Italië wil fundamentele hervorming EU

Dat de EU ernstig in het slop zit, kan niemand zijn ontgaan. Het samenwerkingsverband is volkomen uit zijn jasje gescheurd. Brussel heeft geen enkele binding met de Europese bevolking. De grenzen zijn zo lek als een mandje en het continent wordt overspoeld door gelukszoekers.

Maar weinig politieke leiders durven zich hierover uit te spreken. Als politicus wil je immers invloed blijven houden op het reilen en zeilen binnen de Unie. Verspreek je je, ben je op enig moment onvoorzichtig of uit je je eerlijk dan ben je al snel een paria. Excommunicatie door Juncker, de hogepriester van de EU, ligt op de loer. De meeste politici met een regeringsfunctie lopen dus op eieren, bang om als eerste de tere schalen van het Brusselse bouwwerk te breken.

Kritiek
Er zijn wel kritische geluiden gekomen uit Oost-Europa, vanuit de landen die dus niet aan de basis van de Europese samenwerking hebben gestaan. Die kritiek wordt gehoord, maar heeft weinig impact. De nieuwkomers mogen blij zijn dat ze überhaupt mochten aanschuiven, zo meent Brussel. Maar nu heeft Paolo Gentiloni, de Italiaanse minister van Buitenlandse Zaken, afgelopen maandag de knuppel in het hoenderhok gegooid met zijn oproep om de EU fundamenteel te hervormen. “Italy seeks core EU of maximum 12 states” kopte de EUobserver.

Gentiloni wil af van het samenwerkingsverband met achtentwintig landen, hij wil alleen verder met de Schengenlanden. De rest moet eruit en desnoods een eigen verband organiseren. Italië is één van de founding fathers van de huidige EU. Een land dat deel uitmaakte van het Europa van de Zes. Kritiek uit die hoek kan je niet negeren. Er gloort dus eindelijk licht aan de horizon.

Pragmatisch
Vroeger was Europa een overzichtelijk project. De EEG was een prachtig vehikel om Europese economische samenwerking te bevorderen. Het aantal deelnemers was beperkt en ieder land was zelf verantwoordelijk voor het eigen handelen. Een gemeenschappelijke munt bestond nog niet. Helemaal baas over ons geld waren we niet, want de Nederlandse gulden was aan de Duitse Mark gekoppeld, maar dat werd geaccepteerd. Het was – kortom – een pragmatische samenwerking.

De huidige EU gaat ervan uit dat Europa een (politieke) eenheid kan worden. Dat is een volstrekt verkeerde gedachte. Er is niet één Europa, het continent bestaat uit zeker drie blokken: het Noordwesten, het Zuiden en het Oosten. Een gezamenlijke grens betekent geen automatische eenheid. Italië geeft met de uitspraak van Gentiloni nu de aanzet om terug te gaan naar het pragmatisme, teneinde samenwerking te borgen. Afscheid nemen van het massale en een verband van een beperkter aantal lidstaten moet de samenwerking weer nieuw elan geven. Dit is een initiatief dat slechts toe te juichen valt.

Veenbrand
Is het voldoende? Nee, we houden in deze plannen immers de euro en hiervoor is uiteindelijk een politieke en fiscale Unie pure noodzaak. Het is echter wel een eerste stap in de goede richting. Eindelijk durft een regeringsvertegenwoordiger van een belangrijk Euro-land hardop te zeggen “Basta! Genoeg is genoeg!”. Het laat zien dat er een veenbrand woedt, een ondergrondse onrust die op verschillende plaatsen in Europa tegelijk de kop zal opsteken. Een veenbrand die het onafwendbare einde van de EU zal inhouden.

Over de auteur

Peter van Dijken

Man met een missie en een mening. Conservatief, liberaal. Voor alles een ras-optimist. Publiceerde eerder op Liberale Media en DDS. Ziet een mooie toekomst voor Europa zonder EU en Euro. Is te volgen op Twitter via @PetervanDijken

Recent gepubliceerd

Archief

• Politiek Nederland23 oktober 2017Het Kaartenhuiskabinet Rutte-3
• Politiek Nederland29 september 2017Forum voor Democratie gaat niet VVD, maar PVV leegvreten
• Linkse politiek8 september 2017Het begint met een lolletje
• Politiek Nederland28 juli 2017Ga op vakantie en blijf weg!