Waarom Iran bewust de spanningen in Syrië verhoogt

Titelfoto: Ghouta, Syrië. Screenshot door redactie OpinieZ van YouTube-video, kanaal Euronews

Omdat de wereld blijft falen bij het beëindigen van het vergieten van het bloed van onschuldige mensen in Syrië, heeft Iran twee hoofddoelen: het gezicht redden voor het thuisfront en het verhogen van de prijs van een mogelijke toekomstig bestand, dat nu steeds waarschijnlijker wordt.

Ghouta

Het Assad-regime bombardeert voortdurend onschuldige mensen in Oost-Ghouta bij Damascus en heeft al minstens 500 dodelijke slachtoffers gemaakt. Reddingsarbeiders halen voortdurend dode burgers onder het puin vandaan. Terwijl de Veiligheidsraad van de Verenigde Naties een 30 dagen durende staakt-het-vuren-resolutie heeft aangenomen, is het zonneklaar geworden dat krachtige maatregelen een dergelijke eis moeten ondersteunen.

Aangezien de bombardementen verschrikkelijk zijn, moeten we in gedachten houden dat Teheran de drijvende kracht is achter het instandhouden van Syrië als onderdeel van een gedroomd sjiïtisch-Perzisch rijk. Iran blijft een voet aan de grond houden in Syrië, terwijl Arabische landen in de Golf, Duitsland en Frankrijk ook met stevige eisen komen. De Europese Unie als geheel moet Iran ook laten inzien dat dergelijke vijandelijkheden onaanvaardbaar zijn.

Talking about the Syrian crisis, TRUMP just offered one of the harshest critiques of RUSSIA that I've ever seen from him: "What Russia and what Iran and what Syria have done recently is a humanitarian disgrace. …What those three countries have done to people… is a disgrace."

— Marshall Cohen (@MarshallCohen) February 23, 2018

Proxy-leger

Sinds Assad in 2011 zijn oorlog met de Syrische bevolking begon, heeft Iran zijn volledige gewicht achter diens dictatuur geplaatst en zich verzekerd van Russische luchtsteun in 2015 om het voortbestaan ​​van het regime te waarborgen. Dit in de wetenschap dat zijn eigen machtspositie zou worden bedreigd indien Damascus verloren zou gaan.

Na de val van Aleppo en ISIS dat uit Raqqa is verdreven, en vooral na de appeasement-benadering van Obama, heeft de as Teheran-Moskou-Damascus nu zijn vizier gericht op de resterende bolwerken van de Syrische oppositie.

Machtsbehoud Assad

Deze alliantie wil zo proberen de macht van Assad over Syrië te herstellen door middel van een door Rusland gesponsorde vredesplan, wat de zwakke door de VN gesteunde inspanning in dit verband naar de achtergrond dringt. Rusland zal eisen dat het zijn militaire bases behoudt en Iran tracht zijn lang bestaande wens te realiseren om ​​substantiële invloed te verkrijgen in de regio in de richting van de Middellandse Zee.

IRGC

Zoals al uitgebreid is bericht, is Iran aanwezig in gebieden die nu door Assad worden gecontroleerd in een poging om een ​​duurzame militaire aanwezigheid te vestigen voor de Islamitische Revolutionaire Garde (IRGC), de Libanese Hezbollah, huurlingen uit Pakistan, Irak en Afghanistan en lokale Syrische handlangers.

De Amerikaanse National Security Advisor H.R. McMaster uitte in december zijn bezorgdheid over ‘het vooruitzicht dat Iran een proxy-leger heeft’. Schattingen duiden erop dat Hezbollah een armada van 100.000 raketten heeft gebouwd in Libanon en mogelijk ook Syrië. De Iraanse versterkingen in Syrië creëeren ​​de mogelijkheid van een nieuwe oorlog in het Midden-Oosten, hoewel Teheran daarvoor zal terugdeinzen omdat het weet dat zijn apparaat daartoe niet in staat is.

Dubbele agenda Iran

Hoewel Iran openlijk kan opscheppen over het uiteindelijke doel om te streven naar “de uitroeiing van Israël”, zoals de leider van de Quds Force van de IRGC, Qasem Soleimani, onlangs zei, is de hoofddoelstelling tweeledig.

De behoefte van Teheran aan oorlogszuchtigheid in het buitenland neemt toe naarmate in het binnenland de recent begonnen protesten oplaaien. Eerder deze maand ontstonden er spanningen in de regio toen het Israëlische leger een drone neerschoot die was gelanceerd door door Iran gesteunde troepen vanuit de Syrische stad Homs. Er werden ook straaljagers ingezet om de basis onder vuur te nemen die de drone had gestuurd, parallel aan andere militaire doelen.

Escalatie

Deze escalatie van provocaties komt voort uit de opstelling van Iran om in het buitenland een krachtige houding aan te nemen om invloed te behouden, terwijl er een afnemend sociaal draagvlak is in eigen land. De omstandigheden van vandaag dwingen de Iraanse Opperste Leider Ali Khamenei om publiekelijk toe te geven dat de bevolking kritiek heeft op de machthebbers en op zijn positie.

In zo’n buitengewone situatie voor de geestelijken van Iran, dient het innemen van een krachtige positie in het buitenland tegen buitenlandse vijanden als excuus voor Teheran om binnenlandse oppositie te onderdrukken.

Wereldwijde samenwerking

Voor Iran is het van groot belang hoe de mondiale gemeenschap reageert op zijn oorlogszuchtigheid en dat het begrijpt wanneer het tijd is om in te binden en wanneer het tijd is voor verdere vijandelijkheden.

De Saoedische minister van Buitenlandse Zaken Adel al-Jubeir benadrukte in een toespraak voor het Europees Parlement de noodzaak van wereldwijde samenwerking om inmenging van Iran in het buitenland te voorkomen. Teheran zou zijn inspanningen moeten beëindigen; de ‘revolutie is voorbij’.

WATCH: Enough is enough, #Iran has to abide by international laws if it wants to be treated as a normal country pic.twitter.com/fc3cf1cCJf

— Al Arabiya English (@AlArabiya_Eng) February 22, 2018

Pence

Aan de andere kant van de Atlantische Oceaan herhaalde de Amerikaanse vice-president Mike Pence dat Teheran de belangrijkste staatssteun voor terrorisme levert. Hij waarschuwde dat Washington niet langer de destabiliserende activiteiten van Iran in de regio zal tolereren.

Na zijn rondreis door het Midden-Oosten legde Ed Royce, voorzitter van het Amerikaanse House Foreign Affairs Committee, de nadruk op de dreiging die Iran voor de hele regio vormt. Financiële en diplomatieke maatregelen tegen het raketprogramma van Iran en tegen de steun aan terrorisme werden tijdens zijn ontmoetingen besproken.

Merkel

De Duitse bondskanselier Angela Merkel heeft de Europese Unie opgeroepen de druk op Rusland en Iran te vergroten om een ​​einde te maken aan het geweld in Syrië. Merkel heeft de capaciteit en de invloed om Europa ertoe te brengen af te stappen van het verzoeningsbeleid ten opzichte van Iran en daarmee aan de goede kant van de geschiedenis te staan.

De huidige situatie beschouwend verhoogt Iran de inzet in Syrië – via de afschuwelijke bombardementencampagne in Oost-Ghouta – om gewicht in de schaak te leggen bij mogelijke toekomstige besprekingen over zijn programma voor ballistische raketten en bemoeienis met de interne aangelegenheden van andere staten.

Slotoverweging

De internationale gemeenschap en met name de Europese Unie, moet zich zorgen maken over het Midden-Oosten dat een nieuwe golf van gevaarlijke spanningen doormaakt. De Amerikaanse president Donald Trump heeft in oktober vorig jaar beloofd de “destabiliserende activiteiten en ondersteuning van terroristen in de regio” tegen te gaan.

Het is de hoogste tijd om te beseffen dat Iran de belangen in Syrië moet laten escaleren om zowel de protesten aan het thuisfront te onderdrukken als het wapengekletter van zijn medestanders een nieuwe impuls te geven.

Het antwoord ligt in het ondersteunen van de opstand van het Iraanse volk tegen de aan de macht zijnde geestelijken en het aanzienlijk verhogen van de straf voor de destructieve rol van Teheran buiten zijn grenzen door te dreigen met terugkeer van verlammende sancties tegen de onderdelen van het regime.

Oorspronkelijk verschenen op 27 februari 2018 als ANALYSIS: Why is Iran raising the stakes in Syria? op AlArabiya.net. Met toestemming van de auteur vertaald door Asher.

© OpinieZ.com 2018. U kunt hieronder reageren op dit artikel. Ook kunt u het artikel delen met anderen via de knoppen onder de advertenties.

De OpinieZ-artikelen van Heshmat Alavi vindt u HIER
Twitter: @heshmatalavi

Over de auteur

Heshmat Alavi

I am an Iranian activist with a passion for equal rights, pinpointing my work on Iran and the Middle East. In addition to Forbes, I have contributed writing to The Hill, The Federalist, The Daily Caller, Al Arabiya English, Raddington Report, American Thinker, The Gatestone Institute, Algemeiner and The Diplomat. My work covers a wide variety of issues concerning Iran’s state sponsorship of global terrorism, controversial ballistic missile drive, atrocious human rights violations and the contentious nuclear program. I also provide a unique perspective on subjects the media unfortunately does not, including Iran’s domestic politics and social crises Iranians are facing. I am in contact with sources that provide credible information about the mullahs’ regime in Tehran, their crackdown inside the country and warmongering abroad.

Recent gepubliceerd

Archief

• Politiek Internationaal13 juli 2019Waarom Iran Trump provoceert
• Politiek Internationaal17 mei 2019Iran zegt nucleaire deal gedeeltelijk op
• Israël9 februari 2019Toenemende spanningen tussen Rusland en Iran in Syrië
• Politiek Internationaal28 december 2018De verlies-verlies-situatie van het Iraanse regime