Op weg naar één staat voor Israël
Aan het tijdperk van de ‘Tweestatenoplossing’ is 15 februari 2017 een einde gekomen. Het was achter de schermen in Parijs, precies één maand eerder, al duidelijk: het Israëlisch-Palestijnse conflict wordt niet opgelost door Judea Arabisch te maken. Precies 100 jaar na de Balfour-verklaring krijgt Israël de erkende grenzen die het is beloofd.
De betrekkingen met de omringende Arabische landen zijn dusdanig goed, dat Trump de verhuizing van de VS-ambassade van Tel Aviv naar Jeruzalem op een laag pitje heeft gezet om ze niet te verstoren.
PLO
Ook vraagt Trump aan de huidige Israëlische regering rustig aan te doen met de nieuw ontstane situatie. Heel verstandig met het oog op diezelfde betrekkingen met landen die niet in de armen van het vijandige Iran moeten worden gedreven. De PLO is eerder op de dag al op de hoogte gesteld van de nieuwe lijn en lijkt zich er voorlopig bij neer te hebben gelegd. Uiteraard zal Abbas de komende tijd oorlogstaal uitslaan, maar intern was allang duidelijk dat het deze kant op zou gaan.
Jeruzalem
De term Jeruzalem werd zoveel mogelijk vermeden. Wel is benadrukt dat het voormalig tempelstaatje Judea (waarin ook Jeruzalem ligt) ondubbelzinnig het hartland van het Joodse volk is. De bal ligt dus bij de Palestijnen, die pas ontstonden lang nadat in 1948 de onafhankelijke staat Israël werd uitgeroepen. Het tegenhouden van de VN-resolutie 181 van 29 november 1947 door de Arabieren breekt ze nu alsnog op. Daarin werd een tweestatenoplossing voorgesteld waarbij het huidige Israël enorme concessies deed. Abdel Rahman Azzam, secretaris-generaal van de Arabische Liga was niet te overtuigen van de door de Zionisten voorgestelde Joods-Arabische samenwerking. Inmiddels hebben anderhalf miljoen Israëlische Arabieren de juistheid van die Zionistische intentie ervaren.
EU
De rol van de EU, die vier weken terug alleen met een aansporing tot een tweestatenoplossing kwam binnen de grenzen van het huidige Israël, lijkt helemaal uitgespeeld. Over enige tijd zal ook hier het besef doordringen dat Arabische vooringenomenheid en destructieve onwil tot assimilatie Europa zal ontwrichten. Precies wat gebeurt binnen de Palestijnse enclaves in Judea en Samaria. De totale onwil tot vrede met de Joodse staat en het per onderwijs en opvoeding demoniseren ervan zijn in hun gezicht ontploft.
Enclaves
De enclaves zullen vermoedelijk gehandhaafd kunnen blijven. Abbas is onlangs bij koning Abdoellah II bin al-Hoessein van Jordanië langs geweest voor advies. De omringende Arabische leiders lopen er niet mee te koop, maar ze staan in directe verbinding met de Israëlische regering en diplomatie. Dat is precies wat Trump bedoelt als hij Netanyahu vraagt zich rustig te houden met koloniseren van Judea en Samaria. Tegelijkertijd zal de PLO nu echt stappen moeten zetten anders implodeert de hele beweging.
Naturaliseren
Dat er binnen enkele jaren zal worden begonnen met het naturaliseren van Palestijnen tot Israëlisch staatsburger lijkt mij onontkoombaar. Beide partijen moeten de bereidheid opbrengen die ‘oplossing’ te omarmen waarbij het vooruitzicht van goed onderwijs, moderne infrastructuur, democratie en welvaart ook voor genaturaliseerde Palestijnen geldt. Het vooruitzicht deel te mogen uitmaken van een G8-land lijkt me prettiger dan de tucht onder de PLO. De dan nog onwillige Palestijnen, de harde kern, zullen of in enclaves dan wel in Jordanië of Gaza onderdak kunnen vinden.
===============================================================
Foto: New Road by Pieter van Marion is licensed under CC BY-NC 2.0
===============================================================
Over de auteur
