Maak ons onderwijs eindelijk weer eens gezond
Terug naar de inhoud in plaats van woke experimenten
Ik had er al kort over, onlangs, in een column waarin ik reageerde op Bontenbals onderwijs-voorstel, om religieus onderwijs een uitzondering te geven als het gaat om homo-discriminatie: ons onderwijs klopt niet. Voor geen ene meter. Het is uit balans en voldoet niet eens aan de eigen eisen: diversiteit is er ver te zoeken. Vrouwen domineren het basisonderwijs waardoor jongens in de knel komen. Welk kabinet er ook komt: maak ons onderwijs weer gezond.
Ik dook eens in de cijfers, want het is een fiks probleem dat we als maatschappij nauwelijks erkennen: jongens en mannen raken steeds meer in de verdrukking dankzij doorgeslagen feminisme en het steeds meer feminiseren van hun ontwikkeling. Jonge jongens leven in een wereld waarin vrouwen de opvoedkundige wet voorschrijven en beslissen hoe kinderen zich dienen te ontwikkelen – en dat is vooral gericht op vrouwelijke psychologie.
Feminisering
Vooral in ons onderwijs is die feminisering scherp waar te nemen, en de cijfers bevestigen het: zeker ons lager onderwijs wordt volledig gedomineerd door vrouwen. Het CBS is er helder over: vrouwen zijn in het primair onderwijs oververtegenwoordigd in alle functiegroepen. Dus niet alleen de mensen die voor de klas staan, maar ook de ondersteunende en leidende taken zijn doorgaans in handen van vrouwen: in het basisonderwijs is zo’n 88% van de werknemers een vrouw. Zelfs de drag queens die vanuit het woke-ideaal de afgelopen jaren op scholen gingen voorlezen (nooit in bejaardentehuizen, maar da’s voor een andere discussie) imiteerden vrouwen – hoeveel vrouwen-die-een-man-waren-geworden lazen in die periode voor aan kinderen?
In een gesprek met Chatbot hierover concludeerde AI hetzelfde als ik: “De feminisering heeft geleid tot een smalle pedagogische norm die weinig ruimte laat voor jongensgedrag.“ Of, zoals Christina Hoff-Sommers dat stelt: jongens worden vaak behandeld als gemankeerde meisjes. De nadruk in ons basisonderwijs, als het gaat om de ontwikkeling van kinderen, is komen te liggen op de ontwikkeling van meisjes en vrouwen: dat ligt voor de hand, als vrouwen er de scepter zwaaien.
Schade
De vraag is of, en hoeveel, schade dat aanricht bij onze jongens: hand in hand met de toename van de feminisering van ons onderwijs is er namelijk ook een toename te zien van het aantal ADHD-diagnoses die worden gesteld, vaak bij jongens. Nu zijn de mogelijkheden om ADHD vast te stellen groter geworden en kan er dus met een fijnere kam worden onderzocht, (al geeft ook de medische wereld toe dat psychiatrische diagnoses geen ‘harde’ tests kennen die even ‘hard’ uitsluitsel geven) maar dat is het niet alleen. De wereld van onze jongens, zeker in de kindertijd, wordt zo goed als volledig vorm gegeven door vrouwen, en het is tijd dat we ons eens gaan afvragen of dat niet een heel erg slecht idee is.
Hoeveel gevallen ADHD Nederland rijk is, is niet te achterhalen. Wel de verstrekte medicatie: in 2023 waren er 148.365 kinderen en jongeren (0 tot 25 jaar) die medicatie kregen vanwege ADHD. Dat waren er, aldus dit artikel van het Nederlands Jeugdinstituut, bijna drie keer zoveel als in 2006 – en het waren in de schoolgaande groep tot 15 jaar overdonderend vaker jongens dan meisjes die die medicatie ontvingen. Het zijn opmerkelijke cijfers die vragen oproepen, zoals: is er een verband tussen steeds meer vrouwen in het onderwijs en het groeiend aantal diagnoses ADHD? (En een andere vraag: ligt er eventueel ook een relatie met het steeds grotere aantal vrouwelijke huisartsen?)
Eenheidsworst
Want zeker sinds 2006 is de aanwezigheid van vrouwen in het onderwijs dominerend. In 2006 was het al zo’n 82% en dat is sindsdien alleen maar toegenomen, tot zo’n 88% in 2023. En da’s het primaire onderwijs, waar ik me voor dit stuk toe beperk – het onderwijs dat de grootste invloed heeft op de ontwikkeling van onze jeugd. Dat een overgroot deel van die vrouwen ook nog eens voorkeur lijkt te hebben voor linkse politiek – exacte cijfers zijn niet te vinden – mag gerust zorgwekkend worden genoemd.
Diversiteit is dus ver te zoeken in ons basisonderwijs: het is een hele grote eenheidsworst die daar de touwtjes in handen heeft. Er worden wel wat onderzoeken gedaan naar de gevolgen daarvan – maar dan is het overgrote deel van de onderzoekers weer een vrouw en vraag ik me weer van alles af. Het is duidelijk: er moeten meer mannen ons onderwijs in, en er moeten meer verschillende manieren van wereldbeschouwing worden aangeboden.
PABO
Meer mannen het onderwijs in – het lijkt makkelijk op te lossen, maar het is nog niet zo eenvoudig als het lijkt. Het begint al bij de PABO: jongens en mannen zijn maar moeilijk te stimuleren om die opleiding te gaan doen. In opdracht van het Ministerie van OCW deed ResearchNed er onderzoek naar en kwam in 2021 in hun rapport ‘Meer Meesters’ met heldere conclusies: juist door de feminisering van ons onderwijs is het minder aantrekkelijk geworden voor mannen.
En dat is een zichzelf versterkend fenomeen: hoe meer vrouwen in het onderwijs hoe meer feminisering, hoe minder mannen en dus weer meer feminisering, weer meer vrouwen die daardoor voor dat vak kiezen en dus nog meer feminisering, en zo gaat het maar door: we zijn op weg naar 100% vrouwelijke werknemers in het primaire onderwijs. Dat moet absoluut worden voorkomen: jongens hebben niet alleen mannen nodig om zich aan te spiegelen, ze hebben ook ander onderwijs nodig. Dat blijkt al uit de redenen die jonge studenten in dit onderzoek aangeven om geen PABO te gaan doen: mannen willen anders lesgeven.
Pedagogiek en didactiek
Twee zaken vormen het basisonderwijs: pedagogiek en didactiek. Het eerste heeft te maken met ontwikkeling, het tweede met lesgeven en hoe je dat doet. Het is juist de nadruk op pedagogische zaken als communicatie, empathie, ‘laten we er over praten’, die mannen doet afkeren van het werken in het onderwijs. Mannen willen aan kennisoverdracht doen, en dan het liefst in een veld waar ze in gespecialiseerd zijn. Een beroep als ‘gymdocent’ of ‘natuurkundedocent’ zegt hen meer dan ‘docent’ in het algemeen. En het is juist die kennisoverdracht, die didactiek, die in het basisonderwijs plaats heeft gemaakt voor pedagogiek, is mijn simpele conclusie.
Het beeld is, zegt ook het rapport, ‘te soft’. Zo stelt een van de hierboven gelinkte onderzoeken naar de gevolgen van al die vrouwen in ons onderwijs dat jongens in elk geval makkelijker praten met vrouwelijke docenten. Da’s niet onbelangrijk, maar de vraag is: is dat wat jongens nodig hebben?
Carrière en salaris
De mannelijke studenten die de PABO af weten te maken – en die zijn blijkbaar zeldzaam – kiezen dan ook vaker voor de bovenbouw, of voor leidinggevende posities in het onderwijs. Of gaan helemaal het onderwijs niet in. Men heeft de klacht dat ons onderwijs een slecht imago heeft: ook de media zouden daar niet bij helpen in hun verslagen van en kritieken op de onderwijswereld. Zo zouden er vrijwel geen groeimogelijkheden zijn voor carrièrejagers en zou de salariëring slecht zijn.
U mag over de salarissen zelf oordelen: het zijn in elk geval geen vetpotten, maar vergeleken met de salariëring van gemeenteambtenaren loopt het niet woest uiteen, totdat je in de topsalarissen terecht komt – en da’s dan ook de remmende factor voor veel mannen: een echt topsalaris ga je in het onderwijs niet verdienen. Al is er wel goed nieuws: er komt een loonsverhoging aan voor docenten in het primair onderwijs.
Kleuterstage
Dan schijnen mannelijke studenten op te zien tegen de kleuterstage – en dertig jaar terug, toen ik de PABO half doorliep (maar vier mannen in een klas van bijna twintig studenten, toen al), was de kleuterstage meteen de eerste: maandag eerste lesdag, en donderdag hoppa, voor de kleuters in die eerste week. Jonge mannen hebben het idee dat zeker bij de kleuters er weinig sprake is van echt lesgeven en meer ‘zorgen voor kleine kinderen’ – iets wat een misvatting is, al begrijp ik dat wel: het lesgeven wordt veel speelser verpakt dan in de bovenbouw. En het is juist die concrete aanpak die mannen zoeken als ze voor de klas staan.
Motiveren
Hoe motiveren we jonge mannen om het onderwijs in te gaan? Daarvoor doet het rapport van ResearchNed ook een paar voorstellen. Om te beginnen is er de naam van de opleiding: ‘pedagogische academie’ klinkt niet concreet genoeg. Het rapport zegt in een vage zin dat het vrouwen eerder om de opleiding te doen is en mannen meer om het beroep: dat klinkt vreemd maar het klopt wel. Vrouwen zijn eerder geneigd zich te verzuipen in de theorieën die de ontwikkeling van kinderen verklaren. Ze willen daarmee experimenteren en er onderzoek naar doen, waar mannen gewoon willen lesgeven, kennis willen overdragen, kinderen iets leren waar ze wat aan hebben, nu en in de toekomst. Verander de naam, stelt het rapport voor, in iets wat zegt ‘hier leiden we leraren op’ en wellicht voelen mannen dan ook meer voor zo’n studie.
De voorlichting, zegt het rapport, om mannen te werven moet dan ook door mannen gebeuren, niet door vrouwen. Zorg voor mannelijke (stage)begeleiders. Zorg dat jonge mannen in het middelbaar onderwijs eens in aanraking komen met ‘andere’ beroepen, laat ze eens snuffelstages doen op scholen. En zorg dat het beeld over de loopbaanmogelijkheden helder wordt, in plaats van alle negatieve verhalen.
Stereotypen
En dan deze, die ik opmerkelijk vond: vermijd stereotypering. In de drift om meisjes duidelijk te maken dat mannenberoepen voor hen ook prima geschikt kunnen zijn is men vergeten, blijkbaar, om jongens af en toe te vertellen dat wat zij zien als ‘vrouwenberoepen’ dat vaak helemaal niet zijn en dat ze evengoed prima geschikt zijn om als man je loopbaan aan te wijden. Het is inmiddels allang een stereotypering om meisjes te vertellen dat ze ook vrachtwagenchauffeur kunnen worden – dat niet doen wordt acuut gezien als conservatief en niet wenselijk, en niet geheel onterecht. Maar doe het dan andersom ook eens net zo fanatiek?
Pak ons onderwijs aan
Welk kabinet er ook komt, er wacht hier een mooie taak op onze nieuwe bestuurders: pak ons onderwijs aan. Maak het weer gebalanceerd en inhoudsvol, in plaats van een speelveld voor opvoedkundige experimenten. Want de zwakke punten van ons onderwijs zijn inmiddels overbekend: analfabetisme neemt toe in Nederland, en dan zwijg ik nog over andere kennis die onze kinderen lijken te ontberen over de wereld waarin ze leven, zoals historische of aardrijkskundige kennis.
Pak dit gevaarlijk eenzijdige onderwijs aan – en snel. Het gaat hier niet alleen om de toekomst van onze kinderen, het gaat om de toekomst van ons land, van onze samenleving. Maak ons onderwijs weer gezond.
Vond je dit artikel goed? Steun Ines van Bokhoven via inesvanbokhoven.backme.org
OpinieZ is en blijft gratis voor u! Maar we kunnen een bijdrage in onze kosten natuurlijk goed gebruiken. U kunt een donatie doen via GoFundMe. U helpt daarmee OpinieZ in de lucht te houden. Dank voor uw aandacht.
Over de auteur
Recent gepubliceerd
Diversiteit9 november 2025Maak ons onderwijs eindelijk weer eens gezond
LHBTIQ23 oktober 2025Bontenbal blundert over homorechten en ons onderwijs
Cultuur19 oktober 2025Ik ben trots op de Nederlandse vlag en ons vaderland
Politiek Nederland26 september 2025Linkse politici maken zich alleen druk over rechts geweld
Ons onderwijs wás goed. Kweekschool en een kleuterkweek. Maar de kleuterjuffen wilden dezelfde status als de onderwijzers en die kregen ze. Nu hebben we overwegend vrouwen die in deeltijd werken in alle klassen van het lager onderwijs en dat op een vrouwelijke wijze doen. Het is opnieuw ehetoude verhaal; wel vernieuwen maar niet verbeteren; ze leren het nooit.
Echt belachelijk met miljoenen per jaar meer voor ‘beter onderwijs’, en dat het zo gigantisch slecht schijnt te worden dat er veel kinderen amper kunnen lezen als ze van school komen en ook rekenen schijnt een behoorlijk probleem te zijn.
Dat is toch heel raar? De leraren verdienen nu een giga salaris, veel beter dan in de zorg, maar er is veel wanprestatie.
Mevr. van Bokhoven, De spijker op zijn kop.
Alles is tegenwoordig éénrichting verkeer op school in de politiek en media.
Maar owee als je tegen die waanzin ingaat dan staat het OM voor de deur om je even de nek om te draaien door je baan af te nemen en weg te zetten als terrorist!
Wij leven in een wereld die gedirigeerd wordt door mensen die een waanzin kronkel in hun hoofd hebben!
Dit geldt ook voor het voortgezet onderwijs. Had LTS, MTS en HTS apart gelaten. Het had nooit samengevoegd moeten met de alfakant.
Bravo dat u tegen de stroom ingaat!
Ik ben blij dat wij geen kinderen meer hebben die zouden vallen onder de huidige onderwijs. Ik heb het de laatste vijftig jaar zien aftakelen onder links bewind. Tegenwoordig moeten er ook migratie kinderen slagen dus moeten de normen omlaag. Op universiteiten regent het promoties die vroeger vrij zeldzaam waren en gingen over echte onderwerpen terwijl hedendaags promoveert men vooral op statististische onderzoeken. Overal heerst ideologie boven de leer zelf. Begrijpend lezen en correct rekenen is minder belangrijk dan de bekende Woke meningen uitdragen. Kinderen worden bewerkt opdat zij als volwassenen links blijven. Er heerst een linkse dictaat in het onderwijs en in het bedrijfsleven net als in de communistische landen ooit is geschied. Een verloren generatie.
Inderdaad ook in het bedrijfsleven de overheersing van ideologie. Onderstaand een voorbeeld van een vakbondsleider die spreekt over het uitvoeren van de ‘idealen’ van DEI op de werkvloer in plaats van behartiging van belangen van werknemers, met als gevolg duizenden gevallen van conflicten binnen de organisatie over zaken die tot voor 10-15 jaar geleden zelfs geen onderwerp van gesprek zouden zijn geweest. Kijk vooral de laatste twee minuten.
We hebben straks ook een dienstplicht voor meisjes…….
Dat wordt wat als het straks oorlog is.
Een algemene dienstplicht, daar ben ik wel voor. Of het nu militair of maatschappelijk is, of een combinatie. Een periode weg van hotel mama, met strikte regels en discipline, lijkt me broodnodig. En ja, ook voor meisjes. Met voor eenieder de rol die zij daarin het best kunnen vervullen. Ook als het een keer echt oorlog wordt.
U hebt gelijk.
Toen ik in militaire dienst zat, zat er ook een meid als soldaat bij ons in het onderdeel.
Moesten we afwisselend wandelen en rennen met volle bepakking.
Moest de dame in kwestie huilen en hoefde ze niet meer te rennen van de sergeant, ze werd dus ontzien.
Daar win je de oorlog niet mee.
Daar win je inderdaad de oorlog niet mee, maar dat heeft weinig te maken met gender. Er moeten duidelijke normen zijn qua mentale en fysieke fitheid enz. om te bepalen wie voor welke groep dienstbaarheid geschikt is. Ongeacht gender. Dan zullen er meisjes, maar ook jongens door de mand vallen. Die kunnen dan anders worden ingezet, waarbij hun fitheid niet de grootste rol speelt. Chauffeur bijvoorbeeld, hofmeester, onderhoud… Die initiële training echter waarop de inzetbaarheid kan worden getest blijft wel nodig.
Geen kwestie van mensen ontzien, maar wel een scherp oog voor wat het beste bij wie past.
In Israël zijn ze gelijkwaardig.
Oorlog is een mannen ding.
Dat is evolutionair vastgelegd.
In de natuur heb je ringen van verdediging. De buitenste ring zijn altijd mannen. Die kun je missen.
Met een man kun je 1000 vrouwen zwanger maken.
Maar als je te weinig vrouwen hebt, ben je als soort gewoon de klos.
Voor een man is alleen zijn iets natuurlijks.
Voor een vrouw is dat ondenkbaar, de vrouw heeft een diepe behoefte aan sex met een man (quote Osho).
Dit wordt bewezen door het feit dat vrouwen altijd een vriend hebben – ook lelijke vrouwen hebben altijd een vriend (valt makkelijk te verifiëren; je hoeft alleen maar je ogen te gebruiken) – terwijl veel mannen vaak jarenlang alleen kunnen zijn.
Vrouwen zijn gewoon essentieel voor de voortplanting.
Het is verbazend dat ze dat zelf niet door hebben, maar ik vermoedt dat het iets met deze tijd te maken heeft.
Het begon met de vechtjassen, DolleMinas en de eis voor gelijke rechten. De mens heeft de natuur al lang verlaten. Dierenleven in de natuur zou uitsterven als ze bestond uitsluitend van homo’s en lhbti… ers. De huidige mens kweekt ze al op prille leeftijd op scholen, lijkt het.
Met de vraag naar meer mannen in het onderwijs raakt Ines natuurlijk ook aan het wezen van de man voor de maatschappij. Want als we ons zouden afvragen aan welk type man we de samenleving behoefte heeft zouden we ook beter richting kunnen geven aan de overlevingskansen voor de samenleving als geheel.
Ines noemt naast het onderwijs ook heel even de wereld van medici. Ze beperkt zich dan tot huisarts, maar het geldt de hele medische wereld. Niet dat ik daarmee slechte ervaringen zou hebben (integendeel!), maar opmerkelijk is het wel.
Belangrijker vind ik toch wel de feminisering in alle beroepsgroepen, zelfs dat van het leger. Sterker: zoveel vrouwelijke ministers van defensie hebben we nooit eerder in Europa gehad. En het gekke is dat het tromgeroffel daarmee alleen maar lijkt toe te nemen. Of het nou Kallas, Von der Leyen of Ollongren is, de kansen op oorlog lijken alleen maar toe te nemen. Mietjes als Stoltenberg of Rutte doen daar natuurlijk niets aan af.
In gevecht met woke heeft de regering Trump ingezien dat wanneer ‘de nood aan de man’ is, het contraproductief voor de slagkracht van een leger is wanneer mannen in vrouwenkleding (Rachel Levine) leiding geven, eenvoudigweg omdat de doorsnee knul zich bij voorbaat afgeserveerd voelt en zich daarom niet aanmeldt voor dienst. En daarmee verliest het leger het dus.
Een zijdelings te noemen nadeel is de beperking in keuze van het type man voor vrouwen.
Nu zijn dit slechts voorbeelden, naast die van het onderwijs, die ik naar voren breng. Maar alles bij elkaar genomen, moet de vraag niet zijn in hoeverre feminisme de wegbereider is geweest voor woke en DEI? En als dit zo is, hoe schadelijk is dit niet alleen voor mannen in het algemeen, maar voor de samenleving als geheel in het bijzonder?
Aansluitend op een eerdere reactie van mij, waarbij ik Ines’ stelling dat er meer mannen in het onderwijs zouden moeten komen, uitbreidde naar een terugkeer (al was het maar voor een deel) naar de man van weleer.
Hij wordt vaker genoemd: Ant Middleton. Een voormalig marinier in het Britse leger. Onderwerp: agressie, extreem geweld in oorlogssituaties. Hij heeft het over de euforie die hij beleefde als soldaat in actie. Absoluut geen man waar ik ruzie mee zou willen hebben. Maar hij heeft als persoon absoluut menswaardige kanten. Mij is duidelijk dat dit het type man is dat we in het Westen nodig zullen hebben, willen we de huidige invasie van vreemdelingen overleven; zoals Tommy Robinson ook zo’n voorbeeld is.
Middleton gaat in op de situatie in Engeland, heeft het over de noodzaak van cultuur met de daaruit volgende behoefte aan law and order. Daarnaast heeft hij het over het belang van het christendom en meer in het bijzonder de persoon van Jezus.
Middleton vind ik bijzonder omdat hij zowel zijn beleving van euforie bij geweld (en de beheersing daarvan) als juist het handelen van Jezus naast elkaar stelt en daarbij geen tegenstelling ervaart, zoals ik die op die plaats wel zou ervaren. Dat vind ik zeer bijzonder.
Verder heeft hij het over het belang van identiteit en daaruit voortvloeiende doelen in ieders persoonlijk leven. Wat mij betreft zou dat de essentie van gemeenschapszin moeten zijn. Anderen zouden misschien spreken over nationalisme of patriottisme.
Een zeer interessant persoon!
Onderwijs is geen overheidstaak. Net zo min als wetenschap, journalistiek of gezondheidszorg dat zijn. Onderwijs is niets anders dan het overdragen van reeds bestaande kennis. Het zal mij niet verbazen als diverse AI’s daar nu al toe in staat zijn.
Maar het stuk maakt goed duidelijk dat je tegenwoordig bij je heersers moet gaan bedelen om deugdelijk onderwijs, waarbij je onderwijs mag vervangen door eender welke overheidstaak. Dat is niet de manier waarop vrije, soevereine mensen door het leven gaan. Jij bepaalt zelf welk onderwijs voor je kinderen geschikt is.
Het systeem van onderwijs is op dit moment sterk reactief — het probeert jongeren “klaar te stomen” voor een veranderende wereld, maar investeert minder in het vermogen van diezelfde jongeren om die wereld zelf mee vorm te geven. Juist dat laatste zal van het grootste belang zijn voor die bedreigende toekomst.
Toevoeging:
Begrijp mij goed in principe zou ik geen probleem hebben met meer vrouwen voor de klas dan mannen maar in huidige tijd van door politiek geforceerde emancipatie en feminisme met alle negatieve gevolgen voor jongens en meisjes ben ik voorstander van 50/50 =verhouding man vrouw in lesgeven/opvoeden zeker in kleuter en basisonderwijs.
Ik denk dat het onderwijs in de toekomst zeer sterk gewijzigd gaat worden, de AI gaat namelijk zeer veel overnemen, kinderen met een onderzoekende geest kunnen alle kennis die ze willen gewoon ophalen, voor zover ze die kunnen begrijpen, leerkrachten zijn dan minder relevant, een kind kan zich dus richten op zijn interesses en eigen vaardigheden, met de AI achter je en begrijpend lezen is iedereen professor, alleen handigheid is niet te koop, iets maken, of het nou gitaarspelen piano of zelf een huis verbouwen, iets nieuws ontwikkelen o.i.d. dat zul je zelf moeten oefenen.
Ines is trouwens een prima schrijfster, vroeger had je Pamela Hemelrijk, die kon ik ook bijzonder waarderen.
Onderwijs tussen toekomst en verantwoordelijkheid.
Het Nederlandse onderwijs staat op een kruispunt.
We spreken graag over “toekomstgericht leren”, maar zelden vragen we ons af welke toekomst we eigenlijk voor ogen hebben.
Moet onderwijs jongeren voorbereiden op een wereld die “toch wel komt” — een wereld van technologie, AI en voortdurende verandering inclusief bedreigingen? Of willen we onderwijs dat bijdraagt aan het vormgeven van een samenleving die we zelf nog kunnen sturen, in de richting van wat we wenselijk vinden?
Voor mij is dat laatste het wezen van onderwijs. Onderwijs is niet alleen een voorbereiding op de samenleving, het is een vorm van samenleving in het klein. Wat we daar oefenen — denken, luisteren, verschillen verdragen, waarde toekennen — bepaalt uiteindelijk de kwaliteit van ons toekomstig (samen)leven.
Daarom moeten we durven breken met het idee dat onderwijs vooral draait om prestaties en efficiëntie. Jongeren hebben vandaag niet alleen kennis nodig, maar ook oriëntatie: wie ben ik, waartoe draag ik bij, en hoe blijf ik staande in een wereld die voortdurend aan me trekt?
Weerbaarheid is dan niet hardheid, maar het vermogen om je eigenwaarde te behouden zonder in je eigen gelijk te verstarren.
Dat vraagt om een andere onderwijscultuur — één waarin leren denken belangrijker is dan gelijk hebben, waarin ruimte is voor morele en existentiële vragen, en waarin de leraar niet slechts coach of beoordelaar is, maar gids en hopelijk ook een voorbeeld.
Als we willen dat de jeugd straks niet slechts deelnemers zijn aan de maatschappij, maar mede-vormgevers ervan, dan moeten we het onderwijs opnieuw zien als wat het altijd al was: een ruimte voor menswording.
Beste Ines,
Gezien de reacties raak je een snaar.
Trouwens ook op Wynia’s Week een artikel in dezelfde lijn:
https://www.wyniasweek.nl/ondanks-de-superhoge-werkdruk-blijven-onderwijzers-kampioen-vergaderen-een-bericht-uit-de-lerarenkamer/
Om met je laatste punt te beginnen: een onderwijsssyteem dat qua BO/VO – dus 13 jaar leerplicht – een derde aflevert, die op geen enkele manier voldoet aan de eigen, zeer minimale eisen ten aanzien van alfabetisering en rekenkundigheid, heeft geen enkel recht van spreken.
Foei, terug naar je kamer en dat is dan zeker zonder eten.
Het punt wat je niet maakt – maar wat er wel aan ten grondslag ligt – is de kwaliteit van de ouderlijke inzet voor en tijdens de schooljaren. Kortom, bad parenting zorgt met de twijfelachtige inzet van pedagogisch NL voor zeer dubieuze gevolgen.
Of dat nu de Marrokkaanse ouders zijn, die alles buiten de eigen voordeur de verantwoordelijkheid van de wijdere maatschappij vinden. Of roomblanke pappa’s en mamma’s die hun eigen onvermogen / wanprestatie niet meer terug herkennen c.q. nooit hoeven te herkennen als er lettertjes geplakt worden en Bhinkey Godelieve Playmobil als gevolg van PDS-NOS, ADD, PTST e.d. nooit meer zijn/haar/X’s best hoeft te doen.
De school trouwens ook niet, want terreur van de steeds maar omlaaggeschroefde verwachtingen.
De hele diagnoseindustrie – waarbij iedereen zijn/haar/X’s hoogst individuele stickertje kan krijgen – blijft natuurlijk doorpakken tot in het oneindige zolang de basis niet aangepakt wordt. Namelijk dat je in die 13 jaar zo veel mogelijk skills en kennis in die hoofdjes moet zien te krijgen, zodat ze niet alleen met die skills en kennis maar ook met de neurologische verbanden die daarmee gelegd worden, gesteld staan voor de rest van hun leven.
Beste Ines, deel 2,
Het is zondermeer zeer bijzonder te noemen, dat de kennis en kunde die 13 jaar leerplicht weet over te dragen – ten opzichte van de 11 jaar voorheen – uitkomt op een lager niveau, dan laten we zeggen de jaren ’50 die noch qua pedagogisch klimaat en/of materiële omstandigheden beter was.
En voor die hoog moderne kennissamenleving van ons hebben we toch zelfstandige, kritische en zonodig creatieve volwassenen nodig?
De intermediate oplossing in onderwijsland 2.0 is dat zowel de leerkrachten, leerlingen als ouders gedurende de doorlooptijd van het BO en VO er in toenemende mate een collectieve fantasie op na houden. Docenten doen – met inzet van zorgcoördinatoren, individuele trajecten en wat niet al – alsof er buiten gemakkelijk medeleven ook nog iets aan de opleidingsdoelen gedaan wordt, de leerlingen zijn ‘in hun kracht gezet’ maar voeren niets uit, leren niets anders dan gemakkelijke uitwegen en maken geen neurologische connecties aan en de ouders doen alsof deze zottenoptocht in het belang van hun kroost is.
Kroost dat – mede onder invloed van een stevige dosis socials – op zijn best zeer eigenaardig gesocialiseerd zal zijn, maar feitelijk ongeschikt is om adequaat te functioneren. Adequaat als in proberen, mislukken, afstoffen en weer doorgaan en er wat van onthouden. Los van het optuigen van een Frankenstein versie van klassikaal onderwijs, stroomt een bups heel erg unieke persoontjes de volwassenheid in zonder enige bagage anders dan een misplaatst idee van het eigen, nooit – kritisch- getoetst kunnen.
Kortom, als u in een grotere stad er voor kiest zonder kinderen te blijven beveel ik u van harte de leerstellingen van de islam aan om nog iets van een sociaal vangnet te hebben wat werkt. Uw overheid is te druk.