Kiezen tussen megalomanie en hysterie

Op dit moment heeft Amerika de wereld opnieuw in haar greep: niet vanwege grootste en meeslepende daden maar vanwege de aanstaande presidentsverkiezingen.

Voor velen een genot, voor anderen een vervelende terugkerende berichtgeving: elke dag weer worden we bedolven onder het wel en wee van de kandidaten die in de race zijn om de nominatie van hun partij te verkrijgen.

Ik ben een fan van Amerika. New York vind ik een fantastische stad waar ik graag kom. Jaren geleden heb ik een geweldige rondrit gemaakt door vier westelijke staten. Het land is prachtig, indrukwekkend, de mensen zijn buitengewoon vriendelijk, de prijzen voor consumentengoederen zijn laag en de benzine is nog steeds goedkoop. Kortom, doe mij zo’n land.

een megalomane excentriekeling die
onafhankelijk een bizarre campagne voert

Natuurlijk is het niet alles goud wat er blinkt. Het land kampt momenteel met een machteloze POTUS die zich door de Kleine Imperialistische Tsaar op veel fronten de kaas van het brood laat eten. De sociale zekerheid kan bij lange na niet tippen aan ons stelsel en de wegen zijn over het algemeen ook niet bijzonder goed. Die lijst kan langer, maar ik houd het hier even bij.

Om de één of andere reden menen de vele nieuwszenders die ons land rijk is dat wij de Presidentsrace interessant vinden. Door de constante berichtgeving raak zelfs ik gefascineerd door de strapatsen van de diverse wannabe-presidenten.

Je zal maar geboren zijn in The Land of the Free of genaturaliseerd Amerikaan zijn. Dat is nogal wat in deze tijd. Ik probeer me voor te stellen hoe het zou zijn als ik in de VS zou wonen, als ik Amerikaan zou zijn. Wie van de twee gedoodverfde kandidaten – Donald Drumpf, ehm Trump of Hillary Clinton – zou mijn voorkeur hebben? Deze vraag heb ik me meerdere keren gesteld. Het antwoord: ik weet het niet. Het is een dilemma dat z’n weerga niet kent.

Trump is een megalomane excentriekeling die onafhankelijk een bizarre campagne voert, het electoraat goed aanvoelt en effectief aanspreekt. Hij is een indrukwekkende persoonlijkheid met grootse plannen, grote successen en grote mislukkingen. Hij is een volkomen onbetrouwbare vent gebleken, vraag dat bijvoorbeeld maar aan de Schotten en hij schoffeert iedereen die niet man, blank en rijk is. Hij is, kortom, heerlijk politiek incorrect en daar snakt Amerika blijkbaar naar. Op een andere wijze zijn zijn successen niet te verklaren.

een hysterica die met haar blote handen
je hart uit je borstkas kan rukken

Clinton is een kandidaat van een hele andere orde. Ze is nep en ze is eng. Clinton oogt als een hysterica die zonder enige aanleiding met haar blote handen je hart uit je borstkas kan rukken en vervolgens smakelijk smakkend, het bloed van de kin druipend, het nog amechtig kloppend orgaan verorbert. En alsof dat nog niet voldoende is, zuigt ze als toetje je stervende ogen uit je schedel.

Geen van beide acht ik in staat om op een overtuigende wijze te acteren op het wereldtoneel, waarbij ik Trump enig voordeel toeken omdat zijn collega-machthebbers ervan overtuigd zullen zijn dat hij gek genoeg is om bepaalde dreigementen daadwerkelijk uit te voeren als hij iets wil bereiken.

U begrijpt het, ik heb van beide kandidaten bepaald geen hoge pet op. Wie van de twee ook aan de macht komt, de conclusie zal zijn dat George W. Bush nog steeds de beste president van deze eeuw blijft.

Over de auteur

Peter van Dijken

Man met een missie en een mening. Conservatief, liberaal. Voor alles een ras-optimist. Publiceerde eerder op Liberale Media en DDS. Ziet een mooie toekomst voor Europa zonder EU en Euro. Is te volgen op Twitter via @PetervanDijken

Recent gepubliceerd

Archief

• Politiek Nederland23 oktober 2017Het Kaartenhuiskabinet Rutte-3
• Politiek Nederland29 september 2017Forum voor Democratie gaat niet VVD, maar PVV leegvreten
• Linkse politiek8 september 2017Het begint met een lolletje
• Politiek Nederland28 juli 2017Ga op vakantie en blijf weg!