Vrouwen, seks, slavinnen en het kalifaat

Ruben Gischler sprak met Judit Neurink over haar boek “De vrouwen van het kalifaat”, dat onlangs is verschenen en -volkomen terecht- bijzonder positief werd ontvangen. OpinieZ publiceerde er al eerder over. In dit interview gaat Neurink in op verschillende aspecten die een rol spelen in de regio waar zij al zo lang verblijft en over publiceert. Toch is dit laatste boek een wel heel bijzonder boek: het is de schrijfster niet in de koude kleren gaan zitten.

en

Enkele citaten uit de bovenste film met directe linkjes er naar toe:

Isis komt voort uit een regio waar aan de ene kant heel veel porno wordt gekeken en heel veel Viagra wordt gekocht. Aan de andere kant is seks iets dat volkomen in het besloten, huiselijke domein hoort. Mag alleen in het huwelijk. En je praat er niet over.

Die interessante standjes die de mannen in die pornofilms tegenkomen, vinden zij niet horen voor de vrouw met wie zij getrouwd zijn, want die moeten zij eren en daar moeten zij respect voor opbrengen. En dan hoor je niet dat soort seksuele dingen uit te halen

ISIS biedt de mannen een vrouw en een slavin en voldoet daarmee aan hun seksuele behoefte.

Voor de vrouwen is het een verhaal van de romantiek. Het trouwen met een strijder wordt heel erg geromantiseerd in de werving. Dat is een huwelijk voor altijd. Als de strijder sterft dan zal je hem weer treffen in het paradijs en dan voor de eeuwigheid.

Nogal wat van die Yezidivrouwen en -meisjes waren slavin in een huishouden waar ook een echtgenote was, soms wel meerdere echtgenotes en als je zoals wij in het Westen en zeker ik als oudfeministe denkt over vrouwensolidariteit… dat is er dus absoluut niet. De vrouwen spelen net zo een kwalijke rol als de mannen.

De Yezidivrouwen vertellen over seksspelletjes waarin echt alles gebeurt en dat zijn natuurlijk de seksspelletjes, die mannen niet met hun eerbare echtgenotes kunnen spelen.

Een à twee dagen na zo’n gesprek kon je mij opvegen. Dan kon ik niet meer over andere onderwerpen denken. Dan zaten die vrouwen echt onder mijn huid. Eerlijk gezegd was het een heel zwaar boek: ik heb er nog steeds wel last van.

Whatsapp is heel geliefd in die regio. Daar spreek je dan een boodschap op in en zij denken dat dit het meest veilig is en het minst makkelijk kan worden afgeluisterd.

Over de reactie in Koerdistan op ISIS:

Het bezoek aan de moskee is in Koerdistan met 40% gedaald.

Je ziet nu dat mensen daarover na gaan denken: als dat de islam is…misschien is dat wel niet wat ik wil. Naast dat mensen niet meer naar de moskee gaan, heb je ook een grotere groep die zich van het geloof afkeert. Het Zoroaster-geloof van Zarathustra heeft opeens een heleboel aanhangers, terwijl dat geloof in de regio zo ongeveer dood was. Je ziet dat er nu een opening komt naar de Joodse bevolkingsgroep die in de jaren vijftig vrijwel helemaal verdwenen is naar Israel. (…) Naar mijn idee is dat allemaal het gevolg van ISIS en de bedreiging door de islam van andere minderheden.

Er is wel toezicht van de overheid op imams, maar een discussie over de islam en in hoeverre wat ISIS doet nog islamitisch is, wordt nauwelijks openlijk gevoerd en dat komt ook omdat er in het Koerdische parlement drie islamistische partijen zitten, waarvan er een banden heeft gehad met al-Qaeda. Die zijn behoorlijk extreem en beheersen voor een deel ook het discours.

Wat mij betreft is het een klein wondertje, dat de vrouwen die zijn ontsnapt -acht à negenhonderd op dit moment- vrijwel allemaal weer goed zijn opgenomen in de gemeenschap.

Een deel van de Sinjarprovincie is terugveroverd op ISIS, maar de meeste mensen durven niet terug te gaan. Want in die regio heb je ook Arabische dorpen en de lokale Arabieren hebben voor een deel mee gewerkt met ISIS en ook mee gewerkt aan het roven en doden van Yezidivrouwen en -mannen.

De Koerden zien het als genocide van Koerden, want de Yezidi’s zijn de oorspronkelijke Koerden en zij werken er ook hard aan om dat als genocide erkend te krijgen.