Joost Niemöller’s flirt met antisemiet MacDonald

Maja Mischke en ondergetekende kwamen Joost interviewen over Janmaat en al gauw ging het gesprek over etniciteit. Joost trok een gewichtig gezicht en sprak over een etnische overlevingsstrategie.

Dat kon je volgens hem goed bij Joden zien, die bevinden zich altijd in de bovenste regionen van de maatschappij. Achteloos frommelde hij er even een titeltje tussendoor en mompelde een naam van een heuse professor. Heel interessant, een zekere Kevin B. MacDonald.

Kevin MacDonald

“Joodse etnische overlevingsstrategie”
MacDonald had zomaar de etnische strategie in 3000 jaar Joodse geschiedenis geanalyseerd. Niet in één boek, maar in een trilogie. Naar buiten toe doen Joden zich volgens hem liever niet als Joden voor, maar naar binnen toe moeten zij hun groep wel in stand houden. Daar zit dus de uitdaging in. Wat heeft MacDonald nu over die etnische strategie ontdekt? Dat Joden het voortouw nemen in bewegingen die de postmoderne multiculturele samenlevingen stimuleren, want dat is Joods belang omdat zij dan niet zo opvallen.

Joost strooit daarbij met namen als Marcuse, de Frankfurter Schule en de antisemiet Marx. Zijn antisemitisme was volgens deze theorie alleen maar voor de bühne, terwijl hij ondertussen keihard bezig was Joodse belangen na te streven door zijn Joodse volgelingen aan te zetten tot genocide op het Russische volk. Dit zegt Joost niet, maar Kevin MacDonald.

Dan hebben we nog Freud. Volgens Joost heeft Freud eigenhandig de traditioneel Westerse familiewaarden opgeblazen en alles gereduceerd tot seks en lust; alleen maar om Joodse belangen na te streven. Nee, het is volgens Joost echt geen complottheorie, maar veel interessanter: een etnische overlevingsstrategie.

Joden, die de Westerse, christelijke samenleving ondermijnen door de traditionele gezinswaarden op te blazen, migratie te stimuleren en de multiculturele samenleving te promoten. Ik geloof dat ik daar het eerst over las in 2005 bij de buitencategorie reaguurders die zo nu en dan vanuit diepe krochten opdoken op de reguliere fora. Volgens hen waren het “Joden” als Ed van Thijn, Hedy d’Ancona en Jacques Wallage die achter de migratie en de multiculturele samenleving zaten en blijkbaar niet Marcel van Dam, Jan Pronk, Ella Vogelaar, Ria Becker, Bas de Gaay Fortman en noem maar op.

Waarschuwingsbordje
Inmiddels zijn dit soort ideeën bijna mainstream. Zie bijvoorbeeld het hitfilmpje With Open Gates op Dumpert en GeenStijl waarin met pompende adrenaline de huidige migranteninvasie nogal hitsig in beeld wordt gebracht. Schuld zijn de zionisten, blijkt uit een quote van Nick Griffin van de British National Party. Een totaal verknipt interviewfragmentje uit 2008 van een Joods Zweedse multicultina, waarmee de clip wordt afgesloten, doet de rest.

With Open Gates

Joost zal waarschijnlijk ontkennen dat het zionisten zijn en het eerder verklaren uit de “Joods-etnische overlevingsstrategie”. Dat iedereen – ook de lezers van dit blog – dit soort onzin klakkeloos voor zoete koek slikt, verbaast mij misschien nog het meest en zegt veel over de totale verwarring waarin wij leven.

Het is jammer dat Niemöller bijna onweersproken zijn gang kon gaan. Dat wij daar een klein waarschuwingsbordje bij hebben geplaatst, kon Joost niet echt bekoren. Dat was volgens hem labelen en dan zit je te veel gevangen in politiek-correct denken. Voor Joost Niemöller aanleiding om op zijn eigen website nogmaals Kevin MacDonald aan te prijzen als een moedige wetenschapper die door sommigen voor verkapt antisemiet wordt uitgemaakt. Daar is Niemöller het helemaal niet mee eens.

De Marx van de antisemieten
John Derbyshire – iemand die er bepaald niet om verlegen zit de politiek-correcte goegemeente op de kast te jagen – noemde Kevin MacDonald de “Marx van de antisemieten”. MacDonald is de grote inspiratiebron voor de nieuwe stijl pseudowetenschappelijke nazitaal die ook buiten neonazikringen steeds meer navolging krijgt. Voor opper-antisemiet, Holocaustontkenner en white supremacist David Duke, de voormalige Grand Wizzard van de Ku Klux Klan, is Kevin MacDonald een van de grootste hedendaagse wetenschappers. Hij heeft hem doen inzien dat racisme bij Joden genetisch bepaald is. Quasi beargumenteerd en maar verbaasd zijn dat de “vrije zuivere” wetenschapsbeoefening en “waarheidsvinding” die zij bedrijven op zoveel weerstand stuit.

Het moet gezegd worden dat Kevin MacDonald nogal vindingrijk is in zijn disclaimers. Nee, er is niets zo kinderachtig als een Joods complot, maar er is wel sprake van een etnische strategie. Het is een argument waar de ongeïnformeerde Niemöller als een blok voor valt. Waarschijnlijk heeft hij alleen bij MacDonald ooit iets over de geschiedenis van het Jodendom gelezen. Ik kan mij zomaar voorstellen dat het zelfs in de versie van MacDonald voor de de ongeïnformeerde lezer iets adembenemends kan hebben, waardoor hij wellicht het gevoel kan krijgen de hele package deal in een keer te krijgen.

Moedwillige verdraaiingen
MacDonald haalt alles uit de kast om te bewijzen waarom de “Joods-etnische strategie” er op gericht is de blank-christelijke samenleving te ondermijnen. Gebaseerd op feiten in een kwaad daglicht, halve waarheden en moedwillige verdraaiingen. Zo is een stichtelijk, licht provocerend artikeltje van een publicerende rabbijn over “de verdiensten van haat” voor MacDonald het bewijs voor “de normatieve fanatieke haat” in het Jodendom.

Elk artikel dat je van MacDonald aanklikt, ontaardt vroeg of laat in het fulmineren tegen de “agressie” en de “openlijke vijandigheid” van Joden tegenover de traditionele christelijke samenleving in Europa en Amerika. Hun haat is volgens MacDonald zo diep, dat zij na duizenden jaren zelfs Nebukadnezar niet kunnen vergeten, want Edward Gibbon verbaasde zich in de achttiende eeuw ook al over het fanatisme van Joden in de oudheid.

Zo plukt Kevin MacDonald zijn notenapparaat bij elkaar om te bewijzen dat de “etnische strategie” van Joden gericht is op een program of ethnic warfare om door middel van migratie en multiculti de blanke samenleving kapot te maken. Wat vooral opvalt is Kevin MacDonalds eigen haat tegen het Jodendom en hoe hij zijn eigen obsessie met evolutie, genen en ras projecteert op Joden.

Openlijk antisemitisch
Tekenend is het tabelletje waar MacDonald graag mee wappert. Het gaat over de “culturele oorsprong” van Joden ten opzichte van Europeanen. Bij “sociale structuur” staat bij Europeanen: “individualistisch; republikeins en democratisch” en bij Joden: “collectivistisch; autoritair en charismatische leiders”. Xenofobie is bij Europeanen relatief laag en bij Joden “relatief hoog; hyperetnocentrisch”. Intellectueel gezien stellen Europeanen belang in “rede en wetenschap”, terwijl Joden juist belang hechten aan “dogmatiek, groepsdwang en de autoriteit van charismatische leiders”. Dit is niet eens verkapt antisemitisch, maar openlijk antisemitisch. Zoals één van zijn critici terecht opmerkt zegt het ook iets over zijn gammele wetenschappelijke methode om Joods collectivisme uit het Oude Testament te vergelijken met Engels individualisme uit de achttiende en negentiende eeuw. Op Holocaustontkenning heb ik MacDonald niet kunnen betrappen. Wel dat volgens hem Joden het over zichzelf hebben afgeroepen.

David Duke

Nazimuppets
In het aanprijzen van Kevin MacDonald verdoezelt Joost Niemöller al dit soort kwesties of hij ziet het domweg niet. Hij beklaagt zich daarentegen dat wij MacDonald associëren met de rabiate Jodenhater David Duke. Dat was volgens hem labelen waar niemand wijzer van wordt. Maar Kevin MacDonald schuift ondertussen wel maandelijks aan bij de podcasts van David Duke, waarin zij als twee nazimuppets gezamenlijk hun gal spuwen over de vermeende Joodse manipulatie van de komende Amerikaanse verkiezingen. Waarbij zij ook nog even hun beklag doen over genocides die Joden op hun naam zouden hebben staan. Daar hoor je volgens het tweetal niemand over.

De enige kritiek die Joost Niemöller op Kevin MacDonald kon verzinnen, was dat hij het alleen maar over “linkse Joden” zou hebben, terwijl er volgens Joost ook rechtse, nationalistische Joden zijn. Daar moet Joost wel heel lang over hebben nagedacht. Maar Kevin MacDonald schreef zijn werk in de jaren negentig, toen de Joodse stem op de Republikeinen amper een issue was. Toen al maakte MacDonald zich woedend over Joden die Amerika met een pro-migratie agenda kapot maakten, terwijl ze in Israël zelf wel aan een homogene samenleving werkten.

Inmiddels is MacDonald van mening dat de Joden nu ook als een koekoeksjong de Republikeinse Partij uitwonen. Volgens hun overlevingsstrategie doen zij zich alleen maar voor als rechts, maar ondertussen voeren zij gewoon hun anti-blanke Amerika en pro-Joodse agenda uit.

Etnische pionnen
Het gaat mij er niet om dat je George Soros of Richard Pearl geen eikels mag vinden, want dat zijn ze; of dat je geen terechte of onterechte kritiek op Freud of de erfenis van de Frankfurter Schule mag hebben. Zelfs de inbreng van links-liberale Joden in het versoepelen van de migratiewetten in de USA mag onder de loep genomen. In die tijd, de jaren zestig waren er tal van begrijpelijke en voorstelbare redenen voor progressieve Joden en de radical chic om daar voor te zijn. Het waren andere tijden. Amerika op het toppunt van haar macht. West-Europa op het toppunt van haar welvaart. Ook Joost was toen anders. Hij was bij de PSP.

Om deze personen en bewegingen allemaal als etnische pionnen te beschouwen van de nogal monolithisch omschreven “Joods-etnische overlevingsstrategie” die in haar diepste wezen vijandig zou staan tegenover de oorspronkelijke samenleving, is ronduit kwaadwillend. Het is eerder omgekeerd.

Daar waar de Joodse gemeenschap floreert, floreert de gehele samenleving. Daar waar Joden onder druk komen te staan, is sprake van onherstelbare neergang. Kijk naar wat er met de islamitische wereld is gebeurd sinds moslims hun landen van Joden hebben gezuiverd. Kijk wat er nu in Europa gebeurt of in Amerika waar Joodse invloed duidelijk tanende is.

Held van de neo-nazi’s
Iemand als David Duke is niet zonder invloed. Als held van de neonazi’s heeft hij het consequent over “zionazi’s” en zijn ideeën worden steeds sneller en wereldwijd opgepikt, door zowel rechts- als linksgekkies. De linksgekkies, die je in de kringen rondom Jeremy Corbyn of hier bij Movement X ziet, zoals afgelopen week in Oxford bleek bij de universitaire Labourclub. Wat daar allemaal voor antisemitisch vuil naar boven kwam, verbaasde zelfs menig gestaald Labourlid. Vooral de felheid en het enthousiasme waarmee de Oxfordstudenten het neonazi- en KuKluxKlanjargon als Zio’s bezigden. Van wie zouden zij dat nu hebben?

David Duke en Kevin MacDonald beleven momenteel echt toptijden. “Zowel Links als Rechts beginnen zo genoeg te krijgen van de Joodse machinaties en leugens”, stelt Kevin MacDonald tevreden vast in een van zijn laatste podcasts met David Duke, die grif wordt gedeeld op allerlei groezelsites. Als Joost Niem”öller hierin blijft hangen, kan hij binnenkort shake hands met Appa en de zijnen.

Wat voor een etnische overlevingsstrategie zou er eigenlijk achter die “normatieve Jodenhaat” van MacDonald en Duke zitten?

Over de auteur

Ruben Gischler

Documentaire- en programmamaker.
Arabist. Afgestudeerd op de "moderne" geschiedenis van het Midden Oosten.

Recent gepubliceerd

Archief

• Islam/Moslims2 november 2020De onnodige nasleep van de moord op Samuel Paty
• Islam/Moslims10 februari 2019Neo-moslim Joram van Klaveren kent illustere voorgangers
• Cultuur7 december 2018Filmbespreking: Meyer Levin en “The Illegals”
• Islam/Moslims22 februari 2018NIDA en de linkse ongelovige kudden