Martin Schulz op weg naar centrum Duitse macht

Martin Schulz deed in 2012 als voorzitter van het Europees Parlement van zich spreken toen hij islamkritische films veroordeelde om boze moslims tegemoet te komen. Ook was Schulz de man die het op het vlak van migratie dwarsliggende Hongarije in 2015 bedreigde met een Kampf. Letterlijk zei Schulz toen:

“Wir müssen das Europa des Gemeinschaftsgeistes notfalls jetzt auch mal mit Macht durchsetzen. Wir setzen uns notfalls in einem Kampf gegen die anderen durch.”

De “Kampf” van Martin Schulz

We weten dus wat ons te wachten staat als Duitsland straks geregeerd wordt door Angela “wir schaffen das” Merkel en Martin “wir setzen uns notfalls in einem Kampf durch” Schulz. Het zal een sterk door Duitsland gedomineerde en naar links buigende EU worden, met een transferunie om Frankrijk en de zuidelijke landen zoet te houden. Daarnaast door Berlijn en Brussel samen afgedwongen massa-immigratie uit islamitische landen. Schulz zal aandringen op harde financiële sancties voor de Oost- en Centraal-Europese landen die niet mee willen werken aan dit beleid.

Duitse kiezer haakt af

De enige matigende factor in de Duitse politiek op dit moment is de Duitse kiezer. Want hoewel CDU/CSU en SPD samen nog steeds een meerderheid hebben, loopt de kiezer hard weg. Voornamelijk vanwege de van bovenaf opgelegde massamigratie. CDU/CSU is geduikeld in de peilingen van ruim boven de 40% naar een historisch dieptepunt van ca. 30%. De SPD van Schulz zit nu in de peilingen rond de 20%, ongeveer gelijk aan hun resultaat bij de verkiezingen in september (20,5%). AfD is groeiende en ondanks de afkeer van veel Duitsers van de meer extreme elementen in deze partij zijn ze door de verlinksing van het CDU onder Merkel nu de derde partij in Duitsland. En straks waarschijnlijk de grootste oppositiepartij als het werkelijk tot een GroKo komt.

Foto: Schulz met leiding SPD – door Jan Gajentaan

Verlosser

Toen Martin Schulz een jaar geleden met veel gejubel werd binnengehaald als de verlosser van de SPD en met een stalinistische meerderheid van 100% gekozen werd tot partijvoorzitter, waren de verwachtingen hoog. De werkelijkheid bleek anders: de Duitse kiezer strafte zowel SPD als CDU/CSU af met een verlies van ruim 5%. Vandaar dat Merkel eerst het gesprek aanging met Groenen en FDP over een zogenaamde Jamaika Koalition, maar deze poging is mislukt door de exorbitante eisen van de Groenen op het migratiedossier, in lijn met de migratie-dwingelandij van onze Jesse Klaver.

Goede analyse Eppink

Gisteren verscheen een interessante analyse van kenner van de internationale politiek Derk Jan Eppink in de Volkskrant: Goedgelovig Nederland blijft betalen aan ECB en referenda worden geliquideerd. Eppink wijst erop dat in weerwil van de anti-federale retoriek van Rutte III in feite alles in gereedheid is gebracht voor de volgende stap in het doorzetten van een federale EU: een speciale Minister van Financiën voor de eurozone die in feite van de eurozone een transferunie zal maken. De referendumwet als mogelijk obstakel voor deze route is inmiddels vakkundig geliquideerd door D66-minister Kajsa Ollongren.

Transferunie

Ook nu is er al sprake van de eurozone als transferunie maar op een heimelijke manier, door het gebruik van noodfondsen en monetaire injecties van de ECB. Inmiddels heeft Nederland in totaliteit voor iets van 150 miljard euro uitstaan in de zuidelijke landen (101 miljard euro via de ECB en iets van 50 miljard euro via de verschillende noodfondsen). Voor Nederland dreigt daarom een point of no return: nu nog de eurozone verlaten zou een financiële doodsteek kunnen zijn, maar erin blijven betekent langzaam leeggezogen te worden.

Een-tweetje

Derk Jan Eppink wees er ook op dat er een een-tweetje gaande is tussen de Franse president Macron (de man die VVD’er Hans van Baalen dolgraag wil binnenhalen bij ALDE) en de Duitse sociaal-democraat Martin Schulz. Macron oefent achter de schermen druk uit op zowel Schulz als Merkel om samen de GroKo aan te gaan, ondanks de voor beiden vernietigende peilingen. Macron weet dat hier zijn enige kans ligt om de door hem gewenste federalistische EU/eurozone door te voeren, met Duitsland en Frankrijk als bazen die de overige EU-landen hun wil zullen opleggen.

2017 Jaar van de EU-federalisten?

Terwijl 2016 het jaar was van de Brexit en Trump, dreigt 2017 het jaar te worden waarin de EU een grote stap zal zetten richting federalisering. Dit ondanks de groeiende afkeer daarvan bij de burgers. Eerst door de winst van Macron in Frankrijk en zeker ook omdat Martin Schulz groen licht heeft gekregen van het partijcongres om onderhandelingen met Merkel te beginnen.

Overigens zullen diverse gremia van de SPD en uiteindelijk alle partijleden over het eindresultaat van die besprekingen later nog geraadpleegd worden. Het is dus niet zeker of een nieuwe GroKo daadwerkelijk het daglicht zal zien.

Voor Nederland geldt in ieder geval: als de vos (in dit geval Martin Schulz) zijn passie preekt, boer pas op je kippen.