Blok-gate gaat over wenselijkheid versus werkelijkheid
Breuk met partijpolitieke mores
Titelfoto: Minister Stef Blok gefilmd tijdens een bijeenkomst voor Nederlandse ex-pats. Screenshot door redactie OpinieZ van beeld NOS.
“Op wie ga jij stemmen bij de volgende verkiezingen? Wilders, Baudet of toch Stef Blok?” Dat vragen Fokke en Sukke zich af in de cartoon die ik onder ogen kreeg via een retweet van de algemeen hoofdredacteur van het Algemeen Dagblad Hans Nijenhuis. Die had daar vast de bedoeling mee om minister Stef Blok te beschimpen. Maar misschien slaat Nijenhuis de spijker, onbewust en onbedoeld, wel precies op zijn kop!
https://twitter.com/jetpack/status/1019846095508295680Blok stelde een vraag
Het was me het weekje wel. Eerst de ontmoeting van twee van de drie wereldleiders in Helsinki. Nummer drie komt niet uit Europa, maar uit China. En terwijl ze nog bijkwamen van de teleurstelling dat Trump zo langzamerhand niet eens meer de moeite lijkt te nemen zijn schouders over hun kritiek op te halen (lees Donald bezoekt Deugland EU van Uri van As) werden sociaal-liberaal Nederland en de MSM afgelopen woensdag opgeschrikt door uitspraken van minister van Buitenlandse Zaken Stef Blok. Die bestond het om tijdens een besloten bijeenkomst nu eens niet te zeggen wat hij als minister en partijpoliticus behoort te zeggen, maar wat hij wilde zeggen. Eigenlijk stelde hij slechts één vraag, die hij naar eigen zeggen eerst onder zijn ambtenaren had uitgezet: “Noem mij één voorbeeld van een geslaagde multi-etnische of multi-culturele samenleving?”
Genen
Op zoek naar een verklaring voor het feit dat een zaal met tachtig (!) ‘specialisten’ – werkzaam bij internationale organisaties – als antwoord op zijn vraag niet verder komt dan Singapore en Suriname, oppert Blok dat het ‘waarschijnlijk diep in onze genen zit dat we liever van een overzichtelijke groep bekenden deel uit maken, dan ons te verbinden met ons onbekende mensen’. Hij verwijst daarbij naar steden als Warschau en Praag waar je op straat geen gekleurde mensen tegen komt. Samengevat zegt Blok dus:
- de multi-etnische of multi-culturele samenleving is een utopie;
- er zijn geen voorbeelden van het tegendeel;
- diep van binnen willen mensen zo’n samenleving ook niet;
- kijk maar om je heen (Warschau en Praag waren slechts voorbeelden) om de bevestiging daarvan met je eigen ogen te zien in de werkelijkheid van alledag.
Blok: “Noem mij een voorbeeld, van een multi-etnische of multiculturele samenleving, waar de oorspronkelijke bevolking nog woont. (....) En waar een vreedzaam samenlevingsverband is. Ik ken hem niet.” https://t.co/GgGG3W4cfO (4/6) #zembla pic.twitter.com/vQLgjbmdQv
— Zembla (@ZEMBLA) July 18, 2018
Confrontatie
Blok doet niets anders dan zijn gehoor met die werkelijkheid confronteren. En juist dát maakt het voor sociaal-liberaal Nederland en de MSM onverteerbaar! Dáárom reageerde sociaal-liberaal Nederland, vanuit oppositie én coalitie, van SP en Groen Links tot Bloks eigen VVD bijna met één mond. Want zij wíllen de werkelijkheid helemaal niet onder ogen zien. Zij wíllen niet onder ogen zien dat zij met een multi-etnische of multi-culturele samenleving een utopie najagen. Zij wíllen niet horen dat er geen geslaagde voorbeelden van te vinden zijn. En zij willen al helemaal niet horen dat veel mensen zo’n samenleving helemaal niet willen. Bloks werkelijkheid boort hun wenselijkheid de grond in. Dat mág niet, want zij geloven nog steeds dat de werkelijkheid zich uiteindelijk bij hun wenselijkheid zal aanpassen.
Taal van de werkelijkheid
Een halve eeuw lang hebben partijpolitici van het sociaal-liberale midden (waarbij het weinig uitmaakte welke partijen regeerden of oppositie voerden) gezegd wat zij behóórden te zeggen. Passend bij de wenselijkheid waarmee hun partijen de maakbaarheid van de samenleving beleden. Blok breekt met die partijpolitieke mores. Hij zegt niet langer wat hij vanuit die wenselijkheid behóórt te zeggen, maar wat hij in de alledaagse werkelijkheid vindt dat hij móet zeggen. De taal van de werkelijkheid, niet die van de wenselijkheid.
Een taal die op Bloks ministerie van Buitenlandse Zaken, op een enkele uitzondering na, niét gesproken wordt. In een Open Brief van ambtenaren, die volgens hen geen verband zou houden met Bloks uitspraken (…), pleiten zij voor een organisatie met verschillende culturele achtergronden, seksuele oriëntaties, genderidentiteiten, leeftijden, religies, en lichamelijke beperkingen, waarmee Nederland de wereld kan en zal verbeteren… (het staat er bijna letterlijk!).
Ambtenaren van Buitenlandse Zaken willen in gesprek met Blok. Dit is de brief van ambtenaren aan Blok en gaat rond op Buitenlandse Zaken. Geen directe koppeling met zijn uitspraken, maar lees vooral tussen de regels door pic.twitter.com/M2zQHEdg9B
— Albert Bos (@bosalbert) July 20, 2018
Aasgieren
Dié ambtenaren moeten Blok ondersteunen in het debat in de Tweede Kamer dat de mini-Partij van de Arbeid na het zomerreces wil voeren. Met niet alleen de oppositie, maar ook coalitiepartijen, D’66 natuurlijk voorop, als rondcirkelende aasgieren… Zal Blok dat debat overleven? Ik denk het wel. Zou hij zijn uitspraken niet vooraf gedeeld hebben met premier Mark Rutte, wiens vertrouweling Stef Blok is! Ik denk het wel.
Gesteund
Ras-opportunist Mark Rutte begrijpt als geen ander dat de werkelijkheid zich niet door sociaal-liberale wenselijkheden laat veranderen. Dat het tijd wordt om dat onder ogen te zien en voorzichtig (de enorme impact van Bloks uitspraken was waarschijnlijk niet helemaal voorzien) in het politieke debat te verwoorden. Als dat zo is weet Stef Blok zich gesteund door een door de wol geverfde overlever. Als hij daarin slaagt valt er bij de komende verkiezingen inderdaad weer wat te kiezen!
Over de auteur
-
Henk Strating is oprichter van HS ARBEIDSVOORWAARDEN CAO-advies & onderhandelingen en schreef het boek 10 JAAR PUZZELEN over de Nederlandse arbeidsverhoudingen in de periode 2007-2017.
Te bestellen op https://www.bol.com
Er is géén breuk met de partijpolitieke mores. Stef Blok heeft zijn excuses al aangeboden i.p.v. nog eens te benadrukken wat hij heeft gezegd.
Het is allemaal groot-D66 met linkse en rechtse stromingen (CDA, VVD, GroenLinks, PvdA, CU, SP) rond de hoofdstroom.
Daar geldt de politieke mores van “wie niet vóór ons is, wordt afgebrand”. “We voeren geen discussie – in dit geval over het falen of het succes van de multiculturele samenleving. Multicultureel zal en moet het zijn. Wil je dat niet, dan ben je PVV-er, racist, antidemocraat of islamofoob, dan zetten we je buiten. Er zijn grenzen aan de vrijheid van meningsuiting.”
De links- en rechts-liberale politici en media werken hierbij eendrachtig samen.
Op micronivo mislukt het ook compleet. In mijn nieuwe vinexwijk is er natuurlijk een lokale voetbalclub. Sins kort voetbalt er een grote groep Turkse en Marokkaanse vaders en hun zonen. De voertaal op het veld is Arabisch. Er zijn geen vouwen bij en de kantine wordt gemeden als de pest. De heren maken gebruik van de velden maar enig vrijwilligerswerk wordt er niet gedaan. Na afloop worden de Nederlanders gemeden. Er kan geen groet vanaf. Clanvorming langs etnische lijnen. Het is allemaal niet strafbaar maar het geeft geen goed gevoel.
Dankzij de Zembla spionage heeft men kunnen vernemen dat de politiek ons dagelijks voorliegt. De meningen van politici(Blok zal vast niet de enige zijn)die zij ons voorschotelen zijn niet gelijk aan hun persoonlijke mening. Zij liegen voor geld in de onechte wereld van politieke correctheid. In zijn uitspraken ligt een kern van waarheid. Verschillen tussen culturen zijn niet altijd te overbruggen en de multiculturele samenleving gaat altijd ten koste van een groep. Sommige culturen laten ruimte voor een andere en andere duidelijk niet. De Chinezen zijn er een voorbeeld van. Al integreren zij niet echt laten zij de cultuur van de gastland met rust. De moslims zijn daarentegen het tegenovergestelde. Zie vandaag de tijd ook de diversiteit en identiteit problematiek, elke groep wil zich initiëren voor eigen belang ten koste van de andere groep, allemaal tekenen van gebrek aan saamhorigheid. Hoe primitiever de cultuur hoe minder ruimte de andere cultuur wordt gegund. De islam is een voorbeeld van een godsdienstige cultuur die zich niet laat mengen met een andere want het is een dominante cultuur boven alle andere verheven. Culturen die weinig van elkaar verschillen daarentegen, kunnen zich makkelijker vermengen en de verschillen zijn overbrugbaar en veroorzaken hoogstens een “Belgenmop”. Minister Blok heeft ondanks ongelukkige voorbeelden de realistische waarheid vertelt maar heeft helaas geen ruggengraat om achter zijn woorden te blijven staan. Hij gaat zelfs excuses aanbieden bij de Surinaamse president, een crimineel en vermeende moordenaar. De knullige voorbeelden en onhandige uitspraken(want Blok is geen spreker) van hem verhullen nu helaas de kale waarheid, de kern waar het om gaat. Die wordt nu weer snel vergeten.
Het is niet meer dan het ultieme sprookje in stand houden met het gedwongen samenzijn op de werkvloer van een bevolking die in hokjes en vakjes is ingedeeld. Na het werk gaat iedereen weer naar zijn vrienden, kennissen, wijk, kerk of moskee. Een farce !!
Het bevestigd alleen het gelijk van Blok
Ik ben er vrij zeker van dat dit een ‘set-up’ was van de VVD. Met 2 mogelijke motieven:
– door een paar (te) extreme uitspraken te doen wordt de speelruimte opgerekt zodat de VVD weer wat meer naar de PVV-stemmer kan lonken. Je kunt veel van Rutte en Blok zeggen, maar partijpolitieke spelletjes daar zijn ze goed in helaas.
– aandacht afleiden van andere ellende zoals het kllimaataccoord.
Ik denk toch vooral het eerste. Dat er bij de volgende verkiezingen wat te kiezen valt is een gotspe van de bovenste plank. Met name – maar niet uitsluitend – in dit zijn derde kabinet heeft Rutte er bij voortduring blijk van gegeven zich helemaal niets van gedane beloftes of zelfs het partijprogram en – indien nodig – regeer accoord aan te trekken. Wat je met een stem op de VVD ‘krijgt’ is dus totaal onduidelijk. Daar doet dit opgelegd pandoer niets aan toe of af – tenminste voor de oplettende kiezertjes.
Anderzijds is het de vraag in hoeverre een mono-etnische en monoculturele samenleving mogelijk en nastrevenswaardig is. Over welke cultuur en welke etniciteit hebben we het dan? Je hoort wel eens reppen van de joods-christelijke cultuur. Of de westerse beschaving. Wat is dat precies? Wat sluit dat in, wat sluit dat uit?
Het project van de vorming van één Nederlandse natie met daarin plaats voor protestanten, katholieken, Friezen, Zeeuwen en nog zo wat mag tot op zekere hoogte geslaagd heten. Of zelfs dat niet? Laatst beargumenteerde een historicus dat het uiteenvallen van de Donau-dubbelmonarchie (met nogal wat verschillende etniciteiten) helemaal geen historische noodzaak was. Als eenheid in verscheidenheid min of meer geslaagd was op nationaal-Nederlands niveau, waarom zou dan, stapje verder, Europa geen eenheid in verscheidenheid kunnen worden? Wanneer is de eenheid té groot, of de verscheidenheid té groot? Van Chinezen met hun grotendeels eigen cultuur is mij niet bekend dat ze in onze samenleving bovengemiddeld veel problemen veroorzaken. Moeten wij allen Christenen zijn? Of gaan Christenen en atheïsten best goed samen? En moslims daartussen, kan dat? (Heikele kwestie…) Joden en moslims, kan dat? (Lijkt in Israel toch tot op zekere hoogte wel te lukken.) Hoogblonde bleek-blauwogige edelgermanen en licht getinte mediterranen, gaat dat samen in één Europa? Waarom wel, waarom niet? En Afrikanen? Surinamers? Hindoestanen? Boeddhisten? En zo verder. Gaat het alleen goed zolang het er niet te veel worden? En hoeveel kunnen we dan hebben? En wie zijn “we” dan wel? In hoeverre zijn het verschillen in cultuur en etniciteit die een vreedzaam samenleven bemoeilijken? E.e.a. hangt mede af van wat onder ‘cultuur’ moet worden verstaan..Bij gedeelde fatsoensnormen en gedeeld respect voor wetten en rechtsstaat hoeven overigens verschillende culturen elkaar niet noodzakelijkerwijs te bijten. Zou je zeggen. Of klopt hier ergens iets niet?
Ook moeilijk wat je je bij ‘etniciteit’ moet voorstellen. Volk? Wat definieert een volk? Wat is het Nederlandse volk? Allen in het bezit van een Nederlands paspoort? Dus ook Erdogan-stemmende Turkse Nederlanders?
Suriname, Indonesië en Nieuw Guinea waren ooit de zogeheten overzeese gebiedsdelen van Nederland. Zijn de hier in Nederland neergestreken of achtergebleven nazaten van bewoners van die gebieden gewoon Nederlanders, of toch een buitencategorie? Maar op welke grond? Het is toch een beetje moeilijke materie…
Dank voor de uitgebreide reactie die ik deels kan onderschrijven, vooral de vragen die u stelt en de conclusie aan het eind
Om de “soc lib ducks” niet nogmaals te krenken Niet verder vertellen
Hierbij dan toch één wonderlijk zeldzaam voorbeeld van een redelijk vreemdzame multi culturele samenleving:
i s r a e l
Voordat er weer een “werkelijkheidsbeleid” gevoerd gaat worden zie ik nog wel wat “hobbels” t.a.v. 5e colonnes in ministeries, instituties, provincies, gemeenten, lobbyclubs en in hoofden van veel, heel veel mensen. En dan heb ik nog niet eens gehad over de islamitische colonne en over de noodzaak überhaupt aan een werkbare parlementaire meerderheid van de avantgardistische partijen.
Emigreren om aan de Beiroetisering van Nederland te ontkomen is helaas effectiever.
Hup en nu snel weer in de neomarxistische pas.
Men zegt wel dat een volk de leiders krijgt die het verdiend, maar geldt dat ook voor een geindoctrineerd en voorgelogen volk, wat daardoor zeer oppervlakkig of zelfs apathisch naar de politiek kijkt?
De “Open brief” van de medewerkers van de Ministerie van BZ laat zien dat er geen plaats is voor andere meningen behalve die van de opgelegde. Ik zal niet ver van de waarheid zitten met mijn gedachte over degenen die deze opgelegde brief niet getekend hebben. Die zullen nu spoedig op zoek zijn naar een andere baan. De waarheid heeft vele vijanden en minister Blok dus ook.
Elkaar tolereren of onder de knut van een dictator dat zijn de beperkte mogelijkheden voor een multiculti samenleving naar mijn idee. Zie het oude Joegoslavië waar Tito wegviel of Libanon waar de balans van machten verstoord raakte. Het kunstmatig onderdrukken en wegpoetsen van verschillen en problemen is als een lont dat in een kruitvat steekt, je hebt maar een klein vlammetje nodig. Laten we hopen dat het nooit zo ver komt, ik heb als VN-militair gezien hoe het de ooit multiculturele parel van het Midden-Oosten is vergaan.
http://het-ander-klokje.blogspot.com/2006/07/20-toen-arafat-en-zijn-bende-uit.html