De kiezer is niet boos: de kiezer rouwt

Aan de lopende band verschijnen er artikelen waarin er wordt gesproken over de boze witte kiezer. Deze boosheid is onderdeel van iets groters. De kiezer is namelijk ongemerkt aan het rouwen. Aan het rouwen over de uitverkoop van de westerse waarden, het gebrek aan welvaartsgroei en de kwaliteit van onze politici.

Omslag
Tot de jaren negentig van de vorige eeuw was er een algemeen Westers gevoel dat iedere volgende generatie het beter zou krijgen. De wereld kwam aan onze voeten te liggen met goedkope vluchten, gratis studies, hypotheken werden makkelijk verstrekt, internet opende alle informatie met een muisklik en we gingen steeds vaker op vakantie. Toen kwam 9/11, de financiële crisis, islam-terrorisme sloeg toe, de wereld werd onveilig en guur. Ons zuurverdiende Nederlandse geld werd uitgegeven aan de EU en Griekenland werd gered. De pensioenen werden gekort, huizenprijzen daalden, de overheidsuitgaven stegen door en de koopkracht daalde jaren.

Meer ellende
Immigranten zoeken veiliger oorden en in de slipstream hiervan komen gelukszoekers mee. We reflecteren onwilligkeurig en denken terug aan de tijd dat we zelf profiteerden van onze welvaart. Dat we, in plaats van alles financieren wat maar kansarm is, gewoon zelf konden genieten. Het Westers tipping point ligt achter ons: we zijn op weg naar nog meer ellende. Onze kinderen zullen het moeilijker hebben dan wij. De verzorgingsstaat is onbetaalbaar en moet inkrimpen.

Rouwproces
De meeste mensen kennen de vijf fasen van een rouwproces volgens Kübler-Ross. De eerste fase is ontkenning. Je gelooft niet als iemand je vertelt dat je vader is overleden terwijl hij probeerde bij een zebrapad over te steken. Daarna ontwikkel je een fase waarin je marchandeert met de waarheid: “wellicht is het ongeluk niet gebeurd?”. Dan volgt de boosheid en woede tegen de dader. De vierde fase is verdriet en depressie. Je beseft dat het ongeluk is gebeurd na het bezoeken van de plaats delict. Dan volgt berusting (de vijfde en laatste fase): je kan weer door met je leven.

Ontkenning
De Europese en Amerikaanse kiezer hebben de afnemende Westerse superioriteit jarenlang ontkend. De financiële crisis is tijdelijk, de vluchtelingenstroom droogt wel op en na een redding van Griekenland komen ze er wel weer bovenop waren de gedachten. Politici hebben jarenlang sussend thee gedronken om de mensen bij elkaar te houden. Sommige politici marchandeerden vrolijk erop los met de waarheid en beloofden van alles.

Die tijd is definitief voorbij. We zitten in de fase 3: boosheid. De kiezer wil zijn welvaart, geluk en veiligheid terug. En de kiezer eist dat politici dit voor ons gaan regelen. Anders dan bij rouwen over het verlies van een mens is het Westen nog niet dood. En daarom is er nog de kans om niet in de fase van berusting terecht te komen.

En precies dát is er aan de hand.

Berusting
Postmoderne partijen zonder ruggengraat zoals D66 zitten al een decennium in de berustingsfase, de PVV echter vecht voor wat het waard is om de acceptatie en berusting te voorkomen. Het politieke middenveld hinkt op twee gedachten. In het najaar komen de verkiezingsprogramma’s uit. Hillary Clinton en iedere Nederlandse politieke partij die geen oplossing hebben voor de borging en het herstel van het vrije Westen zullen genadeloos worden afgestraft tijdens de verkiezingen. En terecht.

Wij hebben het Westen gebouwd en we laten het ons niet afpakken!

Over de auteur

Rutger van den Noort

Bedrijfskundige, publicist, ondernemer.

Recent gepubliceerd

Archief

• Klimaat en Milieu17 september 2023Hoezo piekbelasters? Harde stikstofmetingen tonen falen overheidsbeleid aan
• Politiek Internationaal21 mei 2023Bilderberg-conferentie symboliseert gestage neergang van het Westen
• Politiek Nederland31 december 2022We hebben een laf kabinet dat geen enkel probleem durft op te lossen
• Economie6 oktober 2022Remkes’ mislukte zoektocht naar de stikstofsleutel