Toen zij naar de politie ging, loog zij over de identiteit van haar belagers door te beweren dat zij Duits hadden gesproken terwijl zij in feite “Arabisch of Farsi” hadden gesproken. Zij deed dit omdat ze geen aanleiding wilde geven tot racisme.

Nog afgezien van het feit hoe onverantwoordelijk het is om bewust valse informatie aan de politie te geven, hebben we hier te maken met een vrouw die gelooft dat zij zó weinig waarde heeft, dat zij bereid is een aanranding te ondergaan om een vals beeld van de werkelijkheid te kunnen schetsen uit naam van een politieke ideologie. Haar eigen menselijkheid en de gerechtigheid maakte zij ondergeschikt aan haar politieke narratief.

Ze is niet alleen
Een (mannelijke) Noorse politicus, die in zijn eigen huis was verkracht door een migrant, vertelde hoe schuldig hij zich voelde over het feit dat zijn verkrachter uitgewezen zou worden naar zijn geboorteland Somalië omdat hij daar een zwaar leven zou hebben. Zijn bezorgdheid over een veroordeelde verkrachter was dan ook groter dan zijn bezorgdheid over zichzelf en zijn Noorse medeburgers. Dit brengt me op een andere herkenbare en erkende persoonlijkheidsstoornis: haatgevoelens tegen de etnische groep waarbij je hoort. Deze stoornis is wijd verbreid in de linkse beweging.

Engelse anti-Engelsen
Anti-blanke gevoelens zijn gebruikelijk onder radicaal-links en onder blanke activisten; iets wat ik vaak heb waargenomen tijdens mijn jarenlange ervaring met de politiek. Dit verschijnsel doet zich voor in het Verenigd Koninkrijk waar “Engelse anti-Engelsen” wonen die bijvoorbeeld weigeren de nationale feestdag te vieren omdat de stad waar zij wonen te “multicultureel” is en het niet doenlijk zou zijn om alle feestdagen van alle culturen te vieren. De opvatting dat in Engeland nou juist de Engelse cultuur een speciale plaats verdient, schijnt niet te worden onderschreven. De stad in kwestie, Bristol, is een Engelse stad (met een Labour-meerderheid in de gemeenteraad) die de nationale feestdag van Engeland weigert te vieren.

Discriminatie
In 2007 schreef Leo McKinstrey in The Daily Express dat “voor het eerst in een volwassen democratie de overheid (Labour) een agressieve discriminatiecampagne voert die is gericht tegen de autochtone bevolking”. De voorbeelden hadden betrekking op onder meer een tiener die afgewezen werd voor een baan bij de Environment Agency omdat ze blank was en Engels. De vacature was alleen opengesteld voor “etnische minderheden”, opmerkelijk genoeg inclusief Schotten, Ieren en Welshmen, maar zonder Engelsen.

Etnische diversiteit
McKinstrey maakt ook duidelijk dat Ken Livingstone, de vroegere burgemeester van Londen, kandidaten voor de London Fire Authority heeft geweigerd omdat te veel van hen blank waren. “Te veel blanken” is een uitdrukking die je vaak hoort als je je tijd besteedt aan (de vaak blanke) linkse ideologen die vastbesloten zijn om links beleid uit te voeren. “Etnische diversiteit” schijnt overal en altijd het ideaal te zijn, dat meestal door een klagende blanke of Engelse meerderheid wordt nagestreefd. Een kleine basisschool in Lincolnshire werd dit jaar bestraft door de onderwijsinspectie omdat ze geen les gaf over andere culturen en omdat op de muren niet genoeg posters met zwarte of Aziatische personen te zien waren. We kunnen proberen dit te framen zoals we willen, maar de boodschap is heel duidelijk: er gebeuren teveel blanke en Engelse dingen.

Zweden
De beklagenswaardige Zweedse bevolking heeft haar afkeer van de eigen etniciteit tot een bijzonder niveau weten te verheffen. Verkrachting en misbruik van Zweedse autochtonen door migranten doen zich op alarmerende schaal voor en toch houden ze hun grenzen open voor meer instroom. Niet alleen doen Zweedse politieke leiders niets om ernstige misdrijven tegen hun eigen bevolking te voorkomen of te bestraffen, ze maken het nog erger door te betogen dat hun land zelf in wezen geen waarde heeft.

Mona Sahlin, de vroegere leider van de Zweedse sociaaldemocraten vertelde de Zweden dat zij geen cultuur hebben die de moeite waard is verdedigd te worden. Ze zei “Die vraag is mij vaak gesteld, maar ik kan niet bedenken wat de Zweedse cultuur precies is. Ik denk dat dat er juist voor zorgt dat veel Zweden jaloers zijn op groepen immigranten. Ze hebben een cultuur, een identiteit, een geschiedenis, iets dat je verbindt. Wat hebben wij? We hebben Midzomernacht en dat soort beschamende dingen“. Zweden heeft zelfs een minister-president gehad die de Zweedse bevolking vertelde dat het land niet langer van hun was: Zweden behoort nu aan de immigranten. Ik geef maar een enkel voorbeeld, er zijn eenvoudigweg teveel vergelijkbare uitspraken.

Schuld
Over het geheel genomen blijken links geöriënteerde politici en journalisten ook onverklaarbare sympathie te kunnen opvatten voor degenen die Westerse landen aanvallen: “het is onze schuld, het komt door onze buitenlandse politiek en ons verleden”. Zelden of nooit beschouwen radicaal-linkse activisten de westerse mens, met name de blanke westerse mens, als de onschuldige partij. Het is altijd op een of andere manier onze schuld.

Narcisme
De narcistische persoonlijkheidsstoornis is, zoals de naam al suggereert, een bekende en erkende gesteldheid. In wezen is een narcist behept met een opgeblazen en geheel irrationeel besef van zijn eigen belangrijkheid, hij minacht degenen die dat ontkennen en hij presenteert zichzelf als de alwetende deskundige op elk gebied. Links is besmet met een raar soort narcisme dat velen er toe brengt te geloven dat zij weten wat goed is voor iedereen – ongeacht democratische consensus.

Brexit
Dit kan niet duidelijker worden geïllustreerd dan met de reactie van Links op de recente beslissing van de Britse kiezers om de Europese Unie te verlaten. Duizenden mensen kwamen naar Londen met de eis dat de meerderheid diende worden genegeerd en het VK lid van de EU moest blijven. Het Labour parlementslid David Lammy personifieerde deze houding door te verklaren “We kunnen deze waanzin stoppen”.

Waanzin? De waanzin om de EU te willen verlaten? De waanzin om van mening te verschillen met een linkse elite? Wat een verbijsterende arrogantie is er voor nodig om te geloven dat zij die met je van mening verschillen over een politiek onderwerp dat doen omdat ze gek zijn. Het gaat om mensen die oprecht geloven dat hun standpunt meer waard is dan dat van anderen en dat iedereen die een andere mening is toegedaan hetzij gek is, dan wel een fascist of bevooroordeeld of eenvoudigweg een ongeschoolde idioot die niet weet wat hij doet.

Zelfhaat
Voeg aan dit giftige mengsel een verlammend schuldcomplex toe, dat linkse mensen er toe brengt zich zo extreem schuldig te voelen over bijvoorbeeld Europees kolonialisme dat zij vinden dat ze daarvoor gestraft moeten worden- hoewel zij er niks mee te maken hebben en er niet verantwoordelijk voor zijn. Dit laat opnieuw het mengsel van narcisme en zelfhaat zien: we zijn zo belangrijk dat we verantwoordelijk zijn voor alles, we zijn zo verschrikkelijk dat we voor alles moeten worden gestraft.

Rotte vis
Ten slotte: voeg er een volledige en totale afsluiting voor de werkelijkheid aan toe. Toen ik kandidaat was voor een zetel in het parlement, nam ik deel aan verscheidene verkiezingsbijeenkomsten en was ik de enige kandidaat die rationele bezwaren aanvoerde tegen een open grenzenbeleid. Natuurlijk werd ik voor rotte vis uitgemaakt. Geen enkele andere kandidaat op welke bijeenkomst dan ook had de moed om het met me eens te zijn. Dit omdat ze of zelf links waren of bang waren voor het onvermijdelijke gescheld dat je over je heen krijgt als je het oneens bent met Links.

Immigratie
Linksen weigeren om een grens te stellen aan immigratie, ongeacht de gevolgen ervan. Eenvoudige economie (vraag en aanbod die van invloed zijn op bijvoorbeeld de banenmarkt en de huizenmarkt) is niet van toepassing. Basale rekenkunde lijkt ook niet aan de orde te zijn – 100.000 mensen is hetzelfde als 1.000.000 mensen, dus wat maakt het uit? Laten we dus vele miljoenen opnemen. Hetzelfde kan worden gezegd over de linkse opvatting over de islam. Ieder die zelfs maar de gruwelijke taferelen in islamitische landen ter sprake durft te brengen of zegt wat islamitische geschriften zeggen over ongelovigen, wordt onmiddelijk uitgemaakt voor bevooroordeeld of voor racist, ongeacht het feit dat wat hij zegt een bewezen waarheid is.

Minachting
Er bestaat een zegswijze “de gekken hebben het gekkenhuis overgenomen.” Ik denk dat dat al aardig begint te kloppen als we naar de politiek in het Westen kijken. Hoewel Links momenteel macht verliest, heeft zij het politieke debat zo lang beheerst, dat minachting voor onszelf en minachting voor hen die niet vinden dat we minachting voor onszelf horen te voelen, in wezen mainstream is geworden. Dat iedereen die tegen internationalisme of socialisme is, moreel inferieur is (of extreem-rechts, om de meeste recente aantijging te gebruiken), is nu een mainstream politieke opvatting die zelfs op school wordt uitgedragen.

Het najagen van linkse utopische idealen is momenteel belangrijker dan objectieve waarheid, rationaliteit en gezond verstand. Dit kan allemaal gebeuren omdat Links de macht heeft en heeft besloten die te houden, voor altijd. Alle anderen zijn gewoon gek.

Vertaling door Asher

Over de auteur

Anne Marie Waters

Recent gepubliceerd

Archief

• Feminisme14 februari 2017Feministen van nu zijn de nieuwe vrouwenhaters
• Islam/Moslims22 oktober 2016Gevaarlijke woorden: waarheid is de vijand van de islam
• Islam/Moslims31 juli 2016Links Zijn is een geestesziekte