Vluchtelingendebat mist samenwerking en oplossingsgerichtheid
Op 7 Januari 2015, tijdens de verschrikkelijke aanslagen in Parijs, was iedereen Charlie. Nog nooit voelde ik zo een verbondenheid met zoveel mensen. Nog nooit zag ik de wereld zich zo sterk als één blok verzetten tegen terrorisme. Nu, ruim tien maanden later, is er helemaal niets meer over van deze verbondenheid. Nog nooit zag ik de wereld zo verdeeld als het nu is. Echter, het meest trieste van het verhaal is dat we de vluchtelingen de schuld geven en weigeren onze eigen verantwoordelijkheid te nemen.
Net als bij de zwartepietendiscussie is Nederland verdeeld in een tweestrijd en lange tijd was het mijn voornemen me ook niet te mengen in het vluchtelingendebat. Inhoudelijk zal mijn inbreng ook gering blijven, maar naar aanleiding van de (bijna lachwekkende) beelden uit Steenbergen, de uitgebrande auto’s in Oostknollendam en de groep rijke buurtbewoners uit Oudenbosch die voor bijna zes ton een stuk grond wilde kopen om asielzoekers te weren, moet ik mijn stilzwijgen verbreken.
Rutte weigert zich op te stellen als een echte leider
Er deugt een hoop niet aan het huidige asielbeleid, laat daar geen misverstanden over bestaan. Echter, we zullen nooit dichter bij een oplossing komen wanneer voor- en tegenstanders weigeren samen te werken. Wij als welvarende bevolkingsgroepen hebben de plicht om de minderbedeelden zoveel mogelijk te helpen waar dit kan. Tuurlijk, er is een grens, maar niets doen is absoluut geen optie.
Wilders ziet zijn kans schoon om kiezers te winnen door uiterst extreme uitspraken te doen en in te spelen op het gevoel van onveiligheid en onwetendheid bij de Nederlandse bevolking. Rutte daarentegen weigert zich op stellen als een échte leider en duidelijk uit te dragen wat voor visie het kabinet nastreeft. Juist op dit niveau van besluitvorming is duidelijkheid en samenwerking een pré. Het gaat hier niet meer om het winnen van stemmen, het gaat om het lot van echte mensenlevens.
Hoe gaan we nu een situatie bereiken waar iedereen tevreden over is? Allereerst zullen we op een vreedzame manier met elkaar in debat moeten, met het doel om op zoek naar oplossingen te gaan in plaats van de ander ten koste van alles te overtuigen van het eigen gelijk. Dit kan door bijeenkomsten te organiseren waarbij zowel voor- als tegenstanders in ruime mate vertegenwoordigd zijn en ook de lokale politiek zijn zegje kan doen.
politici zullen altijd voor het partijbelang kiezen in plaats van het collectief belang
Ten tweede zal de politiek een duidelijke visie uit moeten dragen en de afzonderlijke partijen zullen hun trots opzij moeten zetten en durven samen te werken. In de kracht van de democratie, ligt ook gelijk haar zwakte. Iedereen heeft een stem in de democratie. Dit is uiteraard een belangrijk gegeven en zal altijd gekoesterd moeten worden, maar het vermoeilijkt de besluitvorming doordat politici het in hun broek doen om in het belang van ieder te praten. Zij zullen altijd voor het partijbelang kiezen in plaats van het collectief belang.
Het wordt tijd dat we het over een compleet andere boeg gooien. In plaats van ons tegen elkaar én de vluchtelingen af te zetten, moeten we de handen in één slaan en samen opzoek gaan naar de beste oplossing. Ook in de politiek zal een hoop moeten veranderen. Dat gevoel van verbondenheid als na de MH17-crash en de aanslagen in Parijs is bijna noodzakelijk om ons ook door deze crisis heen te slaan. Toen kon het, dus nu kan het ook. Samen staan we namelijk sterker dan alleen.
Over de auteur
Recent gepubliceerd
Politiek Internationaal25 december 2022OpinieZ-auteurs over de toestand in Nederland en de wereld
Diversiteit13 juli 2022Woke Woensdag – Van Artis Goes Woke tot Alles Wat Wokies Haten
Economie11 juli 2022Verzet tegen ideologische hobby’s elites gaat de hele wereld over
Politiek Internationaal5 juni 2022Dagboek van een Russische soldaat
In de coalitie van links en islam begint links zich te profileren als de NSB in aanloop naar de Duitse bezetting van 1940-1945. Ook die landverraders kwamen er te laat achter dat ze júíst door hun ‘vrienden’ diep veracht werden. Helaas voor (ook) links zal de volgende bezetting langer dan 5 jaar duren.
Het is de emotionele wijze waarop u de gebeurtenissen gadeslaat meneer Arbeid, die u parten speelt. Parijs, het kloppend hart, de geboorteplaats en expediteur van de eeuwige revolutie, biedt menig despoot met een goed gevulde bankrekening ongestoorde woonrust aan, voor hem en al zijn familieleden. Toch heb ik zelden zoveel hypocrisie gearmd over de boulevards van Parijs zien flaneren als op die bewuste zondag in januari dit jaar. De aanblik van al die theatrale houdingen en gebaren liet ook mij niet ongeroerd maar een gevoel van verbondenheid was daar niet bij – het was voornamelijk een strijd tussen verbijstering, walging en hilariteit.
Uw oproep om samen een zinvol vluchtelingendebat te voeren is beslist een nobel gebaar. Jammer is wel dat u twijfelt aan de kracht van onze democratie en de politicus die de grootste groep Nederlanders vertegenwoordigt wegzet als iemand die, en daar komt u weer met uw gevoelens, “zijn kans schoon ziet om kiezers te winnen door uiterst extreme uitspraken te doen en in te spelen op het gevoel van onveiligheid en onwetendheid bij de Nederlandse bevolking”.
Ook uw beschuldiging, alweer een gevoel, dat Rutte, andere politici en tegenstanders van onbeperkte immigratie zich niet zouden bekommeren om het lot van vluchtelingen is uiteraard onwaar en bovendien kwetsend. Het mag u niet verbazen dat op deze wijze niemand, een verdwaalde masochist daargelaten, aan uw discussietafel verschijnt.
Ik raad u aan de gevoelens eens een dagje te laten voor wat ze zijn, een paar stapjes achteruit te zetten en de crisis vanuit een vogelperspectief te bekijken. U kunt uzelf vragen stellen als: hoe zien de immigratiestromen er daadwerkelijk uit in omvang, geslacht, leeftijd en landen van herkomst; wat en wie zet deze immigratiestromen in beweging; wat gebeurt er aan de grenzen van Europa en welke organisaties zijn daar verantwoordelijk; wie heeft er belang bij zo’n grote instroom en waarom.
Google is uw vriend maar ik zal u bij de laatste vraag een voorzetje geven:
http://www.breitbart.com/london/2015/11/02/soros-admits-involvement-in-migrant-crisis-national-borders-are-the-obstacle/
http://www.frontpagemag.com/fpm/260665/soros-national-borders-are-enemy-matthew-vadum
Het zijn inderdaad rechtse nieuwsmagazines, maar iemand die oprecht samen de discussie wil aangaan moet boven de links-rechts gevoelens kunnen plaatsen.
Jammer dat je de mars in Parijs gebruikte om een voorbeeld te stellen over saamhorigheid. Die hele mars was namelijk één grote hypocriete massahysterie. De mars ging overigens niet over solidariteit tegen terrorisme, maar solidariteit vóór de vrijheid van meningsuiting tegenover de blasfemiewet van de Islam, die met de Charlie Hebdo aanval succesvol aan ons opgelegd is, en waar we nu nog banger voor zijn geworden om aan de kaak te stellen. Met aanwezigen zoals onder anderen Abbas en een diplomaat uit de rioolput van de mensenrechten Saudi-Arabië een hypocriete bende, en het duidelijk signaal dat de vrijheid van meningsuiting door het westen niet erg serieus wordt genomen. Als dat een voorbeeld van saamhorigheid is dan is die net zo blind als de saamhorigheid van mensen die alles en iedereen binnen willen laten uit de goedheid van hun hart, of omdat we nou eenmaal rijk zijn.
Je neemt aan dat Wilders op de onwetendheid inspeelt van mensen. Ik denk dat dat een vooroordeel is. Veel mensen, zoals ik, hebben zich juist uitvoerig verdiept in het onderwerp (Koran, Mohammed, geschiedenis, integratie, statistieken, debatten, lezingen) en komen dan tot de conclusie dat de PVV het helaas bij het juiste eind heeft op veel punten.
Meer debat is mis ik inderdaad, en is zeker welkom, maar ik denk niet dat het tot een gezamenlijke oplossing zal komen, en we gaan het zeker niet met elkaar eens worden. De bevolking blijft verdeeld over dit onderwerp, omdat iedereen andere prioriteiten heeft. Zo is de drang naar zelfbehoud bij veel mensen groter dan de idealen van het helpen van de zwakken. Of worden de hulpbehoevende zwakken overstemd door het gevaar van Islamisme, en de al deels gefaalde integratiestrategie (zoals toegegeven door Merkel en Cameron) Het ligt er net aan aan wat je het zwaarst weegt.
Persoonlijk vind ik de maatschappelijke problemen van de massa-immigratie en de bedreiging van onze vrijheid door de Islam zó groot, dat ik zelfbehoud kies vóór een naar mijn mening naïeve openhartigheid. Het zwaarst weegt voor mij onze vrijheid, waarvan steeds meer wordt weggevreten door de coalitie van links en de Islam.