Beleid van ongrijpbare Merkel heeft Europa volledig verdeeld
“Wir schaffen das” blijvende zware last voor Duitsland en Europa
Titelfoto: Bondskanselier Angela Merkel. Screenshot door redactie OpinieZ van YouTube-video, kanaal The New York Times
Honderd jaar geleden, op 11 november 1918, zwegen in Noord-Frankrijk en België om elf uur ’s morgens de kanonnen. Deze wapenstilstand maakte een einde aan een van de gruwelijkste gewapende conficten ooit uit de Europese geschiedenis. De Eerste Wereldoorlog was ten einde.
Merkel stopt
Ruud Mikkers, EU-correspondent voor de Telegraaf in Brussel, bracht een bezoek aan de Vlaamse slagvelden. Terwijl hij daar liep, piepte zijn telefoon onophoudelijk. Het was namelijk de dag dat bondskanselier Angela Merkel bekend maakte dat ze zich niet meer herkiesbaar stelt als partijvoorzitter van de CDU en dat haar huidige ambtstermijn als bondskanselier de laatste is. Kortom: ze stopt.
Het maakt hem licht melancholisch, schrijft Mikkers in zijn column in de Telegraaf van 1 november. En hij vervalt in een lofzang. Betitelt Merkel als een kanselier met een ”groot verantwoordelijkheidsbesef”. Die wist dat ze met haar ruimhartige vluchtelingenbeleid niet de populariteitsprijs zou winnen. Maar, stelt hij, “de prijs die betaald zou moeten worden als ze het niet zou doen, een waarschijnlijke ineenstorting van de Unie met alle gevolgen van dien, zou nog hoger zijn”.
Merkel hat mit ihrer Flüchtlingspolitik die EU gerettet, schreibt @RMikkers im @telegraaf https://t.co/KmojQO0uQe pic.twitter.com/cl68IBhvu6
— eurotopics [de] (@eurotopics) November 6, 2018
Ineengestort
Bij het lezen van deze laatste zinnen krijg ik behoefte aan ondertiteling. Bedoelt de auteur nu echt wat hij hier schrijft? Dat de Unie ineengestort zou zijn bij een strakker – en dus verstandiger – vluchtelingenbeleid? Over instorten gesproken. Mijn gedachten gaan terug naar 2015. De woeste taferelen aan de Hongaarse grens, waar de autobanden opvlamden en de stenen in het rond vlogen. Naar het illegale kamp Idomeni aan de Macedonische grens. Waar vluchtelingen de Europese regels negeerden en zich niet lieten registreren omdat ze naar Duitsland wilden. En dus nationale immigratiediensten wilden gebruiken als reisbureau om in het land van hun keuze te geraken. Die de spoorbaan afsloten, de snelweg blokkeerden, politieagenten bekogelden en probeerden om de grenshekken te slopen. De Griekse eilanden die overlopen werden.
Colonne
Een colonne van duizenden vluchtelingen die vanuit Hongarije naar Oostenrijk marcheerde over de snelweg. München in één weekend overspoeld met tienduizend migranten. Verbijsterde politieagenten aan de Duitse grens die de stroom zagen passeren en niet eens namen konden noteren. Europese politici in Brussel die dit alles machteloos aanschouwden. Kortom, een werelddeel op de rand van instorten. Complete chaos, ontstaan dankzij het gebrek aan daadkracht van Brussel en de politiek van de bondskanselier, die na het opnemen van een groep migranten uit Hongarije de grenzen niet sloot, zoals ze volgens de wet had horen te doen.
Wir schaffen das
Op 13 september had de Bundespolizei alles voorbereid om de grenzen weer te sluiten. Maar Merkel, die met “Wir schaffen das” het laatste woord had, aarzelde; vroeg zich af of het aan de grens niet tot onaangename taferelen zou komen. De grenzen bleven open. Met als resultaat dat Duitsland tot op de dag van vandaag niet precies weet hoeveel migranten toen binnen zijn komen lopen. Niemand werd gecontroleerd, en mensen zonder paspoort of met een valse pas werden gewoon toegelaten, met alle veiligheidsrisico’s van dien. Niet bepaald een staaltje van verantwoordelijkheidsbesef.
Politiek gewiekst
Over één ding zijn vriend en vijand het eens: Merkel beheerst de politiek tot in de toppen van haar vingers en weet haar tegenstanders vaak een slag voor te blijven. De aankondiging van haar afscheid is daar een mooi voorbeeld van. In de dagen na het zware electorale verlies van de CDU in de deelstaat Hessen, kwamen er in de Duitse media berichten dat vijf CDU-kopstukken (namen werden niet genoemd) de kanselier van haar troon wilden stoten. Met de aankondiging van haar gedeeltelijke afscheid was ze ze een slag voor en stelde voorlopig het Kanzleramt nog veilig.
Helmut Kohl
In het verleden had ze al vaker laten zien dat ze slagvaardig – en keihard kon handelen. In 1999 kwam er een smeergeldschandaal aan het licht rond de toenmalige bondskanselier Helmut Kohl. Merkel, die toen Generalsekretärin van de CDU was, publiceerde op 22 december van dat jaar, zonder dat ook maar iemand in de partij daar vooraf van wist, een artikel in de Frankfurter Allgemeine Zeitung, waarin ze Kohls aftreden eiste. Ze schreef “dat de partij weer moest leren lopen zonder haar oude strijdros”. En zo stak ze de man die haar binnen had gehaald, omhoog had geholpen en haar het politieke handwerk had bijgebracht, een mes in de rug. Kohl viel, en sleepte partijvoorzitter Schäuble, die ook bij het schandaal betrokken was, in zijn val mee. Merkel werd daarna op 10 april 2000 tot partijvoorzitter gekozen.
Kanselierskandidaat
In 2001 moest er een kanselierskandidaat gekozen worden voor de verkiezingen van 2002. Merkel zelf wilde; andere kandidaten waren CSU-voorzitter Edmund Stoiber en CDU-fractievoorzitter Friedrich Merz. Echter; in de CDU opereerde een groep belangrijke functionarissen, die ooit in een vliegtuigje boven de Andes een pact gesmeed hadden en dus het Andes-pact genoemd werden. Ze vormden een hechte club en hadden samen uitgemaakt dat Stoiber de kandidaat moest worden. Ze wilden dat Merkel duidelijk maken op een partijbijeenkomst in januari 2002. In feite zou dit neerkomen op een regelrechte opstand.
Merkel kreeg twee dagen voor de bijeenkomst lucht van het verhaal en handelde onmiddelijk. Ze ging ontbijten bij Stoiber en bood hem aan om kandidaat te worden. Zo gaf ze iedereen de indruk dat zíj de lakens uitdeelde, besloten had dat het Stoiber moest worden en dat zij dus de dienst uitmaakte in de partij. Het krikte haar politieke imago enorm op. Stoiber werd kandidaat, maar legde het af tegen Gerhard Schöder, die veel beter was in campagne voeren. Stoiber ging weer terug naar München, maar moest toen wel zíjn deel van de ontbijtovereenkomst nog nakomen; namelijk dat Merkel het fractievoorzitterschap over zou nemen van Friedrich Merz. Eventuele hernieuwde samenwerking tussen de laatste en Merkel kan dus nog interessant worden.
Ongrijpbaar
Wie Merkels carrière beschouwt, valt op dat ze af en toe tegenstrijdig en ongrijpbaar kan zijn. Vragen over haar DDR-verleden ontwijkt ze handig. Stelt het allemaal niet precies meer te weten . “Ach, wat weet ik? ik denk dat ik, als ik tachtig ben, helemaal niets meer weet’”. Tegen de ene journalist hangt ze het verhaal op van de muurbloem die op feestjes niet danste, een andere krijgt te horen dat ze altijd meedeed en gangmaakster was. Bij politieke beslissingen kan ze omdraaien als een blad aan de boom. Zo sloot ze na Fukushima, in tegenstelling tot eerdere beloften om ze open te houden, plotseling de kerncentrales.
Vorig jaar stemde ze opeens in met het homohuwelijk, terwijl ze zich daar altijd tegen uitgesproken had. In 2010 verkondigde ze op een jongerendag in Potsdam nog “wij zitten niet te wachten op immigratie die onze sociale systemen belast” en stelde dat de multiculturele samenleving mislukt was.
Een miljoen migranten
Maar in 2015 liet ze meer dan een miljoen migranten binnen. En deed dit nota bene zonder zelfs maar de toestemming van haar parlement te vragen. Bij de verkiezingscampagne in 2017 werd het woord vluchteling zorgvuldig vermeden. Woedende uitroepen hierover uit het publiek deed ze gladjes af met de opmerking: “sommige mensen hier kunnen alleen nog maar schreeuwen”. En twee weken geleden presteerde ze het om te zeggen “dat we het niet meer over de fouten van 2015 moeten hebben, maar naar de toekomst moeten kijken”, daarbij gemakshalve negerend dat de toekomst van Duitsland nog tientallen jaren bepaald zal worden door wat zij heeft aangericht.
Hoezo verantwoordelijkheidsbesef? Zowel Duitsland als de rest van Europa zijn door haar politiek volledig verdeeld geraakt.
Dit is inderdaad de hamvraag. Het CDU moet nu bepalen of zij de centrumlinkse koers van Merkel voortzetten (met de linkse Generälsekretärin Annegret Kramp-Karrenbauer als gedroomde opvolger van Merkel) of terugkeert naar centrumrechts.https://t.co/GRJd8hwVK0
— Jan Gajentaan (@jangajentaan) October 30, 2018
Historisch besef
Ruud Mikkers mag dan licht melancholisch worden bij het vertrek van Merkel; buiten hemzelf en het clubje Brusselse EU-nachtegalen zullen weinigen zijn gevoel delen. Zij zullen zich ook storen aan de woorden in het slot van zijn betoog: dat diegenen die het hardst roepen om Merkels vertrek er goed aan doen een boek over de 20e-eeuwse geschiedenis er bij te pakken. Of een bezoek aan Ieper te brengen. Het historisch besef is vaak zoek in het EU-debat, aldus Mikkers. Hier wordt een merkwaardig verband gelegd.
De gruwelen van de Eerste Wereldoorlog moeten blijkbaar het omstreden handelen van de Duitse bondskanselier en de EU-mandarijnen legitimeren. De gewapende conficten uit de geschiedenis van Europa moeten het bestaan en handel en wandel van de huidige EU rechtvaardigen. De burger wordt wijsgemaakt dat slechts de EU garantie kan geven op eeuwige vrede en rust in de gelederen. Waarbij gemakshalve vergeten wordt dat een dergelijke garantie nooit te geven is; zelfs garantie op stofzuigers is gelimiteerd.
Brusselse kliek
Ruud Mikkers zou meer historisch besef tonen wanneer hij, lopende op de Vlaamse slagvelden, zich zou realiseren dat de huidige top van de EU in feite net zo handelt als de Europese elite van weleer. Die oude elite die de oorlogen op ons continent veroorzaakte door haar machtswellust, hebzucht, arrogantie en expansiedrift. Precies de zaken waar de Brusselse kliek zich nu aan bezondigt.
Men hanteert daarbij het demagogische dreigement dat het zonder EU opnieuw fout zal gaan in Europa. Zo worden we getrakteerd op een bedenkelijke politieke cocktail. Waarbij de EU-elite de historie voor eigen doeleinden misbruikt.
De gevallenen van Ieper verdienen iets beters dan dat.
Over de auteur
- Altijd dwalend tussen hoop en vrees, zekerheid en twijfel, vreugde en verwondering. Door links betiteld als populiste en beschouwt dit als een erenaam.
Toen ze pas aantrad dacht ik dat ze een goede bondskanselier was. Maar zeker na ‘Wir schaffen dass’ twijfel ik ernstig aan haar geestelijke vermogens en vind ik haar een zeer gevaarlijke vrouw. Voor Europa is zij een groot gevaar. Zeker dat aanpappen met die niksnut in Frankrijk. Europa is overgeleverd aan een paar zeer incompetente mensen. Ik heb alleen respect voor Orban, Marine le Pen en Sebastian Kurz. Die komen in elk geval op voor hun burgers en ook voor Europa. De zgn EU voorstanders zijn juist het meest slechte nieuws voor Europa wat je maar kan hebben.
Eerst Europa in de afgrond brengen met wir schaffen das, en dan ongestraft de benen nemen.Hoe krom en corrupt wil men het nog hebben. Ik vind nog steeds dat ze verantwoording dient af te leggen voor wat ze de hele Europese bevolking aangedaan heeft met haar massale islam import waaronder het merendeel van die zogenaamde vluchtelingen crimineel of terrorist zijn is wel gebleken. Nu krijgt men steeds meer het idee dat ze zelf wel weet wat ze aangericht heeft, en daardoor ook stopt. Ze zal wel de mogelijkheid hebben om een veilig onderkomen voor haar zelf te hebben ergens in de Karibic waar ze haar zogenaamde geliefde import niet tegen zal komen. De Burgers in Europa achterlatend met de door haar veroorzaakte ellende.
Het zou een goede zaak zijn als politici eindelijk eens gewoon rekenschap moesten afleggen voor hun daden.
Merkel heeft gewoon onrechtmatig gehandeld, de wet overtreden, en hiermee enorme schade aangericht in zowel Duitsland als grote delen van Europa.
Ze is medeplichtig aan duizenden gevallen van aanranding, verkrachting, en moord.
Ze heeft gelogen en bedrogen, en haar positie misbruikt om anderen ook te dwingen te liegen en te bedriegen, om de verschrikkelijke gevolgen van haar onwettige optreden in de doofpot te doen verdwijnen, al doende nog meer aanrandingen, verkrachtingen, en moorden, faciliterend.
Voor criminele politici als Merkel moet er opnieuw een Neurenberg proces georganiseerd worden.
Er moet opnieuw een voorbeeld gesteld worden, om herhaling te voorkomen.
Wir schaffen das! De woorden van Merkel brengt een burgeroorlog dichter bij dan mij en veel mensen met mij, veel zorgen geeft.
En ja zij moet zich daar nog voor verantwoorden!!
Op de grote dossiers heeft Merkel de EU naar de afgrond geleid. Klimaat (groen/nucleair), integratie (saamhorige verzorgingsstaat), islam (Midden-Oosten), transferunie (begrotingsafspraken, pensioenleeftijd, waardevastheid) , globalisering (China). Bij alle vraagstukken is de korte termijn voor Duitsland leidend dan wel de korte termijn overlevingsstrategie voor Merkel leidend. Op de een of andere wijze is Merkel in staat de schijn van verstandig staatsmanschap op te wekken, maar ondertussen loopt het allemaal door haar vingers. En Nederland hobbelt er blind achteraan. De belangrijkste reden is dat het exportmodel lekker loopt. De miljarden stromen met tientallen Nederland en Duitsland binnen. Maar de onderliggende structuren zijn niet houdbaar, de democratie wordt uitgehold, de samenleving verliest haar samenhang en daardoor haar solidariteit, de zelfredzame burger wordt opgezadeld met de lasten. Dit loopt op niet al te lange termijn spaak. Tijd voor wat flinke veranderingen.
De vraag is, wanneer het kantelpunt gaat komen dat problemen niet meer beheersbaar zijn voor de samenleving.
goed geschreven column!
Merkel heeft zichzelf willen profileren als leider van Europa(foei, alweer?) en heeft alle Europese regels geschonden en dient daarvoor te boeten. Zij heeft in haar eigen persoon Europa onherstelbaar verminkt en de toekomst van Europa in de waagschaal gelegd zonder enige verantwoordelijkheidsbesef. Veel te laat komt zij op zijspoor te staan want het kwaad is al geschied. Zij droeg bij tot het vergroten van de polarisatie, het lijken nu twee extremen tegenover elkaar te staan met een incapabele midden er tussen. Het goedpraten van haar persoon door politici en media schetsen de situatie van vandaag. Men denkt anders maar naar buiten moet het politiek correct klinken. Laar dat de grootste manco zijn die verantwoordelijk is voor de huidige situatie. Politieke leiders zijn verzwakt door de enorme invloed van linkse activisten die zij zelf subsidiëren. Organisaties zoals de VN zijn totaal ontspoord en leiden de wereld. Het enige wat wij nodig hebben is de terugkeer van gezonde verstand zonder loze kreten te roepen. Als dit niet stopt krijgen wij het communisme terug in een nog ergere vorm dan voorheen.
Gelukkig gaat de lafaard Merkel verdwijnen. Hopelijk zijn de Duitsers goed geschrokken en kiezen weer voor een realo-politiek.
Deze mevrouw heeft Europa niet alleen verdeeld maar ook nog eens geruïneerd !
Alleen al in Duitsland worden jaarlijks 300.000 gezinnen, wegens geldgebrek, afgesloten van gas én electriciteit. De cijfers uit óns landje ken ik niet, maar zullen naar verhouding navenant zijn.
Maar de idioten blijven brullen : “Wat zijn wij toch een rijk land !!!”
Ze bedoelen kennelijk alléén de “wereld” waarbinnen zijzelf leven, van de rest der maatschappij weten zij helemaal niks !!
En dát noemt zichzelf “elite”, ik walg ervan.
Heeft Merkel nog drie jaar om haar sloopwerkzaamheden te voltooien.
Zij neemt nú de benen opdat zij niet hoeft mee te maken dat zij straks via de stembus wordt “afgemaakt”.
Wát een laf vrouwke !
Het artikel maakt goed duidelijk in hoeverre we misleidt worden.
Maar ja, voorlopg gaat het nog goed.
[…] Source: OpinieZ Beleid van ongrijpbare Merkel heeft Europa volledig verdeeld […]