Angela Merkel herdenkt terreurslachtoffers, behalve als ze Duits zijn

Titelfoto: Angela Merkel op de herdenking van de terreuraanslag in Solingen. Screenshot door redactie OpinieZ van YouTube-video, kanaal Welt

Vijfentwintig jaar geleden werd Duitsland opgeschrikt door een serie rechtsextremistische aanslagen. De gruwelijkste vond plaats op 29 mei 1993 in Solingen, waar jonge neonazi’s het huis van een Duits-Turkse familie in brand staken. Vier kinderen en één volwassene vonden hierbij een afschuwelijke dood.

Rechts-extreme aanslagen

Groot respect oogstte daarna de mater familias Mevlüde Genς die, ondanks het verlies van twee dochters, twee kleinkinderen en een nicht, opriep tot verzoening en zich sindsdien sterk maakt voor vreedzaam samenleven. Inmiddels 75 jaar, was ze op 29 mei jl. aanwezig bij de herdenking van het drama waar bondskanselier Merkel de familie bewogen toesprak. Uiteraard was dit eerbewijs aan de oude dame volledig op zijn plaats. Maar de toespraak van de bondskanselier was een gotspe. Merkel memoreerde in haar rede een lijst rechts-extreme aanslagen die “schrikbarend lang” is, maar vergat gemakshalve er bij te vertellen dat de lijst met aanslagen en gruweldaden, begaan door de “migranten” die zij zelf binnenliet, inmiddels veel langer is. “De slachtoffers en nabestaanden van deze daden hebben onze deelneming (‘tiefempfundenes Beileid‘) en zijn in onze gedachten”,  stelde zij in haar rede.

Merkel met yesterday with Mevlüde Genc, who lost two daughters, two granddaughters and a niece in a neo-Nazi arson attack 25 years ago in Solingen. Genc has worked tirelessly since then for tolerance & reconciliation. Photo via @BILD pic.twitter.com/T7H6N3uALk

— Deborah Cole (@doberah) May 30, 2018

Berlijnse terreurslachtoffers

Ongetwijfeld zullen deze woorden door de nabestaanden van de twaalf terreurslachtofers op de Breitscheidsplatz in Berlijn met bitterheid aangehoord zijn. Want die werden, nadat een vrachtwagen op de kerstmarkt op hun dierbaren inreed, niet persoonlijk toegesproken door een zichtbaar bewogen bondskanselier. Die moesten het doen met een video van enkele minuten waarin Merkel een paar woorden van een papiertje las met evenveel empathie en emotie als een tentzeil. En werden pas 50 (!) weken na de aanslag in het Kanzleramt ontvangen nadat ze een messcherpe brief aan de bondskanselier hadden geschreven waarin ze aangaven dat de bondskanselier hen nooit schriftelijk of persoonlijk had gecondoleerd. En terecht stelden dat de aanslag kon plaatsvinden door haar gebrek aan politieke daadkracht en control.

Onbeschaamd

Echt onbeschaamd werd Merkel in haar toespraak toen ze naar artikel 1 van de Duitse grondwet verwees en de daaraan verbonden verantwoording voor politici; ze heeft die grondwet namelijk stelselmatig overtreden met haar vluchtelingenpolitiek. En je moet het toch maar durven zeggen: dat mensen beschermd moeten worden tegen vreemdelingenhaat en racisme, terwijl je honderdduizenden “migranten” ongecontroleerd binnenlaat en dus de eigen bevolking totaal niet beschermt.

Helmut Kohl

Angela Merkel was, zoals bekend, een pupil van Helmut Kohl; hij leerde haar het politieke vak. In haar ijskoude omgang met de slachtoffers van haar welkomstpolitiek trekt ze in feite de lijn van haar mentor door. Die ging in 1993 na de aanslag in Solingen niet naar de rouwdienst, want “hij had ook nog wel wat anders te doen” (“weil er weiß Gott noch andere Termine hatte”). Vijfentwintig jaar later zette ze de botheid van haar leermeester recht door wel voor de familie Genς te verschijnen en namens de Bundesregierung om vergeving te vragen voor de gemaakte fouten. Maar tegelijkertijd onderstreepte ze daarmee wederom dat haar eigen volk slechts bijzaak voor haar is. Want daar verschijnt ze niet.

Tweederangs

Ze kwam niet naar Keulen na de Sylvesternacht. Ze kwam niet naar München, niet naar Ansbach, niet naar Würzburg en niet naar Hamburg, toen het bloed daar door de straten spatte. Merkel zei in haar rede tot de familie Genς “dat het haar aan het hart ligt dat de familie zich in Duitsland veilig en goed voelt”. En bedankte de familie voor het feit dat ze hen toespreken mocht. Prima.

Maar waarom spreekt ze niet persoonlijk met de nabestaanden van de door asielzoekers vermoorde jonge vrouwen uit Kandel, Flensburg, Ahaus en Freiburg? Ze zou eens kunnen spreken met de jonge vrouw uit Burgwedel, die een messteek door een Syriër weliswaar op het nippertje overleefde, maar een deel van haar alvleesklier moet missen. Merkel doet het niet. Blijkbaar beschouwt ze slachtofers uit het eigen volk als tweederangs.

We kunnen alleen maar hopen dat een van haar opvolgers zich meer zal aantrekken van het eigen volk. En op zijn/haar beurt vergeving zal vragen voor Merkels schandalige bestuurlijke falen. En ons intussen een beetje schamen voor het feit dat de eerbiedwaardige Duits-Turkse oude dame werd getrakteerd op dit schijnheilige politiek-correcte verhaal.

Over de auteur

Lettie Verburg

Altijd dwalend tussen hoop en vrees, zekerheid en twijfel, vreugde en verwondering. Door links betiteld als populiste en beschouwt dit als een erenaam.

Recent gepubliceerd

Archief

• Politiek Nederland8 oktober 2023Gemeenten zijn zo langzamerhand monddood gemaakt
• Migratie4 juni 2023Spreidingswet is dieptepunt in onze politieke geschiedenis
• Kolonialisme24 december 2022Slavernij-excuses: het Narrenschip in vol bedrijf
• Integratie19 juli 2022Utrecht vindt statushouders belangrijker dan de eigen burgers