Regressief Links blijft blind de radicale islam steunen

12 januari 2016 - Arend-Jan Smit

Eind vorig jaar overwoog ik even of ik in 2016 de brui zou geven aan het islamdebat, met name over de positie van de vrouw. Als je als vrouw in Allah gelooft, dan moet je ook niet zeiken over onderdrukking.

Want dat krijg je er gratis bij als je voor een patriarchaal systeem kiest, zo was de gedachte. De echte reden was dat ik het even spuugzat was. Je kan namelijk het onderwerp niet aankaarten of Regressief Links springt op je nek. Met als enige doel je weg te zetten als islamofoob. Zo’n absurd gekunstelde term, dat de spellingcontrole er islamoloog van wil maken. En eigenlijk roepen ze niets anders dan “blasfemie”.

Islam is een idee. En ideeën moet je kunnen bekritiseren. Dat in de islam de ongelijkheid van de vrouw als object geen dode letter is, is overal zichtbaar. Keulen staat op netvlies. En zo zijn er nog wel meer zaken die zich letterlijk vertalen naar onze maatschappij.

Islam is een idee. En ideeën moet je kunnen bekritiseren

Daarmee wordt het ook mijn zaak. Ik vind namelijk een seculiere vrije samenleving zonder religie in de openbare ruimte een veel beter idee dan hetgeen ons opgedrongen wordt. Net zoals gelijkwaardigheid van de vrouw ook een beter idee is. En gebedsruimtes in openbare gebouwen inrichten is een slecht idee.

Nederland is geen participatiemaatschappij, maar een facilitatiemaatschappij geworden. Facilitaire dienstverlening voor degenen met de minste aandrang tot participeren. Altijd de wortel en nooit de stok, want de stok is in strijd met godsdienstvrijheid. Een absurde vrijheid, die recht op discriminatie verschaft. Vrijbrieven geven aan mensen die verlichtingswaarden niet respecteren is een slecht idee.

Godsdienst is een hobby en het instituut het clubhuis. Vrijheid van meningsuiting en vrijheid van vereniging waarborgen deze vrijheden, mits niet staatsondermijnend en in strijd met grondrechten en wetgeving. Dat moet afdoende zijn voor een spirituele belevenis. En thuis mag ook gewoon. Ongelovigen en eenieder die geen zin heeft in andermans geloof blijft er dan gevrijwaard van. Minderheden in het bijzonder.

Minderheden als ex-moslims en anti-orthodoxe moslima’s. Twee vergeten groepen die juist alle steun zouden moeten verdienen. Zij verblijven in blijf-van-mijn-lijf huizen. Zij zijn wel echte minderheden. Regressief links doet of ze niet bestaan en met name de leunstoelfeministen vallen anti-orthodoxe moslima’s die zich uitspreken keihard aan. En daarmee af. En door de mand.

leunstoelfeministen vallen anti-orthodoxe moslima’s die zich uitspreken keihard aan

Jarenlang hebben ze het beeld geschetst dat de moslima met hoofddoek de gematigde moslima zou zijn. Dat stereotype beeld hebben ze meegeholpen te scheppen en weigeren het los te laten, want het staat zo gezellig multicultureel op straat.

Voor ex- en anti-orthodoxe moslima’s is het echter een symbool van onderdrukking. Van geen gelijkwaardigheid. Van vrouwenhaat. Zij herkennen wel institutionele misogynie als het voor hun neus staat. Dat maakt hen feminist, per definitie. En progressief.

Zij wijzen het patriarchale systeem af en willen islam moderniseren. Zij zien islamisme toenemen, willen zich uitspreken, maar krijgen nauwelijks podium. Zij strijden voor gelijke rechten en een vrije seculiere democratische samenleving voor iedereen.

En laat dat nou precies de samenleving zijn waarin ik wens te leven. Dat ze in een onzichtbare man geloven en wel hun gezellige traditionele culturele feestdagen vieren, dat maakt me weinig uit. Zolang samenleven, debat en dialoog maar mogelijk zijn.

En dat kan met die dissidenten beter dan met de gepolariseerde flanken van regressief links en extreem rechts, die alleen maar andersdenkenden weg willen hebben of monddood willen maken.