Alweer een parade van lijsttrekkers

Foto: Redactie OpinieZ

Hoe zou het toch komen dat ik al lang ben afgehaakt? Dat ik steeds vaker de radio afstem op een andere zender (Radio4 meestal) en wegzap als op de TV het zoveelste debat wordt aangekondigd over de komende gemeenteraadsverkiezingen?

Elke keer weer worden de partijleiders, de landelijke voormannen en de enkele ‘voorvrouw’, voor de camera of microfoon gesleept om alweer zo’n bijna identiek verlopend debat te voeren. En elke keer weer nagenoeg dezelfde vragen en antwoorden, de allang bekende standpunten, de algemeenheden, de landelijke politiek.

Verschillen

Het is zelfs voor de geïnteresseerde luisteraar moeilijk om, met uitzondering voor de partijen die zich in de uitersten van het politieke spectrum proberen te profileren, nog wezenlijke verschillen in visie of standpunten te zien. Bij mijn weten heeft zich nog geen enkele partij aangemeld die een lans durft te breken voor ‘slechte zorg’, een ‘guur klimaat’, ‘middelmatig onderwijs’ of ‘minder woningen’…Het moet natuurlijk ook allemaal ‘veiliger’, ‘kindvriendelijker’, ‘groener’, ‘sterker’ en ‘socialer’. Allemaal onderwerpen die weinig weerstand zullen oproepen en die heus serieuze aandacht verdienen. Maar stonden die niet ook de afgelopen jaren centraal? Wat ging er dan mis? Wat bleef er liggen? Waar gaat nu echt werk van worden gemaakt en hoe dan wel?

Stemwijzers

Wat maakt dan nog het wezenlijke verschil voor aanstaande woensdag? Hoe moeten al deze nobele beloftes en wenkende vergezichten mij de weg wijzen naar een verantwoorde keuze in het stemlokaal? De stemwijzers geven mij ook weinig houvast: heel vaak kom ik uit op een partij aan wie ik mijn stem voor geen goud zou willen toevertrouwen. Politiek is klaarblijkelijk toch niet alleen een zaak van rationele keuzes, maar ook van emotie, van gevoel, van herinneringen en geur. Zoals het befaamde ‘Madeleine’ (koekje) bij Proust. Zie mijn jeugdherinneringen.

Voorgekookt

In één van mijn andere columns in de aanloop naar de Kamerverkiezingen van vorig jaar schreef ik al dat ik dat ik mijn keus echt niet zou laten bepalen door de lijsttrekkersdebatten, dat strak geregisseerde toernooi in ‘one-liners’, verbale trucs en redenaarstalent.” Ik vermoedde toen ook dat veel kijkers waarschijnlijk al waren afgehaakt, murw gebeukt door de niet aflatende parade van die lijsttrekkers in Buitenhof, bij WNL, DWDD, Nieuwsuur, Late Night en Pauw/Jinek, met die vaak matig voorbereide interviewers en hun papiertjes met voorgekookte vragen.

En nu stoei ik weer met dezelfde aanvechtingen. De media doen echt wel hun best om ook het lokale element voor het voetlicht te brengen, maar dat brengt mij nauwelijks verder. Reuze interessant wat er in andere gemeenten allemaal aan de hand is en hoe lokale politici daar hun best doen, maar na lezing van een paar van die reportages hou ik het wel voor gezien. Voor mij gaat het uiteindelijk toch om de keuze in mijn eigen woonplaats: een karakteristiek dorp in de Randstad in de nabijheid van een paar grotere steden. Dat willen we graag zo houden.

Annexatiedrift

Maar deze bijna rustieke oase in de hectische Randstad heeft de afgelopen jaren al afscheid moeten nemen van het eigen politiebureau, van het postkantoor en aan de rijke geschiedenis van de plaatselijke vrijwillige brandweer lijkt met de verkoop van de ‘brandweerkazerne’ ook het einde in zicht. Het dorp moet zich onophoudelijk te weer stellen tegen annexatiedrift van de aanpalende grote stad. Allemaal ingrepen die je als burger krijgt opgedrongen en waartegen ook de lokale politiek nauwelijks opgewassen lijkt. Uiteindelijk zijn de politieke tegenstellingen, op enkele punten na (regionale samenwerking, afvalbeleid), gering.

Veel van het beleid moet zich immers voltrekken binnen de kaders die in Den Haag zijn bepaald, toen men daar besloot een aantal lastige klussen over de schutting te werpen; want op het lokale niveau kent men de burger immers veel beter, zo heette het. Die burger kan daar het beste, met passend maatwerk worden bediend, maar dat moet dan weer wel binnen vastgelegde regels….

Marges

En dus zijn ook voor de locale bestuurders de marges smal. Vanzelfsprekend willen die hun best doen voor goed onderwijs, voor groen, voor goede zorg voor jong en oud in ons dorp. Dan heb je maar weinig aan de pratende pakken op TV en radio. Ik laat al die bakkeleiende lijsttrekkers in Buitenhof en zo maar aan me voorbij gaan. En als ik de kijkcijfers bekijk, denken er meer zo over.

Ik stem dus gewoon op een goede kennis, één die luistert naar haar dorpsgenoten, die vreselijk haar best doet om in de gemeenteraad de dingen voor elkaar te krijgen die er in ons dorp nog echt toe doen. Want daar gaat het toch om bij de gemeenteraadsverkiezingen?

© OpinieZ.com 2018
@fvbeetz

Over de auteur

Freek van Beetz

Freek van Beetz, studeerde Planologie en Politicologie, was van 2001-2010 adviseur van de MP van de Ned.Antillen. Auteur van Uitzicht op Zee (roman, 2015) en van Het laatste Kabinet (2010) en Het einde van de Antillen (2013).

Recent gepubliceerd

Archief

• Antisemitisme6 november 2023Huiveringwekkend: antisemitisme is weer volop aanwezig
• Islam/Moslims13 oktober 2023Moreel kompas is afwezig bij verslaggeving over Israël
• Media9 september 2023Media meer dan ooit doorgeefluik van activisten en belangengroepen
• Politiek Nederland8 augustus 2023Verkiezingen 2023: een haast onvoorspelbare omwenteling