De racismekaart: trap er niet in!
Afgelopen zomer viel Twitter massaal over een uitspraak van Pauline Bijster : we gaven terrorisme teveel aandacht. Als we het zouden negeren zou de lol er vanzelf afgaan. Natuurlijk gaat terrorisme niet vanzelf over als je doet alsof het niet bestaat. De politiek-correcte media hebben dat zelf als geen ander bewezen. Downplayen (‘incident’, ‘verwarde man’) of negeren hielp niet. Er zijn echter andere kwesties waarin negeren juist wel een strategie kan zijn, hoe moeilijk dat ook is.
Schuldgevoel
We laten ons graag provoceren en niet-reageren op onjuiste beweringen voelt onnatuurlijk aan, zwak. Maar wie één stap vooruit denkt, weet dat negeren soms de enig juiste manier is om ermee om te gaan. Voorbeeldje? Volstrekt irrationele beschuldigingen van racisme. Het woord zoemt dit jaar behaaglijk rond tussen Nederlanders-met-een-schuldgevoel.
Schuldgevoel over het koloniaal verleden (van lang vóór hun geboorte), over de slavernij (waar ze part noch deel aan hadden) en over al het andere onrecht in de wereld (door in Nederland geboren te zijn). Deze gevoelens zijn wijdverbreid in ons land. En er zijn mensen die dit haarfijn aanvoelen, die de macht ruiken en dollartekentjes in hun ogen krijgen.
Racismekaart
Dat schuldgevoel kun je namelijk lekker warm wrijven met de racismekaart. Met deze kaart krijg je aandacht, politieke en sociale macht, medelijden én subsidiegeld! En het grappige is, je hoeft er helemaal geen verstand van te hebben! Kennis en informatie zijn niet relevant. Je hoeft alleen maar niet-wit te zijn, je als slachtoffer te gedragen en een discussietruc toe te passen. Dan ga je altijd als overwinnaar naar huis.
Sylvana-truc
De Sylvana’s van deze wereld zijn er een meester in. Politiek-correcte talkshow-hosts leggen hen geen strobreed in de weg. Ze knikken schuldbewust en stellen geen kritische vraag. Maar zelfs mensen die wel het debat zoeken trappen erin! Vanwege dat dwaze collectieve schuldgevoel. Vanwege de truc van drie stappen:
- Doe een lukrake bewering met betrekking tot racisme (bijv. “Zwarte Piet is racisme”)
- Beweer dat je tegenstander antiracisme geen goed hart toedraagt. (“Oh, dus jij wilt het racisme liever in stand houden?”) Of geef aan dat hij geen recht van spreken heeft (“Hoe weet jij als witte man hoe ik mij voel? Wie ben jij?”)
- Betitel álle mensen die het niet eens zijn met de bewering als racist en roep medestanders op hen te beschimpen
De tegenstander wordt boos, doet domme dingen of druipt af. Elk argument is hem uit handen geslagen. De Sylvana’s hebben gewonnen! Een fatsoenlijk debat is er niet geweest. Is er ook maar één argument uitgewisseld? Is er ook maar enigszins sprake van historische onderbouwing? Nee, natuurlijk niet. Sylvana kan helemaal geen inhoudelijke discussie aangaan. De enige wapens die zij gebruikt zijn huidskleur, gevoel en beschuldiging.
Pseudo-debat
Er wordt gepingpongd, maar er wordt geen informatie uitgewisseld, niemand leert iets, niemand wordt overtuigd, niemand verbetert zich, racisme wordt zelfs helemaal niet bestreden. Wat er gebeurt is dat de Sylvana’s van deze wereld sterker worden, de goedwillende gesprekspartners geïrriteerder, het onderwerp racisme meer beladen, de problemen minder bespreekbaar en dat we ten slotte met z’n allen nog veel verder van huis zijn.
Voor wie met Sylvana in debat wil gaan: trap er niet in. Doe het niet. Het is geen debat. Het leidt tot niets. Negeer de pseudo-debater die deze tactiek hanteert, laat je niet warm wrijven en vervolgens diskwalificeren. Lach om de gedachte en ga over tot de orde van de dag. Denk na en doe wijs. Zwijg. Dan gaat de lol er vanzelf vanaf.
===============================================================
Foto: Raised Fist by BruckerRLB is licensed under CC BY 2.0
===============================================================
Over de auteur
Recent gepubliceerd
Economie6 januari 2022Nederlandse landbouw wordt opgeofferd aan groene dromen
Economie25 juli 2021Politici en bestuurders zien liever dashboards dan mensen
Economie18 november 2020VN-Agenda 2030: basisinkomen als collectivistisch ideaal
Gezondheidszorg7 oktober 2020Control en dwang is in de mode bij bestuurders