Het institutionele narcisme van de antiracisme-beweging

Het moralistische getetter van de Zwarte Piet Is Racisme-roepers domineert al weken de media. Ik vraag mij de laatste tijd dan ook geregeld af hoe hun denkwereld in elkaar zit. En wat hen tot hun fanatisme heeft gebracht. Ik kom in mijn psychoanalyse van de koude grond tot vier factoren. Afzonderlijk zijn ze misschien nog te managen, maar in combinatie vormen ze een haast ondoordringbare muur.

Identiteitspolitiek

De antiracistische fanatici hebben in ieder geval een tik van de molen van de identiteitspolitiek gekregen die in de VS zo’n enorme bloei doormaakt. In deze wonderlijk irrationele manier van denken kiest iemand zijn eigen identiteit. Niet aan de hand van bijvoorbeeld politiek-maatschappelijke opvattingen, het vak dat je uitoefent of de opleiding die is genoten. Maar aan de hand van ras, huidskleur of een zelfgekozen genderidentiteit. Vervolgens moet deze zelfgekozen identiteit worden beschermd tegen alle mogelijke slechte invloeden van buitenaf. De wereld moet worden gezuiverd van alle gedragingen, mechanismes en opvattingen die die identiteit kunnen kwetsen.

White Guilt

De identiteitspolitiek wordt gekoppeld aan een permanente woede over alles wat het hoogontwikkelde “Westen” de mensheid heeft aangedaan onder de vlag van imperialisme, kolonialisme en onderdrukking. Dit maakt blanke (oh nee, “witte”) westerlingen permanent schuldig aan het onderdrukken van de niet-witten. Een schuld die van generatie op generatie wordt overgedragen, zoals recent ook op OpinieZ in het artikel van Terri Murray werd uitgelegd. Een schuld die volgens racismewetenschapper Gloria Wekker niet inlosbaar is.

Ik vroeg mevrouw Gloria Wekker niet naar 400 jaar imperialisme. Ik vroeg haar wel of het denkbaar was – desnoods theoretisch – dat wie zij witte mensen noemt ooit van hun witte schuld verlost zouden kunnen worden. Het had voor haar geen prioriteit. https://t.co/GVvSmOJS2w

— Syp Wynia (@sypwynia) November 17, 2017

Geen debat

Het derde element in de mix is het verwerpen van iedere vorm van nuchter, inhoudelijk debat. Juister gezegd: het verwerpen van elementaire verworvenheden als logica, hoor en wederhoor, afweging van standpunten en argumentatie. Waarmee en passant de complete oogst van de wetenschappelijke revolutie van de laatste eeuwen en de Verlichting bij het grof vuil wordt gezet. Debat over zelfevidente waarheden is immers onnodig, zeker als je met mensen te maken hebt die die waarheden uit kwaadaardigheid niet erkennen. Want kwaadaardigheid is het etiket dat op degenen wordt geplakt die kritiek op de anti-racisten hebben.

Sektarisch

Deze houding van monoloog in plaats van dialoog en debat en onvoorwaardelijke trouw aan de eigen standpunten en de eigen missie is een bekend kenmerk van sektes. Een absolute trouw aan “de zaak” en aan de leiders van de beweging en Groupthink komen in de plaats van kritische zelfreflectie, zelfstandige oordeelsvorming en discussie met mensen die een andere mening zijn toegedaan.

Fanatisme

In samenhang hiermee is het vierde element een agressief, blind fanatisme vanuit een houding dat het edele doel (het racismevrij maken van de wereld, het bestrijden van ”het westerse model”, “kolonialisme”, het bestrijden van White Privilege, noem maar op) de toegepaste middelen heiligt. Deze houding leidt in de praktijk tot het Kaltstellen van wetenschappers op universiteiten, het verstoren van politieke bijeenkomsten en het demoniseren van tegenstanders. Meer in het algemeen worden bestaande democratische procedures verworpen.

Slavernij

Identiteitspolitiek, haat tegen het door blanken gedomineerde Westen, onwil tot inhoudelijk debat en agressief fanatisme. Deze vier kenmerken van de anti-racismebeweging zijn evident. Ze vinden een dankbare en makkelijk te managen object in de fictieve figuur van Zwarte Piet als symbool van de ooit door het Westen beoefende slavernij. Het wordt immers wat lastig en tegenstrijdig als men zich met de echte hedendaagse slavernij zou bezighouden. Dat zou de White Guilt-mythe ondergraven en negatief afstralen op moslims als natuurlijke bondgenoot in slachofferschap.

Al jaren is er openlijke mensonterende slavenhandel in Libië. Waarom hoor ik hier de Quinsy Gario’s, Anousha Nzume’s en Sylvana Simonsen nooit over? Net zo min als die Deug-BN-ers die zich vol trots laten afbeelden in een Zwarte Piet Is Racisme T-shirt.https://t.co/yJiEqRraOG

— Asher (@Benavra) November 29, 2017

Narcisten

Het antiracistische discours (om maar even in de juiste SJW-bewoordingen te blijven) slaat goed aan bij narcistische persoonlijkheden. Bij mensen die een natuurlijke behoefte hebben aan egotripperij, in de schijnwerpers staan, weinig tot geen empathie en begrip voor anderen vertonen en complottheorieën aanhangen. De narcist opereert vanuit slachtofferschap, schuldprojectie op anderen en de overtuiging miskend te zijn door de wereld. Hij eist aandacht en erkenning en is bereid dat koste wat kost af te dwingen.

Therapieresistent

Psychiaters zijn het er over eens dat narcisten therapieresistent zijn. Ze zijn niet bereid tot zelfreflectie, accepteren geen kritiek en weigeren hun gedrag aan te passen. Wat de omgeving in ieder geval niet moet doen is het debat aangaan volgens de spelregels en in de terminologie van de narcist. Dat debat verlies je. De narcist is daarvoor te zeer gepokt en gemazeld in het uitdragen van zijn morbide wereldbeeld.

BN-ers

Het is niet verwonderlijk dat 170 BN-ers zich voor het karretje van de antiracisten hebben laten spannen en zich laten fotograferen in T-Shirts met de opdruk “Zwarte Piet is racisme”. Hunkerend naar aandacht en erkenning. Het Virtue Signal als levensdoel. De BN-er vindt zich moeiteloos in de zaak van de antiracisten. De hamer bestond al, het makkelijke aambeeld is gevonden: Zwarte Piet, figurant in een sprookje. Het levert media-exposure op en bevrediging van de eigen Deugmoraliteit.

Nee, we hebben in onze maatschappij niet te maken met institutioneel racisme. We hebben te maken met institutioneel narcisme, belichaamd in de antiracisme-beweging en in mediageile Deug-BN-ers. Daartegen is helaas geen ander kruid gewassen dan een keihard Tot Hier En Niet Verder. Ga niet mee in zelfverzonnen spookbeelden.

Ik hoop dat bij Dokkum de victorie van het gezonde verstand is begonnen. Het wordt hoog tijd.

Over de auteur

Asher

Recent gepubliceerd

Archief

• Economie31 december 2020Nederland Coronacratie
• Politiek Nederland1 januari 2020Van de hoofdredacteur: OpinieZ in 2020
• Media23 oktober 2019Kajsa Ollongren: minister van Waarheid en Deugmedia
• EU28 november 2018Het Decreto Salvini: hoe Italië de immigratie beteugelt