Bestuurlijk Nederland faalt in de vluchtelingencrisis
De vluchtelingencrisis stelt Nederland voor de grootste uitdaging van de afgelopen decennia. Overspoeld wordende asielzoekerscentra, het falen van ‘de Europese oplossing’ en de groeiende onvrede onder de eigen burgers zouden reden moeten zijn voor de Nederlandse regering om haar grenzen te ‘sluiten’ of allicht écht verscherpte controles in te voeren.
Zouden ook reden moeten zijn om de toestroom tijdelijk stop te zetten en burgers inspraak te geven in lokaal ingrijpende beslissingen, zoals de komst van een nieuw asielzoekerscentrum.
Niets blijkt echter minder waar. Al maandenlang falen onze bestuurders in hun opzet om er voor en door de burgers te zijn. De burgers die hen een democratisch mandaat gaven bij verkiezingen. Besloten raadsvergaderingen, het weigeren van spreektijd aan bezorgde burgers of simpelweg op ondemocratische wijze besluiten nemen die burgers raken in hun lokale omgeving.
Al maandenlang falen onze bestuurders in hun opzet om er voor en door de burgers te zijn
Gemeentebestuurders hebben volledig lak aan eigen burgers in de besluitvorming over het plaatsen van nieuwe AZC’s en lijken het contact met het electoraat volledig kwijtgeraakt te zijn. En de landelijke politiek blijkt keer op keer blind voor signalen uit de samenleving. Realistische politici zoals VVD-Kamerlid Malik Azmani lijken enkel te dienen als window dressing in een coalitie waarin het (a)sociale PvdA-geluid de autochtone Nederlander schoffeert in plaats van dient.
Het consequent negeren van oprechte en serieuze signalen van bezorgde burgers en/of dit zelfs demoniseren en wegzetten als ‘xenofobie’ is het spugen in het gezicht van de Nederlander. Maar het buigen voor de Brusselse moloch, voor het Duitse wir schaffen das en voor de wereldvreemde en vanuit ivoren torens regerende Haagse elite is het dansen op het graf van de Nederlandse cultuur en bestaansrecht.
Het framen van boze burgers als ‘PVV-tokkies’ bevestigt het beeld van een van het volk vervreemde bestuurlijke bovenlaag, die oprecht gelooft in een utopische werkelijkheid. Een bovenlaag die niet langer in staat is om zich te vereenzelvigen met buurtbewoners die de waarde van hun huizen zien dalen door de komst van honderden migranten.
Ik pleit dan ook voor het verkleinen van de kloof tussen politici en burgers. Het zou politici sieren als zij de dialoog met burgers aangaan, in plaats van hen weg te zetten als bendes van Wilders. Het zou bestuurders sieren als zij erkennen dat het klakkeloos importeren van grote hoeveelheden overwegend islamitische migranten culturele onoverkomelijkheden oplevert. Het zou ze sieren als ze niet langer het kritische podium enkel aan Wilders gunnen, maar zélf opstaan en het voortouw nemen.
Het framen van boze burgers als ‘PVV-tokkies’ bevestigt het beeld van een van het volk vervreemde bestuurlijke bovenlaag
Geef burgers maar inspraak, hou lokale referenda en luister naar de zorgen van mensen die echt niet allemaal op de PVV stemmen, hoe graag linkse politici en media dat ook willen doen voorkomen om hun verantwoordelijkheid te ontlopen.
Maar kijk vooral niet langer weg. Het benoemen van de problematische aard van de massale instroom van migranten met een andere culturele en religieuze achtergrond is niet xenofobisch, islamofobisch of extreemrechts. Dat is opkomen voor je eigen electoraat, voor je eigen bevolking. Dat is het uitvoeren van het mandaat dat wij geven aan politici, het mandaat dat wij toevertrouwen aan hen. In de hoop dat zij opstaan en strijden voor ons belang, voor onze toekomst en voor ons Nederland.
Over de auteur

Recent gepubliceerd
Politiek Internationaal25 december 2022OpinieZ-auteurs over de toestand in Nederland en de wereld
Diversiteit13 juli 2022Woke Woensdag – Van Artis Goes Woke tot Alles Wat Wokies Haten
Economie11 juli 2022Verzet tegen ideologische hobby’s elites gaat de hele wereld over
Politiek Internationaal5 juni 2022Dagboek van een Russische soldaat
Het PVV-programma lijkt het meest tegemoet te komen aan de politieke voorkeuren van de auteur. Maar tussen de regels door krijgt de PVV er om duistere redenen toch telkens van langs.
Zo gaat dat. Het is nooit een zwart wit verhaal.