Linkjesoorlog
Google is de grote zelfverheffingsmachine
Foto: Pixabay - CC0
De wens om door je omgeving als deskundig te worden aangezien is voor de meeste stervelingen onweerstaanbaar. Er is echter een probleem: het verwerven van echte deskundigheid op een gebied dat er enigszins toe doet, kost nogal wat inspanning. Expertise komt je niet aanwaaien, en is meestal het resultaat van veel lang en hard werken. Heel vervelend natuurlijk, want wie maakt zich in de moderne hedonistische samenleving graag moe?
Het probleemoplossend vermogen dat kenmerkend is voor de natuurkunde is gebaseerd op een lange historische traditie, waarbij een brede kennis van het vakgebied nu en in het verleden, zaken als logica en het ontwikkelen van een nuttige intuïtie allemaal centraal staan.
Ook het vermogen om zin van onzin te kunnen onderscheiden maakt onderdeel van dit inspannende leerproces uit. Het ontwikkelen van dergelijke vaardigheden is een proces van jaren en het aantal mensen met op dit terrein relevante kennis en ervaring is betrekkelijk gering.
Wat moet je dus als iemand met slechts een oppervlakkige kennis van en nauwelijks ervaring met een belangrijk wetenschapsgebied, die niettemin als deskundig wil overkomen bij zijn vrienden en vriendinnen? Voor hen is er goddank Google. Met de moderne internetzoekmachines heb je vrijwel onbeperkt toegang tot alles wat ooit aan het papier is toevertrouwd.
En met een druk op de knop, of via een triviale copy-paste actie, slinger je in milliseconden allerlei linkjes de wereld in. De sociale media lijken daarvoor welhaast uitgevonden. Je naam eronder of erboven en je bent opeens erudiet deelnemer aan een intellectuele discussie. Kan het mooier? En met zo heerlijk weinig inspanning ook nog.
En zo is Google de grootste zelfverheffingsmachine geworden die de wereld ooit gekend heeft. Zonder ooit een bibliotheek van binnen te hebben gezien en zonder ooit meer van kwantumelektrodynamica begrepen te hebben dan de spelling van het woord, ben je opeens de deskundige onder leken, de kenner onder naïevelingen.
Zonder enig idee van de werkelijke wetenschappelijke waarde van het materiaal dat je als kletterende linkjesregen in de strijd werpt voor zelfpromotie op de virtuele sociale media, sla je er vermeende tegenstanders mee om de oren. Het wordt natuurlijk pas echt hilarisch als die tegenstander op dezelfde manier reageert.
Zo ontstaat een linkjesoorlog zonder inhoudelijke basis, zonder ook maar enige inhoudelijke afweging die in een normale wetenschappelijke discussie als essentieel gezien wordt, waarbij rijp en onzinnig groen om Twitter-voorrang strijden, en waarbij emoties zonder enige rationele grond tot het kookpunt oplopen.
Er vallen bij deze linkjesoorlogen nog net geen doden. Dat is dan ook het enige tastbare voordeel. We leven in vreemde tijden, dat staat vast.
© OpinieZ.com 2017. U kunt dit artikel delen via de knoppen onder de advertenties.
De OpinieZ-artikelen van Kees de Lange vindt u ➡ hier.
Twitter: @Infocadl2015
Over de auteur
- Prof. Dr. C.A. (Kees) de Lange studeerde wis-, natuur- en sterrenkunde aan de UvA en promoveerde in de Theoretische Chemie in Bristol, UK. Hij is emeritus hoogleraar fysische chemie en chemische fysica aan zowel de UvA als de VU. Zijn research betreft atmosferische chemie en fysica, en magnetische resonantie, alsmede het ontwikkelen van complexe fysische modellen. Zijn onderzoek is vastgelegd in enige honderden publicaties. Hij is tot op de huidige dag actief in wetenschappelijk onderzoek. In de periode 2011-2015 was hij als een van de zeer weinige bèta’s lid van de Eerste Kamer.
