Iraans regime in het nauw door aanslagen Teheran en nieuwe sancties VS

Het onderstaande commentaar van Iran’s hoogste leider Ali Khamenei kan worden beschouwd als een poging om voordeel te slaan uit de recente aanslagen in Teheran die 17 doden en tientallen gewonden tot gevolg hadden.

Titelfoto: Farewell ceremony with victims of 2017 Tehran Attacks 2017-06-08 10.jpg
by Mohammad Hassanzadeh is licensed under CC BY 4.0

“Als de Islamitische Republiek geen duidelijke positie had ingenomen temidden van al deze opruierij, zouden we veel binnenlandse problemen hebben gehad”, zei hij, verwijzend naar de bemoeienis van zijn regime in Syrië. De Revolutionaire Gardisten (IRGC), het voornaamste instrument ten dienste van Khamenei om zijn politiek uit te voeren, dienen ook hun eigen belangen.

De IRGC leed schade door de recente aanslag en wil graag zelf een deel van de winst. Het imago van de IRGC heeft een forse klap opgelopen bij de recente presidentsverkiezing in Iran en meer recent nog door een motie van de Amerikaanse Senaat die om meer sancties vraagt. Er rijzen vragen over hoe gunstig deze aanslagen eigenlijk uitkwamen, een paar uur voor de stemming in de Senaat.

Het leek dan ook onmogelijk te herstellen van zo’n reeks tegenslagen. Als reactie zal Teheran gebruik maken van deze wending van de gebeurtenissen als reden om nieuwe maatregelen uit te vaardigen.

Grote tegenslagen
Na het bezoek van president Trump aan de regio en het verbreken van de diplomatieke betrekkingen met Qatar (een bondgenoot van Iran) door verscheidene Arabische landen, was Teheran wanhopig op zoek naar een mogelijkheid om zichzelf als slachtoffer van terrorisme af te schilderen en de weg daartoe te vinden.

De IRGC is ook als de dood voor zelfs de geringste invloed van de Iraanse president Hassan Rouhani op de mening en de besluiten van Khamenei. De recente aanslagen in Teheran kunnen worden beschouwd als een nagel aan de doodskist van Khamenei als hij nu niet hard optreedt. Dat is precies wat de IRGC op dit moment nodig heeft.

Om een aantal redenen zal de IRGC profiteren van het instellen van een hoog dreigingsniveau in het land. In de eerste plaats zal zij beginnen druk uit te oefenen op Rouhani’s kabinet en in de tweede plaats zal zij voorbereidingen treffen om Khamenei’s opvolger te bepalen, een onderwerp dat overal in Iran onderwerp van uitvoerige discussie is.

“Hebben degenen die de veiligheid, het lot en de belangen van het land opofferen aan politieke korte termijn- en groepssucces niets geleerd van de recente aanslagen? Dit incident zou een belangrijke alarmsignaal moeten zijn voor degenen die zich met politiek bezighouden om te erkennen dat we allemaal in hetzelfde schuitje zitten”, schreef het dagblad Kayhan, dat bekend staat als Khamenei’s spreekbuis.

Teheran 1988, verjaardag revolutie
Foto: AFP/Norbert Schiller

De uiteindelijke vijand
De IRGC trachtte ook de belangrijkste bron van dreiging voor het regime van de mollahs in het vizier te krijgen. “Dit terroristische incident is vergelijkbaar met de misdaden die zijn gepleegd door de afvalligen in de jaren ’80”, schreef het aan de IRGC geallieerde nieuwsagentschap Fars. “Afvalligen” is de benaming die in het Iraans regeringsapparaat wordt gebruikt voor de Iraanse oppositionele People’s Mojahedin Organization of Iran (PMOI/MEK). “Nu moeten we beslissen welke maatregelen moeten worden genomen om de terroristen aan te pakken. De rechtelijke en veiligheidstroepen moeten deze misdadigers arresteren, vervolgen en executeren”, stelt het artikel, dat verder uitweidt over de wijze waarop de IRGC gaat proberen de aangekondigde repressieve maatregelen tegen de al onrustige Iraanse samenleving te rechtvaardigen.

“Zij die tegen onze strijd in Irak en Syrië zijn, moeten gaan beseffen hoe zoet veiligheid is en hoe bitter onveiligheid”, vervolgde het stuk.

Vragen
Ooggetuigen hebben de verdachte aard van deze aanslag aan de kaak gesteld: in het bijzonder het feit dat bewapende aanvallers in staat waren om het parlementsgebouw in te komen met snelvuurgeweren en vesten vol explosieven.

“Ze lieten ons zelfs geen pen mee naar binnen nemen. Ze zeiden we brengen jullie stukken en documenten wel naar boven. Hoe kunnen bewapende mannen in het parlementsgebouw komen? Er waren geen veiligheidsbewakers en geen veiligheidsapparatuur”, zei een gewonde man tegen Iran’s minister van Gezondheid Hassan Ghazizadeh Hashemi 👇🏽 . Soortgelijke tegenstrijdige verklaringen kon je ook zien in andere staats- en IRGC-media.

Iran’s plaatsvervangend minister van de Opperste Nationale Veiligheidsraad zei dat de verantwoordelijken de Iraanse nationaliteit hadden. Dit terwijl andere staatsmedia, waaronder de website Tabnak die is verbonden aan de vorige bevelhebber van IRGC Mohsen Rezaie, meldden dat het accent waarmee de terroristen spraken aangaf dat zij “geen Iraanse Arabieren waren, maar vrij zeker van buitenlandse afkomst”, aldus de Tabnak website.

Iran’s minister van Veiligheid gaf ook een verklaring uit waarin de voornamen van 5 van de aanslagplegers werden genoemd, terwijl om onbekende reden geweigerd werd hun achternamen vrij te geven.

Andere doelen
Op een grotere schaal faalde Iran er ook in om een heel belangrijk initiatief van de Amerikaanse Senaat te voorkomen dat nieuwe sancties aan Iran wil opleggen. Het Iraanse regime wordt daarin omschreven als een destabiliserende entiteit. Als dat wetsvoorstel uiteindelijk wordt goedgekeurd na een eerste stemming van 92 voor en 7 tegen, zal Iran’s IRGC op de zwarte lijst van buitenlandse terroristische organisaties worden gezet.

Was het toeval dat de aanslagen in Teheran slechts een paar uur voor de Senaatsvergadering over het wetsvoorstel plaatsvonden en dat een paar bekende lobbyisten voor het regime er alles aan deden om de maatregel te vertragen? Ik laat aan u het oordeel over. Als laatste overdenking: deze hele aaneenschakeling van gebeurtenissen heeft Iran’s Khamenei en de IRGC in de kaart gespeeld.

Het Iraanse regime wil wanhopig de handen vrij krijgen om de huidige situatie aan te pakken, vooral omdat de regering-Trump haar Iran-beleid nog moet bepalen, de toekomst van het nucleaire akkoord met Iran op het spel staat, sancties tegen Iran niet worden opgeheven en Washington zeer waarschijnlijk concessies van Teheran in de regio zal eisen.

© OpinieZ.com 2017

Over de auteur

Heshmat Alavi

I am an Iranian activist with a passion for equal rights, pinpointing my work on Iran and the Middle East. In addition to Forbes, I have contributed writing to The Hill, The Federalist, The Daily Caller, Al Arabiya English, Raddington Report, American Thinker, The Gatestone Institute, Algemeiner and The Diplomat. My work covers a wide variety of issues concerning Iran’s state sponsorship of global terrorism, controversial ballistic missile drive, atrocious human rights violations and the contentious nuclear program. I also provide a unique perspective on subjects the media unfortunately does not, including Iran’s domestic politics and social crises Iranians are facing. I am in contact with sources that provide credible information about the mullahs’ regime in Tehran, their crackdown inside the country and warmongering abroad.

Recent gepubliceerd

Archief

• Politiek Internationaal13 juli 2019Waarom Iran Trump provoceert
• Politiek Internationaal17 mei 2019Iran zegt nucleaire deal gedeeltelijk op
• Israël9 februari 2019Toenemende spanningen tussen Rusland en Iran in Syrië
• Politiek Internationaal28 december 2018De verlies-verlies-situatie van het Iraanse regime