Aan de Deugtafel van #Pauw
Wij leven in een tijd waarin de journalistieke waarheid niet langer wordt bepaald door de feiten maar door emoties. Journalisten zijn verhalenvertellers geworden, mediasterren die de chaotische wereld hapklaar voor u kneden in een geruststellende mix van feit en fictie. Het zal u niet verbazen dat velen een ‘sociaal-wetenschappelijke’ opleiding achter de rug hebben, studies die grossieren in verzinsels en bedrog.
Antropologen, arabisten en communicatie-experts schrijven zich met hun fantasiepennen een weg naar de top in medialand. Moderne journalisten zijn de moraalridders van onze tijd. In de neo-journalistiek zijn zij de aanklagers, vervolgers en rechters die bepalen wie er in de wereld wel of niet deugt.
Manipulatie
Ook in ons land is dit het geval. Neem bijvoorbeeld de recente onzinteksten van Van Nierop en Vandermeersch in de NRC of de filmreportages in nieuwsrubrieken als Nieuwsuur. Emoties spelen daar de hoofdrol. Feiten worden gesuggereerd, beelden gemanipuleerd en teksten zodanig gecomponeerd dat lezers en kijkers worden ondergedompeld in juiste gevoelens. Ter linkerzijde heeft men inmiddels alle schijn van onafhankelijkheid laten varen. Aan de roodgekleurde praattafels van DWDD, Pauw en Eva draait het maar om één ding: wie deugt er in ons land en wie niet.
Moraalmeisjes
Gisteravond was de deugtafel van Pauw weer ruim gevuld door de moraalmeisjes van de Pauw-redactie. Aangeschoven waren een Marokkaanse TV-presentator Ajouad el Miloudi die zijn nieuwe documentaireserie kwam promoten, Dominique Weesie, een TV-presentator die een rechtszaak had verloren en Natalie Righton, Wierd Duk en Stefan de Vries, drie journalisten die de effecten van fotojournalistiek kwamen bespreken.
Promotiegesprek
In het eerste tafelgesprekje bleek al snel dat Ajouad problemen had met homoseksualiteit. Gelukkig werd de knuffelmarokkaan in bescherming genomen door de covergirl van de NPO, Natalie Righton en haar collega Stefan de Vries. Met een vette knipoog aan het eind van het promotiegesprek voorzag een van empathie overlopende Jeroen Pauw, zijn Marokkaanse gast Ajouad van het zo gewilde Nederlabel Ik Deug.
Spervuur
Over naar Dominique Weesie, een provocerende televisiejournalist die geen moeite heeft met homoseksualiteit, maar wel met burgemeesters die zich chantabel opstellen. Plotsklaps veranderde de aimabele Pauw in een bijtende bull terriër, bijgestaan door alle gasten minus de enige echte journalist aan tafel, Wierd Duk. Weesie werd neergemaaid in een spervuur van morele munitie. Kruitdampen vulden de TV-studio. Het kon geen kijker ontgaan. Weesie werd aangeklaagd, vervolgd en berecht. Het vonnis geveld: Dominique Weesie Deugt Niet.
Emo-klimaat
Minzaam afsluitend begon Pauw aan zijn laatste onderwerp. Het éénjarige jubileum van een iconische foto: de verdronken kleuter Alan op een Turks strand. Representeert deze foto de werkelijkheid of is dit beeld ingezet om het vluchtelingendebat te beïnvloeden? Voorafgaand aan en tijdens de discussie werd de foto zo vaak getoond dat het beeld als een moreel verstikkende deken over het tafelgesprek lag. In dit emo-klimaat kon natuurlijk geen echt gesprek ontstaan over fotojournalistiek. Iedere nuance die Wierd Duk aanbracht werd van tafel geveegd door Righton en De Vries. Deze Deugende neo-journalisten aarzelden geen moment om collega Wierd Duk te brandmerken als complotdenker. Duk Deugt Niet.
Righton
“Fotografen fotograferen de feiten” beweerde Natalie Righton met droge ogen. Zou ze zich werkelijk nooit verdiept hebben in de geschiedenis van fotojournalistiek, in geweigerde en ontmaskerde persfotoprijzen, de beeldmanipulaties in conflictgebieden als het Midden-Oosten en de heftige ethische discussies in persfotografenland? Haar gespeelde naïviteit is stuitend. De bijval van Pauw c.s. weerzinwekkend. Het gebrek aan argumenten onthutsend.
Pauws Deugtafel is niets meer dan een ordinair, politiek-correct TV-meubel.
Vreugdeloos VARA-amusement.
Over de auteur
- Adjunct-hoofdredacteur http://OpinieZ.com | Schrijft stukken die worden (voor)gelezen in rechtszalen, Den Haag en redactielokalen
[…] de deugtafel van Pauw wordt Spong zonder blikken of blozen ingezet als een objectieve jurist die het proces […]