De vergissing der verbaal begaafde elite

Twitter is een woordenmedium. Het is geschikt voor iedereen die kan schrijven, voor gewone mensen maar ook voor wie beschermd is opgegroeid en hoog is opgeleid. De elite, zeg maar.

Redelijkheid
Van jongs af aan werd je omringd door dezelfde soort hoogopgeleiden, eveneens beschermd-opgegroeiden, het volk dat zich uitdrukt in dezelfde soort volzinnen als jij, beschaafd, beleefd, snedig waar het moet en begripvol waar het kan. Je werd klaargestoomd voor de rechtspraak, de politiek, hoger management, onderwijs, de universiteit, de literatuur. Je scheldt niet, je schreeuwt niet, je bent de redelijkheid zelve, zoekt altijd het overleg en gebruikt een intelligente kwinkslag om je gelijk te halen. En de mensen om je heen zijn precies zo.

Elitair
In dit milieu is het heel goed mogelijk om blind te worden voor mensen die anders in het leven staan, anders denken, anders spreken, anders leven. Je weet van hun bestaan, je bent niet gek, ook jij leest erover, kijkt wel eens een documentaire, maar in het dagelijks leven kun je van de wieg tot het graf bewegen zonder ook maar één keer te worden uitgescholden, zonder één keer het riool te ruiken. Zo krijg je al gauw een vertekend beeld van de Nederlandse samenleving. Zo verwar je je elitaire opvattingen al gauw met common sense (“iedereen in mijn omgeving vindt dat”) en heb je geen idee wat zich werkelijk in de samenleving afspeelt.

Zodoende trippel je nietsvermoedend en onbeschermd Twitter binnen – en schrikt je wezenloos van de anderen. De non-elite. Gewone mensen die niet doen aan welsprekendheid, direct zijn, als een zwerm spreeuwen op je hoofd kunnen landen en je met alles overschreeuwend gekwetter kunnen verlammen. Je hebt nooit geleerd hoe je daarmee om moet gaan.

Riool
Discussie blijkt een doodlopende weg en je kwinkslagen helpen evenmin, je snedigheid wordt verkeerd uitgelegd, je vileine opmerkingen blijven onbegrepen en voor je het weet loopt je mentionskolom vol met ‘boze gekkies’, mensen die er volgens jou verkeerde opvattingen en een verwerpelijke stijl op nahouden. Je noemt ze dom, fascistisch, kwaadaardig, gevaarlijk, gestoord en je vergelijkt voor het gemak heel Twitter maar meteen met een open riool.

Misbaar
En je soortgenoten doen mee. De een na de ander vertrekt met veel misbaar. Zie je wel, het ruikt te veel naar het gewone leven. Bah. Op hoge poten, maar bevend van angst stappen jullie naar de uitgang, met grote woorden en opgetrokken neus, zigzaggend langs de ‘ratten’, happend naar zuurstof, terug naar de droomwereld van fatsoen en intellect en de grammaticaal correcte volzin. De wereld waarin alles weer klopt. De wereld van de studeerkamerwijsheid. Jouw wereld.

Ratten
Twitteraars typeren als ratten. Waarom ook niet. Ze hebben meer eelt op hun ziel dan jij. Maar begin niet over de vrijheid van meningsuiting, over hoe die misbruikt wordt en zo, dat-ie z’n langste tijd gehad heeft, dat-ie geen recht op beledigen is, dat de vrijheid van ‘gekkies’ toevallig wel direct ophoudt waar die van jou begint. Want afgezien van de echte trollen en zuigers, die je makkelijk had kunnen vermijden, weten die ‘gekkies’ meestal meer over het echte leven dan jij, hebben die ‘ratten’ meestal meer werkelijkheid gezien dan jij.

Sukkel. Had gewoon eens geluisterd. Je had zoveel van ze kunnen leren.

Over de auteur

YorienvdH

Columnist bij OpinieZ.com. Vrijheidsschrijver. Politiek Incorrect.

Recent gepubliceerd

Archief

• EU21 november 2023We moeten het Europese ID integraal weigeren
• Filosofie22 oktober 2023Het verhaal wint altijd van de werkelijkheid
• Economie6 januari 2022Nederlandse landbouw wordt opgeofferd aan groene dromen
• Economie25 juli 2021Politici en bestuurders zien liever dashboards dan mensen