Policor universiteiten helpen de vrijheid om zeep
Linkse sociale wetenschappers en hun studenten gaan er vaak prat op aan de goede kant van de moraal te staan. Zij doen immers wél aan rechtvaardigheid en komen wél op voor de onderdrukten! Zij schermen dan met het inclusieve denken. Dat zij reactionair zijn, komt totaal niet bij hen op.
Hun denken is vrij simpel en luidt als volgt. Iedereen moet meedoen: teef, poot, nikker, moor en mongool. Geen kwetsbare groep mag worden uitgesloten: vooral niet met woorden. Het is de taal die in- en uitsluit. Linkse wetenschappers noemen dat met een deftig woord: discours.
Vandaar hun obsessieve aandacht voor het juiste taalgebruik: Indiaan mag niet meer en ook Eskimo is verboden, want niet inclusief genoeg. Wie ‘blank’ zegt, sluit anderen uit en is dus een racist. Wie de islam bekritiseert, zet moslims buitenspel: fascist. In het linkse, universitaire getto is het aanleren van de juiste linkse woordjes de belangrijkste academische training.
Iedereen moet meedoen: teef, poot, nikker, moor en mongool
Deze ‘wetenschappelijke’ linkse taalteuterij gaat nog een bizarre stap verder. Alleen als je gekleurd bent, een baarmoeder hebt of besneden bent, mag je het woord voeren over je onderdrukking én je onderdrukkers. Dat is jóúw exclusieve recht.
Waarheid is niet meer het resultaat van een wetenschappelijke methode maar afhankelijk van de juiste huidpigmenten en de correcte edele delen. Pech dus voor alle witte, heteroseksuele, seculiere mannen boven de vijftig, die iets over moslims, vrouwen en Zwarte Piet willen zeggen. Godzijdank ben ik een verwijfde homo met een drupje Afro-Indiaans Surinaams bloed in mij en heb ik dus een license to speak.
Het inclusieve denken heeft een perverse push gekregen van zogenaamde kwetsbare-mens-ethici zoals de filosofe Nussbaum. Zij heeft de aandacht gericht op de kwetsbare mens en dat tot toetssteen van het goed en kwaad gemaakt. Goed is wat rekening houdt met de kwetsbaarheid van de mens en slecht wat niet.
Het is een betoverende gedachte, want wie heeft er niet een jonge kitten in zijn handen gehouden of een jong blaadje sla gewassen? Alles van waarde is toch weerloos? De uitgeslotenen wisten niet hoe snel ze die kwetsbaarheid moesten opeisen.
Atheïsten wordt het spreken belet, omdat zij gelovigen kwetsen
Toch, dit ogenschijnlijk sympathieke, inclusieve discours is de grootste bedreiging van de open samenleving. Afgelopen weekend kopte The Daily Telegraph in haar zaterdageditie met: Politically correct universities ‘are killing free speech’. Alle ellende van het inclusiviteitsdenken wordt in het Engeland van nu schrijnend zichtbaar. Atheïsten wordt het spreken belet, omdat zij gelovigen kwetsen. In Oxford beletten feministen een forum over abortus, omdat een mens zonder baarmoeder zou deelnemen aan het debat, een man dus: kwetsend. Dat soort dingen.
De vraag is waarom universiteiten de censoren van het vrije woord zijn geworden. Er zijn twee verklaringen. De eerste stond in diezelfde Daily Telegraph. De commercialisering van de universiteit zou er debet aan zijn. Linkse studenten zijn klanten geworden en bepalen met hun collegegelden wat waar en waarachtig is en wat gecensureerd moet worden omwille van de kwetsbare en uitgesloten medemens.
Vanwege je loopbaan moet je dus vooral de juiste linkse, inclusieve woordjes tikken en spreken
Ik vrees dat er een bijkomende reden is. Dat is het universitaire carrièresysteem. Wetenschappers moeten jaarlijks twee of meer artikelen produceren voor tijdschriften met een ‘hoog’ aanzien. De beoordelaars van hun werk zijn vaak uit hetzelfde linkse, inclusieve hout gesneden. Vanwege je loopbaan moet je dus vooral de juiste linkse, inclusieve woordjes tikken en spreken. Deze wetenschappers leiden de jongste lichting studenten op…
Wat ooit een vrijplaats voor het denken was, de universiteit, is een censurerend, reactionair braafpraatreservaat geworden.
Over de auteur
-
Managementboekenschrijver, leiderschapshistoricus en veranderkundige.
Werkt op dit moment aan drie projecten:
1. Onderzoek naar Leiderschap in veranderingsprocessen (met de Kring Andragologie en de UvA).
2. Intellectuele geschiedenis: Leiderschapsadviezen in de Westerse cultuur, van Homerus tot Johan Cruijff.
3. Het boek: ‘Wijvenstreken’, het politieke spel van vrouwen in organisaties.
Sociaal zijn is prachtig. Je hoeft niet links te zijn om je tegen onderdrukking uit te spreken. Iedereen heeft evenveel rechten. Het kan, zelfs op een VMBO. Ook daar lopen mensen (kinderen) rond van allerlei komaf. De een intelligenter dan de ander, de ander weer witter dan de een. De een hindu, de ander moslim en nog anderen zijn niks, christen of atheist. En iedereen mag, kan en moet zijn mening kunnen uitspreken. Niet om te kwetsen, maar om zich te kunnen positioneren. Dat is noodzakelijk in deze zeer gedifferentieerde maatschappij. Je zegt wat je wilt en je onderbouwt dat met werkelijke (niet generaliserende) argumenten. De een kan vinden dat God niet bestaat en geeft daar dan zijn/haar redenen voor, de ander kan opgaan in de Heere zo hij zij dat wil. Maatschappelijke problematiek wordt in eerste instantie niet besproken vanuit een religie, maar kan daar later wel aan gekoppeld worden (bij de oplossingen). Vinden dat de ander dom is, onderontwikkeld is, naar de hel gaat, of de verkeerde religie heeft, is er niet bij. Wat wel kan is zeggen waarom voor jou dingen belangrijk zijn en wat het jou doet als je dit of dat niet deed of geloofde.
Jammer dat dat op een universiteit dan niet kan. Misschien komt dat dan door het beleid, of het gebrek aan leiding dat er op zulke scholen is. Wie weet.
Wat ik zo jammer vind is dat er op dit moment steeds meer gestreefd wordt naar “Bijzonder Onderwijs”, waarbij kinderen (mensen) van elkaar weg worden gehouden, terwijl ze straks.. in de maatschappij, moeten samenwerken. Ik hoop dat ze dat bijzonder onderwijs zo snel mogelijk afschaffen.
Prima artikel ! Hopelijk zet het veel mensen aan tot onafhankelijk nadenken.
Sociaal zijn is mooi [ als het niet misbruikt wordt !].
Wetenschappelijk bezig zijn, is iets heel anders !
Aan universiteiten heerst kennelijk een dogma van geestelijke incest,
die tot een wetenschappelijke armoede en geestelijke censuur lijdt.
Vrij naar Blaise Pascal :
De mens is noch een engel noch een beest; en de tragedie is, dat wie [ alleen maar ] goed wil doen,
het slechte veroorzaakt.